Blancanieves (2012)

Pablo Berger brengt met zijn nieuwste prent een bijzonder eigenzinnige adaptatie van het wereldberoemde sprookje van de gebroeders Grimm. Hij verweeft het sprookje met Spaanse thema's zoals de toreadors en flamenco en maakt er een stomme zwart/wit film van. Niet veel hebben hem dit voor gedaan in een tijd van 3D en CGI. Enkele jaren terug was er de Argentijnse film "La Antena" van Esteban Sapir, die tevens zijn debuut was, en nog korter bij kwam Hollywood met Michel Hazanavicius "The Artist".

Alles uit het originele verhaal van Blancanieves komt aan bod tot zelfs de niet weg te denken dwergen waardoor het zeer herkenbaar is maar Pablo berger heeft er zijn eigen touch aan waardoor bv. de spiegel hier niet is te zien. Zijn manier om dit niet onbelangrijk stuk uit het verhaal uit te beelden vond ik geniaal gevonden.

De twee actrices, Sofía Oria, die de kleine Carmencita vertolkte, en Macarena García, die gestalte gaf aan de jongvolwassen Carmen schitteren op het scherm maar het is Maribel Verdú die een briljante rol neerzet als de boze stiefmoeder. Al van bij de eerste kennismaking met haar personage bekruipt je een onbehaaglijk gevoel en druk ze meteen ook haar stempel op de film. De boosaardigheid druipt bij momenten van het witte doek.

Op cinematografisch vlak ziet het er allemaal keurig uit maar komt het niet in de buurt van zijn schitterende voorganger uit Hollywood. Op emotioneel vlak zit alles wel goed en Alfonso de Villalonga brengt een verrassend sterke instrumentale soundtrack verweven met de typerende flamenco ritmes.

Pittig detail misschien is dat deze film de Spaanse inzending is en getipt werd voor de oscar voor beste niet Engelstalige film maar door de kritiek en protest die de film kreeg op het aanwezige dierenleed liet de The Academy al verstaan dat de kans onbestaande is dat Blancanieves het felbeheerde beeldje in de wacht zal slepen. Bekend is dat negen dieren tijdens de productie van de film om het leven kwamen.

Dit was een zeer verrassende adaptatie van het wereldberoemd sprookje van Sneeuwwitje en beviel mij heel goed. Nu maar wachten op een volgende adaptatie?

Wel een mooie film om te zien, die ook goed gebruik maakt van de genreconventies van de zwijgende film, in plaats van ze alleen te kopiëren. Vond het wel een erg lange/langdradige aanloop. Het duurt bijna een uur voordat er met de dwergen weer wat tempo in de film komt. Het hele gedoe met die haan en de boze stiefmoeder vond ik nogal doorbijten.

Dit is best een mooie bewerking van het verhaal van Sneeuwwitje. Een stomme film is tegenwoordig vrij zeldzaam, maar Blancanieves laat, net als bijvoorbeeld The Artist, zien, dat het ook in deze tijd nog best goed kan werken. Al snap ik overigens best dat niet iedereen op dit soort films zit te wachten.

Vooral de manier waarop men met geluid omgaat is erg fijn. Waar de vroegere stomme films, alleen een soundtrack hebben, maakt men in Blancanieves ook gebruik van alle andere soort geluiden en doet dat op effectieve wijze. Daarnaast vond ik dat het verhaal van Sneeuwwitje vloeiend vertaald is naar het stierenvechten. Er wordt prima geacteerd en vooral de boze stiefmoeder is hier echt een feeks, die je al snel het slechtste toewenst. Het is wel jammer dat sommige passages een beetje slepen. Vooral het middenstuk is wat langdradig.

Over het geheel gezien is het dus zeker een knappe bewerking van het aloude sprookje. Een leuke eigen invulling, met veel oog voor detail en een fijne setting. Alleen het tempo werd hier en daar wat uit het oog verloren, maar verder is er niet zo heel veel op aan te merken.

3,5*

Goeie film waarin een meisje opgroeit bij haar boze stiefmoeder. Gebaseerd op het sprookje Sneeuwwitje. Echter de geheel andere setting maakt dit alsnog een redelijk origineel verhaal. De vorm is minstens zo origineel te noemen (een stomme film). Prachtig camerawerk en van de cast maakt Ángela Molina het meeste indruk als de stiefmoeder.

Uiteraard vergelijkbaar met The Artist, maar die vond ik net wat magischer.

Matig.

Ik ben op zich niet 100% tegen het maken van stille films (Moi-bi-woo-seu), maar ook hier is het weer iets teveel ode aan de jaren '20. Er wordt wel wat aan toegevoegd, maar niet genoeg wat mij betreft.

Visueel is het oké, al kon de zwart/wit fotografie nog wel wat mooier. Ook helemaal geen fan van 4:3, begrijp niet dat men daarnaar blijft teruggrijpen. Helemaal niet nodig voor een moderne stille film. De snelle montages vond ik dan wél geslaagd. Geluid vond ik verder wel goed. Het "stille" karakter van de film zorgt ervoor dat het zonder al teveel olé's en dergelijke kan, het trekt ook de lawaaierigheid uit die Spaanse films een beetje uit. De muziek is nog wel erg aanwezig, maar is gelukkig iets subtieler. Ook het gebruik van sound effects voegt op de juiste momenten wel iets toe.

Acteerwerk is best fijn, expressief maar niet té. Ook een beetje een open deur maar het werkt wel aardig. Enige wat ik minder vond was de mix tussen het matador en sneeuwwitje verhaaltje. Het gedoe met de boze schoonmoeder past niet echt in het Spaanse verhaal, terwijl het hele stierengevecht gedoe te ver afstaat van het originele sprookje. De twee zijn aardig in elkaar verweven, maar écht mixen doet het niet. Er komt ook wat sleet op het geheel vanaf het moment dat de dwergen in beeld komen. Had daar al gedacht dat de film stilaan zou gaan afronden, maar er wordt nog een heel stuk aangenaaid, waarbij de focus niet altijd even zuiver is.

Echt slecht is deze film zeker niet, de moderne toetsjes zijn vaak aardig, maar in het algemeen teveel een ode aan de stille film van de jaren '20.

2.0*

Een goede drama/fantasie film...

Leuk verhaal...

Maar het is stil verhaal, klein zwart en wit

beeld, wel mooi HD kwaliteit beeld

(geen breedbeeld)...

Prima klassieke achtergrond muziek

(Dolby Digital)...

Prima acteerwerk...

Schitterende film met prachtige beelden en mooie muziek. Soms zegt een stille film meer dan 1 met 1000 woorden. Mooie film!

Beeldschone film! ook dankzij de soundtrack van Alfonso de Villalonga.

Voor de geinteresseerden, ze tonen Blancanieves op canvas op zaterdag 21 november.

Ga je hem zelf kijken dan, TornadoEF5?

Neen, niet echt iets voor mij dit denk ik.

Het is niet oud

maar goed, dat is vast niet het enige criterium... Trailer sprak je niet aan? Of staat iets anders je tegen?

Ik vond het zelf een heerlijke film. Maar ik kan de stille film sowieso wel waarderen.

Moest jij je eerste silent nou nog kijken? Ik las laatst dat 'M' (1931) je oudste is nu (eventuele Andalusische hondjes daargelaten)?

Ik ook. Die van Charles Chaplin bijvoorbeeld. Of nieuwer, The Artist.

Maar aan Blancanieves voegt de afwezigheid van spraak en kleur voor mij niets toe. Het blijft een flauw aftreksel van een afgezaagd sprookje.

Gave film. Zeer goeie adaptatie van het sprookje van Sneeuwwitje, met ook nog eens flink wat Spaanse cultuur er doorheen vermengt. In Blancanieves lopen dansen en vechten in elkaar over, de flamenco staat tegenover de stier, oftewel Sneeuwwitje versus haar kwaadaardige schoonmoeder. De expressieve cinematografie, snelle montage en het productie design zijn perfect en creëren knap de sfeer van een jaren '20 film, zonder dat de film een moment oud aanvoelt. Het sprookje komt in deze setting goed tot z'n recht, alleen in de laatste 15 minuten wordt het wat rommelig. Bijzonder cynisch einde trouwens, waarin het grimmige karakter van Blancanieves ineens vol in je gezicht wordt gesmeten.

Serieus? Je ziet nota bene geen enkele stier sterven.

Heerlijk filmpje. The silent movie is back in town.

Originele en geslaagde variante op het bekend sprookje, voor groot en klein.

Is er wat kabbelgevaar in het middenstuk, nieuwe vondsten gluren steeds om de hoek en houden de aandacht gaande. Toegegeven dat Berger ook werd gesteund door een stel uitmuntende actrices.

Meerdere heel geslaagde scènes (deze met de haan, enkele dansscènes, de verrijzenistruc...) en een heel mooi, verrassend slot.

Beetje gemengde gevoelens bij deze film. Het ene gevoel geeft een redelijke indruk : het hele verhaal wist me niet te beklijven, ook al is het best origineel uitgewerkt. Het middenstuk sleepte wat aan.

En dan dat de film het concept beoogt van de jaren 20, nl. de stomme film. Niks mis mee, maar niet vanzelfsprekend hedendaags. Het andere gevoel geeft een sterke indruk, niet overdonderend maar toch wel stijlvol. Zo wordt het concept van de jaren 20 toch wel heel knap uitgevoerd met eigen hedendaagse toevoegingen. Daarbij werken de vlotte montages, de mooie muziek en de mooie zwart/wit beelden zeker mee. Ook het bekende verhaal is op een originele manier verweven in de Spaanse cultuur en heeft zo zijn eigen gevoelens, karakters en verrassingen (bv. het slot). En niet te vergeten te prachtige rollen van beide hoofdactrices Maribel Verdú en Macarena García. Uitstekend acteerwerk waarbij ze beide hun emoties echt sterk vertolken zonder daarin te overdrijven. 7/10

De film giet Sneeuwwitje zowel figuurlijk als letterlijk in een nieuw jasje. Niet alleen wordt het verhaal in zwart-wit stijl gegoten, ook het verhaal zelf is aangepast. En ik denk dat enkel Spaanse films blijkbaar weg geraken met een niet-discriminerende verhaallijn met dwergen. Een film als dit moet het ook wel hebben van acteerwerk en mimiek dat best wel goed zit. En eveneens van lichtgebruik door enkel te teren op zwart-wit. Dat valt nog best mee. Enkele mooie scènes, maar het geheel is niet altijd even sterk. De filmsaus over het gekende sprookje is origineel, maar toch had ik meer pit willen zien. In elk geval van genoten, maar had meer verwacht.

Blancanieves doet me wat denken aan The Artist (2011) waarbij de stomme film in een hedendaags kleedje werd gestopt. Vrij toevallig ook ongeveer tegelijkertijd uitgekomen. Zeer aangename film om te volgen. Een stomme film heeft iets nostalgisch en komt erg mooi tot uiting in Blancanieves. Blancanieves is een hedendaagse vertelling van het beroemde sprookje Sneeuwwitje.

Het decor van de jaren 20 in Sevilla is prachtig en de arena en de stierengevechten zijn mooi in beeld gebracht. De klassieke of symfonische muziek, typerend voor stomme films, komt hier goed tot uiting op het ritme van de stier en de toreador.

Dialogen zijn er niet, daarom moet er extra gelet worden op het visuele aspect of de gezichtsuitdrukkingen van de acteurs/actrices. Goeede montages en cinematografie maken er een aangenaam kijkstuk van. Zeker genoten van deze Blancanieves. Leuk!

Een heel opvallende film deze. Een zwart wit film en dan nog eens een stomme film. Dit kom je toch ook niet veel meer tegen.

Nu het verhaal van Sneeuwwitje was wel nog origineel omgezet naar de wereld van stierengevechten. De cast deed het goed en de muziek was ook wel passend.

Het is er zeker eentje die er wel uitspringt.