Yeopgijeogin Geunyeo (2001)

Met Victoria van f(x) ja

Leuke en luchtige komedie die heel sterk begint en op het juiste moment de deur opent voor iets meer drama. Het geeft een leuke en originele draai aan de typische romantische komedie, en zonder de sentimentele clichés uit Hollywood, maar eerlijk gezegd had ik ook niet anders verwacht van de Zuid-Koreaanse cinema. Wel had ik graag wat meer diepgang gezien in de personages, ik werd niet in de film gezogen en kon ook helaas niet meeleven met hen, daarvoor wordt het allemaal te oppervlakkig gebracht. Het is vooral de personage van het meisje die de film doet scoren. 3,5*

Eigenlijk gewoon een matige productie met veel clichés. Komt er enigszins mee weg doordat het geen Hollywood is, het hart op de juiste plaats heeft en een paar leuke scènes kent.

Prachtige film. Mooi hoe hier op zo een luchtige manier om wordt gegaan met de liefde, dat vaak een meer speels karakter in zich heeft dan een serieuze karakter zoals veel mensen denken, en waar de meeste romantische films dan ook gretig gebruik van maken. Deze film doet dat niet, en wacht geduldig af. Stilte, rust en afwachten zijn vaak de mooiste manieren om iets te vertellen. Deze film gebruikt op de juiste momenten kalmte, en wacht genoeg af, waar Hollywoodfilms bijvoorbeeld niet goed hun climaxen kunnen verdelen. De muziek is ook prachtig hier.

Mensen die het hier gaan hebben over clichés: Heb je ooit al een romcom gezien waar men elkaar nooit kust en zo een einde kan je ook niet bepaald cliché noemen, al loopt het wel goed af, en zat dat er wel dik in. Daarnaast is het hebben van clichés niet noodzakelijk slecht. Perfect voorbeeld daarvan is 12 Angry Men.

Zeer mooie film dus. Zeker zien zou ik zeggen!

Volgende maand komt 'My Sassy Girl 2' uit in Korea, maar ziet er slecht uit:

Korean Movie ???? ?? 2 (My New Sassy Girl, 2016) ??? (Trailer) - YouTube

Yeopgijeogin Geunyeo

Kijk, zo moeten romantische komedies zijn. Scherp, humorvol, een beetje absurd, emotioneel en met twee hoofdrolspelers die van het scherm spetteren. En deze Zuid-Koreaanse film is ook origineel met veel grappige en ontroerende scènes tot gevolg.

De film bestaat uit drie delen. In het eerste deel leren we de personages kennen en is op een leuke manier absurd en wat apart. Tae-hyun Cha is leuk als de wat suffe Kyun-woo, maar het is Ji-hyun Jun die de meeste indruk maakt. Ze drinkt, schreeuwt en slaat zich door de dag heen, maar wel met een reden leren we naarmate de film vordert. Prachtige actrice. Het tweede en derde deel zijn wat sentimenteler en dramatischer, en ook hier overtuigt de film. De roos en piano scene is prachtig en zelfs de grootste cynicus zal met een glimlach naar de slotscène kijken. Schitterende en sfeervolle muziek ook. Mooi, heel mooi.

Het eerste gedeelte is een teleurstelling : absurd, gek met plompe humor als in een doldwaze Amerikaanse komedie en met onechte personages.

Dit had volgens mij veel evenwichtiger en minder extreem gekund, want het tweede gedeelte is een verademing, verduidelijkt en verklaart, wordt veel inhoudelijker en snijdt het thema aan van liefde, de volhardendheid erin en de charme en de subtiliteit ervan.

Naar het einde toe wordt het zelfs echt mooi en emotioneel en met de scène bij die boom dacht ik onwillekeurig aan de slotscène uit "Love is a many splendoured thing".

Geen meesterweerk, vind ik, maar toch lief en het kon nog beter.