Kompani Orheim (2012)

Vanaf 4 oktober in de bioscoop (Amstelfilm)

Zelden was ik zo ontroerd door een slotscène. Prachtige en beklijvende dramafilm.

Moet je, om deze film te begrijpen, ook deze twee films hebben gezien?

Nee, want de trilogie gaat over het roodharige jongetje Jarle. En Company Orheim is chronologisch gezien het begin.

Subtiel en zeker niet schreeuwerig weergegeven familiedrama. Dat maakt het alleen maar indringender.

Een overtuigend, ingetogen en tegelijkertijd indringend familieportret en coming-of-age verhaal over schaamte, onmacht en de donkere, schrijnende gevolgen van alcoholisme. De regisseur bouw het verhaal zorgvuldig op (het wordt steeds maar sterker), zodat je als kijker ziet hoe ongezond, zowel fysiek als psychisch (door ellende en agressie), het leven in een gezin kan zijn. De cast opereert ijzersterk en de jaren tachtig worden perfect weergegeven.

Ik was er inmiddels achter, ik had de film diezelfde week nog gezien .

Zomaar ergens in duiken is hartstikke Awesome! Ik wist hier niks van, mijn broertje moest een filmhuisfilm zien voor school en BAM!!! Deze werd het.

Nou, daar heeft geen van ons beiden spijt van gehad. Welk een mooi en integer jeugddrama en, zoals mijn plaatsgenoot hierboven bevestigt, coming-of-age relaas.

Films over abusievelijke en/of alcoholistische ouders -vaders in dit geval- bestaan er al zat maar mede wegens zijn muziekkeuze kon ik mij zo in hem verplaatsen: Sonic Youth, The Cure, The Smiths, Lou Reed en The Jesus and Mary Chain, waarvan hij shirts en/of posters bezit. Daarnaast is ook Ultravox te horen.

De herkenbaarheid zat hem er heel erg in de vraag: Wat had ik zelf in zijn situatie gedaan? Ik ben niet zo sterk en conflictsituaties zijn voor niemand makkelijk. Mijn vader is een absolute tegenpool van die van Jarle, dus dit heb ik nooit meegemaakt maar Jarle's smaak en karakter maakten het voor mij al zo gemakkelijk om me met hem te identificeren maar dit maakte mijn plaatsing in zijn situatie dus nog eenvoudiger, hoe vreemd die ook voor mij is.

Verder heb ik de eighties nooit heel bewust meegemaakt -ik ben van '86- maar om in deze sfeer te verkeren was helemaal te gek. Er zijn films die door een te hippe visualisatie die zeepbel jammerlijk doorprikken maar daarvan is hier geen sprake. Dat zie je overigens vaker in Amerikaanse films, hoewel dat soms ook de bedoeling is en zo niet, lang niet altijd even storend.

Kompani Orheim is er voor mij zo eentje waaraan ik mijn blik niet kon onttrekken. Een pareltje, werkelijk! Zeer binnenkort weer eens proberen te zien!

Trage familiedrama film, de flilm kon mij helaas niet echt boeien

2*

Ingetogen, klein verhaal over een gezin dat er voor buitenstaanders prima uit ziet maar waar het intern anders is. Klein in beeld gebracht dus het heeft nergens vals sentiment en hierdoor is het een mooie film geworden.

Sobere vertelling over een jongen die opgroeit met een alcoholistische vader en een moeder dit wat laat ingrijpt. Best een confronterende film, gelukkig pakken de makers het lastige onderwerp subtiel aan en maken ze er niet één groot drama van.

Ik vind dit het sterkste deel van het drieluik, de andere twee bevatten wat wel meer humor.

Goed.

Een goede dramafilm...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Perfect achtergrond geluid/

muziek (Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit...

Goeie film over een gezinnetje waarvan de vader een alcoholist is en een kwaaie dronk heeft. Een geslaagde coming-of-age film die overigens ook nog een mooi tijdsbeeld geeft van eind jaren '80. Nergens vernieuwend of echt origineel, maar wel goed en vooral onderhoudend uitgevoerd. Kristoffer Joner als de alcoholistische vader zet de beste rol neer.

Dit is best een aardige film. Sneu, als kinderen moeten opgroeien in een gezin waar alcohol en agressie de boventoon spelen. Dat wordt hier pijnlijk, maar goed neergezet. Sterk drama. Soms ook leuke jaren 80 muziek.

Langdradige film over de ongelukkige jeugd van een nochtans ambitieuze jongen die al zijn idealen ziet vergruizeld.

Eenvoudig opgebouwd met een behoorlijk gefilmd tijdsbeeld van de jaren 80.

Sommige indringende scènes maar over het algemeen nogal vlak.

Erg overtuigend vind ik de acteurs ook niet. Niet vertrouwd met Noorse films, misschien.

Prima film.

Had wellicht nog wat krachtiger kunnen worden met wat weglating hier en daar.

Muziek, 80ies vibe, coming of age drama, vader-zoonrelatie, alcohol, stukje Noorse historie. Alles goed neergezet volgens een vrij gebruikelijke formule. Een goed verhaal, een bijna alledaags drama. Het verhaal (boek) is het derde deel van een trilogie over Jarle. Hikt net tegen de 4* aan wat mij betreft.

Niets zeggend verhaal, waarbij het begrip 'vreselijk saai' het uitgangspunt van de makers geweest moet zijn.

Beschrijving van deze film boven klopt niet helemaal. Heb geen weeshuis gezien.

Uitstekende film! Jaren 80 zeer authentiek weergegeven.

Een bij vlagen intens familiedrama annex coming of age-film over huiselijk geweld en de wisselvallige relatie van een tiener met zijn dominante vader met een alcoholprobleem. Het verhaal is niet altijd even plausibel en de film zakt in het middengedeelte (de wandeltocht in de bergen) een beetje in. Zeker geen vervelende film, maar ik had er meer van verwacht.

Noorse film over een jongen die opgroeit in een gezin waar een dominante vader veel drinkt en alle ellende die dat met zich mee brengt. Een mooie film met een weliswaar niet erg bijzonder, maar wel mooi opgebouwd verhaal en uitstekende acteerprestaties. Het leukste aan deze film vond ik zelf de herkenning van het tijdsbeeld in 1975 (en later). Ik denk dat ik zelf ongeveer even oud was als de hoofdpersoon in 1975. En ik heb ook "Live Aid" opgenomen op cassettebandjes.

Beschrijving is dan inmiddels waarschijnlijk aangepast, want ik lees niets over een weeshuis.

Cirkel is rond, genoten van deze trilogie