Na Home weer een prima film van Ursela Meier, en eindelijk ook weer eens een Zwitserse film mogen vertoeven. Meier heeft ook erg goed naar Haneke/Seidl gekeken, wat sfeer betreft dan, want van geweld en zieke shit moet ze het overduidelijk niet hebben. We volgen Simon die samen met zijn oudere zus Louise in een Zwitsers skidorpje verblijft. Beide ouders zijn omgekomen bij een autoongeluk (heel tragisch allemaal, ik weet het) en Louise heeft nu het heft in handen voor haar kleine broertje, maar toch lijkt dat omgekeerd te zijn. Simon steelt namelijk skispullen en verkoopt ze door, en daar kunnen ze zich dan weer mee op hun been houden. Als kijker zie je ook hier niet meer het verschil tussen goed en kwaad. Het is gewoon het overleven van een adolocent en een puber. Simon begint ondertussen ook te werken voor een Engelse toerist, die wel bewondering in zijn "werk" ziet in plaats van dat hij hem aangeeft.
Dat portret word hier heel subtiel weergeven en het sfeer is ook zeer afstandelijk. De daden van Simon worden uiteraard niet in dank afgenomen en de broer-zus relatie begint steeds meer af te brokkelen door de ellende die Simon erdoor veroorzaakt. Wat nog best wel leid tot een climax waar je een brok van in je keel krijgt.
Sterke film dus van Ursula Meier, die wel wat heeft met familiedrama's. Ook de vele mooie plaatjes vormen een erg sterke sfeer. Alleen is de afstandelijkheid in deze film er wel behoorlijk dik opgelegd, wat een beetje gemengde gevoelens geeft. Misschien is de wereld echt wel zo hard.
3,5*