Seven Psychopaths (2012)

Een heerlijke soundtrack, fantastisch acteerwerk van een waanzinnige goede cast, heerlijke humor afgewisseld met lekker grof geweld en ook zo nu en dan een beetje diepgang. Voor mij een van de beste films van de afgelopen 5 jaar. .... Zo van genoten ...... En ja wat de trailer betreft, die vond ik juist heel slecht ....

Ben sowieso niet zo'n fan van die uiterst absurde Britse humor. Door Britten zelf uitgevoerd is het totaal niet grappig en in Amerikaanse setting wordt het er ook niet echt beter op. Ik bedoel hiermee dan vooral die suffe al dan niet onderkoelde dialogen. Wat wel bij mij aansloeg was het ingenieuze verhaal an sich met Sam Rockwell die als volstrekte idioot de show stal. Wat een stoere rol ! De rest van de acteurs deden het ook prima overigens. Anyway ben niet echt onder de indruk geraakt door Seven Psychopaths. Van Martin McDonagh sla ik In Bruges dan wel wat hoger aan.

Aardige film waarin een scenarioschrijver moeite heeft met zijn nieuwe script, totdat hij hulp krijgt van zijn vriend. Zeker wel een origineel verhaal, en ondanks dat het zelfbewuste karakter van de film een aantal vermakelijke scenes en dialogen oplevert, had daar wel wat meer in gezeten. Op het begin doet de montage nogal rommelig aan, waardoor het even duurt voordat je door hebt welke richting het verhaal op gaat.

Briljante film, briljante regisseur, briljante acteurs.
Enkel voor de echte cinefielen onder ons denk ik.
Mooie combinatie van Ritchie/Tarantino/Coen brothers.
Het plot is misschien wat dunnetjes maar dat wordt goedgemaakt door de geweldige dialogen en uitmuntende acteerprestaties.
Persoonlijk vindt ik dit Sam Rockwell zijn beste prestatie tot nu toe als een psychopaat waar je geen vat op krijgt.
Walken is zoals altijd super in een bijrol.
Dit wordt binnen enkele jaren ongetwijfeld een cult-klassieker.

Misschien is het omdat ik niet veel affiniteit met gangster-films heb en dat ik komedie ook niet zo erg ziet zitten. Want deze gangsterkomedie van regisseur Martin McDonaugh valt voor mij vooral tegen. Dat wordt mij aan het begin al duidelijk als in de proloog twee gangsters discussiëren over een vrouw die ze door haar oogbal moeten schieten. Een letterlijke en figuurlijke afrekening met Tarantino-achtige films of juist een hommage? Echter is deze dialoog tussen de twee het begin van nog veel meer irritante knipogen en doet het vooral geforceerd overkomen. Hierna maken we vervolgens kennis met twee kleine criminelen, Hans (Christopher Walken) en Billy (Sam Rockwell), die in parken honden stelen en ze terugbrengen om de beloning te incasseren. Het gaat goed met de dognapping-business, tot ze het hondje stelen van gangster Charlie (Woody Harrelson) Daarnaast is er dan nog Billy’s vriend Marty (Colin Farrell), een alcoholistische scenarioschrijver, die worstelt met een nieuw script met de titel "Seven Psychopaths" Als kijker ben je zowel getuige van het schrijfproces van het filmscript als van de uitvoering van datzelfde script. Alle opgevoerde acteurs (op Farrell na) zijn karikaturen die lustig proberen om humoristisch te zijn, geen enkele keer lukt dit ook echt. Waarbij Sam Rockwell voor mij veruit het meest irritantste persoon was. Ik keek de film omdat het werd vergeleken met Adaptation (2002) Nu is Charlie Kaufman zijn absurdisme geniaal en moeilijk te evenaren maar hier moet ik concluderen dat het nog niet eens in de schaduw kan staan Het deed me veel meer denken aan de film Get Shorty (1995) Een film die ik toentertijd niet eens heb afgekeken. Af en toe was er nog wel iets leuks te zien (zoals bv. de Quaker) maar te vaak verzandt het in een weinig leuke, over-geacteerde parodie.

Helemaal mee eens. Én, laten we de volslagen idiote rol van de in geen enkel hokje passende Tom Waits niet vergeten. Zelfs na twee keer kijken, verliest deze waanzinnige film niets aan kracht. Top.

Je hebt films die heel erg cool en geflipt wíllen zijn (*kuch* Fear and Loathing in Las Vegas *kuch*), en je hebt films die het gewoon zijn. Seven Psychopaths is een voorbeeld van dat laatste.

McDonagh gooit alle klassieke regeltjes overboord en speelt gewoon een geestig spel met de kijker. Een geweldige cast, coole beelden en een hoop zwartgallige humor doen de rest. Bonuspunten voor de “verrassing” net na de credits, al zal de oplettende kijker dit wel zien aankomen …

Noem dit gerust Adaptation op steroïden. Heb me prima vermaakt 4*