The Order of the Black Eagle (1987)
Alternatieve titel: Black Eagle
mijn stem
5 stemmen
Verenigde Staten
Avontuur / Actie
93 minuten
geregisseerd door Worth Keeter
met Ian Hunter, C.K. Bibby en William T. Hicks
Duncan Jax wordt gevraagd om de Orde van de Zwarte Adelaar aan te pakken. Hij weet dat het een neonazistische club is, maar niet hoe serieus hij ze moet nemen. Al snel blijkt dat hun leider over een belangrijk wapen beschikt en dat hij Adolf Hitler heeft ingevroren. Jax verzamelt een team om zich heen om de strijd aan te gaan...
0
djelle
geplaatst: 25 oktober 2011, 14:31 uur
Ooit gedroomd van de perfecte film of dacht u ze al gevonden te hebben? The Order of the Black Eagle heeft alle elementen in zich om uw meest begeerde meesterwerk op de mesthoop te gooien.
Ik som op: een soort James Bond met de chinese versie van Q, 2 bimbo’s waarvan de knapste in de jungle woont, een Chuck Norris look-a-like, een geheime Nazibeweging met aan het hoofd een bebaarde slechterik met ooglapje, onnodige explosies inclusief tuimelende mannetjes in slowmotion, een ingevrozen Hitler én een baviaan als helpende hand die zelfs tanks kan besturen!
Aan werkelijk alles hebben ze gedacht bij deze fantasierijke verfilming van het woord stompzinnig. Behalve -geloof het of niet- duidelijk genoeg zijn in hoeverre dit nu een goeie parodie moet voorstellen of een luchtige actieflick. In beide gevallen kon er in elk geval meer uit de kan gehaald worden. Okee, de held kan letterlijk 2 man tegelijk uitschakelen door zijn armen wel heel erg simpel uit te strekken. En ook bijvoorbeeld de typische praatjes wanneer hij op het punt staat neergeknald te worden zijn zo hilarisch plat en opzichtig uitgerokken dat het haast niet anders kan dan een persiflage te zijn. Maar langs de andere kant begint het met een serieus brokje geschiedenis en eindigt het met een zodanig flauwe grol dat het zelfs niet zou grappig zijn met Leslie Nielsen erbij.
Het niveau is vaak tout court belegen, zeker wanneer er nog eens een overbodige blik randfiguren opengetrokken wordt (de typische lolbroeknegers en een uit een spaghettiwestern gevallen cowboy) die elk op hun beurt geestig zouden moeten zijn maar daar zelfs niet genoeg tekst voor krijgen. Zo maakt de dikste neger een paar keer duidelijk dat hij de financierder van de hele missie goed zal beschermen, of wat te denken van de gewapende soldaten die zomaar op hem komen afgelopen om in de lucht gezwiereld te worden (in plaats van hem gewoon omver te knallen)? Ik ben me ervan bewust dat sommigen dit kunnen rekenen tot heerlijk fout, maar persoonlijk heb ik fout al beter zien uitgewerkt worden. Het toppunt is dat er met hun grootste attractie, de ingevrozen Hitler, veel te weinig gedaan werd hetgeen toch wel een aanzienlijke domper zet op het geheel.
The Order of the Black Eagle heeft ondanks alles nog steeds voldoende proestmomenten -bedoeld of onbedoeld- die zodanig tegen alle goeie smaak indruisen dat Roger Ebert er spontaan van zou ontploffen. Hiermee heeft u een leutig tussendoortje om tusssen pot en pint met de vrienden te bekijken, maar er had beduidend meer ingezeten.
Niet mislukt, niet super, maar wel smekend om een remake.
3*
Ik som op: een soort James Bond met de chinese versie van Q, 2 bimbo’s waarvan de knapste in de jungle woont, een Chuck Norris look-a-like, een geheime Nazibeweging met aan het hoofd een bebaarde slechterik met ooglapje, onnodige explosies inclusief tuimelende mannetjes in slowmotion, een ingevrozen Hitler én een baviaan als helpende hand die zelfs tanks kan besturen!
Aan werkelijk alles hebben ze gedacht bij deze fantasierijke verfilming van het woord stompzinnig. Behalve -geloof het of niet- duidelijk genoeg zijn in hoeverre dit nu een goeie parodie moet voorstellen of een luchtige actieflick. In beide gevallen kon er in elk geval meer uit de kan gehaald worden. Okee, de held kan letterlijk 2 man tegelijk uitschakelen door zijn armen wel heel erg simpel uit te strekken. En ook bijvoorbeeld de typische praatjes wanneer hij op het punt staat neergeknald te worden zijn zo hilarisch plat en opzichtig uitgerokken dat het haast niet anders kan dan een persiflage te zijn. Maar langs de andere kant begint het met een serieus brokje geschiedenis en eindigt het met een zodanig flauwe grol dat het zelfs niet zou grappig zijn met Leslie Nielsen erbij.
Het niveau is vaak tout court belegen, zeker wanneer er nog eens een overbodige blik randfiguren opengetrokken wordt (de typische lolbroeknegers en een uit een spaghettiwestern gevallen cowboy) die elk op hun beurt geestig zouden moeten zijn maar daar zelfs niet genoeg tekst voor krijgen. Zo maakt de dikste neger een paar keer duidelijk dat hij de financierder van de hele missie goed zal beschermen, of wat te denken van de gewapende soldaten die zomaar op hem komen afgelopen om in de lucht gezwiereld te worden (in plaats van hem gewoon omver te knallen)? Ik ben me ervan bewust dat sommigen dit kunnen rekenen tot heerlijk fout, maar persoonlijk heb ik fout al beter zien uitgewerkt worden. Het toppunt is dat er met hun grootste attractie, de ingevrozen Hitler, veel te weinig gedaan werd hetgeen toch wel een aanzienlijke domper zet op het geheel.
The Order of the Black Eagle heeft ondanks alles nog steeds voldoende proestmomenten -bedoeld of onbedoeld- die zodanig tegen alle goeie smaak indruisen dat Roger Ebert er spontaan van zou ontploffen. Hiermee heeft u een leutig tussendoortje om tusssen pot en pint met de vrienden te bekijken, maar er had beduidend meer ingezeten.
Niet mislukt, niet super, maar wel smekend om een remake.
3*
* denotes required fields.
* denotes required fields.