Artists and Models (1955)

Topfilm van martin & lewis 5 sterren.

Begint heel sterk maar zwakt daarna wel enorm in en blijft maar doorgaan met dezelfde dingen. Jammer!

Vanavond te zien op TV > ARTE > 22:40 uur

They wanted to have me drowned when I was born, but the SPCA stopped them

Ergens in 2009 waagde ik me voor het eerst aan films met Jerry Lewis. Ik kon de DVDs via een vriend lenen en ik heb er in totaal 3 gezien vooraleer ik het opgaf. De scores variëren van 1* tot 2* dus je kunt wel zien dat het niet echt een succes was. Ik liet Lewis links liggen, maar gisteren werd deze Artists and Models op het grote scherm gegeven en die kans laat ik niet liggen.

En tot mijn grote verbazing vond ik dit eigenlijk vrij leuk. Het is een komedie waar nog wat flauwe kantjes aan zijn (het gedoe met de formule was er wat met de haren bijgesleept), maar over het algemeen is het een vlotte film die een aantal erg leuke gags heeft. Tashlin (die ooit nog zijn strepen verdiende als cartoonist bij Warner Bros met onder andere Private Snafu) doet bovendien nog een verdienstelijke poging aan de hand van wat maatschappijkritiek, iets wat ik altijd wel leuk vind. Voor de rest nog een paar redelijk gedurfde scènes voor die tijd (dat handdoekje van Abigail is wel erg kort) en ook daarmee weet je meestal wel punten te score ten huize Metalfist. Al zijn er wel iets te veel onderbrekingen met personages die vanuit het niets beginnen te zingen, maar dat is een aspect dat je wel vaker tegenkomt bij dit soort Hollywoodfilms uit de jaren '50. Het leukst zijn de nummers waarbij er naast de zang ook nog wat te beleven is zoals Bessie die al zingend Eugene de weg verspert op de trap.

De reden dat ik Jerry Lewis in de andere films niet kon waarderen was doordat hij zo verschrikkelijk druk was en dat gebeurde op zo'n manier dat het eigenlijk onleuk werd. Gelukkig wordt Lewis hier in toom gehouden door Dean Martin. Ben sowieso wel fan van de straight man routine en Lewis-Martin zijn perfect op elkander ingespeeld. Wat op zich niet te verwonderen is doordat dit alweer de 14e film uit een reeks van 15 is. Maclaine en Dorothy Malone vormen bovendien ook nog een uitstekend klankbord voor de capriolen van beide heren. Let vooral ook nog op een klein rolletje van Anita Ekberg als Anita, de dame die model staat voor Zuba. Eva Gabor, zuster van die andere bekende Gabor, heeft ook nog een leuk rolletje als femme fatale.

Ik ben blij dat ik toch de moeite heb genomen om hier eens naar te gaan kijken. Lewis zijn gekke bekken zijn niet altijd even goed geslaagd en zijn stem blijft op het randje, maar in combinatie met Martin levert het leuke cinema op. Gooi daar nog eens een hoog tempo en een hoop schoon vrouwvolk bij en je hebt een fijne film. Dit smaakt naar meer.

3.5*

Martin & Lewis part 2.

Misschien niet zo héél handig om de films van het duo in omgekeerde volgorde te kijken, maar ach. Het helpt allicht wel dat ze erg op elkaar ingespeeld waren toen deze film uitgebracht werd. Want dat straalt er wel vanaf.

Als komisch duo vullen ze elkaar ook wel goed aan. Lewis solo lijkt me té, Martin is niet echt komisch (behalve z'n supermelige pick-up lines dan) maar zorgt er wel voor dat Lewis niet de hele film overneemt. De gelijkenis met Jim Carrey blijft trouwens opmerkelijk, vooral dan Carrey's Lloyd Christmas' personage. Concludeer zelf maar of dat positief of negatief is.

Verder een vlot filmpje, met een soort van comic con avant la lettre en wat flauwe maatschappijkritiek die jammer genoeg de vaart er een klein beetje uithaalt. Maar het blijft beperkt en de onnozelheid houdt makkelijk de overhand (dat subplotje met de formule).

Het zijn makkelijke filmpjes dit. Het doet me niet geweldig veel, maar het verveelt nergens en het raast voorbij.

1.5*

Zomaar ineens weg de zomer en de zoveelste grijze dag op rij, de kachel aanzetten lijkt ook net nog wat overdreven en dus hebben we het al 3 dagen te koud, vluchtelingenellende en de zelfgekozen dood van Joost Zwagerman op het nieuws, zelfs Wouter Bos weet het journaal weer te halen!!

En dan is het tijd om naar drastische maatregelen te grijpen: Dean Martin voor de liedjes en Jerry Lewis voor de gags en verder heel veel kleur en niet zo heel moeilijk doen verder ... jaren vijftig Hollywood-amusement op z'n best, de dag is weer gered!

Tijdens mijn lagere schooljaren was ik helemaal weg van Lewis & Martin (net als Abbott & Costello, Norman Wisdom, George Formby). Nu, zestig jaar later, moet ik bekennen dat dat waarschijnlijk een (begrijpelijke ?) jeugdzonde is geweest. Ik vind er niks meer aan. Vooral het veel te dik aangezette gestoethaspel van Jerry Lewis is meer irritant dan leuk. De liedjes van Dean Martin en het optreden van een nog jonge Shirley MacLaine zorgt in deze film voor enig tegenwicht. Het heeft er alle schijn van dat Dorothy Malone rechtstreeks uit Madame Tussaud is weggelopen.

Ik ben van het jaar 1962 en ben voornamelijk met 6 tv zenders groot geworden. Op de duitse zenders werden heel veel oude films van diverse genre vertoont, zo ook films van Jerry Lewis en Dean Martin. Er werd dan ook met de hele familie graag naar o.a. hun films gekeken. Nu zo'n dikke 45 jaar als filmliefhebber later heb ik een heel filmgeschiedenis in mijn collectie verzameld. Ik heb zojuist dus weer heerlijk zitten te genieten van dit duo. Leuke liedjes van Dean Martin. Jerry Lewis die comic book verslaafde is en hele verhalen in zijn slaap hardop verzint. Geweldig. Ook de muziek/dans scene in het trappenhuis met Shirley MacLaine en Jerry Lewis is super. Mij gaat dit nooit vervelen. Top amusement, zoals komedies niet meer gemaakt worden.

De dvd heeft Nederlandse ondertitels. Martin en Lewis wonen in een appartement en zijn weer de zoveelste baan kwijt. De nieuwe huurster in het appartement is een kunstenaar (Malone) met een model (MacLaine) die eigenlijk secretaresse is. Martin ziet zijn kans. Matige film maar heeft wel een aantal geinige scènes. Leuk intro, grappige eetscène, Lewis die de uitgever nadoet, grappige trapscène als Maclaine na Martin ook N'innamorta gaat zingen, het eerste deel van de massage is ook leuk alleen draaft Lewis zoals vaker helaas weer door en de visuele grap met Eva Gabor is ook een goede maar daarna gaat de film hard achteruit met slapstick en wordt afgeraffeld.