The Ladykillers (1955)

Ik vind het heel triestig ,hebben ze tegenwoordig geen fantasie meer in Hollywood ?

Telkens die remakes . . .

Een prachtige film als deze heeft het echt niet nodig om herfilmd te worden.

Eén ding staat al vast ,het zal zekerlijk geen verbetering worden. Want het origineel is gewoon subliem. Persoonlijk vind ik dat ruim 90 % van de remakes het bekijken niet waard zijn. Als we in het dagelijkse leven altijd het origineel willen ,waarom zouden wij dan als het om een film gaat een plagiaat willen ? Ook al vermeld men misschien bij de aftiteling het origineel.

@ Huggy Bear:

De Coens hebben erg hun best gedaan er hun eigen input in te steken, en dat is m.i. wel gelukt! Daarbij zie ik hun werkje ook als een liefdvolle ode i.p.v. een door commercie ingegeven actie. Al mag van mij iedereen een remake maken van wat dan ook, ik kan zelf kiezen of ik er wel of geen zin in heb. Let Me In (2010) zal ik me bijvoorbeeld nooit aan wagen...

Iedereen is vrij om te denken wat ie wil.

Een mooie film is in mijn ogen een kunstwerk ,en over kunst heeft iedereen zo zijn eigen mening.

Laatst las ik dat Jennifer Garner ( speelde o.a. in Elektra ) binnenkort in een film de rol van Miss Marple wil spelen

Moest het niet realiteit zijn ,zou men zeggen dat het een slechte klucht is.

Of neem de film "The Fog" ,het origineel een meesterwerk ,en de remake . . .

Nu ja ,iedereen zijn mening . . .

Ik wil best wel de remake van "Ladykillers" bekijken ,maar de kans dat ik hem waardeer is zeer klein.

Een voortreffelijk gerecht ,daarvan verander ik het recept niet. Ik laat hem zoals ie is.

Het is aan de kijker te beslissen wat ie wil ,een ( meestal slecht ) gemaakte remake of het origineel. Spijtig vind ik wel dat veel mensen het origineel niet eens kennen ( bijvoorbeeld bij Ocean's Eleven uit 1960 ) . . .

Eén van de domste dingen die je kan doen, is een film met tegenzin gaan bekijken. (No offense, vanzelfsprekend).

Bedankt voor de tip wat betreft Ocean's Eleven, trouwens; sommige mensen kennen de gehele filmgeschiedenis nu eenmaal niet uit hun hoofd of leren er pas op wat latere leeftijd over, ondergetekende meegerekend. Daar heeft MovieMeter dan weer een mooie functie.

Ocean's ten?

Het is juist dat men nooit een film met tegenzin moet bekijken.

Maar als men een film beoordelen wil ,moet men natuurlijk wel weten waarover men spreekt.

Ik bekijk daarom ook wel 's films dewelke mij niet aanspreken ,maar als anderen hem goed vinden ,ben ik toch wel benieuwd.

En is de film toch mooi. Dan wil ik mijn mening best aanpassen

Moviemeter vind ik een hele belangrijke website.

Per jaar koop ik meer dan 50 DVD's ,en meestal kijk ik eerst op jullie website om te lezen wat andere kijkers ervan vonden.

Bij deze

Ik heb deze film eigenlijk per ongeluk gekocht. Toen ik hem thuis kreeg bleek namelijk dat dit niet de versie van de Coens was. Maar aangezien deze film zulke goede recensies kreeg, besloot ik hem toch maar te houden in plaats van terug te sturen. En dit was wel de originele versie, dus ook interessant om te vergelijken met de Coens versie. Helaas kan deze film me niet echt bekoren. Het is allemaal veel te oud en te gedateerd. En met deze manier van filmen en acteren heb ik toch echt niets. De eerste helft van de film gaat dan nog wel, maar de tweede helft kakt de film helemaal in en viel ik zowat in slaap.

Vijf op het oog nette gangsters (o.a. Guinness en Sellers!) zoeken onderdak bij een oud omaatje om een overval te plegen. Het lijkt goed te doen, maar dan volgen diverse misverstanden en bizarre ontwikkelingen tussen het omaatje en de bende. De plotomschrijving ruikt naar een komische Hitchcock-wannabe en wel, daar heeft The Ladykillers wel wat weg van, zonder dat ik afbreuk wil doen aan deze film. Ik vond het wel een aardig thriller-achtig filmpje. Niet geniaal, maar zeker niet verkeerd, als je houdt van klunzige kluchten (ja dat laatste allitereert lekker )..

Persoonlijk vond ik de remake beter, maar toch interessant om het origineel te zien. Het einde vond ik wel beter dan de remake.

ARD (The Ladykillers, zaterdag 31 december, 3:50 uur)

It's a brown horse, eleven years old, and answers to the name of Dennis.

Herziening no. x. Het blijft een crime caper classiecker van de hoogste orde van de meesterhand van Alexander Mackendrick. Van de sfeerschepping die even makkelijk schakelt van sinister en dreigend naar naïef en grappig, tot elk uitgekiende plaatje dat een schilderijtje op zich zou kunnen zijn - prachtig kleurenpalet en gebruik van licht en donker! Dan ga ik niet zeveren over de overduidelijke foto-backdrop die een enkele keer ingezet wordt, of een (slapstick)scène die met het verhaal weinig te van doen heeft, maar wel bijzonder grappig blijft (medicine) - en alvast het toneel dat op het einde een grote rol speelt, even in beeld brengt.

De acteurs zijn al even indrukwekkend en perfect gecast. Ik ben benieuwd wie Guiness' personage zo heeft ingevuld; zou Mackendrick alles al in zijn hoofd gehad hebben of heeft Guiness' hier zelf ook zijn creativiteit op losgelaten? You musn't make me ANGRY! Geniaal, evenals Katie Johnson als de naïeve, maar o zo schrandere mevrouw Lops... eh, Wilberforce. Én uiteraard het resterende 'geboefte' dat vermeld móet worden: Lom, Sellers, Parker en Green.

De film vloog weer voorbij, waarbij het beroemde stuk van Luigi Boccherini als muzikale begeleiding eigenlijk niet beter gekozen had kunnen worden, maar ook de andere (spannende en/of groteske) stukken zijn onmisbaar, gespeeld door het Sinfonia of London. De combinatie van het luchtige en het intens duistere is wat The Ladykillers extra bijzonder maakt, en door de invulling van de acteurs blijft er een zekere geloofwaardigheid overeind, ook al is het in de kern een vrij absurd en kluchtig verhaal(tje).

Nog nooit gezien of van gehoord? Probeer de trailer eens. They don't make 'em like that anymore.

(5,0*)

Godzijdank maken ze ze zo niet meer.

Vanavond heb ik me maar aan deze Britse klassieker gewaagd, maar dit was echt een verschrikking. Aardige cast, en daarom des te treuriger dat je daarmee zo'n onzettend flauwe, vreselijk oubollige klucht neerzet. Geen moment grappig, en het donkere wat sommigen hierin zien ben ik ook niet tegengekomen. Ik ben blij dat er schijnbaar mensen hier wel van hebben genoten, maar in dat kamp val ik dus niet .Een ster.

Nog niet eens zo lang geleden dat ik hem gezien heb. Ik dacht toch zeker wel na 2000. Ik wilde hem eigenlijk niet nog eens zien maar heb het dan toch maar gedaan. Peter Sellers was dan nog wel de hoofdreden, maar hij is jong hier en toont geen irritante trekjes. De film is net als The Titfield Thunderbolt (1953) in kleur. Ik dacht hij in zwartwit was. Op dit punt heeft Ealing Studios (onderdeel van The Rank Organisation) weer een prachtige film gemaakt, met veel opnamen op locaties gemaakt, waardoor er naast het eigenlijke verhaal toch een hoop te zien valt, van het straatbeeld en omdat het huis is gesitueerd rondom een drukke spoorlijn/groot station van Londen.

Erg geforceerde komedie. Die nauwelijks leuk is. Met weer zo'n oud dametje. Ik moest aan Duplex (2003) denken en de vele Miss Marple-films.

Ja, het had met andere acteurs misschien leuker gekund. De film zelf had slechter en minder leuk gekund, maar ik vond het toch wel meevallen. 3.0

Zo kan het dus ook!

Onderwijsmateriaal voor Hollywood!

Remake in 2004 met Tom Hanks, maar kan bij lange na niet tippen aan dit origineel.

Erg leuke zwarte komedie met Peter Sellers en Alec Guinness. Beter dan de remake uit 2004!

Wat een heerlijke en voor die tijd ook zeker vlotte film is dit zeg! Dat omaatje is perfect gecast en daarbij is de film ook nog eens erg sfeervol geschoten! De kleuren spatten bij de blu-ray versie echt van je scherm af en de film is en blijft erg vermakelijk in zijn opzet.

De speelduur is precies goed en het verhaal is leuk gebracht, stukken beter dan in de remake maar dat mag duidelijk zijn.

Stem stond al op 3,5 toen ik de film 10 jaar geleden alweer voor de eerste keer zag, maar nu ga ik wel iets hoger.

Deze Ealingkomedie volgt het klassieke patroon van een overval die eerst gepland wordt, dan uitgevoerd, en waar vervolgens van alles mis gaat. Katie Johnson doet het geweldig als de frêle bejaarde die door niemand ernstig genomen wordt, vooral niet door de politie. Ironisch genoeg blijkt ze de dapperste en slimste van allen wanneer het erop aankomt. Ze is een toonbeeld van wellevendheid, biedt steeds een kopje thee aan en spreekt met een verzorgd Brits accent. Alec Guinness draagt een haarstukje en vooruitstekende tanden om op Alastair Sim te lijken, voor wie de rol bedoeld was. Hij speelt de sluwe bendeleider, maar z’n vier handlangers zijn lompe vlegels. Peter Sellers, toen nog geen grote ster, spreekt met een Cockney accent en doet ook de stemmetjes van de papegaai en de kaketoe.

Londen is een herkenbare locatie, met z’n rode telefooncellen en dubbeldekkers. Het huis van Mrs Wilberforce is waarschijnlijk ontworpen door een architect uit Pisa. De schilderijen hangen er scheef ten opzichte van de muren - alles is relatief. De krakkemikkige waterleiding, die door een klop van de hamer in gang gezet wordt, illustreert de vindingrijkheid van de bewoonster. De brug boven de stoomtreinen is een geschikt decor voor de apotheose.

De instrumentenkoffers staan voor uiterlijke schijn, het verbergen van de waarheid. De misdadigers maakten wel een foutje, want voor het strijkkwintet van Boccherini zijn eigenlijk twee cello’s nodig. Bij het trekken van de lucifers zie je duidelijk dat de rechtse lang is, maar niemand trekt die. Het is een staaltje van doldwaze, verfijnde Britse humor.

Het is en blijft een brave engelse komedie die helaas nergens echt spannend word en je weet dat het dametje geen moment in gevaar is want daar is de sfeer van de film niet naar .
Helaas is het komedie achtige aspect ook wat tegenvallend , echt schaterend word het eigenlijk nooit
alleen de eindscene is leuk maar dat zag je wel aankomen ( dat ze haar niet willen geloven ) .
Wat de film wel goed maakt is de sfeer en de mooie rol van het oude dametje , maar ook de gluiperige rol van Alec Guiness mag er zijn .

Heerlijke film, waarbij ik duidelijk in het kamp val van de gebruikers die deze versie prefereren boven de remake. Alec Guinness is op geweldige wijze onherkenbaar (en erg leuk), maar Katie Johnson steelt de show – ze wekt ècht de indruk dat ze geen flauw idee heeft wat er om haar heen gebeurt, zodat het lijkt alsof wat ze zegt achteraf in het script is opgetekend in plaats van andersom. Bij het accent van creepy Herbert Lom moet ik soms aan dat van Yul Brynner denken. Een lekker zwartgallige komedie; jammer dat de kleuren op mijn Ealing-DVD niet helemaal perfect zijn, gewoon niet bijzonder aangenaam om naar te kijken.

Zwarte Engelse humor geschreven door een Amerikaan! Eerlijk gezegd heb ik de film nog nooit gezien. Of het moet echt heel lang geleden zijn. De titel vind ik wel wat vreemd, maar wellicht wilde ze niet teveel verraden, want erg veel kun je niet zeggen over het plot. Okay een stelletje bankrovers huren een kamertje van een oud dametje die op het oog nogal naief lijkt, maar niet is. Als dan iets uitkomt moeten ze haar kwijt en dat valt niet mee, want wie gaat haar vermoorden Wat er daarna gebeurt is gewoon leuk gemaakt. En dit loopt zo tot het einde. Ben er alleen nog niet helemaal uit of ze deze laatste Earl film in kleur hadden moeten maken. Misschien was het wel leuker om hem in het zwart wit te bekijken. Onlangs is hij gemaakt in 4K met twee beeldformaten. Misschien had de zwart wit versie er ook bij gemoeten, maar goed kan de kleuren natuurlijk ook zelf even weghalen. Kleur voegt namelijk niks toe aan deze film. De remake heb ik nog niet gezien, maar de trailer vond ik al niet zo geweldig dus ja laten we het maar lekker laten bij deze film uit 1955.

Film 3.5
Beeld 4.0
Geluid 4.0
Extra's 5.0