Hair (1979)

ha, hoe geweldig! tralalala.

Leuke, maar ook inhoudelijk goede musical met prachtige choreografien. En de welbekende liedjes die in de film toch heel wat anders klinken dan de vele top 40 hits die menigeen wel mee kan fluiten.

Treat Williams is briljant. Grootste nadeel van de film is hoofdrolspeler John Savage. Die straalt van begin tot eind uit "wat doe ik hier eigenlijk?" Dat vroeg ik me ook af, tot grote irritatie. Erg jammer. Grote smet op een weergaloze film die hierdoor dus een doffe glans verkrijgt. 3,5* [ik wist niet dat Ain't Got No / I Got Life uit Hair kwam, weer wat muzikale kennis opgestoken]

Dit is volgens mij de enigste musical die mij ooit heeft kunnen boeien, simpel omdat de film gewoon een wat leuker verhaaltje heeft, de liedjes zijn voor de verandering is een keer niet zo zoetsappig als normaal, ze zijn erg leuk zelfs. De vietnam/hippie achtergrond maakt het geheel nog een stuk beter, de acteurs spelen hun rollen leuk, en de film blijft de gehele speelduur boeiend

ik houd het op 3,5 sterren (tot ik hem weer zie, het is immers al erg lang geleden)

Leuke film. Ik ben geobsedeerd door ABBA, serieus.. Want elke keer als ik een jaartal zie dat in de buurt komt van 70 en het betreft een film over muziek, kan ik niet anders dan roepen: 'Hé, toen bestond ABBA ook al... Gewoon raar natuurlijk van mij .. Hair is weer een ontzettend mooie musical-film en smaakt naar meer! One Flew over the Cuckoo's Nest ligt klaar om (ooit) gezien te worden!!

Ik kan me trouwens wel een beetje vinden in dat hippie gebeuren. Make Love, not War is een (sorry, gaat over politiek?) leus waar ik wel achter sta. Ik zat met ongeduld te wachten op 'Goodmorning, Starshine.'

In de dansgroep waar ik medewerker ben gaan ze een dans doen geïnspireerd op Hair. En omdat de danseressen een idee zouden hebben van de sfeer die de film uitstraalt. Vooral de oudere danseressen hadden de film al eens gezien. Leuk was om gisteren een discussie (gezonde natuurlijk) over de film met aan de tafel de jonge generatie tieners (danseressen) een 40'er (één van de ouders) en de leidster van de dangsgroep, een 60'er. Verschillende generaties die anders tegenover de film zien.

De tieners beschouwen ergens wel de film als een klassieker, maar vinden hem eigenlijk pokkesaai. Raar voor mensen die dansen dat ze een dergelijke dansfilm maar niks vinden. Verder zijn die zot van zowat alle dansfilms die er maar zijn met zelfs Dirty Dancing, Let's Dance, Moulin Rouge, All that Jazz, Cabaret, Save the last dance, Hairspray en meer van die films tussen hun favorieten. Ze verwijten de film geen verhaal en dat er niets gebeurd.

De 60'er vindt dat je Hair moet zien vanwege de sfeer die het uitstraalt om de dans te kunnen begrijpen. Maar dan meer hoe de dans ineensteekt en hoe je die als danseres het beste kan brengen. Meer als educatief materiaal zullen we maar zeggen. Met leuke liedjes die ze nog kent van vroeger.

De 40'er vindt het zowat één van de beste films die hij ooit al gezien had. Voor hem is Hair niet zozeer een film met een verhaal, maar geeft het perfect de sfeer weer van die periode. Het einde van Vietnam en de protesten die er heersten. Het geeft een boodschap mee dat oorlog altijd slecht is. Het verhaal is dan ook niet belangrijk en het is vooral die sfeerweergave die telt en waar het om draait.

Ikzelf ben te jong om de na-Vietnamse periode mee te maken, maar ik denk dat je de film moet zien als een manier om een gevoel of (om het woord nog maar eens te gebruiken) sfeer weer te geven. In de stijl van Requiem for a dream, Lost in translation, The Doors, Elephant, ... Hair bezien als een gewone musical zoals Grease is verkeerd. Hair moet een gevoel tonen en daar is het in geslaagd. Verschil met voorgenoemde films is dat de film mij niet helemaal raakt, waarschijnlijk omdat in tegenstelling tot de thema's van die films die niet meer zo actueel is en het moeilijker is (niet perse onmogelijk) om je er in te leven. Muziek van The Doors begrijpen kan nu ook nog en drugs, liefde en schietpartijen zijn er ook vandaag nog. 3.5*

Ik behoor onder het groepje tieners, en vind de film helemaal niet saai, ik vind hem helemaal geweldig.

Ik vind hem ook tien keer zo goed als dirty dancing, let's dance, all that jazz en save the last dance, en dat komt denk ik toch wel door hoe de film gemaakt is en door de muziek. Het is absoluut geen standaard dansfilm.

Er is denk ik toch wel een grote boodschap in, waardoor ik terwijl ik jaren na die tijd ben geboren toch een beetje in de gaten kreeg wat er in die tijd speelde.

En natuurlijk is de muziek helemaal super!!!

Ik moet er wel bijzeggen dat ik voor mijn doen en laten de laat geboren ben. Ik hou nu nog steeds van de muziek van bijvoorbeeld the Doors, supertramp en dus ook van HAIR.

Ik heb m net gezien op MGM en ik vond m echt geweldig. Ik d8 dat het een hele fijne en vrolijke film zou worden maar dat einde hakte er toch wel in.

De muziek is idd geweldig, en ik ben helaas ook te laat geboren, ik luister veel Velvet Underground, David Bowie, Supertramp en in mn pubertijd the Doors. Ik ben nu 21

heb de film nog niet helemaal kunnen afzien maar wat ik al gezien heb vond ik erg goed!

een 4 voor nu! maar ik denk dat het wel een 5 wordt!

ok zeer aangrijpend en grappig! na dreamgirls & hairspray me favo musical.

een 5

Eindelijk ook deze film gezien. ooit al wel stukjes van gezien maar nog nooit helemaal.

Het eind is wel een verrassing inderdaad, ik had toch wat meer een hapy end verwacht, iets als het eind van de oorlog ofzo.

Mooi tijdsdocument van de jaren '60/'70.

Een aangename musical met helaas niet zo geweldige muziek. Tuurlijk zijn de klassiekers aangenaam om te horen, maar helaas zijn alle nummers in een nieuw jasje gestoken wat behoorlijk was sfeer weghaald. Vooral die porno-bas. Heel erg ungroovy.

Voor de rest een lekkere film hoor. Prima acteerwerk. Het camerawerk is behoorlijk recht voor zn raap en niet echt de moeite waard, maar goed, doet hier dan ook niks meer dan een verhaal vertellen met veel olijke dansnummers, en dat werkt prima.

Ik zag een beetje tegen de film op omdat hij uit 1979 komt. Een echte hippiesfeer zou dus niet helemaal haalbaar zijn. Dat bleek achteraf goed beredeneerd, alhoewel ik niet zo goed zou kunnen benoemen waar dat nou precies aan lag (behalve de muziek). Misschien is de film ietwat naief in wat hippies nou precies zijn: het drugsgebruik komt hier slechts sporadisch voor en lijkt niet echt iets toe te voegen aan de personages. Daarnaast gaat het hier om een klein afgezonderd groepje mensen die eigenlijk redelijk los van de rest van de wereld lijken te staan. Een aangename film om is gezien te hebben, maar geef mij maar authentieke hippie-explotatie zoals Easy Rider, Psych-Out en The Trip.

Dus hippies horen volgens jou altijd stoned te zijn omdat dat beeld in films als Easyrider zo word geschetst? Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat dat juist in films als Easyrider juist erg overtrokken is (iets dat toch vaak een eigenschap is van films).

Ja, dat zou inderdaad ook nog kunnen. Ik vond het hier in ieder geval een nogal flauwe toevoeging: toch nog effe een blow- en een lsd scene erin, zonder enige toevoeging (wat Easy Rider dan wel weer erg nice doet). Meer just for the sake of it. IK doel trouwens niet alleen op Easy Rider: veel exploitatiefilms worden juist erg fijn door de hallucinatiescenes qua sfeer. Hair gebruikt het alleen als gimmick (het zijn hippies DUS moet er drugs in). Het voelde gewoon wat geforceerd. Dat is misschien meer wat ik bedoel.

Nee dat begrijp je goed. Realisme is niet zozeer mijn 1e streven trouwens. Maar ja, films die zich in een andere tijd afspelen zien er in eerste instantie altijd uit naar het jaar van productie, en daarna pas naar het jaar waarin de film zich afspeelt. Is opzicht geen ramp, maar vooral bij hippiefilms blijkt het nogal moeilijk om echt de sfeer te proeven als de film later gemaakt is. Ik hou nu eenmaal meer van hippies dan van mensen die doen alsof ze hippies zijn. Ik zou eerder voor een authentieke exploitatiefilm gaan dan voor Hair als ik een hippiefilm wil zien.

Dus we verschillen van mening daarover, aangezien jij dit juist een mooi tijdsdocument vindt, vind ik de film meer zeggen over 1979 (de kijk op hippies achteraf) dan over 1969 (kijk op eigen actuele cultuur); de film heeft een nostalgische kijk op het onderwerp in plaats van dat de film ansich nostalgisch is voor de kijker.

Heb deze film voor het eerst in mijn tienerjaren gezien. Deze film meerdere keren gezien, heb de dvd nog liggen en als hij weer eens op de tv komt, blijf ik hem toch kijken. Blijft een hele leuke film. Ben ook meerder keren naar de musical geweest. Vind de liedjes nog steeds goed, maar ik vind het liedje Hair beter in de originele broadway musical dan in de film. Die is wat gehaast.

Ja het einde blijft zielig, maar kan er nu wel naar kijken zonder te huilen hahah

Het is net een pluspunt dat de film niet uit de 60's komt, gemaakt door hippies, maar een duidelijk algemeen beeld geeft van de tijdsgeest. Zoals Who-gitarist Pete Townsend eens zei: Niet iedereen liep in de 60's rond met bloemen in z'n haar.

Musicals houd ik over het algemeen totaal niet van. Maar goed, mijn moeder kiest zo af en toe ook een filmpje uit en vandaag was dat Hair, maar even meegekeken dus. Voor een musical vond ik Hair best goed, al is het zeker geen hoogstaande film. De film wisselt mindere momenten af met erg sterke momenten. Zo vond ik het einde erg indrukwekkend bijvoorbeeld, maar af en toe had ik ook van ´´Godver, weer een liedje´´. Dat zal toch wel iets blijven waar ik nooit aan kan wennen in musicals, de liedjes. Maar verder waren de acteerprestaties goed, al was John Savage´s rol best wel matig. Het is dan ook absoluut Treat Williams die hier de leukste rol neerzet.

Verder was het dus wel een redelijk musical, die ook redelijk vermaakt. Viel uiteindelijk dus best mee, aangezien mijn verwachtingen erg laag waren. Musical zal dan ook nooit een genre worden waar ik graag films uit kijk, hoogstends heel af en toe eentje.

2,5*

Normaal vind ik muziek films vreselijk, maar deze was best aardig (komt misschien ook omdat men niet de hele tijd zong). Verhaal was best aardig met soms humoristische momenten maar ook met dramatische momenten. Het einde van de film vond ik overigens ijzersterk (wel dramatisch). De acteurs deden het best aardig en naar Beverly D'Angelo kijk ik graag.

hele lekkere film. De muziek zweept op, de sfeer wordt goed getroffen en er wordt goed geacteerd. Zitten ook leuke verrassende rollen en rolletjes in. Zo zien we opeens heel eventjes Ellen Foley...... Annie Golden is ook leuk, een super lief meisje speelt ze. Beetje het sociale cement in het groepje. En het jeugdsentiment strijkt de laatste rimpeltjes glad.

Een musical over hippies en kritiek op de Vietnam-oorlog : destijds een schot in de roos en ook vandaag nog best genietbaar.

De verfilming van en gebaseerd op een van de meest invloedrijke musicals (was eind jaren zestig behoorlijk controversieel, baanbrekend en taboedoorbrekend) over de hippietijd, flower power beweging en de Vietnam oorlog. De theateruitvoering had een aantal internationaal sterke hits. De musical (de grote aantrekkingskracht was het naakt) werd, als ik het me goed herinner begin 1970, opgevoerd in een grote tent bij het olympisch stadion in Amsterdam. De film stond niet in de schaduw van de oorspronkelijke theatershow, maar het geheel zag er kleurrijk uit en de regie was zeker gestileerd.

Aardige film waarin een jongeman zich aansluit bij een groep jongeren in New York. De film speelt zich af tijdens de flower power en is dan ook een mooi tijdsdocument. De liedjes zijn wel oke en het ziet er allemaal wel kleurrijk uit. Het verhaal valt echter wat tegen en mist vooral in het begin wat structuur. Ondanks het mooie einde net geen 3.5 sterren.

'k zag deze toevallig liggen en eens meegebracht. 'k kende deze musical enkel van naam, 'k kon niet direct op liedjes uit deze film komen. Het eerste liedje (Aquarius), Good Morning Starshine, Hare Krishna & Let the Sun Shine deden me wel een belletje rinkelen. De andere liedjes kende 'k eigenlijk niet. Ze waren een beetje wisselend, maar er zaten wel enkele leuke in: Hair, Black Boys & White Boys en het liedje waar hij danste op de tafel sprongen er het meeste uit. Sodomy was wel het opmerkelijkste liedje

Het was ook nog eens een musical waar er ook niet constant werd in gezongen en die ook wel een verhaal had.

De cast deed het niet slecht.

Het was wel weer eens iets anders, maar het was toch de moeite om eens gezien te hebben, 'k heb het me toch niet beklaagd.

Gisteren zag ik de musicalfilm Hair, die handelt over de perikelen van een groep hippies aan het eind van de jaren '60. De film heeft niet echt een sterk verhaal, maar dit wordt goed gemaakt door een groot aantal pakkende liedjes, waaronder Aquarius, Ain't Got No/I Got Life, Good Morning Starshine, Frank Mills, Let the Sunshine In en het geweldige titelnummer.

Ik vraag me af of deze film in 1979 een groot succes was, omdat de film eigenlijk tien jaar te laat gemaakt is, midden in het disco- en punktijdperk. Toch vond ik het best leuke film om eens gezien te hebben. 3*

Mijn laatste film in 2020

Gek genoeg kende ik Hair nog niet. Dat terwijl ik best van musicals houd en de muziek van eind jaren 60 mij ook wel aanspreekt. Hij zat voor mij altijd een beetje in dezelfde hoek als Jesus Christ Superstar die ik ook (nog) niet ken. Maar Jesus heb ik dan ook helemaal niks mee.

Het was eigenlijk dat ik er achter kwam dat Milos Foreman m geregisseerd had. Heb Milos wel hoog zitten en gelukkig bleek er net een nieuwe gerestaureerde blu ray van te zijn verschenen.

Al met al had ik er misschien iets meer van verwacht. De muziek is best lekker en het sfeertje ook, maar het had van mij nog wel wat kleurrijker, surrealistischee en gekker gemogen. Meer a la Tommy die toch veel beter blijkt.

Het eindigt allemaal nog behoorlijk serieus, waar de film eigenlijk om een kleine romance lijkt te draaien.

Maar goed. Heb me er wel mee vermaakt. Weet niet of ik m snel weer ga kijken. Voor nu een 3,5

Ik zou toch JCS een keer een kans geven. Ongelooflijk goede muziek en spel! Hoef je niet voor 'into Jesus" te zijn...

Deze muziek is niet helemaal mijn ding, maar de songteksten waren regelmatig erg goed en raak. De humor kon ik regelmatig waarderen en de kleurrijke hippie figuren stalen regelmatig de show. Ik had wel het idee naar een musical met filmfragmenten te kijken en het soms ook gevoel dat Mr. Bean elk moment de film binnen zou wandelen. Hair is overwegend vrolijk, laat een mooi tijdsbeeld zien en brengt interessante maatschappelijke thema's aan de orde. Alleen daarom al vind ik het leuk deze film gezien te hebben.

Een heel bijzondere film.

Ik heb er al heel wat gezien inmiddels maar dit is volgens mij uniek. Heerlijke ongedwongen sfeer.

Enige film die ik hier enigzins mee zou kunnen vergelijken is The Blues Brothers (1980)

Ik vond dit persoonlijk de beste rol van de onlangs overleden Treat Williams. Een film over de heerlijke hippie tijd, was er zelf één met enorm lang haar. Heb deze musical een kleine 45 jaar geleden in Tilburg gezien, heb ik nog altijd mooie herinneringen aan, en wat een heerlijke liedjes, speel ze nog regelmatig op de originele LP van de Broadway musical...

Hair is een van die films waar ik veel over heb gehoord, maar nooit de tijd voor heb genomen. Uiteindelijk ben ik erg blij dat ik hem eindelijk gezien heb, want het is een buitengewone kijk in de hippiebeweging van de jaren 60.

Ik was helemaal niet klaar voor de enorme schijf van een openingssong die Aquarius is. De stem van Renn Woods is helder, scherp en aangrijpend. Ik had kippenvel over mijn hele lichaam tijdens dat nummer. Vanaf dat moment zijn bijna alle nummers uitstekend. Ik zat soms met mijn voeten te tikken. De liedjes waren soms verrassend grappig en expliciet.

De film is niet zozeer een film met een verhaal, maar meer een portret van de hippie-tegencultuur en alles wat daarbij komt kijken. De kritiek op Amerika en de Vietnamoorlog is spot on. Het einde is zo somber als maar kan.

Ik wist niet veel voordat ik ging kijken, maar ik was verrast dat ik een aantal liedjes herkende. Let The Sun Shine In zit vanaf nu zeker voor een paar dagen in mijn hoofd.

4*