The Caddy (1953)

Die stem van Lewis....ik neem aan dat ik er vroeger minder moeite mee had. Nog in zwartwit deze film, een semi-musical, zijn ze allemaal dacht ik. Dit is één van de eerste van het duo (de eerste was My friend Irma uit 1949) . Jerry en Dean, zingen samen wat, Jerry zingt zelf ook nog een liedje en Dean zingt er een aantal (nog) leuke. Dit was nog zo'n beetje in zijn begintijd met o.a. zijn hit That's amore.

Hoop druk gedoe, Lewis raast maar door. Soms grappig, o.a. later met die honden. Ik kende deze nog niet, maar ook niet echt mijn smaak meer. 2.0

Niet te stoppen.

Ondanks dat het uiteindelijk hun ondergang zou worden, hebben ze er toch zowat alles uitgehaald als duo. Ook hier kruipen Lewis en Martin weer in hun bekende rollen. Lewis de luide druktemaker, Martin de charmante rem.

Ietwat lange opzet maar dat hebben hun meeste films ook wel, beetje drama voor het eind en uiteindelijk eind goed al goed. Een vrouw voor Martin, wat liedjes voor Martin en uiteraard ook enkel duo/stage performances.

En de leukste gag zit ook weer op het eind, waar ze zichzelf als komisch duo tegen het lijf lopen. Ze kijken best makkelijk weg, deze Lewis en Martin films. Veel variatie zit er niet in, men houdt stevig vast aan de formule waarvan ze wisten dat ze werkte, maar uiteindelijk geeft dat de films ook wel hun eigen identiteit.

1.5*

Lewis en Martin werkten toch wel goed samen als duo in die tijd. Dean Martin als de straight man, de charmeur met de warme zangstem, en Jerry Lewis als de schreeuwende, gekkebekkentrekkende idioot. Zoals Dick2008 zegt, is dit eigenlijk een semi-musical en daar is niets mis mee. Ik ben normaal niet zo voor musicals en spoel die muzikale interludes meestal door, maar naar Dean Martin luister ik toch wel graag (naar Jerry Lewis minder). Dit is de film waarin Martin het overbekende lied That's Amore zingt. Voor mij zijn dit soort films uiterst geschikt voor een ziektedag, wanneer ik onder een dekentje op de bank lig met een kop warme chocomelk of thee.