Süskind (2012)

Soldaat van Oranje is niet echt een musical naar mijn mening, maar dat schreef ik al. Maar goed, het wordt wel een musical genoemd, dus ja: er wordt in gezongen. Inmiddels heeft de voorstelling meer bezoekers getrokken dan de film en draait al ruim vier jaar. En let op mijn woorden: die gaat nog wel een poosje draaien. Tuurlijk mag je kiezen voor de film, maar film en theater kun je moeilijk met elkaar vergelijken.

Weer zo'n film van eigen bodem die ontzettend slecht verstaandbaar is.

Zonde.

Verder een aardig, doorsnee oorlogsfilmpje.

Ik weet nog dat ik in de bioscoop in 2012 de trailer zag van Süskind. Het zorgde er niet meteen voor dat ik naar de bioscoop rende, maar het leek me wel eentje om te onthouden. Een tijdje geleden de film pas daadwerkelijk gezien, maar wat ik te zien kreeg beviel me prima.

De link met Schindler's List is wel snel gelegd, maar ik vind het toch een vergelijking die niet helemaal opgaat. Inhoudelijk zijn er wellicht wel wat overeenkomsten, maar het verloop van het verhaal en de aanpak van beide films verschillen toch wel behoorlijk. Bovendien zijn beide verhalen waargebeurd, waardoor ze beide ook een film verdienen imo. De film kent een tamelijk grauwe, treurige sfeer. De overtuigende kostuums, attributen en decors doen niet anders vermoeden dan een setting in de Tweede Wereldoorlog.

Jeroen Spitzenberger zet een indrukwekkende performance neer. Eenvoudig, maar ook sterk en geloofwaardig. Je leeft mee met Walter en hoopt, tevergeefs, dat zijn plan de hele oorlog stand kan blijven houden. Katja Herbers, met wie Spitzenberger al vaker samenwerkte, heeft ook een leuke rol, maar daarnaast is vooral Karl Markovics akelig overtuigend. Ondanks dat hij zelf ook onder druk wordt gezet, gaat er de nodige dreiging van hem uit. Qua acteerwerk dus eigenlijk voornamelijk pluspunten. Wat ik ook erg fijn vond, was dat de film me constant wist te boeien. Ik voelde me betrokken bij de personages en de gebeurtenissen.

De perfecte Nederlandse film dus? Nee, dat helaas niet. Het gedeelte nadat de Duitsers het plan ontdekken gaat te snel, terwijl, ondanks dat ik het allemaal wel interessant vond, het gedeelte daarvoor wellicht wat vlotter had gemogen. Hierdoor komt het einde niet echt helemaal binnen. Dat is eigenlijk zo'n beetje het enige duidelijke minpunt dat me opviel. Verder is Süskind een imponerend oorlogsdrama over een heldhaftige reddingsactie, waar ik persoonlijk nog niet bekend mee was.

3,5*

Matige film waarin een Joodse man wordt aangesteld om ervoor te zorgen dat de Joden op het transport worden gezet. Ondanks dit relatief onbekende verhaal (dat zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog) weet deze film weinig nieuws te melden. De relatie tussen het hoofdpersonage en de SS-commandant wordt wel goed neergezet. Voor de rest wist de film me nergens te grijpen.

Süskind

Het is al een week geleden dat ik Süskind eens op nieuw bekeken heb en ben een beetje laat met de recensie maar buiten dat schrijf ik hem toch. Ik ben wat dat betreft erg fan van WO II films en daar kon deze uiteraard niet bij missen, deze film geeft toch weer een stempel af hoe gruwel het allemaal wel niet was. Het gene wat Walter heeft gedaan is niet altijd goed geweest, maar hij had vooral veel over voor de kinderen en dat kwam hier ook terug. Ik vond de film een sterk verhaal hebben en het concept vond ik erg fascinerend om naar te kijken, puur hoe het opgezet werd. Voor de rest vond ik het acteerwerk prima dus ik had me uitstekend vermaakt.

3.5*

Het was een typisch Nederlandse film. Veel goede bedoelingen zag ik. Heel veel. En welwillendheid ook. En inzet. En goed acterende personen... en maar goed acteren. Ik zag ook dat het een sterk verhaal moest zijn. Een verhaal van een vreselijke geschiedenis. De wetenschap van die geschiedenis doet je altijd wat. Maar deed deze film me iets? Nee. Helaas. Te Nederlands.

Is daar iets mis mee?

Hahaha... nee hoor daar is niets mis mee... sterker, ik had er maar wat graag trots op geweest. Afbranden alleen omdat het Nederlands is, is uiteraard waanzin. Maar goed-praten omdat het Nederlands is eveneens. Nee, ik blijf proberen objectief te kijken. Nu kwam ik gewoon bij Suskind uit. Dat typisch 'Nederlands' zijn is langzamerhand wel een soort diskwalificatie moet ik toegeven. Een meerwaarde heeft het in ieder geval niet, a) Nederland stelt als film producerend land weinig voor, maar dat zegt helemaal niets. b) de 'Nederlandse' visie op hoe een film gemaakt moet worden, of hoe een verhaal verteld moet worden, is niet overtuigend. Dat mag gezegd worden. Ik zie het toch ook. En budget, en acteurs, en locaties, en zelfs of een verhaal helemaal klopt of niet... ; het interesseert me helemaal niet, en ik wil het niet eens weten. Het is simpel; vertel gewoon een goed verhaal, en... vertel een goed verhaal goed. Nou Suskind is toch een bar-goed verhaal dacht ik. En ook nog historisch juist allemaal. Wat wil je nog meer? Geen idee... maar het pakte me niet. Zelfs dit waargebeurde verhaal vind ik nog ongeloofwaardig. Het irriteerde me zelfs een klein beetje. Temeer omdat de grootst mogelijk flauwekul filmpjes uit het buitenland, desnoods sprookjes, mij soms wel weten te raken en mee te slepen. Misschien is het omdat ik de vinger er niet op kan leggen dat ik het daarom typisch 'Nederlands' noem. Het is jammer en triest.

Ik kon de teksten in de film met moeite verstaand.

Idem hier. Heb dan maar de ondertiteling ingeschakeld.

Deze was op tv en dus ook maar eens bekeken. 'k vond het niet mis. Er werd goed in geacteerd en de film zag er goed uit. We hebben wel de ondertitels moeten aanzetten om alles goed te begrijpen.
Schindler's List vond 'k wel een straffere film, maar deze vond 'k zeker ook niet slecht.

Helaas kon ik dat niet, toen deze een paar dagen terug te zien was bij ons op tv. UIt frustratie dan maar niet verder gekeken. Heel vervelend, daar ik zeker interesse had om te kijken. Het verhaal lijkt mij een beetje op dat van HIdden Children, of zoals het origineel luidt: La Fuga degli Innocenti, dat acht jaar eerder werd gemaakt. Voor wie beide films gezien heeft, is dat een terechte opmerking?

Ook al kregen we van de schande van de vervolgingen, deportaties en terechtstellingen tijdens WO II al veel betere werken te zien dan deze "Süskind" toch maakt een film met dit onderwerp, zekerlijk als berustend op ware gebeurtenissen, indruk.
Merkwaardig genoeg, en ondanks een toch wel hard slot, grijpt deze film nooit echt sterk aan zoals het zou moeten en is het verhaal nooit hecht in elkaar gekneed. De acteurs, die doen het wel maar voor zo'n onderwerp is er toch , om groots te zijn, toch wel iets meer kracht nodig in alles en nog wat.

Indrukwekkende film, jammer dat er geen ondertiteling was bij de Nederlandse dialogen want die waren toch soms moeilijk verstaanbaar.

Aangrijpend verhaal die mij niet in deze mate van detail bekend was. Op hoofdlijnen wel wat gelezen over het bestaan van de Joodsche Raad maar veel verder kwam mijn kennis niet. Ik sta toch wel te kijken van het best goede niveau van Nederlandse oorlogsfilms. Suskind is niet volmaakt, het begint wat rommelig, en zoals hiervoor is gezegd is het niet altijd even goed te verstaan, ze hadden in die zin hier en daar best wat beter mogen articuleren. Maar het verhaal is absoluut een film waard. Als ik films als deze zie gaat het opnieuw mijn verstand te boven hoe dit toch allemaal mogelijk is geweest, welke samenleving accepteert dat mensen (en kinderen!) zo mensonterend worden behandeld? En toch is het allemaal massaal gebeurd en, in kleinere schaal, worden hele gezinnen (denk aan oorlogsvluchtelingen) nog steeds gemarginaliseerd. Mensen als Süskind zijn de lichtpuntjes uit de vele oorlogsverhalen. Technisch is de film 3* waard, qua verhaal een dikke 4*. Ik hou het op een hele ruime 3,5* voor het geheel. Een film die het bekijken zeker waard is.

Aardig filmpje, maar ook niet meer dan dat. Ik vind Jeroen van Spitzenberger gewoon geen geloofwaardige acteur. Daarnaast vind ik de heldenrol van Walter Suskind in deze film er niet helemaal goed uitkomen. Zijn eigen belang en zijn rol hierin binnen de Joodse Raad vind ik in de film discutabel!!

Thema is zeer goed, de settings gaan ook wel.
Wat enorm tegenvalt is dat de gehele cast " teveel " hun best doen.
Hierdoor is de acteer prestatie weer slecht door geworden.
De dialogen, de handelingen/bewegingen worden te overdreven uitgevoerd en gefilmd.

Als het allemaal gezongen was, was het misschien een mooie musical of opera, maar voor een film haalt het heel de sfeer eruit wat enorm jammer is.

Bah. Ik weet niet of het door die RED-camera komt waarmee er gedraaid is, maar ik vond de look van de film heel erg kunstmatig, alsof ik naar een goedkope B-film zat te kijken. Vond het niet prettig kijken. Verhaal kwam warrig op me over, maar dat zou ook aan mijn griepje kunnen liggen. Maar griep of niet: het raakte me niet. Een schijnbaar laag budget, want ik zag maar een paar locaties voorbij komen, met een Roemeense straat die niet overtuigend moest doen alsof het Amsterdam was. Een paar leuke bijrollen - Chava voor in 't Holt - maar voor de rest... Bah.

2,0*

Rauw oorlogsdrama van eigen bodem met goed gecaste toneelacteurs. Walter Suskind raakt via de Joodse Raad betrokken bij de Amsterdamse schouwburg waar joodse kinderen gescheiden worden opgevangen van hun ouders die op het punt staan gedeporteerd te worden naar tussenstation kamp Westerbork om vandaar uit te eindigen in concentratiekampen.
Suskind kan het leed niet aanzien en probeert met gevaar voor eigen leven kinderen te redden uit handen van de bezetter.
Een zeer beklemmende film die geen happy end kent... het gezin Suskind stierf ook in de holocaust.
De tweede keer dat ik deze film zag wist hij me nog meer te raken dan de eerste keer.

Films over de Tweede Wereldoorlog en specifiek over de de Jodenvervolging liggen me wel. Ook dit Nederlands drama is een film die niet misstaat in dit genre om eens gezien te hebben. Het thema van de Joodse Raad in Amsterdam was me weinig bekend. Ligt dit eraan omdat ik Belg ben, misschien. Ieder legt zo zijn eigen accenten op de geschiedenis.

"Wir haben es nicht gewußt". Deze befaamde uitspraak uit 1945 flitste wel eens door mijn hoofd bij het bekijken van (onder meer) deze film. Süskind en de andere hoge functionarissen van de Joodse Raad deden de Holocaust af als een hersenspinsel of zelfs Engelse propaganda. De verbijstering was bij Süskind dus groot wanneer bleek dat de Holocaust geen fabeltje was. Anderen daarvan overtuigen is dan ook weer een ander paar mouwen.
Wat ik ook knap vond was de onenigheid met zijn vrouw hoe hij zich moest gedragen tav. de Duitsers. Uiteraard waren zijn activiteiten uiterst gevaarlijk en zou hij als "held" ooit tegen de lamp lopen en ook zijn gezin zou hiervan niet gespaard blijven. Bovenal weet je nooit vooraf of je inspanningen wel succesvol zouden zijn. Zijn vrouw was hiervoor erg bevreesd. Hij vond dat hij zijn plicht moest doen.

De held leidt trouwens een eenzaam en ongelukkig leven. Te koop lopen met je heldendom betekent zo goed als je doodvonnis tekenen nog voor je begonnen bent. Hij wordt door de joodse gemeenschap als verrader aanzien. Iemand die heulde met de Duitsers en voordeel haalde uit de miserie van anderen. Niets is minder waar, maar de oorlog dwong hem tot die perceptie. Jammer dat dit (psychologisch) item té weinig aan bod kwam in de film.

Een film die zeker de moeite is te bekijken. Hij pakte me net iets te weinig om een hogere quotering te geven. Misschien was het allemaal wat te braaf, te safe. Niet dat er op los geklopt moet worden, maar ook op psychisch vlak of via het inbeeldingsvermogen van de kijker kan je meer creëren. Nu bekeek ik het wat op een afstand, raakte het me (uiteraard), maar niet zoals ik het verwacht had. Qua acteerwerk was het allemaal behoorlijk. Ook sfeer, decor en kostumering waren ok.

Deze film is gelukkig ondertiteld

Niet best.

Nederland kan prima oorlogsfilms maken, en deze film stond ook bekend als een vrij dure productie. Helaas vond ik het ondanks dat een vrij matige film die absoluut niet weet te boeien. Ik heb wel een aantal keer op de klok gekeken.

Een groot probleem is de toch wel onverstaanbare dialogen, ik had geen ondertiteling, dus dat was extra afleidend. Het verhaal zelf weet ook niet bepaald boeiend te worden, ondanks het natuurlijk vrij zware onderwerp. Enkele ook behoorlijk flauwe scenes.

Prima acteerwerk en sfeer, dat wel, maar omdat het allemaal vrij onverstaanbaar was en niet boeiend genoeg komt dit toch uit op een onvoldoende. Nederland kan veel beter dan dit, en dat weet van den Berg zelf ook wel.

Wat is dat toch met de huidige Nederlandse films? Het draait bij mij vaak uit op een teleurstelling. Dit kwam dan ook niet verder dan de degelijkheid van een Tv-film. Strekking; Walter Süskind, held tegen wil en dank. De film is in zijn kern niet veel meer dan een melodrama, met bombastische muziek. Samen met een middelmatige opbouw, geforceerde dialogen en surrealistische einde weet het nergens goed te overtuigen of te imponeren. De decors zijn wel mooi en het acteerwerk van de cast goed. Het is dan ook dat de authentieke sfeer nog zo'n beetje het enige pluspunt van deze film was. De film stelt de rol van de Joodsche Raad en het efficiënt werkende ambtenarenapparaat waarmee de Nederlandse Joden werden afgevoerd aan de orde maar is voor het grootste gedeelte erg veilig. Het verhaal was er zeker één om verteld te worden maar de uitvoering was te middelmatig.

Waar "Bankier van het verzet" ook alles om één held liet draaien, doet deze film dat ook. Ten behoeve van de dramatisering is gegoocheld met data, gebeurtenissen en personages om maar een verhaal te kunnen vertellen. Het is een belangrijk verhaal dat kennelijk bij de massa niet bekend was: het wegsmokkelen van 600 kinderen om deze niet te laten deporteren. In Amsterdam is sinds 1972 één van de mooiste bruggen van de stad (zeker als de verlichting het doet) vernoemd naar Süskind.