De Gelukkige Huisvrouw (2010)

De film voelt erg geforceerd aan en dan met name de kant waar de drama zich moet kunnen profileren. Die scenes zijn ook gelijk de zwakste, want voor de rest is de film wel te aardig te verteren.

Het verhaal loopt zelf niet helemaal lekker in elkaar. Het is ook te danken aan de enigszins luchtige vertelling en aan de speelduur dat de film een niet al te zware ''bevalling'' is geworden, want wat heb ik me af en toe verbaasd over routes die de film nam.

De film is eigenlijk in ''3 hoofdstukken'' verdeelt, die hoofdstukken voelen enigszins te veel hak op de tak genomen, omdat nergens écht duidelijk wordt wat nu de bottleneck is van de gebeurtenissen rondom Lea. Ik waardeer de ambitie van de luchtige en hippe vertelling wat de film probeert te maken, maar nu gaat het tenkoste van het verhaal technisch gedeelte. Ik mis nu de punt wat de film wilt maken. Mede door dat de film niet vlekkeloos inelkaar steekt vallen ook de ''drama's'' behoorlijk in de soep.

2,5**

Heb deze film vanavond voor de derde keer gezien, hij verveelt mij nooit. Het acteerwerk van Carice van Houten is enorm goed! Waldemar Torenstra doet het ook prima.
De film heeft een heftig onderwerp maar slaagt er in om deze realistisch uit te beelden. Hier en daar is er ook een vleugje humor te ontdekken. Mijn favoriete scene is absoluut de familie opstelling. Wat is die mooi en realistisch gedaan! Allerlei familiebanden worden uitgebeeld.
Uiteraard moet er op het begin weer flink gesekst worden en moeten er wat naakte lichaamsdelen voorbij komen zoals in elke NLe film maar als je daar doorheen kijkt is dit naar mijn mening één van de betere Nederlandse films.

Leuke film,Carice van Houten komt het best tot haar recht in gewoon een nederlandse film!!!

Het eerste deel van de film vond ik het onbegrijpelijk hoe zo'n goede actrice als Carice van Houten in zo'n slechte film kon spelen. Neemt ze nou elke rol aan? Net als Gerard Depardieu. Het leek een slechte film die speciaal voor haar in elkaar gezet was omdat ze toevallig zwanger was. Echter na de geboorte van het kind werd het een hele andere film en bleek de fantastische actrice Carice van Houten wel degelijk helemaal op haar plaats. Het is een hartstikke mooie film, met een aangrijpend verhaal en erg knap geacteerd. En dat slechte begin. Dat hoorde er gewoon bij.

Wanneer komt Nederlands zender? Alweer Commerciele zender RTL doet geen Nederlandse ondertiteld. Echt balen, jammer!

Doet RTL dat niet? Ik dacht dat die optie er altijd zat bij Teletekst.

Geen onwijs slechte film, maar ik vond deze verre van geweldig. Vooral het begin is erg treurig. Een hoogzwangere Carice van Houten die een aantal keer prominent in volle, ahum, glorie in beeld moet. Vervolgens wordt er nog wat in haar ''doos'' geknipt, komen er ook nog een vacuumpomp en een verlostang aan te pas, maar ondanks dat scheurt ze toch helemaal van ''voor naar achter'' uit. Typisch iets voor Nederlandse films om op een dergelijke wijze spraakmakend te zijn. Op een andere manier lukt het ze eigenlijk nooit. Ik ken het boek niet, dus ik weet niet of het ook zo geschreven is, maar van Rooyen stelt sowieso weinig voor.


De meest psychotische situaties brengt van Houten ook gewoon niet geloofwaardig. Die waanbeelden zijn zelfs een beetje belachelijk.

De hele film vond ik ook erg geensceneerd overkomen. En verder die grauwe tinten van het decor en de camera die dan depressief lijken, door zulke trucjes pik je wel erg snel heen.

Koffiedik kijken

De gelukkige huisvrouw is niet de hele tijd een prettige film om naar te kijken. Dit komt niet zo zeer door het zwartgallige thema, of het naargeestige gedachten patroon van Lea (Vertolkt door Carice van Houten) maar meer door het trage middenstuk wat zich aandient zodra Lea wordt opgenomen. deze scene's voelen te uitgesponnen aan en liggen er naar mijn idee ook net wat te dik boven op. Ik kan mij indenken dat de makers hiermee de ernst van de zaak proberen te benadrukken en dat het anders wellicht wat minder snel aan zou komen bij de kijker, maar dan nog duurden deze scene's mij veel te lang en misten zij op den duur hun impact op mij.

Toch is deze titel in zijn geheel bezien zeker geen slechte film. De instorting van Lea en met name hoe ze met bloed, zweet en tranen weer op weet te krabbelen als ze eenmaal weer thuis komt gaat niet zonder zonder slag of stoot, en heeft zo zijn momenten. De relatie die Lea met haar vader heeft is daarnaast behoorlijk aangrijpend, en mensen die met zelfmoord in hun leven te kampen hebben gehad, zullen hier best even van moeten slikken.

Als drama levert de regisseuse een pretty decent job, en kan het einde zeker wel een zekere impact op de kijker hebben. Het middenstuk had echter drastisch mogen worden ingekort en met name ook wel wat boeiender gemogen.

3,0*

"De Gelukkige Huisvrouw." ... " !!!




Geweldig drama !!! Een Nederlandse film met Carice Van Houten ("Zwartboek") in de hoofdrol ! De acteerprestaties waren geweldig met name uiteraard Carice Van Houten, die uiteraard ook hier weer even uit de kleren gaat ! De film is inderdaad niet altijd even leuk om naar te kijken, want bij momenten is dit echt een deprimerend werkje geworden. De bevalling en de aparte toestand nadien doen je telkens even je wenkbrauwen op en neer gaan !
Waldemar Torenstra zet ook een opvallende mooie performance neer.
René van 't Hof was een leuke (weliswaar korte) passage !
Dramatische en ontroerende Nederlandse film die toch wel een zeker indruk om me naliet.

Decec wanneer je in ons mooie land bent komen wonen, dan moet je ook de taal leren spreken en schrijven, dan heb je ook geen ondertiteling nodig bij een Nederlandse film !

Waarom veranderen de teksten altijd bij movie meter, wanneer je een verslag geeft over de film, erg triest en zeer goedkoop staat dat !!! Doe er iets aan redactie, en schaam jullie daarvoor, lijkt wel een Marokkaanse site nu met al die spelfouten nu !!!

Inderdaad, op MovieMeter spreken we Nederlands.

Zeg je dat ook tegen iedereen die hier berichten schrijft die stijf staan van de spelfouten? Wat een gezeur, Decec doet tenminste moeite om Nederlands te leren. Alleen maar bewondering voor.

Maar ik ben het helemaal met jou eens. Het is sarcastisch bedoeld.

I stand corrected

Van tevoren had ik al een bepaalde vooringenomenheid ten opzichte van deze film. Ik ben absoluut geen fan van Heleen van Royen en de idiote manieren hoe zij zichzelf steeds in de kijker speelt in de media, waardoor ik al wat angstig was voor taferelen die me aan haar zouden doen denken. Wonder boven wonder beviel de film me eigenlijk best wel. Let wel, er zaten een hoop minpunten aan en ik had halverwege de film ook echt het idee dat ik hem niet per se verder hoefde te zien, maar ik ben toch blij dat ik het wel gedaan heb.

De eerste act is niet per se goed, maar wel intrigerend. Het vult elkaar allemaal erg vluchtig op en mist verdieping, maar trekt wel de aandacht. Het beeld van een paar dat boven alles het perfecte leven moet hebben, alsof het een American dream betreft met carriere, een huis en vanzelfsprekend kinderen. Alsof het laatste je leven compleet zou maken. Meerdere malen merk ik ook in persoonlijke sfeer dat mensen me vreemd aankijken als ik aangeef dat mijn vriendin absoluut geen kinderen wil en dat ik dat prima vind. Ik heb niets tegen kinderen, maar zie niet in waarom je leven pas perfect zou zijn met klein grut en kon me dan ook zodoende gigantisch ergeren aan het personage van Waldemar Torenstra die het steeds maar bleef hebben over 'het kleine mannetje'.

Sowieso was Torenstra een perfect voorbeeld van 'toneelschool Nederlands': een vorm van Nederlands spreken waarbij er geen accent in te horen is en men teksten oprakelt die geen normaal mens uit zijn strot zou krijgen. Nee, dan was Carice een stuk aangenamer en overtuigender, al gaf ze zichzelf bij vlagen over aan een vorm van overacting die me net teveel van het goede was. Dit zorgde ook voor een vervelende tweede act in de kliniek waar ik me voornamelijk zat te ergeren aan de verschrikkelijke overdreven weergave van een zenuwinzinking. En de afwisselende luchtige en serieuze toon. Pas op het einde bij de weergave van de familie werd dit minder vervelend, omdat er eindelijk iets van een plot naar buiten begon te sluipen.

De derde act was best goed te noemen. De onuitstaanbare personages van Torenstra en Lea's moeder zorgden er hier voor dat ik Lea's personage eindelijk sympathiek begon te vinden en bovenal echt begon te begrijpen. De manier hoe haar omgeving met haar psychische problemen omging was zeer realistisch en hartverscheurend tegelijkertijd. Haar relatie met Theo was daarnaast ook erg mooi weergegeven en zorgde voor wat lichtvoetigheid die niet irriteerde, en daarnaast ook nog eens een erg belangrijke functie had.

De film was echter qua opvolging zeer onevenwichtig en was een stuk beter geweest als Lea's personage vanaf het begin al beter ontwikkeld was. De derde act trok een hoop recht, maar had niet zo uit de lucht hoeven vallen om goed te zijn. Sommige scenes zijn echt te verschrikkelijk voor woorden (een dansende Lea in de inrichting), terwijl anderen weer erg goed zijn, zoals de ruzie tussen Lea en haar moeder. Die onevenwichtigheid maakt dat De Gelukkige Huisvrouw geen topfilm is, maar tegelijkertijd veel beter is dan ik had durven denken of hopen. Viel zodoende niets tegen!

Deze film zag ik dinsdag 14 april op RTL 8 van dit jaar voor de tweede keer en ik kon me er niets meer van herinneren. Hij kon me (weer) niet boeien. Ik houd niet van Carice Van Houten en Waldemar Torenstra vond ik alleen maar goed in Bright Flight omdat hij vind ik zo'n gezicht heeft uit eind jaren '40 van de vorige eeuw. Nu kijk ik niet vaak naar Nederlandsen films want ik kan de acteurs meestal nauwelijks verstaan, vooral als er veel achtergrond geluiden bij zijn. Dus Decec ook ik heb er moeite mee en zou bij Nederlandse films veel vaker een ondertiteling willen zien.

De film begint zeer grappig. Maar slaat al gauw om maar hoe vreemd ook het gebeuren is zeer realistisch en helaas lijden deze toestanden ook tot kindermoord. Dus respect voor de durf om dit onderwerp te verfilmen.

Ik hoef helemaal geen baby. Ik ben volmaakt gelukkig.

Aaah. De biologische klok van de vrouw. Ik dacht dat ik het niet wilde. Maar ik voel het wel, hoewel ik in eerste instantie dacht dat het aan me voorbij zou kruipen. Het moedergevoel laat zich nu eenmaal toch niet sturen. Helemaal nu ik in mijn dertiger jaren ben aanbeland, en om me heen de wereld in een groot babyparadijs zie veranderen. Misschien. Ooit. Via bepaalde wegen zijn er best dingen mogelijk...

Ik moest wel heel erg glimlachen om deze quote. Uiteraard. Carice is tenslotte bezweken voor de charmes van een zogeheten Australiër, en daaruit rolde dan toch ook een baby. Ik vond het frappant, zeven jaar na dato, haar dit te horen zeggen in haar werk, ja.
Ze is weer uitmuntend. Excellerend in waar ze zo goed in is. Die blik. De accenten waarmee ze alles naar zich toetrekt.

Fantastisch. Ik gun haar nog minstens een stuk of wat kindjes. Ik zie het al gebeuren dat ze haar volgende kind(eren) tenslotte naar Martin Koolhoven gaat vernoemen. Gniffel de gniffel. Tenslotte was het daar, dat ze haar (wellicht) grote liefde tegen het lijf liep.

Waldemar Torenstra is wel weer okee. Enigszins emotioneel hier en daar. Maar het blijft wel binnen alle lijntjes verder. Niet zo heel veel verrassingen, maar de hoofdmoot is in elk geval dat Carice er in zit. Dan heb je al een paar punten voorsprong, want oh. Ze is echt, en ze blijft, de allerbeste actrice die wij in onze gelederen hebben. Klasse Carice.