Komt een Vrouw bij de Dokter (2009)

Komt een vrouw bij de doktor is een film waar je met een vergrootglas moet zoeken naar positieve punten, deze film is echt een wanproduct.

Het verhaal word veelte te snel verteld. De filmmakers lijken haast te hebben. Want in 10-15 minuten krijgen we te zien dat Carmen en Stijn elkaar ontmoeten, dat ze trouwen en we zien dat ze te horen krijgen dat Carmen ernstig ziek is. Dit is allemaal wel heel erg snel in een korte tijd. We krijgen geen goede introductie van de personages. Je krijgt als kijker niet de kans om de personages te kennen.

De snelheid word dermate de film vordert wel wat minder, maar het tempo blijft veelte te hoog. Het verhaal word niet goed uitgewerkt door de filmmakers. Het lijkt erop dat de filmakers geen zin hadden in deze film en dat ze hem zo snel mogelijk wilden afraffelen.

De personage,s in deze film zijn leeg. Door de snelheid van de film heb je niet de kans om ze te leren kennen en om met ze mee te leven. Maar het ligt niet alleen aan de snelheid dat je niet kan meeleven met de personages, maar het ligt ook aan het acteerwerk. Barry Atsma als vrouwenversierder zak Stijn is een grote ramp. Wat die man doet in deze film heeft niets met acteren te maken. Wat een bagger acteer prestatie van die man. Vooral als we Atsma stem horen als voice over is het huilen met de pet op. Dit was niet acteren, maar gewoon dom voorlezen. Het leek een beetje als een nieuws presentator die het nieuws voorleest. Carice van Houten als Carmen doet het een stuk beter. Maar Carice van Houten acteert wel op de automatische piloot. Haar acteerwerk is niet echt slecht te noemen, maar het kon echt nog wel beter. De chemie tussen van Houten en Astma is er niet. Het is duidelijk dat Astma en van Houten niet op elkaar zijn ingespeeld. Het acteerwerk van de twee hoofdpersonen kon dus echt veel beter. Ook hierdoor komen de twee hoofdpersonages in de film leeg over en leef je niet echt met ze mee. Anna Drijver als Roos acteert erg slecht. Ook de chemie tussen Atsma en Drijver is ver te zoeken.

Dan de muziek. De muziek in deze film is bagger. De muziek past totaal niet bij de scene,s en de muziek klinkt goedkoop.

In deze film krijgen we veel erotiek. Aan het begin van de film hebben we bijvoorbeeld naakt rennen door het gras, later in de film krijgen een scene dat naakte mensen elkaar met verf beschilderen. Wat het toevoegt aan het verhaal is mij een compleet raadsel. Het voegt niks toe aan het verhaal. Regisseur Reinout Oerlemans lijkt seks scènes erg belangrijk te vinden. In plaats dat hij zorgt voor uitdieping van de karakters en een goede uitwerking van het verhaal, trakteert Reinout ons op veel erotiek. Onbegrijpelijk dit. We kijken geen porno film Oerlemans ! toch ?

Al met al vind ik Komt een vrouw bij de doktor een bagger film. In plaats van dat je een ontroerende film te zien krijgt over een echtpaar waarvan een van de twee een vreselijke ziekte heeft. Krijg je een film die gewoon te slecht voor woorden is.

0,5 ster voor deze film.

Clearm het is IQ hoor, en geen eq , dus eerst maar eens Nederlands leren, was wel een leuke spontane film !

Ik moest zo lachen toen Carice zei tegen haar man , maar je bent toch een echte tietenman, toen dacht ik bij mezelf, nee natuurlijk niet dom wijf, anders had hij jou toch niet gekozen met je kippenborstjes duhh !

wat een bagger film.

roland oerlemans kan beter produceren dan regisseren.

ook Nova Zembla is van hem maar ook die is slecht .

een halve ster is eigenlijk nog teveel maar lager kon hellas niet

Wat een triest niveau van de laatste reacties hier, onbeschrijfelijk. Alles dat wordt gezegd is onzin, wat verwachten sommigen nou eigenlijk vraag ik me af.

Ten 1e: de acteerprestaties zijn gewoon GOED, degene die dit tegenspreekt kijkt echt door een tunnelvisie, vooral Atsma was erg overtuigend.

Ten 2e: waarom is het zogenaamd een fout dat Atsma een enorme klootzak speelt; er wordt nergens aangegeven dat hij de ideale man moet voorstellen hoor.

Ten 3e: 'gebrek aan karakterontwikkeling'. Ja daag, waarom moet je perse iemand zijn hele levensverhaal kennen? Waarom kunnen karakters geen doodnormale lui zijn? Er wordt precies genoeg verteld in de 'introductie', niet te veel idd, maar ook heus niet te weinig.

Ten 4e: 'zoveel clichés'. Ja goh, de film heeft een doel en die moet zo goed mogelijk duidelijk worden gemaakt; waarom zou je dan de realiteit vermijden omdat het te cliché zou zijn?

Achja, zolang je niet elke seconde gaat zoeken naar fouten, zogenaamde clichés, of whatever, is het een prachtige ontroerende film. Erg direct, vlot en toch wel n klein beetje bijzonder. Al meerdere malen gezien, blijft elke keer net zo sterk.

4,5*

Ah, meneer is filmkenner, -connaisseur? Excuses, ik zal me proberen naar jou autoriteit te schikken. Eens zien...

Ten 1e: Fijn dat je blijkbaar over een objectieve waarheid beschikt. Voel je je een beetje het mannetje met zo'n machtspositie? Maar zonder dollen: nu even met argumenten komen kerel, want "ze zijn gewoon GOED" beschikt natuurlijk over nul overtuigingskracht.

Ten 2e: Dat terzijde heb ik op de acteurs zelf niet zoveel tegen. De dialogen daarentegen maken van veel van de prestaties niet veel soeps. Holy shit, wat waren sommige teksten om te huilen.

Ik heb daar eigenlijk altijd wel een zwak voor, voor onsympathieke personages. Het probleem hier is dat Oerlemans wel heel erg hard probeert van Stijn een sympathiek personage te maken, dat heel veel lijdt en zich uiteindelijk alsnog in de liefde voor zijn vrouw verliest. Maar dat wringt, aangezien die man inderdaad een enorme lul blijft. Oerlemans kan hierin best wat naïviteit verweten worden.

Ben ik met je eens, alleen die introductie was werkelijk rampzalig. Zoals ik hieronder al schreef: "Vijf minuten de film in hebben hoofdpersonages Stijn en Carmen elkaar ontmoet, gekust en zijn ze getrouwd. Vijf minuten later blijkt Carmen kanker te hebben. Nu de ellende al meteen gaat beginnen is het hopen dat die onvoorwaardelijke liefde tussen zieke Carmen en overspelige Stijn wel wat duidelijker gaat worden: anders heeft Oerlemand bijzonder optimistisch gedacht dat zoiets in een sneltreinvaartmontage van tien minuten wel gedaan kan worden." Zo'n band kan je gewoon niet in vijf minuutjes vertellen; althans niet met zulke povere beeldtaal.

Helaas probeert de film dat doel aan zijn publiek duidelijk te maken alsof het om een verzameling idioten gaat. Mochten we nog niet door hebben hoe erg de personages in de knoop zitten, dan zien we hier Stijn huilen aan de kant van de weg met in- en intrieste pianomuziek op de achtergrond, dan zien we hier Stijn zijn auto in de prak rijden... Het zijn gemakkelijke en goedkope keuzes, of het nu realistisch is of niet.

Ja, laten we inderdaad lekker onze kritische blik varen, anders is er natuurlijk helemaal niks meer aan. Hoe kan jij als filmkenner in godsnaam denken dat cinema zich in al die decennia zo heeft ontwikkelt zónder enige falsificatie?

Ik ben gestopt na je 1e zin, aan die kinderachtige onzin doe ik niet mee, helaas.

Jammer. Zeker weten dat een forum dan iets voor jou is?

Want alle forumleden zijn nare mannetjes die hun reactie starten met een zin waarvan je al denkt 'zo'n gast neem ik niet serieus?'

Volgens mij niet, zie heel vaak goede discussies.

Bovendien moet je alles zien als een mening, daar mag je toch tegen in gaan met je eigen mening? Film emoties horen erbij, niemand weet hoe goed een film precies is, ook ik niet, al wil jij nu doen vermoeden dat ik dat denk, beetje jammer.

Doe nog lekker je zegje in een privé bericht anders, ik verwijder deze zware offtopic berichten vanavond.

Prima. Maar volgende keer dan je woorden wat beter uitkiezen.

Mijn complimenten aan Carice van Houten en de mensen van de make-up. Heel mooi gedaan en fantastisch geacteerd. Verder een zeer matige film.

Het boek was 10x beter dat wel maar met die kennis is deze film wel gelukt. Wel weer een typisch nederlands filmpje met naakt, kotsen en drugs. Maar in dit geval onvermijdelijk. Wat sommige al aangaven is de intro wel erg snel en had wellicht een andere aanpak kunnen hebben. Verder was het acteren prima verzorgd met Carice als uitblinkster dan.

EEN MENING NAAR MIJN HART<DIKKE (LIKE) DUIM,twort tijd dat die muggenzifters en afzeikers eens bij zichzelf te raden gaan wat zij aan het doen zijn

heel wat films gezien waar ik ondanks de waardering toch van genoten heb.Overal vallen wel eens steekJES! kan deze helaas vanavond zien vanwege Witse op npo

Komt een Vrouw bij de Dokter

Een film die gered wordt door Carice van Houten en Barry Atsma, dat ik deze woorden ooit nog eens zou opschrijven. Maar het is toch echt zo, Komt een Vrouw bij de Dokter wordt gered door dit duo. Want de regie van Reinout "Arnie" Oerlemans is zo hyperactief en migraine oproepend dat je er hoofdpijn van krijgt. Met de stampende muziek die ook niet echt helpt.

Maar Carice is fantastisch en Atsma weet op geweldige wijze een gesjeesde klootzak neer te zetten die zijn vrouw met kanker inruilt voor een jongere dame. En er dan ook nog geld aan verdienen. Prima kerel die Kluun...

Film, ongetwijfeld met voor- en tegenstanders en vatbaar voor discussies.

Vele emoties van verschillende aard met de vraag hoe werkt het contrast tussen ellende en plezier bij de hoofdpersonages.

Bovenal blijft de film op vele momenten ontroerend ondanks de onverantwoorde manier waarop, in de gegeven omstandigheden, plezier wordt opgezocht. Maar ook die drang naar vertier deed pijn.

Hoe dan ook, ik vindt het een sterke film, veel beter dan verwacht met mooie, gevarieerde muziek en twee werkelijk prachtige acts van de hoofdpersonages, inzonderheid Carice van Houten.

Ongelooflijk ontroerende film, fantastisch gespeeld ook. Absolute aanrader!

Niet direct een soort film die ik zelf zou opleggen, maar was toevallig op tv en dan maar uitgekeken.

Eerlijk is eerlijk: ik heb er best wel van genoten. Sowieso ook omdat ik hem samen met m'n vriendin heb liggen kijken.

Mooi direct gefilmd, prachtige acteerprestaties en ondanks zijn eerder lange duur toch een stevig tempo.

Wat velen zich zullen afvragen is of Stijn uiteindelijk een goede man of net een dikke lul is? Geen idee, en ik ben blij dat de film dat eigenlijk een beetje in de achtergrond laat. Voor mij was de film eigenlijk nergens zwart/wit en toonde één versie van omgaan met kanker, en hoe niets-onzienend deze is.

Het feit dat ze rijke kakkers zijn vond ik eigenlijk ook best wel goed. Op die manier kon alle aandacht besteed worden aan hun kleinmenselijke problemen zonder dat andere zaken dit kwamen verwateren.

Voor de statistici onder ons: een "ceteris paribus" dus eigenlijk.

Kortom: een avondje huilen onder een dekentje gegarandeerd.

Wat jammer dat het eerste deel zo snel gaat. Het is een mooie film die bij vlagen ontroert, maar door sensatiezucht en gebrek aan karakter in het begin ook goedkoop en soms te gemaakt overkomt. Het middenstuk zit vol sensatie en soft porn. Hierdoor weet de zware thematiek je pas op het einde vol in het gezicht te raken.

Barry Atsma als Stijn is erg aanwezig maar zou ik bijna het meest oppervlakkige personage durven noemen, waarvoor ik toch weinig sympathie kon opbrengen. Denk ook niet dat dat de bedoeling was. Het is duidelijk dat hij in de eerste plaats een controlefreak is met een narcistisch kantje. Carmen weet dit snel te doorprikken met de geinige schilderij-opmerking. Hoewel hij in het begin nog veel plezier lijkt te beleven aan het vreemdgaan, wordt het naarmate de ziekte van zijn vrouw vordert eerder een copingstrategie waarin hij zichzelf verliest. Carice speelt zeer ingetogen, puur en krachtig. Ze zorgt er een beetje voor dat de rest verbleekt, o.a. de minnares waarbij je nooit het gevoel krijgt dat ze een belangrijke pion is. Ook het dochtertje lijkt niet zoveel invloed te hebben op het koppel, er wordt niet veel gedaan met haar aanwezigheid.

Jammer van de soms zwakke uitwerking en platte dialogen, verder is het zeker geen slechte film.

Voor de liefhebbers, en dan bedoel ik niet de liefhebbers van deze film: De snijtafel – ‘Komt een vrouw bij de dokter’ (de film).

Die is leuk ja, het legt wel een aantal manco's bloot.

Wanstaltig product.

Zag het toevallig ergens langskomen vandaag en realiseerde me dat ik nog geen stem had uitgebracht.

Snijtafel hier twee posts boven legt de mankementen goed bloot.

Als een film met zo'n onderwerp je zo volledig koud laat, gaat er toch serieus iets fout. Op alle fronten vreselijk slecht en gemaakt.

Reinout Oerlemans heeft hier weer even makkelijk willen scoren door het fantasieloos verfilmen van een succesvol en veelbesproken boek over een zwaar thema zonder enige meerwaarde toe te voegen. Zonder gevoel smijt Oerlemans hier aandachtsloos een film op het witte doek zoals het karakter Roos haar schilderijen maakt. Door de heftige thematiek vergeet / vergeef je soms haast bijna dat we hier te maken hebben met gehaast afraffelwerk in alle opzichten. De enige motivatie voor het maken van deze film waren de euro’s. Leeg, ongevraagd en liefdeloos als kanker zelf.

Het verhaal vond ik erg meeslepend. Twee succesvolle mensen krijgen ineens te maken met de vreselijke ziekte kanker met alle gevolgen van dien.

De intens diep trieste comments dat men deze film enkel maakte om er knaken aan te kunnen verdienen, is nu ik het zo schrijf ook wel weer hilarisch want een film maken, draait ook om geld verdienen toch?

Ik vond het cinematografisch goed voor een Nederlandse film.

Ik kwam er gisteravond achter dat ik deze film nog nooit in z'n geheel had gezien. Dat werd wel een keertje tijd en ik kan achteraf niet anders zeggen dan dat het eigenlijk gewoon een goede film is.

De film snijdt twee zware onderwerpen, kanker en vreemdgaan, aan. Sterker nog, deze onderwerpen raken helemaal in elkaar verweven totdat er aan één van de twee een definitief einde komt.
Carmen, gespeeld door Carice van Houten, krijgt borstkanker, Stijn, gespeeld door Barry Atsma, kan niet van andere vrouwen afblijven en zelfs wanneer zijn vrouw doodziek is moet hij nog een paar slippertjes begaan.

Ik heb het boek niet gelezen, dus ik weet niet of Oerlemans dicht bij het origineel is gebleven. Hij houdt wel de vaart erin maar vergeet niet de chemie tussen Stijn en Carmen te ontwikkelen. Enige nadeel door het vrij hoge tempo is dat bijvoorbeeld het personage van Anna Drijver zo plat blijft als een dubbeltje. De hoogtepunten van de film zijn echt de scènes tussen Stijn en Carmen met af en toe hun dochtertje erbij.
Het afscheid is erg indrukwekkend en komt zeer overtuigend over.
Atsma en van Houten zijn allebei erg op dreef en dat levert gewoon een prima film op.
3.5*

Dan zij.

Maar de zin klopt wel in meer opzichten niet...ik vind het een zeldzaam overgewaardeerde flutmuts, Carice van Houterig.

ontroerende nederlandse film

Stijn is gewoon een klootzak

Klopt, maar doet dat wat af aan de kwaliteit van de film?

In tegenstelling tot een aantal Moviemeter recensenten vond ik dit een hele goede film.

Daarnaast spelen Atsma en van Houten gewoon erg goed.

Ik heb het gevoel dat sommige recensenten de film ook een lage score geven omdat ze de figuur Stijn vreselijk vinden.

In steden als Amsterdam lopen bij succesvolle grote bedrijven en op de Zuidas genoeg mannen als Stijn rond, die bakken geld verdienen en die ondanks dat ze zijn getrouwd, erg vaak vreemd gaan. Het is een cultuur.

Veel vrouwen weten het,maar accepteren de situatie.

Daarom komt de film -bij mij -erg realistisch over.

Ook de grote ellende rond een ernstige ziekte en alle stress, machteloosheid en verdriet komen goed in deze film naar voren.

Stijn, een knappe, uiterst succesvolle man met een mooie succesvolle vrouw, dochtertje, mooi huis en bakken met geld leeft een spetterend leven met minnaressen en feesten.

Alles verandert plotseling als zijn vrouw Carmen (Carice van Houten) kanker blijkt hebben en ze in een wereld van chemokuren en bestraling terechtkomen.

Op het begin van de film verhuizen ze van Amsterdam naar Amstelveen, wat ze "vreselijk"vinden.

Grappig, ik woon in Amstelveen en Carice van Houten woont hier vlakbij, ook in Amstelveen!

Ik vond het een goede film,mooi en meeslepend geacteerd en soms -helaas- herkenbaar.

Mja, moeilijk te beoordelen in die zin dat de film wat alle kanten opbotst. Goede elementen worden jammer genoeg afgewisseld met mindere momenten. Centraal staat Stijn, een levensgenieter en vooral vrouwenverslinder eerste klasse die onder een half toeluikend oog van zijn vrouw Carmen haar geregeld bedriegt. De aard van het beestje zeg maar.

Moeilijk om die man in te schatten. Een klootzak is een makkelijke definitie voor hem al valt de overgave en liefde voor zijn Carmen wel op. Allemaal een beetje kort door de bocht en sentimenteel. Gelukkig heb je nog Carice Van Houten die het een beetje recht houdt. Prima rol van haar.

Het einde is wat sentimenteel, maar toont evenzeer eindelijk wat meer diepgang omtrent de ziekte van Carmen. Al bij al degelijk, al begrijp ik eveneens diegene die zich dood ergeren aan de film.

Eén van mijn favoriete films. Wat een prachtig drama. Om een dergelijk thema op deze manier in een film te gieten moet je over heel wat kwaliteiten beschikken.