Internal Affairs (1990)

Graag gedaan

Misschien wel Richard Gere's beste rol. Het lijkt hem makkelijker af te gaan om kwestieuze karakters te spelen dan braverikken (wat ie m.i. ook teveel doet). Denk daarbij ook aan American Gigolo; ook een prachtrol van hem. Deze film is één van de meest duistere politiefilms voordat Training Day ten tonele kwam. Andy Garcia is prima als heethoofd Internal Affairs inspecteur die kortemetten wil maken met praktijken bij de LAPD die het daglicht niet kunnen verdragen. Ook een verhaal eigenlijk over zelfdestructieve karakters, of dat nu door het snuiven van cocaine komt of omdat je dat pad opgaat dat in wezen een glijdende schaal is: van corruptie t/m moord op bestelling. Voor Hollywood ongewoon duister einde.

Tja, deze film heeft de proef des tijds natuurlijk niet geheel doorstaan. Toch is het daarom een fraai monument van de typische politiefilms van rond 1990. Het feit dat van de belangrijke rollen alleen Richard Gere een normaal kapsel had zegt daarover genoeg. Verder zien we hier de regisseur allerlei goocheltrucjes doen met slow motion en dergelijke, wat 25 jaar na dato eerder op de lachspieren werkt dan dat het door de regisseur beoogde effect sorteert. Echter moet de film natuurlijk ook een beetje vanuit haar eigen tijd beoordeeld worden.

De acteerprestaties zijn zeer wisselend; Richard Gere is hier verassend sterk, evenals 'het broertje van' Baldwin, Garcia is niet slecht maar speelt helaas wat te monotoon en van de vrouwelijke collega van Garcia in de film vermoed ik dat dit haar eerste en laatste rol is geweest.

Internal Affairs wordt gedragen door het duel van de hoofdrolspelers. Richard Gere en Andy Garcia zijn letterlijk en figuurlijk aan elkaar gewaagd en maken er een mooi schouwspel van. De film blijft overzichtelijk en het plot is niet verrassend, maar de beleving van de beide acteurs geeft de film wat het nodig heeft. Nergens wordt het geniaal, maar meer dan gemiddeld is dit wel.

Beetje té. Ik ben niet zo kapot van Gere hier. Niet zozeer de acteur, vooral het personage dat hij speelt. Dat hij aan allerlei touwtjes trekt, oké, maar alsof dat nog niet genoeg is, komt hij overal aan z'n trekken en klust hij ook nog bij als beul. Iets dat in een flinke roman nog kan werken, in de beperkte speelduur van deze film komt het weinig overtuigend over. Een scène als die met Penny, als manlief belt, schiet bij mij dan ook in het verkeerde keelgat. Dat poster boy imago is er al af, voordat het wordt aangestipt.

Gooi er nog wat obligatie relatieprobleempjes van de agent bij (inmiddels nogal ergerlijk, die zeurende wijven in dit soort films) en de basis voor het duel tussen Gere en Garcia heeft zo'n deuk opgelopen, dat er van het verdere verloop niet veel meer terecht kan komen. Ik zat in ieder geval niet op het puntje van m'n stoel. Jammer voor de score die inderdaad aardige dingen laat horen. Verder kan ik er niet veel van maken dan een ordinair, niet zo geslepen thrillertje die door twee grote namen meer lijkt dan dat het is.

Op zich een aardig verhaal waarin corruptie bij de politie zich voordoet. Echter tegenvallend uitgewerkt. De film kent weinig verrassingen en mist spanning, terwijl er ook nauwelijks actie in voorkomt. Een aantal actiescènes extra had naar mijn idee voor een leuker geheel kunnen zorgen, want nu is het allemaal wat simpeltjes. Richard Gere draagt de film, terwijl ook de rol van Andy Garcia sterk is, samen zetten ze een waardig duo neer die de strijd met elkaar aangaat.

actie, actie… de psychologische dreiging hier is toch wel prachtig. Daar mankeert het de meeste actiefilms doorgaans aan. Laten we deze niet verknallen met wat ordinair schiet- en vuistwerk.

Deze film weet de spanning prima vast te houden omdat je lange tijd benieuwd bent wat er nou weer zou gebeuren. Gere speelt erg goed, speelt beter dan Garcia en dat gebeurd niet vaak.

Op netflix weer es gezien in 2018.

Ik vond de film eerst wat oudbollig,maar wat wil je ook 28 jaar oud.Later in de film viel het wel mee.De spanning zat er goed in.Gere speelt goed.

Wel vond ik het er soms dik opliggen.Ietswat overdreven met al die vrouwen.

Leuke misdaad thriller.3.0

Oef wat een onding.

Zo'n beetje het archetype van een 90s politiethriller. Wat toen nog wel eens in een bioscoop uitgebracht wordt, kan je je nu alleen nog maar voorstellen als goedkope schappenvullerij. Daar heeft deze film dan ook erg veel van weg.

Acteerwerk is érg matig. Garcia en Gere schmieren er op los en zijn absoluut ongeloofwaardig in hun rol. Ook de rest van de cast slaagt er niet in om de film iets bij te brengen. Daarbij is het plotje ook gewoon erg saai, wie de titel leest weet zo ongeveer alles al wat er te verwachten valt van deze film.

Het ziet er verder ook zo geweldig lelijk en onverzorgd uit. Generisch genrewerk waarbij de look vooral wat duister hoort te zijn, verder is het puur functioneel. Het is maar een druilerige bedoening die zich bijna twee uur lang naar z'n einde toesleept.

Enige interessante is dan nog de soundtrack, maar wat interessante muziek alleen kan niet opboksen tegen de frut die de rest van deze film is. Je zou het verspilling van een goeie soundtrack kunnen noemen.

Snel maar weer vergeten.

1.0*

Zeer degelijke politiethriller met een typische jaren 90-sfeer.

Garcia zet een degelijke rol neer, maar het is vooral Gere die de film draagt op een overtuigende manier.

Een aantal krachtige scenes, hier en daar een beetje over de top,

maar dat hoort natuurlijk ook een beetje. Dikke prima. *3,5

Zo! Was ik deze film even vergeten, of beter gezegd, dit zo'n typische film die je 20 jaar geleden eens gezien hebt en waarvan één specifieke scene je nog bijstaat, die Mexicaan die neergeschoten bij dat gebouw naar beneden valt, maar dat je niet meer weet waar het bij hoort...

Trip down memory lane, en wat kwam er veel omhoog, wat wist ik achteraf nog veel van deze film, en wat vond ik Andy Garcia destijds keigaaf en had ik na deze film een verschrikkelijke hekel aan Richard Gere. Wat een vreselijk nare man vond ik hem. Toch lijkt de film eerst niet zo aangrijpend te worden als hij zich ontwikkelt. Het eerste uur kabbelt de film redelijk rustig voorbij met Interne Zaken die het één en ander uitzoekt. Een vrij doorsnee product betreffende foute jaren '90 kleding, stropdassen en een slecht politie imago trekt op het scherm voorbij. Het is wanneer Avilla en Peck definitief de degens kruisen, en vooral Peck zich als een gewetenloze naarling ontpopt dat de film echt lijkt te ontbranden. Een typische overdreven jaren '90 schietpartij met auto achtervolging bij de grens doet de kwaliteit geen pijn. De sfeer wordt duisterder en broeierig, zo ook de soundtrack die zich dat laatste uur tot beklemmend ontwikkelt, en een film noir-einde met beelden van bovenaf in een schaars verlichte slaapkamer met de aftiteling die reeds begint te lopen. Bijzonder stijlvol en bijvoorbeeld een voorloper van Training Day te noemen.

Top rollen van Garcia die van flets zich gedurende de film ontwikkelt tot ongecontroleerd heethoofd, Gere die zich van innemende politieagent ontwikkeld tot een bijzonder doortrapte smeerlap, en het maar de vraag is wie nu eigenlijk de baas is. Dan niet te vergeten de behoorlijke aantrekkelijke Nancy Travis.

Fijn jaren '90 product dat even tijd nodig heeft op stoom te komen maar daarna echt een fijne film is en voor mij persoonlijk een stukje sentiment wat vroeger heel veel indruk maakte.

Vrij matige thriller die voor mij op weinig momenten geloofwaardig overkwam. Nooit echt in de film gezeten waardoor ik de voeling miste met het plot en de personages. Een film aan een gezapig tempo, monotoon, oppervlakkig en vol clichés. Als ik dan toch eerder een soortgelijk plot zou aanbevelen rond corruptie binnen het politiekorps dan kom ik eerder uit bij bvb Serpico van Al Pacino.

Het begint al bij de personages. Nooit een superfan geweest van Gere, maar in deze film zie ik hem niet functioneren als bad guy. Het psychopathische luik deed me weinig. Garcia was iets beter, maar overtuigde me ook niet echt. Inhoudelijk verder ook te weinig. Heb al betere en meer spannende politiethrillers gezien. Jammer.

Heel erg belegen, maar daarom niet minder entertainend.

Zo ongeveer alle clichés over dirty cops passeren de revue. Echt spannend wordt deze ‘thriller’ nooit. Aan de toon van de muziek kun je perfect afleiden wat er te gebeuren staat. Het verhaal staat ook bol van de amoureuze affaires (uiteraard inclusief de theatrale slag in het gezicht wanneer de verhouding aan het licht komt), wat het helemaal potsierlijk maakt.

Maar mij hoor je niet klagen. Ik heb prima vermaakt en dat komt voornamelijk door Richard Gere die in volle psycho-modus het beste van zichzelf geeft. Deze film verveelt ondanks het dunne verhaaltje geen moment.

3*

Middelmatig.

De combo Richard Gere en Andy Garcia is niet meteen eentje waar ik warm van wordt. Zeker Gere is nogal eens een zoutzak. In deze film mag hij een op het eerste gezicht ambigu personage spelen, maar echt uit de verf komt hij niet. Dat is niet enkel door zijn gebrek aan acteertalent, maar ook door het script. Dat geeft hem immers maar weinig onvoorspelbare scènes. De film ligt érg snel in z'n plooi en er is weinig ruimte voor wat twijfel hier en daar. Qua sfeersetting en ook audiovisueel precies wat je van thrillers uit die periode kan verwachten, wat dus een weinig verrassende film oplevert. Ik zou willen zeggen: goed als tussendoortje, maar eigenlijk zijn daar ook betere films voor te vinden.

2,5

Geinig, een tienjarige Elijah Wood kwam ook nog even in beeld.

Internal Affairs (1990) - imdb.com

Prima politiefilm trouwens, mooie shots af en toe, en Garcia mag ik altijd graag zien acteren.

Helemaal niet slecht en verveelt geen moment. Je ziet hier wel die typische neo-noir stijl uit die tijd terug, daar moet je een beetje van houden.

Ben overigens nooit echt een fan van Gere geweest, maar het is wel aardig om hem hier een keer als bad guy te zien.

Ah! Je bedoelt Laurie Metcalf. Vooral bekend van de tv-series Roseanne en The Big Bang Theory.

Ze zou een jaar na Internal Affairs ook te zien zijn in de film Jfk.

Naast bovenstaande heeft ze nog "het één en ander" op acteergebied gedaan .