Brubaker (1980)

Prima film met dito verhaal, een ruime 7+ als waardering!!!

Onderhoudende film die door ware feiten zou zijn geïnspireerd.

Een optelsom van alle misbruiken die in de gevangenis werden gepleegd leidt u naar misdadigheid, corruptie binnen de gevangenismuren maar ook ver daarbuiten, tot op hoger niveau. Film is dan ook in wezen een sterke aanklacht tegen al die feiten.

Robert Redford zat perfect in de rol van doorzetter en hervormer met zin voor correctheid, wat verrassend genoeg uit de hoek waar steun had moeten van komen, niet werd aanvaard.

Een degelijk opgezet drama dat terecht, precies voor het scipt, voor een Oscar werd genomineerd.

You can't reform the system if you're not in it

Robert Redford en gevangenisfilms, het is een combinatie die wel werkt. Niet dat de acteur zo vaak heeft meegespeeld in dit specifieke subgenre (ik kan me enkel en alleen maar The Last Castle voor de geest halen momenteel) maar ik ben altijd wel benieuwd naar een Redford film die ik nog niet heb gezien, zeker wanneer die dan nog is van de hand is van Stuart Rosenberg die met Cool Hand Luke een uitstekende gevangenisfilm maakte.

Al is deze niet van eenzelfde kwaliteit als je het mij vraagt. Brubaker is in de eerste plaats een wat onevenwichtige film waarin de nieuwe directeur van een gevangenis anoniem besluit te infiltreren in zijn eigen gevangenis om alle wanpraktijken aan kaak te stellen. Een interessant uitgangspunt op zich, maar de film zwalpt wat van links naar rechts (de dood van Abraham, de strijd tegen de politiek, heel die verhouding met Lillian, de dreiging van sommige medebewakers, ...) en het einde waar iedereen eventjes gaat applaudisseren wanneer Brubaker enigszins met de staart tussen de benen moet vertrekken is wel helemaal tenenkrommend slecht. Toch neemt dat niet weg dat dit op zich een vermakelijke film is geworden. Het voor een Oscar genomineerde script gaat de inspiratie halen bij waargebeurde feiten maar verliest zich dus vooral in teveel kleine subplotjes.

En dan is het goed dat er nog altijd Robert Redford is om de boel wat recht te trekken. Ik ben bevooroordeeld aangezien het één van mijn favoriete acteurs is, maar de rol van de wringende gevangenisdirecteur is een kolfje naar zijn hand. Vooral ook interessant om een aantal acteurs in hun beginjaren te zien. Zo heeft Morgan Freeman hier één van zijn eerste gecrediteerde rollen als een ietwat doorgedraaide gevangene en zou naar het schijnt Nicholas Cage nog ergens rondzwerven als een naamloze gevangene. Die eerste is makkelijk te herkennen, bij die tweede is het me niet gelukt. Met de rol van Jane Alexander als Lillian Grey had trouwens wel iets meer gedaan kunnen worden. Ze verdwijnt wat geruisloos uit de film en dat is zonde vanwege de chemie tussen haar en Redford.

Kijkt vlotjes weg maar de film zakt halverwege toch een tikkeltje in. Het is vooral Redford die hier de meubelen redt met een erg degelijke performance maar The Last Castle is toch een vele malen indrukwekkendere film. Als er nog iemand een aanrader heeft met betrekking tot het werk van Rosenberg, ik hou me aanbevolen.

3.5*

zit wat oude films te bekijken(herkijken)waarvan ik weet heb hem gezien maar weet er nog weinig van,vooral met de opkomst vd videorecorder en de piraterij.

3 stars zat te twijfelen,vanwege het feit dat hij dan wel undercover begon maar misschien maar 1 week das niet duidelijk.

en dan komt een trusty gewapend revolver in holster die dan ook nog eens ...

mmm

maar wel de moeite waard.

ps het einde is dan toch geweldig .

You sure as hell don't look like a warden.

Ik kan me herinneren dat ik deze film in mijn jeugd zag, laten we zeggen 25 jaar terug. En wat vond ik het destijds een saaie film waar weinig gebeurde. Wat kunnen tijden en inzichten dan toch veranderen, want wat vind ik het nu toch een meer dan goed en boeiend drama, een film zelfs met meerdere gezichten.

Een gevangenis drama zoals vaker getoond komt naar voren het eerste half uur. Toch lijkt het binnen Wakefield wel een wereldje opzich waar gevangenen en cipiers amper van elkaar te onderscheiden zijn en een behoorlijke angstcultuurtje heerst betreffende lijfstraffen, intimidatie en zelfs verkrachting. Het nare onvoorspelbare sfeertje wordt kracht bijgezet door alle zwarthandel en belangen van alle individuen. De bekendmaking van Brubaker komt vroeg en eerlijk gezegd had ik nog wel wat langer van dat grimmige en angstige sfeertje willen genieten. Toch raakt de film daarna niet in het slop of iets dergelijks. Brubaker komt met respect en duidelijkheid erg ver en voert een boeiend gevecht tegen een fout systeem waar veel mensen een laatste valse stuiptrekking tonen of botvieren op een ander, en waar zelfs een verheerlijking van het systeem wordt getoond. Bijzonder trouwens hoe Brubaker zich onder de gevangenen mengt en dezelfde rats, kuch en bonen eet als de populatie.

De film Brubaker valt daarnaast op met een ruime cast, Redford uiteraard, minuscuul rolletje voor Freeman, verder uiteraard Keith, Kotto, McIntire als onbetrouwbare bewaker en McGill ook een engnek zoals vaker. Je zou trouwens zeggen dat de opstand in Attica inspiratie geweest is voor deze film, maar er schuilt toch een andere realiteit schreef de film. Namelijk die van Penoloog Tom Murton die door zich op te laten sluiten de efficiëntie van twee gevangenis boerderijen willen onderzoeken en een schandaal van moord, hebzucht en slechte omstandigheden aan het licht bracht. Brubaker is daarmee dan ook een uitstekend en interessant drama te noemen die verschillende keren van gezicht verandert. Eerste namelijk een wreed gevangenis beeld, daarna een iets vrolijkere en positievere noot om toch weer te eindigen met een stugge wereldje dat eigenlijk niet wil veranderen. Wat vijfentwintig jaar niet kan doen, van saai naar boeiend.

Sober gevangenisdrama van de maker van Cool Hand Luke weet nauwelijks te verrassen, behalve dan het concept met "trustees" dat ik in deze vorm niet kende, waarbij geprivilegieerde gevangenen in feite (bewapende) kampbewakers zijn. Redford is degelijk als rechtschapen hervormer maar zijn personage blijft een enigma, hij lijkt volledig samen te vallen met zijn functie waardoor dat nergens ook maar een beetje schuurt. Een erg vlak en daarmee saai personage eigenlijk. En dat geldt ook voor de belangrijke bijrollen zoals Kotto en Keith. In de kleinere rollen nogal wat bekende gezichten, waaronder een jonge Everett McGill en Morgan Freeman. Die laatste heeft niet veel meer dan een cameo, al staat hij vrij prominent genoemd bij de cast.

Brubaker wil aan de ene kant een spannend drama zijn over misstanden, corruptie en moord die langzaam ontrafeld worden door de held van dienst, maar in de geest van de jaren 70 probeert het ook heel erg om een politieke film te zijn waarin het individu het opneemt tegen het systeem (met als uitkomst natuurlijk de bekende doofpot). De politieke lijn is wat beter geslaagd, maar vooral omdat het drama en mysterie de tweede helft volledig dood slaan, de geforceerde actiescène ten spijt. Het einde is nogal potsierlijk met die applaudisserende gevangenen.