Beginners (2010)

Aardige film waarin Oliver een nieuwe liefde ontmoet, een aantal maanden na de dood van zijn vader. Het gedeelte met de dood van zijn vader en het gedeelte van zijn nieuwe liefde zijn op een goeie manier door elkaar gemonteerd. Een redelijk originele aanpak die op mij iets te kunstzinnig overkwam, waardoor het geheel me niet echt wist te raken. Dit ondanks het goede acteerwerk.

Goede film over het leven van een jongeman die zijn vader verloren is en dan de liefde ontmoet. Het gaat er dan vooral over hoe hij met de nieuwe liefde omgaat. Dit maakt het een interessant, lief, klein filmpje.

Well, let's say that since you were little, you always dreamed of getting a lion. And you wait, and you wait, and you wait, and you wait but the lion doesn't come. And along comes a giraffe. You can be alone, or you can be with the giraffe.

Mooie film die me geraakt heeft. Door de stuk voor stuk fijne, levensechte personages, prettige soundtrack en uitstekende dialogen waarbij elk woord raak is. Aanrader deze film, voor en door mensen die meer van het leven verwachten dan dat wat het op het eerste gezicht te bieden heeft.

Het melancholische deuntje, de Beginner's Theme Suite by David Palmer, Roger Neill, Brian Reitzell (2011) vind ik ook prachtig.

een originele, amusante en bij vlagen diepzinnige film. ingehouden gespeeld naar mijn mening precies goed voor de boodschap die de film wil overbrengen.

Wat een gigantische kakfilm. Traag, raar en dan nog een onozel verhaal.

U kunt beter uw tijd aan iets anders besteden.

Doe ik wel als ik zin heb in explosies en veldslagen.

Wat een trage saaie film. Ideaal om te kijken als je graag wilt slapen want dat gaat bij deze film zeker gebeuren, of je moet heel veel moeite doen om wakker te blijven. Verder moet ik de humor in de film ook nog vinden... Echt een draak van een film. Voor een suptielere omschrijving van deze rotzooi zou ik graag blurp194 willen quoten: Een begrafenis is nog boeiender. Ik had de reactie van crowdsurfer vantevoren moeten lezen. Maar verder zou ik iedereen ervoor willen behoeden dit te gaan kijken.

Ideaal om digitaal op te nemen: gewoon versneld bekijken, X 2…

Ook het muzikale behang valt plots mee... Geeft komische noot!

Deze was op tv en maar eens gekeken. 'k had er vooraf niks over gelezen en me alweer eens laten verrassen. 'k vond het eigenlijk totaal geen slechte film, ondanks dat het eigenlijk wel een redelijk trage film was. Toch had de film iets dat het me toch boeide. Misschien door het wat aparte verhaal en dito personages. 'k vond dat de cast het eigenlijk ook heel goed deed. Ze kwamen wel overtuigend over. Verder vond 'k de film visueel toch ook wel opmerkelijk met die foto's.

'k vond het eigenlijk wel een aangename verrassing en de moeite om gezien te hebben.

Eigenlijk is het hondje dé ster van de film, vind ik. Dat zegt genoeg over dit traag voortkabbelende verhaal zonder veel hoogte- of dieptepunten. De film is te vlak om echt te kunnen boeien, mede vanwege het feit dat de relatie tussen de oude Hal en zijn veel jongere vriend Andy bij mij weinig geloofwaardig overkomt. En de relatie tussen Oliver en Anna hangt helemaal met losse draadjes aan elkaar. De merkwaardige slideshow intermezzo’s dragen ook al niet bij aan een beter geheel. Raar allemaal.

Het is maar goed dat Mélanie Laurent meedoet. Die zorgt van tijd tot tijd in ieder geval nog voor een lichtpuntje. Samen met... Arthur, het hondje.

Vandaag voor de tweede maal gezien en stem verhoogd naar de maximale score.

Het eenvoudige en ontroerende verhaal over een moeizame vader-zoon relatie en de bindingsangst van de zoon. En dan stapt plotseling Anna in het leven van Oliver, ze is mysterieus, betoverend en anders. Oliver wordt verliefd en staat opnieuw voor een belangrijke keuze.

Regisseur Mills maakt er een prachtig portret van en lardeert zijn film met rake flashbacks uit vervlogen tijden. Het geheel stemt wat melancholiek. De chemistry tussen de hoofdrolspelers is goed, maar het is vooral Plummer die de rol van zijn leven speelt als 75 jarige homo die pas echt uit de kast komt als zijn echtgenote is overleden. En ja, die hond (kent 150 woorden maar spreekt niet) is ook geweldig. Met veel liefde gemaakt deze film en een echte aanrader.

Best aardige Amerikaanse indie. Helaas deed die blonde actrice ontzettend haar best interessant over te komen (lees quasi intelectueel, wereldvreemd, hipsterachtig irritant)..

Blijkbaar moeten er altijd dit soort meisjes (leeftijd: vrouw) in die film voorkomen.

You know, like uuh...

3 sterren.

Heerlijke prent die overloopt van vaderliefde, een mooie invalshoek voor een film wat vaak sterke verhalen oplevert (ik denk aan 'Big Fish', al gaat het daar eerder om haat-liefde). De film zit vol originele elementen - die hond is werkelijk genieten - en zonder helemaal ondergedompeld te worden in een emotioneel vat, worden toch eerder zware aspecten van het leven vertelt. Met enkele luchtige scènes wordt het evenwicht hersteld wat een ijzersterk drama oplevert.

Ik vond het Jack Russeltje ook de ster van de film

Ik keek deze op Cinetree. Fijn filmpje, geen hoogvlieger, wel herkenbaar. Een paar leuke vondsten (in eerste instantie niet praten, het hondje, de vertelwijze met de foto's, etc....) maken het plaatje compleet.

Ik vond het een goede film. Originele aanpak, goede montage, goed acteerwerk en vooral een leuk hoofdpersonage. Het verhaal vond ik niet altijd even boeiend, maar McGregor speelt zijn rol erg goed, zodat het toch interessant blijft.

Een goed komedie/drama/romantiek film...

Redelijk verhaal...

Goed acteerwerk...

Bekende acteurs Ewan McGregor en Christopher Plummer...

Goed beeld (geen HD aanwezig)...

Prima achtergrond geluid

(Dolby Digital)...

Leuk, die stijlmiddelen, maar het varieerde bij mij: soms vond ik het erg grappig, soms heb ik me zitten vervelen. Wisselvallig. Melanie Laurent is een beauty als altijd. Fijne piano-melodie op de achtergrond. Rare film. 3,0*

Gisterochtend zag ik 20th Century Women (2016), de nieuwe film van Mike Mills. Ik was zeer onder de indruk, en besloot dan ook snel terug te grijpen op zijn vorige film. Dat was dus Beginners, een klein opgezet drama over rouwverwerking, homoseksualiteit en herinnering.

Zo enthousiast als ik was over coming of age-portret 20th Century Women ben ik in dit geval niet. Net als in voorgenoemde film voorziet een sterk scenario in driedimensionale personages, wiens worstelingen met het leven authentiek en herkenbaar zijn. In beide films wordt daarnaast op een sterke manier omgesprongen met het verleden en met historisch bewustzijn. Snel aaneen gemonteerde foto's en archiefbeelden vertellen over tijden die de personages hebben gemaakt tot wie ze nu zijn.

Het verhaal blijft constant klein, en dat werkt. Oliver (Ewan McGregor) tekent zijn emoties en praat met zijn hond, Hal overdenkt in retrospectief zijn dubbelleven. Homoseksueel vanbinnen, getrouwd voor de buitenwereld. De rol van Christopher Plummer is innemend en vol oprechte emoties, de relatie met zoon Oliver had wat mij betreft beter uitgewerkt kunnen worden.

Hetzelfde geldt voor de romance tussen Oliver en Anna (Mélanie Laurent). Ik miste urgentie en chemie, en ook bevredigende closure bleef hier uit. De vergelijking met 20th Century Women blijft zich maar opwerpen; waar daar niet alleen de individuele personages, maar ook alle onderlinge relaties spot on waren, vond ik Beginners alleen in dat eerste echt uitblinken.

Visueel is Beginners wat mat en blij vlagen ook grimmig. Jammer, al ligt de nadruk hier duidelijk ook wel op het scenario en het acteerwerk.

Een degelijke film met rake reflecties in de marge, die ondanks de wat kunstzinnige insteek nergens té pretentieus wordt.

3.5*

Het is eigenlijke een verzameling kiekjes, in de chronologische wanorde en met enkele dozijnen terugkerende clichés (de omhelzingen van Oliver met vader en met Anna, de knuffels met de hond, het ontwaken en de partner is verdwenen...), maar het gaat uiteindelijk om vriendschap, liefde en waardering en dat zijn een pak positieve gedachten die Mills niet zonder emotie etaleert.
Mélanie Laurent heeft een leuke, clevere snoet en Christopher Plummer is onverslijtbaar.
Film die door zijn wispelturig gefladder soms de aandacht zou kunnen doen verslappen.

Lang geleden, toen ik nog jong was, gebeurde het wel eens dat je een afspraak maakte in een ziekenhuis met een of andere dokter, en je kwam daar dan toe om 8 uur 's morgens, en dan zat je daar met 10 of 12 mensen die allemààl een afspraak hadden om 8u.

En dan zat je daar te wachten tot jouw naam afgeroepen werd, en je zat daar maar. Er waren nog geen smartphones, er lagen alleen een paar domme inhoudsloze roddelbladen, en je zat daar doelloos en eindeloos te wachten en te wachten, en de tijd ging o zo traag.

Dat goooh, it's so f***ing boring gevoel was weer helemaal daar bij het zien van deze...

Best fijn.

In de kern natuurlijk gewoon een drama, met hier en daar wat komische en romantische noten. Het vinden van core comedies is tegenwoordig bijna onmogelijk, ik kijk dan ook niet verrast meer op als ik de zoveelste mix van drama en comedy voorgeschoteld krijg. Maar toegeven, deze film van Mills is wel iets meer dan de doorsnee dramady.

De cast doet het erg goed, Mills laat zich ook regelmatig opmerken in de regie en ondanks dat de film vooral rustig voortkabbelt weet de film ook qua comedy en romantiek z'n momentjes te kiezen. Het is allemaal netjes uitgebalanceerd en voelt als een film van een regisseur die duidelijk weet waar hij mee bezig is.

Daar zit echter ook de enige echte kritiek verborgen. Amper laagtes, maar verder is het toch ook redelijk vlak allemaal. Het is een weinig scherp en nogal voorspelbaar filmpje, waarin personages en hun drama maar moeilijk echte diepgang krijgen. Zeker geen verkeerde film, maar wel eentje van het type "morgen alweer vergeten".

3.0*

Van beide films is ‘20th Century Women’ zeker de betere: rijper, warmer, psychologisch meer welomlijnd, in verhalend opzicht completer… Wanneer het over beginnende relaties gaat, hoeft een film echter niet "exhaustief" te zijn. Ik bedoel: een plot mag zoeken, net zoals de karakters... De relatie tussen Oliver en Anna wordt met andere woorden doelbewust schetsmatig verteld, in happen en brokken, als een puzzel die de personages zelf ook aan het leggen zijn, worstelend met de vraag of de stukjes wel zus en zo in elkaar te passen zijn.

De centrale idee, met name dat iemand nooit loskomt van zijn vroegste indrukken voor wat relationele verhoudingen betreft, is niet nieuw. Verre van. Toch siert het Mike Mills dat hij Oliver niet neerzet als een volslagen disfunctioneel individu, maar juist als iemand die heeft leren leven en overleven met of ondanks zijn bagage, al blijken de axioma’s waarmee hij potentiële geliefden tegemoet treedt duurzame relaties in de weg te staan.

Een te verstikkende band met een tot de haard en door haar eenzaamheid tot een milde vorm van waanzin veroordeelde moeder, een afwezige vader die emotioneel niet beschikbaar durfde zijn omdat zijn gevoelsleven en zijn driften in de psychiatrische fauteuil verketterd werden: het maakt dat Oliver op kousenvoeten leert bestaan, tot zijn vader hem (postuum) laat inzien dat de enige juiste aanpak voor schaamte eruit bestaat haar ver achter zich te laten. Elk mens heeft recht op liefde, op nabijheid, op seks, op zijn wie hij of zij is – bij Anna is dat: weifelend, voorzichtig, mogelijks getraumatiseerd, doch wel vol verlangen om zich eindelijk integraal aan iemand te mogen geven. Voor mij, kort en goed: een prachtig stukje mens.

Is ‘Beginners’ perfect? Zeker niet. Dat zijn wij met z’n allen evenmin. En net dat stipt de film prachtig aan. Een revelatie!

3,75*

Jongeman is nog volop in de rouwverwerking van zijn pas overleden vader als hij een relatie begint met een vrouw.

Mooie film die gaandeweg alleen maar mooier wordt en ook erg mooi opbouwt. Verder wordt er fantastisch geacteerd. Vooral de scenes tussen man en vrouw zijn vaak magisch mooi. Maar ook de relatie tussen vader en zoon heeft hele mooie momenten. Een film die ik bij de volgende keer zien waarschijnlijk nog mooier ga vinden.

Ik zie trouwens dat ik nog niet zo lang geleden nog een film van dezelfde regisseur had gezien. 20th Century Women (2016) Dat is puur toeval. Ik ken die regisseur verder niet maar die andere film gaf ik ook al 4 sterren. Dus gelijk maar eens kijken wat Mike Mills nog meer gemaakt heeft. Niet veel dus. Er blijft nog maar één film over waar ik nog naar op zoek moet.

Een verassende en prachtige film.

Met een mooi verhaal, hoe levens van mensen elkaar raken.

Een sterke rollen bezetting.

Ontroerend en vrolijk en leuk met allerlei facetten.

Een bijzondere film.

Fijne, understated drame(rom-)die van Mills. Binnenkort dan ook C'mon C'mon (2021) maar eens aanzwengelen, en dan heb ik alleen nog zijn debuut niet gezien.

3,7*

In het begin dacht ik al, dit is allemaal een beetje vreemd. Dat rare verkleedfeestje waar ze naartoe gaan, die hond die soms tekst heeft, die vrouw die in het begin niet praat. Een scène waarin ze ineens gaan graffiti ’en en Ewan die op zijn werk (?) tekeningen maakt. Vaak is het zo dat je dan nog even in de toon van de film moet komen, maar deze film bleef eigenlijk heel de speelduur lang raar, alsof het een absurdistische of surrealistische film was vermomd als normale romcom. Heel vreemd.

Jammer, want Ewan McGregor is een van mijn favoriete acteurs, en ergens tussen alle lagen rarigheidjes en onnavolgbare dingen zit een interessant thema verborgen en een leuk sfeertje. Het zal ook deels wel aan mezelf liggen, want het gemiddelde is best aardig, maar voor het grootste deel geen idee waar ik naar heb zitten kijken. De poster is heel treffend want die slaat ook nergens op.

Ik zie nu wel dat 20th Century Women ook van deze regisseur was, en daar vond ik toevallig ook al niks aan, dus laten we het er maar op houden dat Mike Mills en ik geen klik hebben.

2*