The Mask (1994)

“SSSSSSSSSSSSSSSSMOKIN'!”

Sommige films uit je jeugd kun je maar beter niet herzien. Die moeten een mooie jeugdherinnering blijven. The Mask is zo'n film. Zeker niet slecht, maar op een aantal scènes na en de nog steeds heerlijke Cameron Diaz is The Mask een hoop flauwekul. En dan niet in de goede zin van het woord. De humor is aardig, maar Jim Carrey heb ik wel eens beter gezien. Een aantal scènes (de hond, de politie die in dansen uitbarst, The Mask met allerlei spullen in zijn broekzakken) blijven sterk en zorgen ervoor dat The Mask nog wel vermakelijk blijft.

Deze film vaker gekeken en zelfs nu vind ik nog steeds hilarisch. Geweldig. Goede cast, verhaal en special effects. Zelfs nu ontdek ik nieuwe dingen wat ik eerst niet oplette. Bijvoorbeeld die cartoons waar Ipkiss zit te kijken. De personage van Ipkiss is Carrey op zijn lijf geschreven. Niet alle films vind ik hem geweldig. Maar een paar springen er echt uit en vooral deze. Had wel iets meer verwacht met zijn huisbazin. Maar wel leuk was, dat ze beiden een masker ophadden..

Jim Carrey drukt (uiteraard) behoorlijk zijn stempel op deze film. Dat valt in dit geval nog aardig mee, de rol van The Mask ligt hem duidelijk goed. Cameron Diaz heeft daarnaast een aardige bijrol. Verder is het zeker geen hoogstaande film, maar het hoge tempo maakt best veel goed en de film kijkt best aardig weg.

Gisteren op tv gezien, ik had de film in 1994 in de bioscoop gezien en vond het toen echt een hilarische film en nu nog steeds, ook verbazingwekkend dat ik alles nog herinnerde. Dat het verhaal misschien cliché is e.d. dat maakt voor mij de lol niet minder. Ik hou hiervan, was als kind al gek van strips en tekenfilms dus dat zal ermee te maken hebben. Ik zie het als puur en ongecompliceerd amusement en de film is daarin zeer goed gelaagd wat mij betreft, de rol is Carrey op het lijf geschreven. We zijn nu 24 jaar en vele films met Carrey verder en herkende nu wel bepaalde dingen die Carrey vaker doet maar dat kon desondanks de pret niet drukken gisteren, ik heb er wederom van genoten. Het is misschien een kwestie van smaak maar dit soort films zijn zeer aan mij besteed.

Deze Komedie / Fantasy film was destijds in 1994 een groot succes in de bioscoop en dat was o.a. te danken aan hoofdrolspeler Jim Carrey (deze film was voor hem ook zijn grote doorbraak), maar toch zeker ook de sublieme special effecten, waarmee tekenfilmeffecten op echte mensen worden toegepast.

Bankmedewerker Stanley Ipkiss (Jim Carrey) is het leven beu. Hij is vastbesloten zichzelf te verdrinken, maar ziet dan een masker is het water drijven. Als hij het opzet, hecht het relikwie zich muurvast aan zijn gezicht en verandert de treurige bandbediende in "The Mask", oftewel de groene superheld. Dat is eens flitsende alleskunner en een hyperactief showmannetje dat sneller is dan "Roadrunner" en "Speedy Gonzales" bij elkaar. Iedereen probeert erachter te komen wie die vlotte vent is en criminelen zoals Dorian Tyrell (Peter Greene) proberen het masker af te pakken, omdat ze het zelf willen gebruiken voor kwalijke zaken.

Beetje hyperactief allemaal, maar wel leuk en Jim Carrey speelt goed en leuk, hoewel natuurlijk niet iedereen even gecharmeerd zal zijn van deze bekkentrekkende acteur, die in deze film nog op zijn routine vertrouwt. De mooie Cameron Diaz debuteerde heel behoorlijk als Carrey's tegenspeler Tina Carlyle (die natuurlijk verliefd wordt op "The Mask") en ging een glansrijke carrière tegemoet. In het zog van "The Mask" volgden nog een tekenfilmserie en het irrelevante en tenenkrommend slechte "Son of the Mask (2005)".

Toch wel geinig.

Vooral de naam Carrey red deze film eigenlijk van zijn ondergang, en dat zie je onder andere eraan omdat de rip-offs hiervan zijn geflopt. Dit kan eigenlijk alleen maar Carrey goed uitvoeren en dat zorgt ervoor dat deze flauwe film genietbaar is.

Dat zijn ook eigenlijk alleen maar de scenes waarin Carrey los mag gaan het leukst, want voor de rest was het nergens speciaal. Deze film blinkt ook alleen maar uit bij de echte slapstick scenes en daar wacht je dus eigenlijk een groot deel op.

Diaz ziet er gewoon lief uit, maar voor de rest was ze niet bepaald goed aan het acteren. De schurken zijn flauw en stralen weinig uit. Verhaal is eigenlijk afwezig, maar dit alles is eigenlijk goed gemaakt door de heerlijke scenes met Carrey. Dat heeft de film absoluut gered.

Grappige en waanzinnige film!

All kinds of not-funny.

Ik weet oprecht niet wat het is, maar ik kan deze film bijna niet meer uitzitten zonder me groen en geel te ergeren.

Aan de inzet van Carrey, hoe vol overgave ook. Of juist door die overgave. Ergens nog wel begrijpelijk, gezien het momentum waar hij zich half jaren '90 in bevond. De plastieken mimiek waar hij toen zo door geadoreerd werd maar die nu bij mij niet alleen geen weerklank meer vind, maar enkel nog een irritatiesnaar raakt.

Aan het puberale gehalte van de grappen, die in hun opeenstapeling de vervanging voor enige vorm van plot moeten verzorgen. Nu zal ik niet snel treuren om de afwezigheid van plot, zolang de vervanging dienst doet. Maar als deze humor, in combinatie met de toentertijd state of the art SFX, voor mij echt niet meer de film kan dragen, resteert er werkelijk he-le-maal niks om op te leunen.

Voor mij is The Mask echt slecht verjaart, gezien zowel de humor en effecten (dé steunpilaren destijds) na verloop van tijd alleen maar tegen de haren in strijken. Nog altijd begrijpelijk hoe populair deze film in zijn eigen tijd was, of door liefhebbers nog altijd aardig gevonden wordt; Jim Carrey's momentum is voor mij compleet gepasseerd, waardoor er hier weinig charme resteert, slechts irritatie. Veel irritatie.

Blijft een leuke film 3 sterren waardig......

The Mask is een film die je niet te serieus moet nemen, ondanks dat er wel enige moraal aangetikt wordt (wees jezelf, omarm je identiteit, etc). Deze film doet dan ook precies wat je ervan mag verwachten: en vlotte humoristische filmavond bezorgen.

Jim Carrey: hate him or love him... ik kan hem altijd goed waarderen, of het nu in een serieuzere rol is a la The Truman Show, of in de meer cartoon-achtige humor die we hier in de Mask voorgeschoteld krijgen. Carrey is geknipt voor de rol van het extravagante karakter, en het is vaak de vraag waar Carrey’s mimiek stopt en de CGI begint.

Dit blijft een erg grappige film, die leuk is om weer eens terug te zien.

3,5*

Dat viel niet mee. Sowieso al geen fan van Jim Carey en hij laat in deze film weer zien waarom. Vooral als alter ego The Mask vond ik hem strontvervelend. Diaz, zo vaak gecast als mooi meisje, is in deze film zowaar wel sexy maar heeft verder een nietszeggend rolletje als damsel in distress.

De effecten zijn inmiddels gedateerd maar voor die tijd aardig gedaan (al was het niet helemaal nieuw- denk bv aan Roger Rabbit). Grootste probleem is dat de film eigenlijk voortdurend erg ongrappig is, het hangt aan elkaar van flauwiteiten, vaak gebruik makend van Carey’s rubberen smoelwerk en flauwe teksten. Zijn drukke personage deed me denken aan Robin Williams’ genie uit Aladdin, maar dan nog iets minder scherp. Tel daarbij op een flauw, stukgeslagen verhaaltje over boeven -stuk voor stuk niet-geslaagde personages- en een bank en ik kan niet hoger uitkomen dan een magere 1,5 ster voor de effecten en een enkele geslaagde grap.

Ik snap er geen moer van. Er zijn mensen die niets moeten hebben van bv. een bepaalde genre, persoon ect, maar blijven er wel iedere keer weer naar kijken en dan denk ik bij mijzelf, waar gaat dit over. Ik bv ben al vele jaren geleden op Steven Seagal uit gekeken geraakt. En heb sindsdien geen film meer van hem gezien en gaat ook nooit meer gebeuren. Ik wil mij niet ergeren. Ik ga hier niet met namen strooien, maar er zijn enkele personen hierop MM die gewoon dat blijven kijken waarvan ze vooraf al wel moeten weten dat ze het niet leuk vinden. Wat een ellende om zo film te kijken. Maar goed, ik heb The Mask gisteravond na vele jaren met plezier herzien en inderdaad is het gewoon verstand op nul en hebt dikke 90 minuten humor en slapstick. Ik heb in ieder geval weer gelachen. Een 3.5

1994 was een goed jaar voor Jim Carrey met hits als Ace Ventura, Dumb and Dumber en deze live action cartoon. En met zijn elastieken smoelwerk was hij natuurlijk uiterst geschikt voor een typetje als The Mask, gebaseerd op de vrij gewelddadige Dark Horse strips. Ikzelf was meer bekend met de tekenfilmserie die een jaar na deze film verscheen, met Rob Paulsen als Stanley Ipkiss/The Mask. In deze film speelt Carrey het sulletje Ipkiss, hoewel je ziet dat hij zich met moeite kan inhouden, zelfs als Ipkiss trekt hij al wat rare bekken, die we van hem gewend zijn. Maar dat is niets vergeleken wat hij doet als hij het masker opzet, dan gaat hij - net als de film - helemaal los. Chuck Russell had hiervoor vooral naam gemaakt met de vermakelijke en energieke horrorfilms Nightmare on Elm Street 3 en The Blob en had dus wel de nodige ervaring met over de top sequenties en special effects. En die ervaring kon hij prima gebruiken in The Mask.

Veel films uit de jaren 90 die hevig leunen op CGI zijn inmiddels flink gedateerd, maar het valt op dat dit bij The Mask eigenlijk amper het geval is. Dit komt natuurlijk vooral omdat de effecten niet realistisch hoeven zijn, maar moeten voelen als een tekenfilm. En op dat vlak werken de vele effecten van The Mask vandaag de dag nog steeds. Het is zelfs 25 jaar na dato nog steeds best indrukwekkend. De film leunt dan ook niet enkel op CGI, een groot deel heeft te maken met de enorme energie van Carrey. Verder is The Mask niet heel noemenswaardig, hoewel er wel een paar leuke bijrollen voorbij komen. Peter Greene is weer eens een sleazy bad guy - die ook in 1994 een andere memorabele rol speelde - en Cameron Diaz heeft voor haar debuut een grote rol te pakken. Verder een hoop kleine rolletjes van onder meer Reg E. Cathey (en zijn epic stem), het duo in de garage, de huurbaas, het politieduo … een hoop kleurrijke types in een kleurrijke film. Maar goed, je let amper op andere personages als Carrey met groen masker in beeld komt stormen voor een portie overacteren waar de Looney Tunes nog u tegen zeggen.

3,5 sterren.

Hilarisch, zeker voor kinderen en mensen die jong van geest zijn. JC op de top van zijn kunnen. Hond Milo heeft ook een paar prachtige momenten. Het blijft leuk, ook na 4 keer kijken.

Jim Carrey is als een vis in het water in de rol van de knettergekke The Mask. Hoewel dit niet de film was waarmee hij door wist te breken (dat was Ace Ventura), was dit toch wel een beetje de film waarmee hij definitief naam wist te maken als comedy acteur. Maar goed, dit terzijde.

Wat ik redelijk bijzonder aan deze film vind is dat hij niet over de houdbaarheidsdatum lijkt te gaan. Toch is deze film alweer 26 jaar oud. Het oogt allemaal fris en vlot en de film werd niet voor niets genomineerd voor de Oscar voor beste visuele effecten. Ook qua verhaal verveelt het niet. Als ik zie dat deze film op televisie komt, dan pak ik hem altijd wel even mee. Dat heb ik persoonlijk maar met zeer weinig films. Ook de charme van de jaren 90' (niemand met een mobiele telefoon in z'n handen) kan mij zeer bekoren.

Al met al is het een film die als een vuurpijl van het begin naar het eind gaat. Hoewel het niet overal even sterk is, is het toch een zeer vermakelijke prent. Voor mij persoonlijk is dit een klassieker in de moderne comedy.

waarschijnlijk niet echt gebeurd, maar toch heel plezante film

Deze film is toch wel, de doorbraak voor Jim Carrey in mijn mening.
Niemand had gehoord van Jim totdat hij in deze prachtfilm de rol aannam van Stanley Ipkiss.
Hij blies iedereen omver en liet zien dat The Mask ook een kindvriendelijke en humoristische film kon zijn zonder dat het een gore, gewelddadige film werd.
Het idee is dat iedereen het masker kan dragen en een held kan zijn.
Dat werd vooral getoond op het einde wanneer Stan het masker weggooide en hij zichzelf goed genoeg vond.
Deze prachtige film behoort tot één van de beste films van de jaren 90.
Dat is ie ook en Son of the Mask is niet zo'n mooie film als dit pareltje.
Het verhaal is vlot, je ziet meteen wie er hier een goedzak of een schurk is.
De film heeft ook een goede cast, je ziet dat ze plezier hadden en zich uitleefden in de rollen.
Gewoon een prachtfilm en een klassieker!

Na Dumb & Dumber te hebben herzien blijft ook deze The Mask nog zeker te kijken. De film mag dan wel vijfentwintig jaar oud zijn, op grafisch vlak heeft hij in elk geval de tand des tijds doorstaan. Ik ben alleen de humor van Jim Carrey een beetje ontgroeit, maar gelukkig haalt ie zijn meeste fratsen uit wanneer hij het masker draagt.

We hebben deze vroeger, net als de andere Carrey-films, helemaal grijs gedraaid op VHS. Zo'n masker was toch een beetje een jongensdroom ook waardoor dit een tijd mijn favoriete film is geweest. Jim Carrey speelt zijn bekende spel, maar blijkt uiterst geschikt voor zijn rol van het masker. De toch al soepele bewegingen en gelaatstrekken zorgde ervoor dat Russell enorm veel kosten kon besparen, er hoefde aan de cartooneske Carrey nog weinig digitaal gesleuteld te worden. Soms is het merkbaar dat de film zich ook op kinderen richt, maar een aantal grappen zijn nog prima te verteren. Het grootste pluspunt is de combinatie van tekenfilm en live-action wat door uitstekende CGI geloofwaardig op het scherm wordt getoverd.

Dit is tevens ook het debuut van de oogverblindende, 21-jarige Cameron Diaz. Werkelijk een plaatje, en ook haar acteerwerk valt alleszins mee. Logisch gezien haar vervolgcarrière. Ook een groot pluspunt voor Milo het hondje. Die vertolkt nog een behoorlijke rol, uitstekend getraind.

Ik kwam The Mask tegen op Netflix en maar eens een herziening gegeven. Ik heb de film in mijn jeugd wel gezien, maar daarna niet meer. Ik kan me de tekenfilm gebaseerd op dit nog wel goed herinneren, dat keek ik geregeld. Destijds was de film erg geestig, zo in mijn herinneringen, maar tijden veranderen en deze film is op zijn best nog gemiddeld. Visueel ondertussen zwaar verouderd (geen schande, maar je ziet het gewoon), Jim Carrey balanceert zoals in zijn hele loopbaan op de grens van wel of niet enorm irritant te zijn en inhoudelijk is de film zo plat als een dubbeltje. Houden we over een paar aardige grappen, The Mask zelf die nog best vermakelijk is, de hond en de cartoonsfeer. Dat laatste deed me wat denken aan Who framed Roger Rabbit. En dan moet ik nog een ding benoemen: Cameron Diaz. Allemachtig, wat is ze hier bloedmooi. Echt een prachtige vrouw in haar topjaren. Zeker geen verkeerde opvulling van de film. En ze is ook best een goede actrice, al valt dat in deze film nog niet te zien. Nou, vooruit. Kleine voldoende dan voor de film.

3* blijven staan

The Mask is iets te cartoonesk, evenwel zonder ooit echt grappig te zijn. Die gekke computergeanimeerde bekken die The Mask trekt of die swingende bewegingen passen binnen het sfeertje van de film, maar kunnen toch eigenlijk echt niet meer. Nu, als je het als een kinderfilm beschouwt, is het gewoon anderhalf uur vermakelijk. Jim Carrey is goed op dreef. Wat een jaar had die man in 1994; Dumb and Dumber, Ace Ventura én deze; van een (terechte) doorbraak gesproken. Hij is knotsgek en karikaturaal (eigenlijk zelfs al een beetje voor zijn metamorfose, van een timide man is nauwelijks sprake), maar dat is exact wat hij moet zijn. De bloed-, bloedmooie Cameron Diaz fleurde de film op in elk van haar scènes. Maar de ster van de film is uiteraard Milo de hond.

Het is niet 1 van Carrey's beste rollen/films, maar het haalt ook nergens een slecht niveau, en is over het geheel fijn om naar te kijken.

Na jaren herzien, en ik wist er niets meer van – toen iemand mij vertelde dat dit de debuutfilm van Cameron Diaz was kon ik me zelfs dát niet meer herinneren. Deze kijkbeurt heb ik natuurlijk extra op haar gelet, maar als ik niet had geweten dat zíj het was had ik vermoedelijk gedacht: "tjonge, wat lijkt die prachtige vrouw toch veel op Cameron Diaz", want als je ziet hoe natuurlijk haar gezicht er hier uitziet moet ze toch wel het één en ander hebben laten doen. Jim Carrey is hier weer net zo extreem energiek bezig als in de eerste Ace Ventura en draagt de film met gemak, maar het meest opvallende vind ik dat de FX van inmiddels al weer 27 jaar oud er nog zo goed uitzien. Ik lees hier dat sommige gebruikers vinden dat ze de tand des tijds niet hebben doorstaan, maar het cartoonuiterlijk van Stanley Ipkiss' alter ego overtuigt wat mij betreft nog altijd ten volle, en ik kan me dan ook helemaal voorstellen dat dit in 1994 een sensatie was (en samen met Ace Ventura: pet detective de doorbraak van Jim Carrey betekende). Uitstekend vermaak.

“S-ssss-ssss-sssss-smokin'!”

Deze film staat al een enige tijd in mijn kijk-lijst maar nooit echt de motivatie gevonden hem aan te zetten, de film leek me op voorhand wat te overdreven, en dat soort films kan ik niet altijd zien want dan ga ik mij erg irriteren aan alles. Van de week kwam ik deze film weer tegen op ‘Netflix’ en aangezien ik ook nog met de “Cinema Bizzarro challenge” bezig ben was de motivatie er genoeg om deze film aan te slingeren en van mijn voorgevoel was niks minder waar want, zoals je kan verwachten bij een ‘Carrey’ film is de film inderdaad ontzettend overdreven maar, het had wel wat. De personage ‘The Mask’ kwam namelijk daar best goed onderuit, een nieuw wezen dus ook nieuwe perspectief, en daar werkte zowel ‘Carrey’ als ‘Russell’ leuk aan door.

Toch oogde de film ontzettend verouderd. En hoewel niks mis mee is aan gezien de film bijna dertig jaar oud is, je moet wel even wennen. Toch stoorde het niet zozeer, en dat vond ik zelf best gelukkig omdat ik zo film zo makkelijker weg kon kijken. Al vond ik het na een tijdje toch dusdanig langdradig worden dat de film voor mij toch wat in weet te kakken, dit voornamelijk omdat het verhaal niet zo bijzonder was waardoor je na een tijdje wel uitgekeken was op de personages en hun ‘grapjes’ en hun kunnen. Dat was zeer spijtig, gezien de film ontzettend leuk begon met toch wat lach momenten en natuurlijk de ontdekking van het masker. Het einde was zeker ook niet verkeerd, waar het masker ook in verkeerde handen was gevallen en uiteraard de vuurgevechten daarmee, het was alleen wat povertjes.

Om de cast kon je overigens qua namen niet geheel klagen, wellicht wel om de acteerprestaties die ze hier uitpersen. ‘Jim Carrey’ deed het zoals verwacht prima met zijn hoofdrol, en het was zoals ik al vaker zeg ontzettend overdreven. Het creëerde overigens voor de rol van ‘The Mask’ wel een leuker beeld, dat overdreven gedoe omdat je het daar ook van mag verwachten. ‘Cameron Diaz’ schittert wel in deze film, qua looks mag je daar echt niet over klagen wat een prachtige verschijnen en ook qua acteren deed ze het allemaal niet zo slecht, ook zeker niks bijzonders! Voor de rest kende de film een prima cast, waar eigenlijk alleen ‘Peter Greene’ er voor mij nog een beetje uitspatte.

Het verhaal leek mij vrijwel duidelijk. ’Ipkiss’ vindt na een treurige avond waar hij uit zou gaan een masker in het water en besluit deze mee te nemen richting huis. Als hij thuis is wordt hij in het masker gezogen en komt er een heel nieuw persoon vrij, eentje met meer lef en met een soort superkrachten. Na zijn eerste ontmoeting met het masker besluit hij nog een keer het masker te gebruiken, en een superheld te worden van zijn stad. Waarna hij een bank overvalt en ‘Tina Carlyle’ probeert te redden krijgt hij niet alleen ‘Dorian’ achter zich aan maar ook het hele politiekorps. Dit zorgde toch algauw voor een redelijk geinig kat en muisspel maar ook komische scenes.

De film is me dus beter bevallen dan ik van tevoren had verwacht, en dat komt ook wel door het leuke acteerwerk van ‘Carrey’ die zoals verwacht héél overdreven acteerde maar dat past natuurlijk ook ontzettend goed bij hem. Daarnaast is er voldoende actie in de film verwerkt die met flauwe humor er doorheen kwamen. En zodoende heb ik best een vermakelijke zit gehad!

The mask is al die jaren steeds aan mij ontsnapt. Met de Oscar-challenge hier moest ik er toch werk van maken. Wat valt er te zeggen? Jim Carrey op zijn best natuurlijk in een periode dat hij enorm hoge toppen scheerde in soortgelijke rollen met verder ook "Ace Ventura, Liar liar, The cable guy of Dumb & dumber".

Een film met cartooneske invloeden zoals er die wel meer waren in die tijd met ook "Space Jam" of voorheen "Who's afraid of Roger Rabbit?". Hier uiteraard in mindere mate die inmenging van de Looney Tunes. Een film perfect op maat van spring-in-het-veld en energieke Carrey. Maar wat gezegd van Cameron Diaz. Wat een ontzettend knappe verschijning was dat. Ik herinner me ook van toen "There is something about Mary", maar hier is ze naast mooi ook verleidelijker. Ook haar acteerwerk beviel me wel.

Dat Ipkiss ook zonder masker plots een held wordt, is misschien wat met de haren getrokken, maar de film heeft wel een bepaalde vibe, alsof je meesurft op het masker van Loki. Er is wel wat geweld aanwezig (schietpartijen), maar voorts wel op tienermaat. Het hondje is leuk en de humor is op enkele flauwe uitschuivers na best OK.

Eén van de leukste films uit de jaren '90. Carrey is de geknipte man om een cartooneske film tot leven te brengen met zijn bekkentrekkerijen, en zijn carrière ging dan ook helemaal van de grond na The Mask. Een sullige bankbediende vindt een magisch masker die hem verandert in een geschifte superheld. Dit wordt verder verrijkt met een misdaadverhaal en een mooie zangeres vertolkt door de debuterende Cameron Diaz. Een erg geslaagde en vlotte film die na al die jaren nog steeds de moeite is om te zien. Mis ook de knipogen naar andere films niet.

Tof.

Druk, dat wel, maar het is dan ook Jim Carrey. Gelukkig wel Carrey in z'n topjaren en dan is het meestal wel goed (als die drukke physical comedy je ligt, tenminste). Ik kan het zo nu en dan wel eens hebben, al mag het dan ook weer niet té lang duren. Dat doet deze film eigenlijk perfect. Het is best goed gedoseerd, voor zover dat mogelijk is met Carrey in de hoofdrol. Behalve Carrey is er met o.m. Cameron Diaz in haar goede jaren en slechterik Peter Greene een prima ondersteunende cast aanwezig.

3

Gestart met de eerste film van mijn Cameron Diaz marathon! En dit is ook gelijk haar debuut. Jim Carrey is vanaf dit jaar ook echt doorgebroken. Ook al had hij hiervoor al wel films gedaan. Dit is de eerste echt bekende en uitspringende filmrol voor hem.

Deze film uit mijn geboortejaar heb ik al zo vaak gezien dat ik elke scene wel kan dromen. Het blijft een leuke en geestige film. Jim Carrey steelt absoluut de show, Diaz is een plaatje om te zien (al merk je dat ze het acteren in deze film nog niet helemaal onder de knie heeft). Kijkt lekker weg.

Een nadeel vind ik het afgeraffelde en ''makkelijke'' einde en The Mask die tegen het einde ook bijna niet meer te zien is.

Cijfer van 4,0* blijft staan!