Srpski Film (2010)

Ik zat me af te vragen wat is eigenlijk de ziekste film die ik ooit heb gezien? Met afstand deze! ik verbaasde me er ook nog over dat hij hier op staat.

Ja het is wel een snuff film onderhand (ken het begrip alleen van 8mm, met nico kooi) het is meer verkrachting en ook gewoon kinderporno, uiteraard allemaal nep, maar het is wel het thema van de film die ze aan het maken zijn.

Desalniettemin wel een hoop memorabele scenes zelfs na een jaar of 6 dat ik hem gezien heb en in principe zijn de effecten redelijk overtuigend gedaan. (vooral het shock effect) Plus een duistere sfeer die er goed inzit. Ik heb hem met een paar maten zitten kijken maar ook overteft deze film zich tot het eind qua ziekheid: ``ziek man, ziek!''' hoor je de hele tijd in de huiskamer. Je mag hem, zeker anno 2018 niet goedvinden in politiek correct nederland ( ik wilde bijna Holland intypen, mag dat nog? en mijn avatar nu ik er naar kijk! staat er ook al 6 jaar op ofzo) maar toch wel 3 sterren verdiend.

Verhoogd naar 4,5*

Na aanleiding van een onderwerp voor een van mijn nieuwe verhalen de film weer eens herzien. Die duistere werelden die buiten je weten zo onder je neus kunnen gebeuren spreken me enorm aan en nu zie ik toch wel dat A Serbian Film zich daar uitgebreid in verdiept... en dan niet op een amateuristische manier en eigenlijk ook niet om het te willen shockeren... De kleuren en de montage zijn het visitekaartje, het acteerwerk van Milos en die monsterlijke filmcrew zijn overtuigend en de hele strategie is iets waarbij je geboeid blijft kijken. Het is wel veel meer dan die beruchte scene.

De regisseur wordt overigens nog tot op de dag van vandaag bedreigd en vervloekt op Facebook. Tsja... Je moet nou maar net de nuances van deze film zien, en het feit dat de sfeer rauw en meedogenloos is, zegt toch wel dat de regisseur de desbetreffende zaken niet verbloemd en verblaakt. Gelukkig is het allemaal nep, maar we moeten onze ogen niet sluiten voor de harde werkelijkheid.

Verbaast me niks dat ie nog steeds bedreigd wordt.

Heb ‘m er zelf ook een paar gestuurd.

Stoer.

Dat we hem hier niet willen zien onder andere.

Zo van:

Ey.

En nou oppassen.

Geen geintjes.

De tbs klinieken zitten toch al overvol.

A Serbian Film. Als er één filmtitel rondgaat als een van de ziekste films ooit, dan is het die wel. Een paar van de dingen die ik gehoord had van mensen die hem al ‘hadden ondergaan’ (het woord ‘zien’ dekt hier niet helemaal de lading), maakten dat ik nooit veel trek had de film te kijken. Ik ben inmiddels echt wel wat gewend, maar om nou een hele film te kijken met een nauwelijks aflatende stroom van ziek geweld en verkrachting, was niet iets waar ik direct de lol van inzag. Toch, als zelfbenoemde filmbuff, bleef altijd die nieuwsgierigheid een beetje kriebelen wanneer bleek dat anderen hem wél gezien hadden. En soms zelfs goed vonden. Ook op MovieMeter zijn er genoeg hoge waarderingen te vinden.

Inmiddels heb ik de film gezien, en ik moet toegeven dat ik positief verrast was door hoe de film gemaakt is en eruit ziet. Ik had een beeld van een grauwe, korrelige, afwisselend over- en onderbelichte snuff film in mijn hoofd. Met erbarmelijk acteerwerk, montage en muziek. Dat is dus niet zo, allerminst. Het ziet er echt goed uit, technisch.

Maar het antwoord op de ‘waarom’ vraag ontgaat me nog steeds, ondanks dat ik net even door de reviews ben gegaan. Waarom wilde Spasojević deze film maken? Volgens wiki is het een parodie op de moderne politiek correcte films die toen in Servië gemaakt werden. Ok. Is het gewoon de overtreffende trap van het genot wat ikzelf uit horror haal? Is dit simpelweg het volgende niveau, wanneer de rest je weinig meer doet? Kan ik A Serbian Film veroordelen, terwijl ik zelf misschien wel van andere dingen geniet, die op de keper beschouwd ook een beetje moreel dubieus zijn?

Op zijn minst prikkelt dit werk tot conversatie, dat kan ik absoluut niet ontkennen. Op academisch vlak wordt er aandacht aan besteed en online zijn er zonder veel moeite genoeg wetenschappelijke essays te vinden, ook in serieuze publicaties. Maar ik heb bepaald niet genoten. De kneiterharde incest, mishandeling, pedofilie, moord en andere gruwelijkheden maakten dat mij persoonlijk onmogelijk. De scène waarin een pasgeboren baby wordt geneukt (ik gebruik dat woord hier bewust), is daarvoor heel illustratief. De artistieke en intellectuele waarde ontgaat me simpelweg. Shock Cinema is één ding, maar wanneer die écht fysiek (en geestelijk) misselijkmakend wordt, is het mij een brug te ver; meer kan ik er nu niet van maken.

Al met al geen film die ik aan kan raden, en wie niet tegen extreme narigheid kan blijft beter uit de buurt.

2*

Snuff films zijn geen mythe en bestaan helaas echt. Snuff films zijn trouwens voornamelijk films waarin mensen vermoord worden. Helaas is het niet extreem moeilijk om er aan te komen. Je moet maar net op de juiste onion site komen op de dark web en/of deep web. Als je niet weet wat dat is, moet je dat maar eens googlen want dat is daadwerkelijk echt en daar kunnen anonieme gebruikers de ergste dingen vinden die je je maar kan voorstellen. Van soft drugs tot wapens, van kinderporno tot snuff films. Op youtube kan je ook aardig wat informatieve videos vinden over de darkweb/deepweb. Dit soort films attenderen mensen er op dat er jammer genoeg ook erg gestoorde mensen op onze planeet leven en dat niet alles rozengeur en maneschijn is. Ik vind deze film mede om die reden juist erg goed, plus dat ik het acteerwerk van Sergej Trifunovic erg sterk vind.

Ik ben me daar zeker bewust van, na wat onderzoek een aantal jaren terug.
Destijds, na het kijken van 8MM (1999) met een helaas te slappe Cage in de hoofdrol, een beetje verdiept in de treurige waarheid hierover.
Helaas zijn er sadisten die zulke dingen willen/kunnen doen. Voor geld of andere redenen.
Doordat er gekken rondlopen die dit willen hebben zal dit nooit verdwijnen, de donkere zijde van de mensheid.

En al helemaal niet zolang er op openbare websites als MoMe 'reclame' voor wordt gemaakt (want verboden dingen zijn nu eenmaal spannend, dus maakt het in die zin niet uit of je het positief of negatief aanprijst). Ik had nog nooit van dark/deep web gehoord en ben niet geïnteresseerd in wat ze aanbieden, maar ging hierdoor toch uit nieuwsgierigheid googlen en kwam bij de eerste hits al een stappenplan tegen voor het anoniem gebruikmaken ervan.

Ja het darkweb en deepweb is heel makkelijk te komen. Gewoon de tor browser downloaden en je bent er. Wat ook bizar is, is dat meer dan 90% van het totale internet onder het darkweb en het deepweb vallen. Vele malen groter dus dan het surface web (het normale internet waar wij nu op zitten). Keanu Reeves heeft een aantal jaar geleden nog een documentaire over het deepweb gehost.

Gisteren bekeek ik 8mm, en daarbij moest ik denken aan deze film. Het is al enige tijd geleden dat ik a Serbain Film film zag op Youtube ( ja, daar stond hij op, misschien zelfs nu nog, maar ik voel niet de behoefte om hem nog eens te bekijken) en net als bij iedereen die deze film gezien heeft blijft hij nog altijd naspoken in mijn hoofd. Bepaalde scenes zal ik waarschijnlijk nooit helemaal van mijn netvlies gaan krijgen ben ik bang. Indrukwekkend is een understatement in dit geval.

Geinteresseerd door de vele schokkende verhalen ben ik hem gaan kijken. Als kunstliefhebber vind ik dat elke vorm van kunst aandacht verdient, hoe schokkend of controversieel dan ook. Vaak blijkt het achteraf allemaal wel mee te vallen. Denk aan the Texas chainsaw Massacre of the Excorsist.
Toch weet ik niet of dat bij deze film het geval zal zijn. Het geweld is vaak zeer realistisch, en het feit dat er minderjarigen in lijken te worden misbruikt maakt het allemaal nog misselijkmakender. Toch bevat de film ook een aantal scenes die zo bijzonder nep en bijna lachwekkend zijn, dat ze de hele realistische sfeer weer teniet doen. Alsof de regisseur het soms zelf ook te ver vond gaan.

Het idee van een maatschappij die je dwingt tegen je wil te handelen, en mensen daarmee verandert in moordlustige monsters is niets nieuws. Interessant is wel hoe het gekoppeld wordt aan de media, aan de entertainment industrie, en aan de wellicht perverse interesse voor seks en geweld van de gemiddelde filmliefhebber. Niet voor niets zijn de hoofdrollen hier weggelegd voor een acteur en een regisseur.

Met afstand de meest nare en ongemakkelijke film die ik ooit heb gezien. Als metaforisch statement erg goed getroffen, met hoge shockvalue uiteraard, en filmtechnisch ook heel aardig met goede muziek en mooie kleurenfilters. Maar veel mensen zullen dit niet kunnen en niet willen waarderen. En met goede redenen. Want als de regisseur een duidelijke boodschap had willen verkondigen, was een subtielere aanpak waarschijnlijk beter geweest. Nu overheerst de controverse boven de boodschap van de maker.

Jeetje.

Ja, en verontrustende film. Spasojevic heeft duidelijk wel een draadje los zitten ergens. Een van de meest extreme films die ik heb gezien. Maar de mokerslag gaf hij me echter niet, en daarom wint Martyrs het daar eigenlijk van.

Wat me erg opviel is dat de beelden niet enorm expliciet zijn weergegeven. De Newborn Porn is ongetwijfeld verontrustend maar wist mij niet te shoqueren omdat het haast niet te zien was. Al is dat geluid wel nogal verontrustend.

Er gebeurd niet veel de eerste 50 minuten. Begon eigenlijk te denken dat het een Drama was. Horror is het wel maar spanning zit er niet in. De film is niet heel pakkend en slechts de scenes dat ze gaan filmen is visueel mooi.

Acteerprestaties zijn mwa. Soms leek het gewoon The Hunger Games meets Porno. Niet echt een volle aanrader, maar voor een fan van wat hardere films zeker aangeraden. Vond het wel ok, maar miste de booschap een beetje.

Van 2,5 naar 4,0 naar 4,5 naar 5,0*

...en een plekje in de top 10 vanwege de bovengenoemde omschrijving.

Cool Sint. En ik heb gehoord dat je ook dit jaar weer terecht kan in Nederland. Allemaal positief.

En de stoute kindertjes moeten oppassen...

Ik vond deze A Serbian Film eigenlijk heel goed meevallen. Dat komt voornamelijk omdat het niet erg expliciet gefilmd wordt, zeker het pornografische niet. Daarbij zag ik het einde al van mijlenver aankomen, maar ook dat is totaal niet expliciet dus valt het goed mee.

Nee, ik had hier qua ranzigheid toch nog heel wat meer van verwacht. Waarom deze film zo nodig altijd als ziekelijkste film wordt beoordeeld snap ik niet helemaal. Ok, qua concept is het aardig ziek om te bedenken maar de uitvoering is wat mij betreft te preuts om er echt de kriebels van te krijgen. Martyrs, Irreversible, A l'intérieur, etc zijn wat mij betreft een stuk heftiger om naar te kijken dan dit.

Een film waarvan de titel heel bekend is, omdat er veel aan wordt gerefereerd als het gaat om schokkende, smerige en ziekelijke films. Dus weinig keus als filmliefhebber. Zo'n film moet natuurlijk ooit worden bekeken. Met veel tegenstrijdige meningen over de film is het leuk om eens te bekijken wat de eigen mening zal worden. En eerlijk is eerlijk, behalve cinefiele belangstelling voor de film, wakkeren sensationele woorden als ziek en schokkend mijn morbide nieuwsgierigheid absoluut aan. Toch kwam het er maar niet van. Ik had er eigenlijk nooit zin in. Ik vergat de film een beetje. Tot ie opeens zomaar weer in zicht kwam vanuit een oud lijstje. Toen moest het wel, vond ik.
Er met een zekere weerzin aan begonnen, maar het bleek minder verschrikkelijk dan ik had verwacht.
Ja, de film is smerig en schokkend en ziekelijk. Die verwachtingen worden zeker ingelost. Desondanks valt het met de explicietheid van de beelden wel mee. Daar zit het shockerende element niet. Veel is namelijk suggestie. En dat werkt.
Juist de suggestie van bepaalde (seksuele) handelingen geeft een weinig vrolijke impressie af. Juist door de suggestie gaat het van binnen sudderen. Want, ondanks de verzachtende werking van de suggestie, voelt de geest na afloop bepaald niet fris en brandschoon. Er blijft duisternis en vunzigheid nagalmen. De suggestie werkt waarschijnlijk effectiever dan pure explicietheid zou doen. De vunzige weerklank van de acties op het scherm glipt op deze manier stiekempjes binnen. Het voelt vies. Het is overigens bepaald niet saai op het expliciete vlak, mocht dat nu gedacht worden. Vrees niet. Er is genoeg plastische beweging te beleven.
Een andere verwachting was dat het filmisch allemaal niet veel zou voorstellen. Ik had een beeld in m'n hoofd van een opeenvolging van schimmig, grauw en korrelig gefilmde (actie)scènes. Dat viel echter alleszins mee. Eigenlijk ziet de film er cinematografisch best goed uit. Heldere beelden, goed doordachte shots en de film heeft zelfs interessant gepresenteerd psychedelisch materiaal.
Grootste bezwaar aan de film is de afstandelijkheid. En dan bedoel ik eigenlijk dat ik weinig of geen raakvlakken heb met enig personage of enige gebeurtenis. Het staat ver van me af en met de inleving valt het dan ook niet mee. Die is er niet echt.
Ja, schokkend, smerig en in die zin horrorwaardig, maar tegelijkertijd niet spannend vanwege de afstand die er tot het verhaal is. Geen empathie met iemand of iets. Het verhaal is daarnaast trouwens niet heel interessant en ietsjes voorspelbaar. Egocentrische lul raakt in moeilijkheden. Behoorlijk saai eigenlijk. De opsmuk eromheen veroorzaakt de heisa. Het verhaal niet.

Hm... nee, deze laat ik toch voor eeuwig links liggen. Er is lichte belangstelling wegens de commotie die de film heeft doen ontstaan, maar volgens mij zijn er wel vermakelijkere horrorfilms. Gore en shocking puur voor het gore en shocking... nee, doe toch maar niet.

Ik had bepaalde dingen die hier gebeuren niet kunnen verzinnen. Ook niet in fictieve context, of als volkomen overbodig totaal oninteressante beeldspraak statement of wat dan ook. Komt in mij niet op dat zoiets ooit plaats zou kunnen vinden. En ik zie er dus bepaald geen meerwaarde in voor een film als deze om mij hier even op te attenderen.

Schreef ooit iets over iemand die stierf gedurende een ferme toilet sessie, en daar voelde ik me achteraf al best macaber naar over. Ken je nagaan.

Ook lijkt het mij met publicatie op globale schaal toch een stukje verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken om mensen niet op bepaalde ideeën te brengen.

Voor diegene met de viezige spirit maar van zichzelf geen greintje van het creatieve.

De M. van P.

Met het zwarte balkje over zijn blote bilspleet face:

Bestaat echt.

Als we de verhalen moeten geloven.

Lijkt mij persoonlijk toch wel iets om in bepaalde mate rekening mee te houden.

Met het oog op onze immens kostbare juweeltjes van jewelste.

De brooste vogeltjes altijd tot doelwit gesteld door dit soort goddeloos losgeslagen lafjakker onverlaten.

Die kunnen dit soort wansmakelijk materiaal niet gebruiken.

En wij ook niet.

Trouwens.

Paar offtopic berichten verwijderd.

De tweede aankomende film van de regisseur schijnt een western te zijn.

Erg benieuwd.

Linkje?

Whereout (2018) - IMDb

Lekker hoor

Als ik lees dat er kinderen verkracht worden draait mijn maag om. Dat zijn dingen hoef en wil ik niet zien, zou verboden moeten worden, welke toegevoegde waarde heeft zoiets in iemands leven, behalve als je een schroefje los hebt? Verbannen en de regisseur verbieden ooit nog zijn walgelijke verknipte ideeën in beeld te laten brengen. Ronduit smerig, walgelijk en ik wordt al boos bij het idee wat voor soort film het is.
Dat een regisseur of auteur een bepaalde gebeurtenis wil weergeven kan op 2 verschillende manieren, de goede en foute manier, de walgelijke smerige en schokkende manier, of toch enigszins op een beschaafde manier. We hebben allemaal een verstand en weten echt wel snel genoeg wat een regisseur of auteur bedoelt, confronterend is het sowieso in mijn ogen.
De film heb ik niet gezien en ga ik ook zeker niet kijken.

Ja, maar... je kan toch geen score geven zonder eerst de film gezien te heb- ach, wat geeft het, voor deze film.

Gewoon kijken, Josla.com! Misschien is de boodschap van de film wel: “Je moet geen baby’s verkrachten; wordt echt niemand gelukkig van.”

Pepino: Nah, laten leiden door emotie, maar strikt subjectief. Score verwijderd!
Remorz: Degene die voor die boodschap moet kijken is niet meer te redden, die moet direct in TBS. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Nee sorry, nu ik dat soort details weet wil ik de film al helemaal niet meer zien. Dan liever een goede slasher film

Wat schreef ik o.a. bij mijn recensie van 19 januari 2012;

Het verhaal mag dan volkomen absurd zijn. Vanuit het oogpunt van de cinematografie is dit een uitstekende film. Prachtig camerawerk, mooie visuals en zeer fraai kleurengebruik. Ook op het acteerwerk valt niets aan te merken. Voor de waardering van een film wegen deze dingen voor mij nu eenmaal heel zwaar. Het excessieve geweld in deze film verandert daar niets aan.

Deze film nu weer eens opnieuw bekeken en ik denk er nu toch wel even heel anders over;
De cinematografie mag dan wel dik in orde zijn maar wat de regisseur in deze film toont is in moreel opzicht toch volkomen verwerpelijk. Neem die verkrachtingsscènes met die kinderen, dat kan toch echt niet. En dan durft de regisseur in een interview te zeggen dat het een politieke film is, die dient als metafoor voor het Servië van destijds. Tja, volgens Pasolini was Saló ook een politieke film, dat diende als metafoor voor het kapitalistische Italië anno 1975. Je moet ook iets bedenken hè. Stel je voor dat je toe gaat geven dat dit soort shockerende films niet meer zijn dan het in beeld brengen van je eigen perverse fantasieën. Dat kan natuurlijk niet, dan maar de politiek erbij halen. Ja, ja je kunt me wat maar daar trap ik toch echt niet in.
Ten slotte moge het duidelijk zijn dat ik deze film nooit meer zal gaan herzien.

2,0*