Get Him to the Greek (2010)

Zakt op een gegeven moment wel wat in. Maar zeker een leuke film om eens gezien te hebben.

iemand zei het al hierboven...niet veel gelachen maar heb me toch vermaakt!. Vond de twee hoofdrolspelers leuke karakters. alleen de threesome scene vond ik erg slecht, en had er van mij niet in hoeven zitten.

Aardige comedy......Jonah Hill vind ik altijd leuk om te zien acteren.

Russel Brand daarintegen vind ik wat minder.....en haalt daarbij de film ook wat naar beneden.....maar dat is meer omdat ik hem gewoon irritant vind.

Er zitten goede geslaagde grappen in en ook het acteerwerk is wel oke.

gewoon grappige scènes maart helaas ook sommige die echt kleuterschool niveau zijn. Maar in totaal prima te doen.

Erg grappige film waarin zelfs puff daddy geinig deed als zichzelf. Wat jammer was dat de rocker tot inzicht en inkeer kwam bla bla..... En dan komen de enkele sentimenten die nodig zijn, anders wordt het zo'n mannenfilm.

Laatst zag ik een docu over exploitation in the USA over dat exploitation prima is (omderbroeken, vloeken en drugs) zolang verteld wordt dat het allemaal kwalijk is. Naar mijn smaak heeft met name de laatste 15 jaar daar erg veel last van en worden komedies als deze telkens sentimenteel.. Je wilt helemaal niks horen over relaties en kinderen en zo. Maar ik denk dat dat moet van wet of zo. Snap het ook niet zo.

Toch is 75% hilarisch, dat is ern proma score.

Ronduit vervelende onsamenhangende comedy. Russell Brand is nogal schijtirritant als Aldous Snow en Jonah Hill maakt alleen maar geforceerde domme grapjes. Bij Forgetting Sarah Marshall (ook met Brand en Nicholas Stoller als regisseur) schreef ik toen nog dat ik die Apatow-schrijfsels nog lang niet zat ben. Maar nu heb ik dat stadium wel bereikt. Het is toch vaak allemaal hetzelfde domme onderbroekenlolgehalte en dat heb je natuurlijk allemaal wel eerder gezien. De lol is er onderhand dus wel van af.

“This is it, Aaron. This is rock n' roll. Did you enjoy the party?"

Doldwaze film. Hill en Brand zijn goed maar kunnen niet verbloemen dat het allemaal weinig om het lijf heeft. Dat is niet heel erg, als de humor maar goed is en de acteurs chemie hebben. Met dat laatste zit het wel goed, maar de humor is een beetje hit and miss.

En het is jammer dat er altijd weer een moraal in moet zitten. Vooral met een gek als Brand had je ook voor iets anders kunnen kiezen. De muziek is wel goed en er zitten best wat aanstekelijke nummers bij. Al met al een film die tegenvalt als het aankomt op geslaagde grappen, maar best leuk is om een keer te zien.

De film begon wel goed, met een mooie soundtrack, maar gaat al gauw vervelen door de irritante vertolkingen van beide hoofdpersonages, die tot vervelens toe in herhaling vallen.

Mooi is Rose Byrne nog steeds, maar hoe ze zich tot deze film heeft laten verleden, dat is voor mij een grote vraag.

Heb weinig of geen plezier beleefd aan deze komedie.

Niet grappig vooral.

Ik heb een zwak voor Russell Brand. De overduidelijk intelligente kwast wist jaren geleden met zijn markante verschijning en provocerend ettergedrag in menig talkshow en interview furore te maken. De rol van losbandige, onverschillige rockster lijkt hem dan ook op het lijf geschreven. Ten opzichte van hem staat Jonah Hill eens aan de regulerende kant van zaken, waardoor (ook) hij een boel aan scherpte moet inleveren.

Beiden krijgen namelijk teveel flauwe dialoog aangemeten in een verhaal dat alle tijdsdruk, verplichtingen en verantwoordelijkheden ten spijt, de losbandigheden teveel vrij spel geeft. Ze doen maar en ze doen maar en nergens voel je als kijker hoe diep ze afglijden omdat ze er allemaal veel te makkelijk mee wegkomen. Natuurlijk is dit geen spannende film, maar je wilt toch het gevoel hebben dat er iets op het spel staat als de hoofdpersonen zich verliezen in hun exorbitante feestgedrag. Zo'n drugssmokkelgrap: veel heisa temidden van het vliegveld (want: superstrafbaar) maar in plaats van er een beetje spanning mee op te bouwen (langs de douane bijvoorbeeld), dient het als een aaneenschakeling van platitudes.

Naar het einde toe dan ook weer wat moraaltjes en hernieuwde inzichten, die de film vaak toch weer een absurd tintje mee wilt geven (het triootje), maar waardoor zowel de humor als de moraal eigenlijk alleen maar banaler wordt.

Beide hoofdrolspelers hebben meer in hun mars dan het script toelaat, een resem cameo's kan de film niet redden en alle flauwe humor wordt getopt door een uiterst ongenietbare Diddy, waarvan ik echt niet snap dat ze hem zo ongelooflijk veel screentime hebben gegeven. Wat is dat een humorloos slechte acteur zeg. Ergerlijke komedie. 1*

Stollers vervolg.

Je zou het niet snel denken, maar deze film speelt zich klaarblijkelijk af in hetzelfde universum als Forgetting Sarah Marshall. Dat is overigens meer een promotionele stunt dan echt slim schrijfwerk, want het zijn enkel de personages die elkaar soms herkennen. Verder is dit een redelijk eigen product.

Neemt overigens niet weg dat de film zelf nog wel oké is. Normaal zijn dit soort Amerikaanse komedies niet snel mijn ding, en ook deze heeft wat bedenkelijke momenten, maar toch loopt het best lekker. Dat heeft er vooral mee te maken dat Brand erg goed in de film past. Misschien dat hij het te moeilijk vind om ook dramatiek naar behoren te spelen want het blijft vooral grappenmakertje spelen, maar hij doet het wel uiterst charmant.

Visueel aardig en er hangt een lekker tempo. Hill is in de hoofdrol wisselvallig verder. Niet omdat hij slecht acteert, wel omdat hij niet altijd alle grappen kan afleveren. Daar is hij overigens zelf niet altijd schuldig voor, want het is vooral het script dat zijn personage de makkelijkste grappen blijft aanreiken. Die worden dus zoals verwacht ook niet te best afgeleverd.

Omdat er toch wat weinig progressie te vinden valt, had ik de film origineel een halfje lager gegeven, maar Stoller herpakt zichzelf goed in de slotfase door er toch een menselijk naambordje aan te hangen. Get Him to the Greek is daardoor wat dieper en herkenbaarder dan de gemiddelde komedie, maar het is verder ook gewoon degelijk vermaak. Alleen is het niet bijzonder grappig, maar dat neem ik voor lief.