50/50 (2011)

Een stonerkomedie met Seth Rogen wordt er toch iets grimmiger op als Adam (Joseph Gordon-Levitt) de medicinale wiet rookt om zijn kankerleed te verzachten.Rogen/Gordon-Levitt zijn leuk op elkaar ingespeeld en hun mannenvriendschap werkt aanstekelijk. '50/50' heeft net dat rauwe randje waardoor het geen inwisselbare sentimentele tearjearker wordt, vooral door hoe de mensen rond de betreffende kankerpatiënt stuk voor stuk hun eigen egocentrische agenda's hebben. Al moet zijn vriendinnetje Rachael (Bryce Dallas Howard) ongemeend hard door het stof, als ze niet de rol van volmaakte ziekenverzorger kan spelen. Het wordt wat ongeloofwaardig als Adam's kankertherapeute, Katie (Anna Kendrick), die wél een positieve vrouwenrol in zijn leven gaat vervullen. Dit zijn van die voorspelbare en seksistische clichés, over goede en slechte vrouwen, die erin blijven sluipen in dit soort toegankelijke publieksfilms.

Erg fijn.

50/50 is een film over een twintiger die erachter komt dat hij aan een zeldzame kanker lijdt, waarin een fijne balans wordt gevonden tussen de beladen thematiek en komedie. Dat laatste komt voornamelijk door de typische humor van Rogen. Het is een persoonlijke kwestie, maar ik vind die humor goed werken hier.

Waar de film in uitblinkt, is de realistische manier waarop er wordt omgegaan met het slechte nieuws. Zowel de verschillende reacties op de ziekte als de manier waarop Joseph Gordon-Levitt's personage ermee omgaat, zijn mooi weergegeven. Dat zal voornamelijk komen doordat het een waargebeurd verhaal is. Het verhaal is geschreven door Will Reiser, die tijdens zijn behandeling is gesteund door Seth Rogen.

Ook Anna Kendrick doet het erg leuk. De gesprekken tussen Levitt en Kendrick zitten vernuft in elkaar en ze hebben een fijne chemie. De moeder weet af en toe fenomenaal non-verbale boodschappen over te brengen; erg knap. De scène voor de operatie was mede daardoor hartverscheurend.

4*

Boeiende en een film die zeker in de huidige tijd hard weet te raken. Een naar onderwerp waar zeer waarschijnlijk elk mens wel eens ervaring mee heeft opgedaan, mee gemaakt noch zelf gehad het maakt niet uit, de ziekte staat er dicht bij onze gemeenschap. Deze film laat toch er mooi zien hoe deze ziekte in elkaar steekt, buitenaf lijkt er weinig aan de hand maar van binnen vreet het je op. Joseph Gordon-Levitt vervuld een prachtige rol als de doodzieke Adam die lijdt een zeer zeldzame vorm van kanker. Hij wil echter niet toegeven aan de ziekte en denkt nog normaal te kunnen leven.

Echter tijdens de behandelingen merkt hij erge tegenslagen, het niet aanslaan van de terapie, het verliezen van vrienden die hij ontmoette tijdens de chemokuur en de tegenslagen bij zijn nabije vrienden. Zo verraad zijn vriendin hem en kan hij ook niet bepaald rekenen op zijn goeie vriend Kyle. Toch slaat hij zich er door heen, een vechter en met een aardig meeslepend verhaal wil de film zeker slagen.

Ja, ik was onder de indruk, kijk niet graag naar het concept maar verteld wel gewoon pure waarheid. Wou hem sowieso altijd al eens zien en nu de kans snel gegrepen omdat hij nog op Netflix staat. Zeker de moeite waard. Van erg komisch naar toch erg duister.

Ik was op de hoogte van de positieve recensies die de film na de release ontving, maar de film sprak mij toen niet aan. Het onderwerp is natuurlijk erg zwaar en ik verwachtte bovendien (met name op basis van Rogen's gezichtsuitdrukking op de poster en de rollen die hij doorgaans speelt) een beetje een smakeloze komedie.

Een aanname die achteraf gezien eigenlijk niet goed onderbouwd was en na het zien van de film ook compleet onjuist bleek. Ik werd aangenaam verrast door het fijne acteerwerk. Joseph Gordon-Levitt speelt een personage waar je gemakkelijk mee meeleeft. Het moment waarop hij 'breekt' in de auto van zijn vriend vond ik heel sterk. Seth Rogen speelt een personage dat dicht ligt bij de lompe rol die hij ook vaak speelt in platte komedies, maar doet dat wel met verve. Hij zorgt voor een aantal grappige oneliners en Kyle voelt op het einde oprecht als een goede vriend van Adam. Mooie insteek om hem dat boek te laten vinden met Kyle's aantekeningen. En ja... Anna Kendrick speelt een heel lieve therapeute. Misschien wel een van de meest sympathieke personages die ik de laatste tijd in een film gezien heb.

De sfeer van de film, waar ik dus eerst een beetje huiverig over was, bleek ik juist erg prettig te vinden. De film snijdt een zwaarbeladen onderwerp aan, maar gaat daar op een luchtige (maar niet onrealistische) manier mee om. Deze personages voelen stuk voor stuk authentiek aan, waardoor ik op het einde ook echt met Adam en zijn familie en vrienden meeleefde. Ik hoopte van harte dat Adam zich er doorheen zou slaan. De balans tussen drama en komedie vond ik heel mooi gevonden. De titel van de film wordt daarmee eer aan gedaan, want het is een beetje een 50/50 situatie. Kritiek heb ik nauwelijks. Het einde, waar nog even benadrukt wordt dat Adam en Katherine op date gaan, had van mij niet per se gehoeven (dat had men wat mij betreft aan de verbeelding mogen overlaten), maar ik kan ermee leven.

Ja, dit is een schot in de roos. Ontroerend, zonder dat het echt overdreven sentimenteel wordt en meermaals grappig. De dynamiek tussen de personages is leuk, waardoor je je met hen vertrouwd voelt en de film nergens echt inzakt. Wat dat betreft is het speelduur ook perfect voor dit verhaal. Absoluut een aangename film; eentje die ik in de toekomst zeker nogmaals zal bekijken.

4*

Achteraf gezien is dit een feelgood film. Eentje om mensen met kanker een goed gevoel te geven. Geen idee of dat werkt, maar het levert wel een leuke film op.

Al moet gezegd: Soms voelt het nogal onwennig, zo'n komedie over kanker.

De humoristische noot komt vooral van 'best friend' Kyle. Maar soms denk je wel: "Man, hou je klep".

Het romantisch verhaaltje mocht worden weg gelaten. Voorspelbaar en overbodig.

Het geheel kabbelt eigenlijk een hele tijd verder op hetzelfde elan, al is het laatste half uur best wel heftig. De confrontatie met z'n moeder (bij de dokter) vond ik wel pakkend. Misschien omdat ik mezelf er in herken.

3,5.

Seth Rogen is natuurlijk een van de allerslechtste acteurs ooit, maar hij draagt een bepaalde gunfactor met zich mee. Hij komt zelfs door dat geklungel best prima uit de verf in zijn rol als knullige egocentrische vriend van de hoofdpersoon.

Wat mij betreft een film die je wel snel weer vergeet. Geen pareltje, wel bovengemiddeld leuk om gezien te hebben. Gordon-Levitt is wel echt een kunstenaar.

Ik maak hier laatste tijd nogal slechte keuzes man Ga wat opzoek naar films die buiten het horror genre liggen en die goede scores en reviews hebben, draaien die voor mij toch vaak desastreus uit hoor, zo ook deze. Weer saaiheid troef, soms kan een drama er echt op inhakken en leef je enorm mee met 1 of meerdere karakters, dit was hier totaal niet het geval. Kankerfilm, letterlijk en figuurlijk. Een geeuwfilm eerste klas.

Geinig,

Film begint wel vrij oke. De stukjes met Seth Rogan vond ik toch nog het leukst, af en toe wel eens gelachen. De film weet me daarentegen niet te raken, tot letterlijk net het einde. Verder is de film vrij oke met af en toe ook wel 'cringe' stukjes waar ik het toch wel moeilijk had, maar ook geinige stukjes met Seth Rogan. Ook lekker kort dus hij is zeker goed te kijken!

Drama: 3,0

Komedie: 3,0

Redelijk filmpje, maar ik had liever iets meer gelachen. Van een lachfilm is eigenlijk geen sprake.

Na heel wat jaar weer herzien en dit blijft een super goede mix tussen drama en comedy. Joseph Gorden-Levitt en Seth Rogan zijn een heel leuk duo samen.

Mijn stem blijft ook zeker staan.

3,5*

Film die ik lang vermeden heb vanwege het feit dat de film deels comedy is en vanwege de aanwezigheid van Seth Rogen, iemand die ik toch vooral niet grappig vind. Maar de film was op tv en krijgt toch meer dan acceptabele kritieken, dus het moest er toch maar eens van komen.

Het verhaal mag bekend zijn met youngster Adam, in the prime of his life so to speak, gediagnosticeerd met een agressieve vorm van kanker. Niet bepaald een onderwerp voor een comedy zou je zeggen, toch slaagt men er in veel aspecten rond ziekte en verwerking op humoristische wijze in beeld te brengen. Uiteraard is Seth Rogen voornamelijk voor het komische aspect en zijn de grappen soms best goed binnen het verhaal.

Want waar het 50/50 toch vooral op te doen is zijn de mensen rond Adam. Hoe gaan zij er mee om. Hoe staan ze voor hem klaar of kunnen ze het juist niet aan. Even doet de film op dat vlak aan 'Komt een vrouw bij de Dokter' denken, en om nog even de foute grappen van Rogen aan te halen, dit is illustratief voor hoe hij met de situatie omgaat, en dat is vanuit zijn gedachten en logica. Interessant is de reactie en hoe verschillend men reageert op dingen die maar al te herkenbaar zijn. Kostelijk is trouwens ook de therapiesessie op het schilderij, werkelijk heerlijk! Niet te vergeten dat Gordon-Levitt een prima rol neerzet.

Richting het einde laat 50/50 toch echt even zijn drama kant zien met het moment van 'make or break' en toont de mens overtuigend op zijn kleinst en meest kwetsbaar. Toch is het bij de pakken neer zitten niet erg lang, en lijkt de film het hete hangijzer van ziekte en sterven met humor te willen bestrijden, en tegelijk aan te willen geven dat het aan jouw ligt wat je er van maakt en dat het niet perse 'game over' hoeft te zijn. En daarmee weet 50/50 te ontroeren, te prikkelen, is herkenbaar op bepaalde vlakken en overtuigd als innemende film.

Walgelijk! Die vriend met zijn gore praatjes, zo Amerikaans!

Ik snap echt niet wat iedereen hier zo goed aan vindt! Nergens grappig, nergens ‘echt’ gevoel!

Herzien, blijft prachtig en ontroerend. Chemistry tussen Gorden Levitt en Anna Kendrick is ongekend. Op alle fronten een geslaagd drama. Rogen is voor sommigen een stoorzender, maar hij is belangrijk in het verhaal en haalt de op de loer liggende sentimenten weg. Klassieker.

Film met twee gezichten. Veel is hopeloos cliché voor dit type films, met name de vriendschap tussen twee totale tegenpolen, een type vriendschap die je in het echte leven nauwelijks tegenkomt maar waar dit soort films bol van staan omdat het een leuke dynamiek geeft (of moet geven). Waarbij de protagonist dan serieus is en zijn buddy alleen maar de komische noot. Dit aspect is nergens onderscheidend ten opzichte van andere films. Echt grappig is de film ook nauwelijks. Adam is lange tijd ook niet echt interessant als personage. Het kijkt allemaal wel makkelijk weg en tegen het einde wordt het een stuk beter met meerdere scènes die zeker wel raken (Adam die ziet dat Kyle dat hulpboek heeft gelezen, de scène pal voor dé operatie). Daardoor uiteindelijk toch wel genoten van deze film. Een must see is het zeker niet, maar de moeite waard wel.