Wag the Dog (1997)

Ben het met je eens. Een best gewaagd thema, maar niet gewaagd uitgewerkt en soms op een verkeerde manier lachwekkend. Desalniettemin goed geacteerd.

Een satire die hardnekkig weigert om ook maar ergens grappig te worden.

1e ziening van Wag the Dog.

Zo ongelooflijk zouteloos.

Dustin maakt het nog het bontst van allemaal. Wat maakt die geweldenaar een lachertje van zichzelf in deze film.

Ook Robert De is zeldzaam slecht op dreef. Eigenlijk is Harrelson de enige die weet te overtuigen. Hoewel ik niets dan verachting heb voor de rol die hij speelt binnen dit treurige geheel. Wanneer laatstgenoemde zijn entree maakt zakt het niveau van het plot van bedenkelijk naar bedroevend.

Typisch geval van jammer.

Wag the Dog was opzicht best een vermakelijke film. Dustin Hoffman en Robert De Niro waren beiden een groot + punt voor de film, en ook Woody Harrelson had een leuke bijrol. Hier en daar is het niet echt boeiend, en veel gelachen heb ik niet. Ik had eigenlijk ook wat meer van het verhaal verwacht. Ach.. Een slechte film is het niet, en opzicht vermaakt hij dus wel.

3,0*

vanavond na zomergasten

en het verhaal staat niet eens zo ver af van de werkelijkheid

De scene die Pechtold net liet zien, was echt ijzersterk. Moet 'm maar eens herzien. Geloof dat de film naar het einde toe, wel iets minder wordt.

Eindelijk ook deze film een keer gezien.

Viel me eerlijk gezegd nog al tegen:

het basis-idee is goed en het begin erg sterk, maar na een minuut of twintig wordt het steeds gezapiger en eerlijk gezegd ook regelmatig niet al te boeiend tot saai.

DeNiro vrij op de automatische piloot en Hoffman start in zijn eerste scene's ijzersterk, maar begint daarna toch wel te veel met zijn spel te overdrijven en zit tegen "schmieren" aan.

Over het geheel genomen had de film veel harder en scherper gemoeten en is uiteindelijk daardoor toch een teleurstelling te noemen.

Leuke bijrol van Willy Nelson trouwens!

Een vijf, ofwel 2,5 ster.

Slimme politieke satire.

De film bevat een goed, grappig en doordacht verhaal, lekkere muziek van Mark Knopfler (helaas niet al teveel muziek, mocht wel wat meer eigenlijk) en puik acteerwerk; goed spel van De Niro, maar hij wordt compleet wegespeeld door Hoffman, die een prachtrol speelt als producer. De film bevat leuke scenes zoals het vluchtende meisje, De Niro die de CIA (kleine rol van William H Macy) overbluft, de Old Shoe hype creeëren, etc. Het tempo in de film is prima, maar soms wordt er vervelend gefilmd d.m.v. snelle inzoom. De film blijft echter steken, middenin het Old Shoe gebeuren, ongeveer bij de komst van Woody Harrelson, die hier niet echt een sterke rol speelt. De film verloopt dan wat traag en wordt minder scherp en grappig. Ook goede stukjes waren over hoe de producer niet wordt erkend (hoewel ze wel in die flinke huizen wonen met een behoorlijk luxe levensstijl). Goede en grappige film met een goed ondererp en twee uitstekende hoofdrollen.

3,5*

Intelligente en heel aardige komedie, maar ik had er toch wat meer van verwacht, gezien de goede verhalen en de sterrencast. Robert DeNiro en zeker Dustin Hoffman (geweldige rol, inclusief zijn uiterlijk in de film) stellen niet teleur met hun spel (Anne Heche vond ik trouwens ook niet verkeerd) en het plot is heel aardig, maar de uiteindelijke uitwerking had beter gekund. De film mist wat teveel echt grappige en scherpe momenten. Dat is iets wat bij een politieke persiflage niet onbelangrijk is. Uiteindelijk is de humor vooral subtiel, en komt uit grappige situaties en vooral de dialogen. Met name Dustin Hoffman doet het fantastisch in de dialogen. Hij is gewoon onherkenbaar.

Bizar trouwens hoe (onbedoeld) vooruitziend de film was. Heel veel dingen uit de film zijn later in de realiteit teruggekomen, al dan niet bewezen dat de boel ook echt zo heeft plaatsgevonden. Maar het is in elk geval zeer opmerkelijk, en als je niet zou weten dat de film in 1997 al is gemaakt zou je er allerlei verwijzingen in herkennen. Bijvoorbeeld naar de laatste oorlog in Irak en de Lewinsky-affaire.

Op het einde wordt de film zowaar nog een beetje langdradig, en keek ik uit naar het einde. Dat is best raar voor een film van maar 97 minuten.

Leuk trouwens om een nog erg jonge Kirsten Dunst in een bijrolletje te zien.

Een krappe 3.5*.

Gewoon een lekkere film, niks speciaals maar bijzonder vermakelijk. "this is nothing" is echt prachtig! Alleen tegen het einde vliegt ie een beetje uit de bocht maar verders prima.

Tegenvallende film. De claim-to-fame van deze film zit 'm in een paar voorspellende elementen (angst voor (moslim)terrorsten met massavernietingswapens, overspel en kort daarna een korte oorlog (Clinton)). Dat wekt verwachtingen, maar die komen helaas niet uit. Je verwacht een soort gedreven, scherpe, zwartkomische en urgente film, maar Wag The Dog is een wat gezapige film die niet scherp en grappig genoeg is. Best aardig vermaak, maar het stompzinnige einde kost de film nog een halve ster.

Krap 2.5*

Verrassend leuke film. Uiteraard eentje met een enorme knipoog. Wel leuke grappen en origineel verhaal.

Kirsten Dunst is inderdaad leuk om eens voorbij te zien komen in 1997, maar nog leuker vind ik dat John Cho ook een rol heeft. Namelijk Aide Guy # 3.

wat is dat toch de laatste weken? 't is nu al de tweede zeer saaie film die ik gezien heb (na bobby). slecht uigewerkt verhaal en zelfs De Niro kan de film niet redden. Dustin Hoffman zet hier een irritant typetje neer. zelfs als het regent en er is deze film op tv, is het nog altijd beter te gaan wandelen met de hond. beter zowel voor u als voor de hond.

De film heeft een leuk verhaal, hoewel ik het helemaal geen komedie vind. Het zou leuk kunnen zijn als ze er geen komedie van hadden gemaakt. Nu viel hij eigenlijk tussen twee dingen in. Jammer.

Leuke film met een heel sterke start en goede rollen van De Niro, Hoffman en Anne Heche. Soms flitsende dialogen (Why Albania? Why not?) en veel prachtige verwijzingen naar de werkelijkheid. Helaas is het laatste half uur een stuk minder, de film verloopt een beetje en sleept zich naar een moeizaam einde.

Een film waarvan het sterke uitgangspunt als een springveer uit elkaar getrokken wordt: op een gegeven moment is de rek eruit. Helaas wordt dat moment al na 30 minuten bereikt, waardoor het resterende uur een moeizame zit wordt. De formule van probleem-oplossing verzandt in een herhaling van zetten, met voorspelbaarheid als gevolg. DeNiro is grappig door zijn baard, maar niet door zijn spel. Hoffman weet het niveau hoog te houden, ondanks dat het scenario hem halverwege de film geen goede teksten meer voorschrijft. Ook hier blijkt één idee op repeat gezet. Nadat zijn bandje is afgelopen, begint het riedeltje weer van voor af aan. Dat gebeurt mij met deze film niet.

Hooguit prikkelend. Film is op z'n scherpst als het speelt met feitjes en verdenkingen en op die manier het idee van de gefingeerde oorlog met Albanië stuwt. De koele en enthousiaste wijze waarop Brean en Motss beginnen aan hun massamanipulatie mag er ook nog zijn, maar stilaan probeert het steeds iets geforceerder grappig te zijn. Motss' entourage, de liedjes, enz.

Film wordt, net als Hoffman met zijn repeterende war stories, dan ook steeds flauwer. Op het moment dat Schumann wordt voorgesteld, gaat het wat dat betreft definitief kopje onder. Er zit best wel wat fun in de absurde logica die de twee hoofdpersonen volgen, maar wat een bijtende satire had kunnen zijn, ontaardt in een overdreven aangezet, kluchtig knipoogje.

ik heb erg gelachen bij deze film en het was uitstekend geacteerd.

Na al deze lovende kritieken viel de film me wat tegen.

Te vaak gewoon niet leuk en regelmatig flauw.

Het verhaal is op zich wel goed en origineel.

[quote]josseheijmen schreef:

Een satire die hardnekkig weigert om ook maar ergens grappig te worden.

Mooi gezegd

Niet zo'n platvloerse komedie als gewoonlijk uit Hollywood komt, maar een heerlijke satire over het mediacircus rondom de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het basisidee is hilarisch. Jammer genoeg gaat naar het einde toe met het ten tonele brengen van Woody Harrelson de stoom er een beetje uit.

La viste de la revuelta (Mexico 1911) dan zien we toch weer een hoop overeenkomsten, mooi om dat waar te nemen.

Hij viel goed mee. Een politieke satire is toch wel altijd wat afwachten, maar hij was absoluut niet saai. De film kwam eigenlijk verdacht dicht bij het beleid van Bush, waarin hij beweerde dat er ook kernwapens in Irak waren en de film kernwapens in Albanië beweerde (al is de film uit '97).

De film is wel geen komedie waar je plat van het lachen zal liggen, maar er kwam toch vaak een glimlach op m'n gezicht.

Een bekende cast ook: Kirsten Dunst, William H. Macy, Woody Harrelson en Anne Heche speelden eerder kleine rollen, maar deden dit absoluut niet slecht, maar Dustin Hoffman & Robert De Niro stalen toch wel de show.

'k vond hem net niet goed genoeg om op dvd te kopen, maar via tv zeker eens het bekijken waard.

Uitstekende film, zeer actueel bovendien.

Politici zijn boeventuig en deze film is daar een briljant relaas van.

Een dikke 5!

Deze film had een topper moeten zijn: Sterrencast en goed verhaal. Dat is hij echter niet.

De productie oogt goedkoop, misschien dat er teveel budget naar de cast is gegaan.

De film is soms wat traag en nergens echt hillarisch. En wordt naar het einde toe steeds minder. Toch is dit een bovengemiddelde satire juist dankzij de cast. Hoffman en DeNiro stellen zeker niet teleur en worden bijgestaan door een briljante Anne Heche.

Hoewel ik wist dat het geen thriller was, waar het verhaal zich wel voor leek te lenen, toch een tegenvaller. Het verhaal zet goed in en maakt nieuwsgierig naar het verloop. De achtergrondmuziek (Mark Knopfler) verraadt al wel dat het een luchtige lading zal blijven houden. Waar de eerste trucjes en oplossingen van Brean en Motts erg vermakelijk zijn (in politiek kader), verstrandt het steeds meer in herhaling en persiflage op zichzelf. In de 2e helft van de film is het een echte 'komedie' geworden qua satire met grote plotgaten. De binding met het verhaal ben je dan gewoon kwijt.

Vrijwel de hele film door bleef ik maar denken, had met dit verhaal een thriller gemaakt. Maar wellicht is dit (uiteindelijk) net wat teveel over the top om het geloofwaardig te houden en het daarvoor in de satirehoek gezocht. Toch jammer, zeker omdat een dergelijk scenario zich (zeer) waarschijnlijk al meerdere keren in het echt heeft voorgedaan...

Het script is erg scherp en, 20 jaar na dato, nog uiterst actueel. Het is allemaal natuurlijk dik aangezet maar het punt dat gemaakt wordt is desondanks duidelijk. Dit gaat, mede omdat het zo dik aangezet is, samen met de nodige humor en een goede cast. Zeker Hoffman speelt een prachtige rol en heeft de nodige prachtige dialogen (it's nothing!).

Uitstekende film waarin een adviseur een schandaal rondom de president maskeert door een leugen te verzinnen. Een scherpe satire over nepnieuws. Dik aangezet, maar het wordt wel op een geloofwaardige manier gebracht. Vermakelijk, zeker niet te lang en een goeie cast waarbij Dustin Hoffman er toch wel uitspringt. Een kleine 4.0 sterren.

eerste uur is sterk en het einde ook. De laatste minuten. De hele 3e acte met Woody Harrilson is te slecht voor woorden

Zeer aardige parodie die op het eind wel flink de mist in gaat met Harrelson. Daarvoor valt er wel genoeg te genieten: vooral Hoffman zorgt geregeld voor een glimlach als hij bv weer eens een smakelijke anekdote wil vertellen en wordt onderbroken, of met een obsessief positivisme elke tegenslag weglacht. Ook aardige rollen van Heche en De Niro en ook Willie Nelsons opname van een We Are The World-kloon mag niet onvermeld blijven. De politieke component blijft ook wel opmerkelijk, pre 911. Jammer van de laatste akte.