Dog Soldiers (2002)

Bij nader inzien mag er wel een puntje bij. Er zijn toch films die beduidend slechter zijn. Alleen al het gegeven dat er niet voor CGI is gegaan bij de weerwolven mag beloond worden, en de acteurs zijn in dit soort slechte films meestal ook een stuk beroerder. Maar nog altijd heb ik me eigenlijk behoorlijk verveeld met de film.

Eens bekeken en vond het een goeie film.
In het begin was 'k er niet zo wild van, maar de film werd steeds beter. De film is wel niet zo griezelig/verschietachtig als The Descent, maar bevatte wel meer humor (die kotsscéne ).
Als 'k moet kiezen tussen The Descent of deze kies 'k toch wel voor The Descent, maar deze is zeker niet slecht.

Ben het wel een beetje met Thomas83 dat de actie heel erg slecht in beeld werd gebracht.
Dit doet de film op geen enkele manier goed af want het was eigenlijk bijna hilarisch te noemen, ja dat vond ik ook wat minder.
Echt bagger.
Maar verder is de gore en gruwel uitstekend in deze film, zoals altijd bij de Neil Marshal films.
Zonder die slechte actie en flaters (zoals thomas83 al noemde) had ik deze film nog een puntje hoger gegeven hoor.

Het is tenminste wel een identieke weerwolf.

Kutfilm, echt geen zak aan. Niet eng, slecht acteerwerk, zieligste weerwolven die ik ooit heb gezien in een film, niet spannend en voorspelbaar.

een beetje veel soldaatje spelen in het bos, beetje veel amateurtoneel
en de weerwolf zag er wat vreemd uit in zijn grijze broekpak, achja
ik heb de film toch uitgekeken en.. nu ja 2,5 voor de moeite
want ze hebben toch d'r best gedaan!

2,5 weerwolf broekpak

Ietwat saaie weerwolf film, die later toch nog los komt.
Het eerste deel van de film is best een lange zit. Veel saai gepraat, en de actie weet niet te boeien. Vanaf het moment dat ze in het huis zitten komt daar verandering in.
De actie wordt iets beter (als word het niet echt lekker in beeld gebracht) en ook de gore is best aardig.

Een paar leuke one-liners/humor maken dit een vermakelijk weerwolffilmpje waar toch wel meer in had gezeten.

gisteravond weer eens herzien voor de lol.
Inderdaad die actie blijft toch wel een klein minpunt, maar voor de rest blijf ik staan bij wat ik al eerder zei: prachtig stukje cult van het horror genre.

Leuke film dit, erg B-achtig, maar dat mag de pret absoluut niet drukken.

Ik vind dit toch een behoorlijk aangename weerwolvenfilm. Tegenwoordig wordt alles maar met CGI gedaan om alles beter te laten lijken, maar geef mij maar de eenvoud, oftewel mensen in pakken, zoals hier gedaan is. Op de een of andere manier werkt het dan allemaal veel beter.

De film heeft een goede mix tussen horror en drama. De film heeft een paar leuke personages met Cooper als hoogtepunt, waarbij er nogal eens een grappige oneliner voorbijkomt. Het moment van de koe is episch en een van de beste schrikmomenten ooit in een film, als je het mij zou vragen. Verder zit er nog best wat actie in en voor je het weet is de film alweer voorbij. Goed de film bevat de nodige clichés en is verder ook uitermate voorspelbaar, maar daaromheen zit genoeg vermaak en originaliteit om deze film goed te kunnen waarderen.

3,5*

Hoeist met deel 2 nog in the making ???

Toen ik in 2005 om te vieren dat ik voor mijn eindexamen Gymnasium geslaagd was een foute-film-avond organiseerde, was Dog Soldiers de onbetwiste winnaar (en terechte headliner) van de avond. Sindsdien ben ik een groot fan van alles wat Marshall ons voorschotelt, omdat de beste man ons naast buitensporig geweld, altijd wel fijne acteurs en over the top scripts voorschotelt. The Descent is absoluut beter (en enger) dan Dog Soldiers, maar het ongelooflijke vermakelijkheidsgehalte van deze film valt niet te ontkennen. In het begin is het allemaal nog wat onwennig als de soldaten net uit de helikopter stappen en Marshall ons nog probeert duizelig te maken met snelle cuts en heel veel gung-ho taalgebruik, maar op het moment dat Sean Pertwees ingewanden terug geduwd moeten worden en de weerwolven het huis belegeren, barst de lol los.

Dog Soldiers heeft een simpel script, maar de personages zijn allemaal prachtig. Het moment dat Spoon een handgevecht aangaat met de weerwolf of Cooper en Megan van de Serge zijn ingewanden moeten terugduwen en zijn buik weer aan elkaar moeten lijmen zorgen in ieder geval voor enkele uitstekende scenes die absoluut klassiekers genoemd mogen worden. De weerwolven zelf zien er wat vreemd uit, maar werken tegelijkertijd wel en zijn een verademing ten opzichte van de vele matige CGI wezens die we vaker voorgeschoteld krijgen. De gore is bij vlagen wat cartoonesque, maar zorgt uiteindelijk alsnog voor een hoop leuke scenes.

Neil Marshall laat zien dat je met een gering budget en goeie acteurs (en een flinke dosis humor) een uitstekend werkje neer kunt zetten. Na The Howling toch echt mijn favoriete weerwolf film.

Ik had veel gelezen over deze weerwolf film, en soms word deze het beste beoordeeld van alle weerwolf films. Vond het meer een tiener horror en een klassieker zie ik beslist nooit in deze.

Ik vind american werewolf in London wel 6 keer beter dan deze crap, dat is in mijn ogen de enige echte weerwolf klassieker die ooit gemaakt is.

Ik vond dit juist een geweldige film.
Goeie acteurs,spannend en de actie vond ik goed.
De weerwolven vond ik wat minder mooi eruit zien.
Wat voor mij de film geslaagd maakt zijn de sterke personages en de mix van
actie/horror,humor en drama.
Uitstekende film.

Het duur wel wat voor de film loskomt maar eenmaal in het huis is het dan zover.
Voldoende actie, wat goede gore, tempo en een vleugje humor maken het geheel best onderhoudend.
Acteren en FX zijn een pak minder maar de film is toch een vrij onderhoudende Weerwolf variant.

3*

Toch wel een leuke B-film. Wat het mist aan spektakel door gebrek aan budget, wordt gecompenseerd aan humor. Geen Amerikaanse setting, maar Schotse hooglanden. Ik was zelfs vergeten dat Kevin McKidd hier de hoofdrol speelde. Leuk om hem hier te zien.

De aanloop van de film vraagt wat tijd en visueel is het ook niet echt alles. Dan komen die weerwolven, maar dat is in de meeste films van het genre wel een probleem. Zoals gezegd is het zelfrelativerende hier de grote goedmaker. Als debuut kan dit in elk geval wel tellen. Neil Marshall zou als regisseur later nog betere films maken als The Descent en Doomsday.

Een groep Engelse soldaten trekken erop uit in de wildernis waarbij ze elkaar verhalen vertellen en niet alles serieus nemen. Dit verandert als er een dode koe op hun kampveer beland (letterlijk).
Ze moeten rennen voor hun leven en worden dan opgepikt door een onbekende dame. Ik vond het vreemd hoe zij hun plotseling wist te redden en ze kreeg in het vervolg ook teveel screentime met haar onaangetaste uiterlijk. Ook was de samenwerking soms wat verstrooid, reageert men af en toe ondoordacht en was het wat onprofessioneel hoe kapitein Ryan daar aan de kant werd gezet. Verder vroeg ik me af waarom ze die auto niet gebruikten om te ontsnappen in plaats van die garage er mee op te blazen in de hoop dat de wolven zich daar verborgen hielden. Wolven leven buiten in de open lucht... niet in een schuur. Dan was het nog een beetje vreemd dat we seargant Harry zijn ogen hadden zien sluiten met die foto van zijn vrouw in z'n hand (hij leek te sterven) om hem een poosje later weer springlevend aan te treffen.
Over het algemeen was het best te pruimen; er worden lekker veel schoten gelost en tijdens paniek zijn de emoties van de betrokkenen intens. Omdat de situatie toch ietwat uitzichtloos er bij komt liggen wordt het afwachten hoe het team zichzelf op gaat stellen. De laatste scène is creatief uitgewerkt (ze ontsnappen door de muren en door de vloer, gebruiken voorwerpen die ter plekke aanwezig zijn zoals een wasbak en deobus en Cooper komt in de kelder nog voor een verassing te staan).

"It's that time of the month." Lekker vet aangezette genrefilm met niet één maar twéé over-the-toppe commandanten en daarnaast een sterke hoofdrol van Kevin McKidd. De film gaat helaas ernstig gebukt onder de afwezigheid van enge of indrukwekkende monsters, en de boerderij die op het einde de lucht in gaat is (of lijkt?) duidelijk een maquette, maar dat mag allemaal de pret niet drukken.
        Mooie absurde momentjes ook, bijvoorbeeld wanneer de sergeant "Dirty dog!" zegt als de weerwolf voor hem oprijst, waarna hij een tak pakt, vervolgens beseft dat hij daar niet veel mee kan uitrichten en hem dan weggooit: "Fetch! " Of de soldaat bijgenaamd Spoon die een weerwolf eerst met z'n vuisten aanvalt en daarna met servies bekogelt; als hij tenslotte het loodje legt wordt prompt een beroemde andere film geciteerd: "There is no Spoon." Maar het hoogtepunt is voor mij toch de dialoog tussen de sergeant en Cooper: "Oh Jesus, my guts are out, Coop!" "Well, we'll just put 'em back in again." "They're not gonna fucking fit !" "Of course they'll fit, man! [duwt ze terug in de buik van de sergeant] Here! " (Later probeert hond Sam nog met de saucijsjes van de sergeant aan de haal te gaan, ook mooi.)

Prima B-film. Gewoon een lekker actie-spanning erin. Niet echt horror ofzo. Kijkt lekker weg want het tempo zit er goed in.

De eerste film van Neil Marshall en de laatste die ik uiteindelijk van hem gezien heb. Ik vind ze stuk voor stuk geweldig. Dog Soldiers een horrorfilm dat een heerlijk tempo heeft. De personages doen er allemaal toe en het is best knap dat een destijds beginnend regisseur dergelijke acteurs heeft weten te binden aan Dog Soldiers. Mensen als Kevin McKid, Sean Pertwee en Liam Cunningham mogen dan geen A-sterren zijn, maar zetten wel vaak een goede rol neer en zijn daarmee over het algemeen prettige verschijningen. Zo ook in Dog Soldiers, maar het is in mijn ogen Pertwee die hier de show steelt. Zeker vanaf het moment dat zijn ingewanden eruit liggen. Fantastische dingen blijft hij roepen. Met name die scene in bed. In werkelijkheid had hij de fles drank al flink leeggedronken. Of wat te denken van die hond die op een onbewaakt moment er met de darmen vandoor wil gaan. Niet iedereen zit misschien op humor te wachten tijdens zo'n spannende scene, maar ik vond dit dus tamelijk briljant. Mensen mogen best klagen dat dit het zoveelste filmpje is waarin de hoofdpersonen vastzitten in een huis in de middle of nowhere, omringd door vijanden, maar de manier waarop zich dit alles voltrekt is best de moeite waard. Veel gelachen om Dog Soldiers en ook best genoten van de weerwolven die er goed uitzien. Het is geen spannende film, maar er gebeurt wel veel. Erg vermakelijk dus.

Een aantal soldaten op een oefenmissie als lokaas voor lokale weerwolven worden bijeengedreven in een landhuis vanwaar ze zich moeten verdedigen.

Goede mix tussen humor en gore. Soundtrack werkte ook goed.

Net als The Howling waren de effecten niet altijd best, maar dat heeft z'n charme. Beter dan animatie.

Zeer vermakelijk!

gewoon een lekkere weerwolven film, een van de betere in zijn soort.
Zeer vermakelijk...

Aliens meets The Evil Dead.

Was heel lang geleden dat ik deze heerlijke weerwolf horror nog eens had gezien, en daaar had nu dan weer eens helemaal zin in.

Goede opbouw met meteen in het begin al meteen raak met een coole moord dat aankwam als een mep in je gezicht kort daarna kwam de film traag, maar krachtig te boven.

De camera man wou duidelijk goed te keer gaan met bewegingen om alles zo realistisch te maken als kon wat zeker is gelukt in mijn ogen toch om dat het verder met een laag budget is gemaakt.

De muziek vond ik heel heel erg pakkend en goed en paste geweldig bij de sfeer.

De weerwolven heb ik zeker niets slecht op aan te merken die waren heel erg goed gemaakt.

Het concept is leuk bedacht soldaten die het moeten opnemen tegen weerwolven ook al vind ik weerwolf horrors meestal wel smullen.

De humor was geweldig zeker van de sergeant (de scene met zijn darmen als de man schreeuwt van de pijn en als ze hem willen verdoven dat gaf me meteen een goede glimlach en moest ik wel eens goed lachen)
Ik moest niet alleen aan Evil Dead of Aliens denken soms liet Dog Soldiers me wat denken aan Night Of The Living Dead.

Ik was aan het twijfelen tussen een dikke 3,5 sterren of een kleine 4,0 maar aangezien de film beter en beter werd als de film verder ging hou ik het op een kleine 4,0 sterren.

Ik ben een absoluut fan van dit horror genre en probeer altijd zo veel als mogelijk de films te zien. Ik zag deze voor het eerst op vakantie als onderdeel van een, jawel, spokentocht. Nou die film deed zijn werk wel, onderweg kwamen we inderdaad nog langs een vervallen huis en je kon de spanning onder de lopers voelen toenemen. Een paar jaar later kreeg ik de film op DVD en ik moet erkennen, er zijn veel betere weerwolven films, maar deze is beslist niet slecht. Net als veel schrijvers boven mij was ik ook blij dat er geen gebruik van computers was gemaakt, soms is dan de verschijning niet zo spookachtig, maar nog altijd beter als de weerwolven die ik onlangs op Syfy zag langskomen op een vliegveld, wat een afknapper. De film bevat genoeg momenten om je op het puntje van de stoel te krijgen, ook al zie je de dingen mijlenver vooruit aankomen. Dat is trouwens iets wat ik wel prettig vind bij deze film, alles lekker herkenbaar daarom krijgt de film 2,5 ster van mij.

Het is grappig om te zien hoe de meningen over deze film uit een lopen.
Van mensen die de film echt helemaal niks vinden en er niks van snappen, tot de mensen die het de status 'cult klassieker' geven.

Ik behoor bij de laatste groep.
Het verhaal is in grote lijnen dan misschien al meerdere malen gebruikt in het horror genre (groep zit vast in huis omsingeld door vijandige wezens), dan neemt niet weg dat het geweldig is uitgewerkt.

De keuze om gebruik te maken van animatronics en practical effects in plaats van CGI werkt erg goed mee aan sfeer die deze film over wil brengen.
En het maakt de momenten dat de weerwolven in beeld komen des te gruwelijker.

Ook mag er even gezegd worden dat ze elke personage in de film een moment geven zodat je met elke personage een connectie krijgt.
Dit word vooral gedaan tijdens het eerste gedeelte van de film. (de scene bij het kampvuur waarin ze elkaar verhalen vertellen van gebeurtenissen uit hun leven).

Ook zit de film vol met geweldige memorabele scenes (de scene met de sergant en zijn ingewanden, de hond die uiteindelijk de kans ziet hiermee te gaan spelen en de scene op bed waarin ze de boel aan het dicht lijmen zijn), one liners, gore en hilarische donkere humor.

4 sterren.

Wat Aliens voor Alien is, dat is Dog Soldiers voor An American Werewolf in London met als kers op de taart nog een vleugje van Evil Dead erbij.

Een team van Britse militairen moet onverwachts op oefening in de Schotse hooglanden. Al eeuwen doen verhalen van weerwolven de ronde in het gebied en dan vinden de militairen de versnipperde overblijfselen van een groep special forces en hun kapitein....

De chemie tussen de militairen is erg goed en het spel bijzonder vermakelijk door de fijne Britse humor en alle accentjes. Daarnaast zit er ook een komisch laagje in de film dat een beetje doet denken aan Bruce Campell in Evil Dead. Zo sympathiek als Liam Cunningham is in Game of Thrones, zo'n onsympathieke klootzak is hij hier als de special forces kapitein Ryan.

De setting - overigens gefilmd in Luxemburg op het Hertogelijke landgoed - is perfect voor dit verhaal en de film is best sfeervol door de blauwe belichting die haast aan de jaren '80 doet denken en het feit dat de film op Super 16mm is opgenomen, waardoor je lekker korrelig beeld krijgt.

De film mag dan een laag budget hebben, de filmmakers hebben er alles uit kunnen halen wat er in zit. Een verademing is dat ze geen CGI hebben gebruikt, maar animatronics en practical effects voor de weerwolven. Door de weerwolven slim in de schaduwen te houden en het hoge tempo van de editing wordt de film nergens te nep. Wat de film ook een professionele uitstraling gaf was de grootschalige orkestrale soundtrack van Mark Thomas, die de spanning en actie erg ten goede kwam.

Het verhaal is dan niet het meest geweldig, het is spannend en onverwacht genoeg om je mee te vermaken. De humor werkt en de gore en practical effects zien er goed uit. Een sterk debuut van Neil Marshall en een van de betere latere weerwolf-films.

Wat is er nodig om een goede spannende film te maken? George A. Romero wist het in 1968. En in 2002 deed regisseur Neil Marshall het ook.Niets mis mee want het blijf natuurlijk een goed concept; zorg dat je overlevenden op gesloten raken in een geïsoleerd huis,terwijl het hardnekkige kwaad buiten wacht.

‘Dog Soldiers’ is verder een film die niet wordt gehinderd door een complexe verhaallijn. Een groep Britse militairen wordt tijdens een oefenmissie in de Schotse hooglanden geconfronteerd met een horde weerwolven. Toch is de film is allesbehalve een typische genrefilm. Deze weerwolf is niet die einzelgänger die kampt met innerlijke kwellingen.Nee, ditmaal is het een familieaangelegenheid van de roedel die zonder scrupules iedereen verslindt.En die weerwolven mogen hun tanden een keer niet zetten in de gebruikelijke kudde weerloze slachtoffers, maar moeten het opnemen tegen tot op de tanden bewapende militairen die niets te verliezen hebben. Binnen deze vier muren van het huis zit er voor Marshall ook weinig anders op dan uit te wijken naar gitzwarte galgenhumor en een flinke dosis splatter. Het wil overigens niet zeggen dat de film van alle diepgang ontdaan is. De personages stijgen ver boven het niveau van onderling uitwisselbaar slachtvee uit, zonder zich te bezondigen aan al te lange dialogen. Voeg daar het fraaie camerawerk en ondanks een bescheiden budget prima vormgegeven weerwolven bij op en je heb een zeer vermakelijke film

Alhoewel het spel en de locatie en soms de wezens er goed uit zagen .
Had ik personelijk moeite mee dat alles gefilmd leek met een camera uit begin jaren 80 .
Rauw zoals je zou kunnen zeggen . Ik vind rauw mooi als het gefilmd is zoals bijvoorbeeld The bourne serie .of zoals, ik al opmerkte de film uit de jaren 70 en 80 is opgenomen .
Misschien is het niet gelikt genoeg , maar dat hoeft ook niet het woord wat ik zoek is : goedkoop .
En dus niet het spel of de uiteindelijke wezens .
Maar in 2002 was er al veel mogelijk en HD camera,s zijn / waren voor het oprapen .
Misschien is dat de bedoeling , maar ik kon me er niet over heen zetten .
Vermakelijk is het wel , niet meer dan dat .
De gore is ook best oké ,en het slot stuk was prima .
En de soundtrack was ook niet slecht . Maar een dikke voldoende kan ik dit niet geven .
2,5 *

En nog even dit : regisseur Marshall heeft zich inmiddels dik bewezen , en wellicht had hij voor zijn debuut geen groot budget .
Ik kijk zeker uit naar zijn versie van Hellboy

Je bedoelt met een Arri 35 mm filmcamera.

Dogs?! More like pussies!

Blijvertje.

Ondanks crappy weerwolven (die perfect weergeven hoe moeilijk het voor een man moet zijn om te bewegen als je een immens zwaar weerwolfpak aangemeten krijgt), een warrig einde dat ik nooit compleet naverteld krijg en de overall low-budget look van het geheel, kan ik keer op keer genieten van de onweerstaanbare charme van deze campy flick.

Het Schotse accent speelt zeker mee, de soldaten hebben een geloofwaardige dynamiek (een soort brotherhood die laveert tussen kolderieke meligheid en stoere no-nonsense) en een regie die heel kundig schakelt tussen spannende momenten en relativerende humor (die soms best over the top mag gaan).

Sean Pertwee speelt een memorabele rol als de vakkundige Sgt. (tevens begenadigd verhalenverteller), de rest doet prima mee. Zelfs na acht seizoenen GoT blijft Cunningham voor mij altijd die dude uit Dog Soldiers (Rrrrayan).

De bombastische soundtrack laat er geen twijfel over bestaan: dit dient nooit te serieus genomen te worden. Grapjes over ingewanden die niet meer passen, een flauwe verwijzing naar The Matrix en weerwolven bekogelen met pannen en bestek: het is allemaal onder de wimpel van een goede dosis fun. Dat de film op gezette tijden toch oprechte spanning weet te kweken is des te bewonderenswaardiger.

Vele, vele herzieningen later nog altijd een moddervette 3,5*.

Vaak zien opduiken in lijstjes maar zelf had ik nooit de behoefte om deze te kijken. Soldaten tegen weerwolven het klinkt nu niet bepaald aantrekkelijk. Doordat deze werd genomineerd in de horrordraft toch maar eens opgezet. En inderdaad Ik vond er niet veel aan. Het probleem is dat de film pas echt los komt als het bijna gedaan is, het laatste kwartier dus. Daarvoor heb je vooral veel oninteressant gelul die ik met dat accent niet altijd goed kon verstaan. De actie in de eerste 90 minuten was schaars en niet goed in beeld gebracht. Gelukkig dat de finale nog wel vermakelijk is maar een voldoende kan ik dit niet geven al zagen de weerwolven er wel goed uit. Film had gerust een half uur korter gekund.

Weliswaar kun je bij Dog Soldiers niet spreken van een buitengewoon innovatief verhaal, toch weet regisseur Neil Marshall er een spannende film van te maken. Dat doet hij met name door er veel actie in te gooien. De actie davert bijna ononderbroken over het scherm.
Bij al die geweldsexplosies wordt de onderhuidse dreiging niet vergeten zodat de spanningsboog die ontstaat niet alleen is opgebouwd uit zichtbaar fysiek geweld, maar ook uit het onzichtbare en onvoorspelbare gevaar dat wordt vertegenwoordigd door een horde bloeddorstige weerwolven.
Dog Soldiers is niet steeds even logisch en onnavolgbaar, maar de tekortkomingen in het verhaal worden succesvol bedekt met spanning en actie. En met de weerwolven natuurlijk, die er werkelijk erg goed uitzien. Marshall zet de wolven vooral heel gedoseerd in en versterkt daarmee de ongrijpbare kracht van hun dreiging. Zelfs als de beestjes langer dan enkele tellen in beeld zijn, blijft de illusie van een gevaarlijke dreiging behouden. De effecten overtuigen.
De filmscore is bij tijden tamelijk overheersend. Bombastische klanken die goed bij een film van episch formaat zouden passen, slaan de plank in deze klein opgezette film, die vooral gebaat is bij fijnere compactere muziek, behoorlijk mis. Veel te pompeus en opgeblazen. Een simpeler klankzetting had ik beter verteerd. En de film ook, denk ik.
Het is slechts een kleine irritatie. De film is gewoon prima vermaak. Een film met een fijne dreigende sfeer en een goede spanningsboog. Ook een film met typische Britse humor die prettig relativerend werk doet en natuurlijk een film met prima actie, waarbij in de korte adempauzes tussen de actiescènes de spanning niet stopt maar onderhuids blijft sluimeren.
Hoe maak je van een simpel verhaaltje een film met een hoge amusementswaarde?
Nou. Zo dus.

Marshall's eerste film is een kleine tegenvaller. Je merkt het eigenlijk al aan de openingsscene, waar er met een potentieel spannende scène heel slordig wordt omgegaan en het vooral qua sounddesign erg tegenvalt.
De film voelt vooral als een gemiste kans. De film is erg vlot, maar het ontbreekt aan spanning, de creaturedesign is erg lelijke en voelt goedkoop aan en er wordt teveel op 1 locatie doorgebracht.
Ik had meer van de spannende bosrijke omgevingen willen zien en de spanningboog had beter uitgewerkt kunnen worden.
Door het tempo valt de film uit te zitten, maar erg overtuigend is het allemaal niet.

2,5*