The Grey Zone (2001)

een hele indrukwekkende film, sober en rauw, goed uit gewerkt en prima geacteerd, ik word alleen zo moe over het eeuwige commentaar over de accenten. Het valt me op dat bijna bij elke productie die niet in een engels sprekend land speelt, iemand daar wel een commentaar of een mening over heeft! Zo wil je toch geen films kijken.....wat een gezeur over iets wat helemaal niets te doen heeft met de film. pfff waar mensen zich tegenwoordig allemaal druk om maken..... geniet gewoon lekker van een film zonder je te ergeren, er zijn belangrijker dingen in de wereld om je druk over te maken!!

Auschwitz is misschien wel de zwartste bladzijde uit de menselijke geschiedenis. Ik vind het moeilijk om een productie te beoordelen over een van de meest afschuwwekkende en daardoor aangrijpenste gebeurtenissen daar als achteraf blijkt dat deze theaterverfilming het niet zo nauw heeft genomen met de waarheid en daardoor controversieel is, als het ware balanceert tussen wrede onmenselijkheid en cynisme. Een hartverscheurend, gruwelijk verhaal over het instinct van de mens om te overleven, over de vage grenzen tussen dader en slachtoffer in een plaats die geen verleden noch toekomst kent.

Gemeen van de Nazi's dat ze geen ruimte lieten voor een goed plot. Misschien wel hun grootste misdaad.

Heel mooi en treffend verwoord.

Een grauwe en rauwe film over een aspect van de vernietigingskampen, dat ik –voor zover ik mij kan herinneren– nog niet eerder ben tegengekomen. Gebaseerd op het boek van ooggetuige dr. Nyiszli, de joodse rechterhand van Josef Mengele. Gruwelijk als alle andere films over de concentratiekampen, maar iets te veel een docudrama en daardoor naar mijn gevoel minder aangrijpend dan soortgelijke films. Niettemin huiveringwekkend, zoals af te lezen valt op het gezicht van dat jonge meisje.

Dit was geen pretje om naar te kijken, afschuwelijk, een soort nachtmerrie met je ogen open. Een levensechte pikzwarte film waarvan je niet wil dat het echt is. Voeg de categorie "horror" maar toe als genre.

De tekst alleen al aan het begin van de film, die uitlegt wat een 'Sonderkommando' is, doet al gruwelen. Vanaf de eerste seconde word je de film in getrokken, het weet het barbaarse treffend over te brengen. Het camerawerk doet daarin mee, omdat de cameraman meer dan eens deel lijkt uit te maken van de groep en door de andere spelers gewoon aangekeken wordt. Dat geeft nog meer de indruk dat je er deel van uit maakt en dat je ergens bent belandt waar je helemáál niet wil zijn.

En vroeg of laat komt het antwoord in je op, op een vraag die niet gesteld wordt: wat zou jij doen in zo'n situatie? IJzersterke film die diep graaft, tot in de ingewanden van Auschwitz, en van de menselijke geest.

Te naar om aan te raden, en te goed om aan voorbij te gaan.

Dikke 4*

Gruwelijk !!!laat je wel enigzins ontzet achter.W.O.2 op zijn vreselijkst.

Aangrijpende film over de onmenselijke gebeurtenissen in Auschwitz, met deze keer het accent op de gevangenen die verplichtend werden ingeschakeld in het moordproces.

Het Sonderkommando werden ze genoemd en de film brengt hun twijfels, hun schroom en hun angsten en ook conflicten over hun rol in dit afgrijselijk drama.

Keihard en indrukmakend, zoals de meeste films die dit thema behandelen.

Afgrijselijk wat zich hier allemaal afspeelt. Dat maakt het echter nog geen indrukwekkende film. Er valt heel wat te zeggen over wat deze mensen gedaan hebben, het waarom daarvan en al wat dies meer zij, maar veel wordt niet aan die verbeelding over gelaten. Met enige regelmaat laat Nelson zijn cast maar gewoon vertellen hoe ze er zoal in staan. En net dat kunnen ze niet erg goed.

Ik stoor me over het algemeen niet aan het verengelsen van dit soort films. Liever niet, maar mits goed gedaan geen probleem. Hier is het af en toe een bende, zeker als er eentje roept dat er geen Hongaars mag worden gesproken. Keitel staat zelfs voor lul met z'n accent en z'n o zo norse kop. Komt nog eens bij dat de dialogen verre van soepel zijn, het komt veel te geschreven over.

Je kan Nelson niet verwijten dat hij met grote muziek en gebaren op zoek gaat naar de emotie, wat dat aangaat is het een vrij droge film, maar ik kon me ook niet aan de indruk onttrekken dat hij in bepaalde scènes wel erg veel uit de kast haalt om een schok uit te delen. Zal er wel mee te maken hebben dat de film niet lekker loopt, maar toch. Afschuwelijk dus, maar als film gemankeerd.

Ik neem me altijd voor om op 4 of 5 mei een oorlogsfilm te bekijken, wat ik wel gepast vind bij zulke dagen. Dit keer The Grey Zone, een film die laat zien wat Saul Fia (2015) had moeten laten zien, maar dat teleurstellend genoeg niet deed. Gelukkig zien we hier wel een stuk indrukwekkender wat de Sonderkommando's in Auschwitz moesten ondergaan. De film schuwt de enorme wreedheden niet en je krijgt zoals vaak in Holocaust films een enorme afkeer tegen de Duitsers. Wat dat betreft was het wel een beetje genoegdoening dat ze op het einde nog flink tegen hen hebben gestreden (en die ene Duitser levend in de oven smeten hehe), ondanks dat ze wisten dat het niet zou helpen en dat ze toch gingen sterven. Op dat vlak scoort deze film wel erg goed bij me: de uitzichtloosheid van de gevangenen, die weten dat ze hun leven hoogstens een paar weken of maanden kunnen rekken. En is het die paar weken extra waard als je zulke onmenselijke dingen richting je eigen mensen uit moet voeren? De sfeer van de film is ook enorm depressief, zonder een sprankje hoop. Dat zie je niet zo heel vaak in dit soort films, want de meeste films over dit thema gaan over dat minimale kansje op overleven.

Jammer dat de film op een aantal vlakken de plank wel mis heeft geslagen waardoor dit geen topper is. Ik vind het altijd storend als men in dit soort films allemaal Engels praten. Spijtig dat ze niet gewoon Duitsers en Hongaren hebben gecast. Het had het allemaal wat realistischer laten overkomen. En ik vond Auschwitz in de film relatief gezien ''prettig'' overkomen met mooi groen gras, leunstoelen om in te zitten en bewakers waar praatjes mee worden gemaakt. Allemaal vrij onrealistisch en te soft weergegeven. Op dat gebied scoort Son of Saul weer beter. The Grey Zone is ieder geval vrij goed geworden en biedt ons een kijkje in het beruchte kamp zoals we deze niet vaak hebben gezien.

3,5*

Eindelijk een zeer indrukwekende film over de Sondercommando's!

vreselijk en mensonterend dat dit allemaal gebeurt is.

maar de film liet het toch iets te "gemaakt" overkomen, er had iets meer verdieping in de ellende getoond kunnen worden.

het voelt ook wel raar om zo'n film te beoordelen, mede vanwege de feiten.

misschien kwam het ook vanwege de taal, amerikaans, terwijl de meeste gevangenen toch echt niet amerikaans waren ..

Een zeer indrukwekkende oorlogsfilm. De gruweldaden van de nazi's worden hier duidelijk getoond. Ze waren duidelijk ook onder invloed om mentaal in staat te blijven om deze gruwelijke taak te blijven uitvoeren. Sterke rol ook van Harvey Keitel die één van de naziofficieren of onderofficieren neerzet.

deze film heb ik een keer op tv gezien en nooit meer voorde rest steeds de zelfde oorlogs films

toe i dat klein joodse meise dood schoot

Tim Blake Nelson product die vooral als grootste vijand nieuwere, recentere en realistischere films als Son of Saul heeft en de wetenschap van de echte beelden. Het maakt The Grey Zone tot een redelijk film die toch vooral aardige tot goede momenten met slechte details aflevert. Een beetje 'hit or miss' wat dat betreft.

De film is een westerse productie, uiteraard wordt er daarom Engels gesproken. Iets waar ik normaliter niet zo zwaar aan til, maar met een film als Son of Saul in gedachte die praktisch de zelfde Hongaarse doelgroep onder de loep neemt, in de zelfde periode, het zelfde kamp en rond dezelfde opstand, staat The Grey Zone toch meteen wel op een grote achterstand. Toch weet de film met erg aardige momenten, goed acteren en interessante gebeurtenissen de achterstand redelijk weg te poetsen en te boeien. Interessant zijn tevens de beelden van de te werkstelling in de munitie fabriek.

Het zijn vervolgens de details die weer aan de kwaliteit van het geheel knagen. Persoonlijk vind ik de mannen van het Sonderkommando er wel erg goed gevoed en gekleed uitzien, sommigen zelfs dik wat dat betreft. Dan lijken de dames in de munitie er beter op, maar dat roept ook weer vragen op aangezien te werkgestelden in de oorlogsindustrie ook een voorkeursbehandeling kregen, in ieder geval beter dan de kampen want anders lijd de productie er onder. Maar waarom zien zij er weer minder en viezer dan de mannen van het Sonderkommando? Dan zijn er nog een aantal details als het vele gras op het kampterrein. Wie onderhoud dat? Bekend is dat men op hoge uitzondering een moestuin mocht hebben, iets dat functioneel is. Dan die sprinkler, beetje te modern. Beetje niet op zijn plaats. Dan is er het feit dat men spreekt over problemen bij crematorium 3 terwijl de werkelijke opstand rond 4 speelde. En nogmaals, men ziet er erg doorvoed, goed gekleed in en schoon uit.

Het maakt The Grey Zone niet perse een slechte film, maar wel één die niet kan wedijveren met de groten van het holocaust genre. Aardig dan nog wel weer de afloop wat alle betrokkenen betreft.

@ Loveleyboy Het Sonderncommando werd ook goed gevoed, de arbeiders in Birkenau (waar het Sondercommando geen contact mee had) niet zozeer, hoewel er natuurlijk uitzonderingen waren als je een goed baantje kon krijgen in 'Canada' bv.

Ik heb het boek gelezen en de dokter in kwestie kwam niet veel in contact met de hoofdmoot van de bewoners van Birkenau die er inderdaad vreselijk uitzagen. Dat is altijd een beetje moeilijk uit te beelden in films natuurlijk, maar hier redelijk geslaagd. De mensen die hier in beeld komen zijn niet de gevangen, het merendeel, die zichzelf dood moesten werken.

Veel details die hier in de recensies nogal makkelijk als onjuist aan de kant worden geschoven komen rechtstreeks uit het boek: de vlammen uit de schoorstenen bijvoorbeeld noemt hij herhaaldelijk. Die dames waar jij het over hebt beschrijft hij ook in zijn boek: ze zagen er allemaal slecht uit en geen enkele van hen had iets aantrekkelijks. Een best opvallende observatie die ik me dan ook nog kan herinneren en die klopt wel met goed de vrouwen in beeld gebracht werden in de film.

Het is ook het verhaal van een Hongaarse arts die een relatief geprivilegieerde positie had in het kamp en niet, zoals in Saul Fia gaskamers moest kuisen of as in de rivier moest scheppen. Sommige dingen zijn overduidelijk onjuist, zoals het orkest dat speelde, aan andere dingen twijfel ik nu een beetje. Dat gras zou best eens kunnen kloppen: andere kampen hadden ook delen die zeer vriendelijk voor het oog waren, puur ter geruststelling van de toekomstige slachtoffers. Over de sprinklers durf ik geen uitspraak te doen, want dat kan ik me niet herinneren. (Ik zou het wel vreemd vinden als zo'n niet kloppend detail in de film hadden opgenomen eigenlijk.) Samen met Saul Fia is eigenlijk de meest realistische film over Auschwitz en de holocaust.

En de formulering 'de groten van het holocaust-genre' is, wees eerlijk, vrij bizar.

Prima dat je dat vindt.

Kijk de film of kijk hem niet. Maak je druk over een belachelijk Engels accent of doe het niet.

Dat weerhoudt mij er niet van om te melden dat filmmakers die zo'n film met die idiote accenten maken deze film zelf niet heel serieus nemen.

Het moet allemaal een beetje makkelijk.

Ik neem hem daarom ook niet serieus en vind het daarom helemaal niks,

Een karikaturaal gebeuren met karikaturale figuren

. Je 'tag' is kennelijk niet gelukt want ik zie nu bij toeval dat je gereageerd had en de dingen die je zegt zijn interessant. En het meeste waar ik wat over zeg is vanuit een bepaalde logica geredeneerd, ik was er uiteraard niet bij noch heb ik het boek gelezen.

Over het goed doorvoede sondercommando, uiteraard werden deze mensen beter gevoed, maar natuurlijk ook niet meer dan nodig om hun taken te doen. Een vetpot zal het lijkt me niet geweest zijn, toch ziet men er in het gezicht wel goed doorvoed uit. Ze hadden toch op zijn minst een beetje af kunnen vallen voor de rol? In Saul Fia zien ze er wel redelijk geleefd en ook vies uit. Neem bv de dames van de fabriek, zo als jezelf zegt, die zien er realistisch uit, waarom zij wel? Maar goed dat is mijn mening.

En wat de opmerking 'de groten van de Holocaust' betreft. Daar bedoel ik films als Schindler's List, The Pianist, Saul Fia en Escape From Sobibor mee, en dat deze The Grey Zone er zijn meerdere in moet erkennen. Films die stuk voor stuk indrukwekkender, realistischer en groter qua opzet zijn. Daar zeg ik toch niets raars mee...?

Indrukwekkend oorlogsdrama, eigenlijk wil je deze gebeurtenissen niet eens zien, maar ja, je bent toch wel weer nieuwsgierig hoe dit afloopt.

Half.

Tim Blake Nelson blijft een wat apart figuurtje als het aankomt op de filmwereld. Je kan de gedachtegang van die man gewoon niet plaatsen. Soms zie je hem in uitermate vrolijke producties als het blije vogeltje, maar dan vindt je hem vervolgens ook in hele duistere films. Dit keer alleen achter het roer zelf van dat tweede.

The Grey Zone is vooral een oorlogsfilm die zo graag mogelijk depressief wil zijn. Er zit een zwaar onderwerp tussen, waarin een groep mannen verantwoordelijk is voor de opruiming van een gaskamer. Dit lugubere concept wordt ook uitgewerkt zoals je kan verwachten. Donker, rauw en grimmig. Qua cinematografie heeft de film dan ook wel wat te vertellen.

Er heerst echter wel een gebrek aan voortgang evenals een aantal echt interessante personages. Iedereen zit in een verdrietige omgeving, maar die omgeving slokt zowat alle ruimte op waardoor elke conversatie evenals gebeurtenis totaal niet aanslaan. Ook het feit dat Nelson vooral presenteert en weinig dirigeert slaat niet erg aan, waardoor de film al snel een wat slepende indruk maakt.

De wat schokkendere stukken maken redelijk indruk, maar het mag duidelijk zijn dat de film beslist niet met complimenten terugkijkt naar deze tijd. Het complete gebrek aan sympathie voor de personages, terwijl de focus er wel enorm opligt, zorgt er echter voor dat het ook een erg taaie film blijft. Het wil allemaal graag schokkend zijn, maar inhoudelijk is er nog veel werk te doen. Gedurfd maar half geslaagd. Extra punten voor de explosieve derde akte.