London after Midnight (1927)

Deze film is verloren, maar een paar jaar geleden is er een reconstructie gemaakt, en die is op TV geweest en is op DVD verkrijgbaar.

Ik meen ergens gelezen te hebben dat die reconstructie voor het grootste gedeelte uit stills bestond met daartussendoor samenvattingen van het plot afgaande op beschrijvingen van het origineel (dus niet de oorspronkelijke intertitles), en maar voor een relatief klein deel de oorspronkelijke filmbeelden bevatte. Logisch natuurlijk, want het groorste deel van de oorspronkelijke film is (hoogstwaarschijnlijk) verloren gegaan, maar een echte 'reconstructie' (zoals bij Lawrence of Arabia of Spartacus gedaan is, is het hier dus niet).

Er zijn twee redenen waarom 85 jaar na datum nog steeds met ontzag over deze prent gefluisterd wordt: de iconische rol van Lon Chaney en het feit dat de enige kopie in de jaren '60 in vlammen is opgegaan en dus als definitief "verloren" beschouwd wordt. Daarom zijn een aantal jaren geleden enkele mensen met het initiatief gekomen om een reconstructie te maken aan de hand van bewaarde moviestills die men bij allerlei musea en archieven verzameld heeft. Daarnaast werd er ook een geheel nieuwe soundtrack gecomponeerd. Het resultaat is een 46 minuten durende film waarin zorgvuldig uitgekozen stills worden afgewisseld met tekstbordjes in een poging de originele versie zo goed mogelijk te evenaren.

Ik had het genoegen om deze reconstructie te kunnen bekijken. Dit zijn de momenten waar je als horrorliefhebber voor leeft. Toegegeven, het deed wel een beetje raar om naar een collage van statische beelden zonder dialoog te kijken, maar desondanks was ik behoorlijk onder de indruk. Niet zozeer van het door Browning zelf geschreven verhaal, want dat is redelijk gekunsteld uitgewerkt en verder niet erg spectaculair. Maar wel van de look die grotendeels te danken is aan de beklijvende zwart-wit fotografie die elk beeld een enge uitstraling bezorgt. En natuurlijk ook door de performance van Chaney (in dubbelrol) als de scherpgetande vampier, al lijkt hij met zijn brede grijns meer een pennywise avant la lettre. Werkelijk elke scène waarin hij verschijnt zou een afzonderlijke nachtmerrie kunnen zijn.

Volgens verschillende bronnen is London after Midnight tot op heden de meest gezochte "lost film". Hij mag dan al een generale repetitie voor Dracula ('31) zijn en te lijden hebben onder matige storytelling, visueel weet deze silent vandaag nog steeds te overdonderden. Hopelijk komt er vroeg of laat iemand met een geheime kopie op de proppen zodat alsnog een volledige en gerestaureerde versie gemaakt kan worden. Voorlopig moeten we het stellen met een zwaar gehavende maar desondanks intrigerende reconstructie. Ga dat zien!

Een van de meest bijzondere films die ik toch wel gezien heb. Oke, nou moet ik zeggen dat een foto reconstructie als film toch wel moeilijk is om naar te kijken. Het duurde bij mij ook 2 kijkbeurten om deze film geheel te zien. Bij de eerste kijkbeurt was ik bang dat ik dit niet kon volhouden. Bij de tweede kijk beurt ging het wat makkelijker. Je moet sowieso Engels snappen, en gelijk al goed opletten om de reconstructie te snappen. Nou is het merkwaardig dat je uiteraard naar een film zit te kijken die volgt met allerlei film stils. Wat hierboven ook beschreven staat. Maar het is gewoon ook een kwestie van wennen. Want als er uiteindelijk weer een foto voorbij komt en daarna een stuk tekst is het altijd gewoon begrijpelijk, lijkt mij. Maar het is ook wel een beleving van de kijker zelf. Dat sommige mensen dit niks lijkt kan ik me voorstellen. Maar het is toch het bekijken waard.

Na de film was ik positief verrast. En natuurlijk had ik deze film liever gezien, zoals de mensen hem zagen in 1927. Een interessante horror film uit het tijdperk van engheid en met een geweldig, maar helaas, vergeten icoon: Lon Chaney. 3,0.

De meest gezochte verloren film: Cult Movies Reviewed: London After Midnight: de meest gezochte verloren film - special - cultmoviesreviewed.com