

Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 125 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Jean Negulesco
Met onder meer: Joan Crawford, John Garfield en Oscar Levant
IMDb beoordeling:
7,3 (4.699)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
Bekijk via Google Play
Niet beschikbaar op Netflix
Niet beschikbaar op Pathé Thuis
Niet beschikbaar op Videoland
Niet beschikbaar op Amazon Prime
Niet beschikbaar op Disney+
Niet beschikbaar op meJane
-
Claim tot 100 euro bonus bij Jacks.nl
Heb je nog geen account bij Jacks.nl? Dan wordt in samenwerking met MovieMeter je eerste storting verdubbeld tot 100 euro!Claim je welkomstbonus van €100,- bij Jacks.nl
Wat kost gokken jou? Stop op tijd, 18+
Plot Humoresque
"TWO WHO MET AND KISSED AND NEVER SHOULD HAVE MET AGAIN!"
Helen Wright (Crawford), een neurotisch 'society woman', valt op de eerzuchtige jonge violist Paul Boray (Garfield), die zich van zijn muziek niet kan onthouden. Ze wordt hem de baas en wil van hem een groot succes maken, maar ze kan niet uitstaan dat zij nog steeds de tweede belangrijkste persoon ('tweede viool?') is in zijn leven. Dan volgt de tragedie.
Externe links
Acteurs en actrices
Helen Wright
Paul Boray
Sid Jeffers
Rudy Boray
Gina Romney
Phil Boray
Florence Boray
Esther Boray
Monte Loeffler
Victor Wright
Video's en trailers
Reviews & comments

gonnie
-
- 94 berichten
- 179 stemmen
Geconstrueerd als een biopic en gespeeld door fantastische acteurs heeft deze film heel veel te bieden. De supporting actors zijn ook voortreffelijk, met name Oscar Levant als Sid. De regie van Negulesco is formidabel, dat bewees hij al eerder en later ook met diverse film noirs. Het is onwaarschijnlijk hoe Jean Negulesco keer op keer mooie beeldovergangen weet te bedenken; toegegeven de een is origineler dan de ander, maar toch. Crawford kan als femme fatale zo uit een van zijn noirs gelopen zijn. En toch is de film niet overtuigend, want te onderkoeld en ook zeker 15 minuten te lang. Het probleem zit in het script. Zelfs de voortreffelijke Crawford kan de diverse karakterontwikkelingen en karaktergeheimen maar niet aannemelijk vertalen. De kijker heeft daardoor tot het einde geen enkel idee wat beide hoofdpersonen nou écht willen.
Mooiste scene: Garfield als meesterviolist bedrijft de liefde met Crawford die in de loge toeluistert, de jaloerse jeugdvriendin ziet wat er gebeurt en verlaat huilend de zaal. O ja, alle closes van Crawford zijn natuurlijk geweldig! 3,5 uit 5.

Dogie Hogan
-
- 13380 berichten
- 788 stemmen
Ai, A-film op B-tijdstip. Deze topper met Joan Crawfords beste performance staat woensdagochtendvroeg gepland bij de ARD van 02.20-04.20 uur op 2 april a.s. Opnemen maar!

Movsin
-
- 7200 berichten
- 7861 stemmen
Muziek is hier de hoofdbrok, voornamelijk klassiek maar ook af en toe een evergreen uit het lichtere genre.
Een criticus schreef dat ge even goed de ogen sluit bij het bijwonen van deze film. Dit lijkt mij wel overdreven want een Joan Crawford legt toch heel wat emotie in haar act en kunt ge die van John Garfield in vraag stellen, anderen, zoals Ruth Nelson en Oscar Levant zijn wel sterk. De film duurt wel wat lang en naar het einde toe wordt het verhaal wat complex, maar in zijn geheel is het een goede film.

The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Humoresque is een onderbelichte film die veel meer aandacht verdient, want dit is één van de beste melodrama's (wat geen favoriet genre van me is) uit het klassieke Hollywood. Het thema ligt wat in het verlengde van het latere The Red Shoes, oftewel totale liefde voor het kunstenaarschap versus liefde voor een mens. Humoresque weet dit perfect te vangen, dat gevoel van obsessie dat nergens voor wijkt. Opvallend is de vaak donkere belichting, dat geregeld aan noir doet denken, zelfs al valt de film zeker niet in dat genre. De zwart-wit contrasten voegen veel toe aan de donkere sfeer van het verhaal zelf.
Wat ik daarnaast sterk waardeerde is dat de film ook echt de passie van de hoofdpersoon voor de muziek deelt. Dat spreekt voor zich zou je zeggen, maar toch ken ik geen film, buiten The Red Shoes om, die zo rustig de tijd neemt om de muzikale performances tot zijn recht te laten komen. Dat moet een commerciële gok geweest zijn, want komt het grote publiek af op een film waarin een aardig deel van de speelduur we kijken naar iemand die viool of piano speelt. In het geval van de viool speelt Garfield niet eens echt, want de handen die je in zijn close-ups ziet zijn niet van hem, maar van twee vioolvirtuoso's. Oscar Levant speelt wel zelf piano en is daar duidelijk een genie in. De muzikale performances zijn het meest geprezen aspect van Humoresque en daar valt weinig tegen in te brengen. Dit is met liefde voor klassieke muziek gemaakt.
De acteurs verdienen hier ook veel waardering. Toegegeven, Garfield is prima, maar er waren wellicht acteurs die de intensiteit van de rol beter hadden kunnen vangen. Joan Crawford levert hier echter misschien wel haar beste prestatie. Het is eigenlijk meer een bijrol, hoewel een grote. In het eerste half uur komt ze niet eens voor. Ze had hiervoor net de Oscar gewonnen voor Mildred Pierce en had vrij keuze gekregen voor haar volgende rol. Tot ieders verbazing koos ze dus een bijrol uit. Maar ze wist dat de show zou kunnen stelen hier en dat deed ze ook. Niettemin, Oscar Levant is niet te missen. Hij speelt een versie van zichzelf en zijn verhouding tot Garfields personage lijkt kennelijk wat op Levants echte vriendschap met George Gershwin (Levant speelde eerder al zichzelf in een film over Gershwins leven, genaamd Rhapsody in Blue), maar evengoed is hij enorm vermakelijk. Het is een aaneenschakeling van briljante one-liners die hij zelf schreef. Die zijn op zich al de moeite waard om Humoresque eens te kijken.
Je vraagt je af waarom deze film zo vergeten is. Het is een van de meest volwassen werken van zijn tijd, met complexe personages, een goede sfeer, geweldige muziek, fantastische acteerprestaties en een overtuigend beeld van kunstenaarsobsessie. Alleen de scènes waarin de vrouwen wat al te extatisch reageren op de muziek slaan de plank mis en komen erg overdreven over. Verder een dikke, vette aanrader.
4*

Kuck-x
-
- 381 berichten
- 720 stemmen
De pluspunten:
- schitterend spel van Crawford. Wat een mooie vrouw, wat een fantastische actrice.
- prachtige muziek. Dat de film daar zo ruim de tijd voor neemt is een briljante keuze.
De minpunten:
- het drama sleept zich voort. Het had wat mij betreft wat compacter verteld kunnen worden.
- Oscar Levant is als Sid Jeffers buitengewoon irritant. Ik was al snel goed gallisch van die wisecracks en het sarcasme. Ik had ooit zo'n collega. Buitengewoon vervelend mannetje.

Biosguru
-
- 1557 berichten
- 5096 stemmen
Vooral het gebruik van muziek is indrukwekkend (duh..). De viool werd in het echt gespeeld door Isaac Stern. Daarnaast zit de film ook nog eens vol met perfect gekozen muziek, alles past perfect, kwa sfeer en toon. Zelfs een liedje in een bar op de achtergrond past naadloos in het geheel.
Ik vondt qua muziekgebruik, vooral de scene erg mooi, waarin zijn familie aan het bespreken was wat voor een niksnut hij was, omdat hij altijd maar oefende op zijn viool en geen brood op de plank bracht. Laat hem eens wat zinnigs doen! Ondertussen speelt "Boray" op de achtergrond zo ontzettend fraai een stuk Bach dat de grond zowat openbarst. Horen ze niet, erg mooi contrast.
Ik twijfel tussen 4 en 4,5 ster. Alleen het te lange einde is jammer. Gek eigenlijk dat deze filmstijl "besmet" is geraakt, als zijnde glamour, kitsch, escapisme en bah Hollywood. Ja, zal best allemaal wezen, maar het gaat daarnaast ook nog over twee tot op het bot eenzame mensen. Hoever je moet gaan voor je passie voor kunst, de moordende zelfkritiek van kunstenaars. En de liefde.
Wat verschrikkelijk dat het zo vloeiend gefilmd is, dat inleven heel makkelijk is? Foei tegen die naadloze montage. We worden geen moment uit de film gemikt door allerlei Arty fratsen, is het wel kunst?

Ebenezer Scrooge
-
- 1800 berichten
- 2929 stemmen
Beter goed gejat dan slecht verzonnen, zeg ik altijd maar zo...
The References Joan Crawford ("Humoresque") + Madonna ("The Power Of Good-Bye")

Bobbejaantje
-
- 1476 berichten
- 1647 stemmen
Humoresque was de eerste film van Joan Crawford na haar oscarwinnende performance in Mildred Pierce. Hoewel ze bovenaan de credits vermeld wordt, krijgt ze minder schermtijd dan John Garfield vanuit wiens perspectief - flash-back - het verhaal verteld wordt. Net zoals in Mildred Pierce draait het verhaal rond de weg naar de top van de protagonist - John Garfield als professioneel violist - en de prijs die daarvoor betaald moet worden.
John Garfield vind ik overtuigend als maniakaal violist zij het dat hij nogal ééndimensionaal overkomt, een beetje kleurloos. Wel knap hoe men erin geslaagd is om hem met virtuoos viool te laten spelen, optisch bedrog waarvoor ze diverse truken gebruikt hebben zoals vermeld in de "making of". Joan Crawford komt goed na een half uur op de proppen in een rol die haar op zich wel ligt: decadent society figuur die met haar geld geen blijf weet en getrouwd is met een aristocratische leegloper. Echter vind ik haar niet geloofwaardig als verleidster van Garfield. Verschillende malen wordt in de film gealludeerd op haar schoonheid, maar daar kon ik geen connectie mee maken. Voor mij ligt dat aan haar uitgesproken gezichtsstructuur die me niet inneemt. Ik prijs me wel gelukkig dat ook Oscar Levant een rol had gekregen in deze film. Misschien speelt hij in zijn films wel steeds dezelfde rol - pianist met een hoek af - maar wat mij betreft is het meestal een welkome verfrissende inbreng, en zo ook hier. Hij is een échte pianovirtuoos en is effectief ook te horen op de klankband van de film.
Het script vind ik te uitgesponnen en te monotoon om de volle twee uur te boeien. Eigenlijk gebeurt er nauwelijks iets dat de moeite waard is. Misschien was het in die tijd een schokkend thema dat Crawford als getrouwde vrouw een relatie aanknoopte met een man, maar vandaag is dat als 'shocker' onvoldoende om te blijven boeien. De subplot met de schattige Joan Chandler - de rivale van Crawford - is jammer genoeg onderontwikkeld en nagenoeg overbodig. Ik ben er niet in geslaagd in connectie met de personages te treden en het dramatische einde kon me dan ook geen bal schelen, eerder was ik opgelucht . Wat wél origineel aan de film is, betreft de plaats die de muziek inneemt. De muziek dient zich aan als de grote concurrent van Crawford tegen wie ze het uiteindelijk moet afleggen. Verwacht dus héél wat muziekscenes in de film. De filmtitel is daarbij een verwijzing naar een stukje van Dvorak dat gebruikt wordt.
Op regie en camerawerk van respectievelijk Jean Negulesco en Ernest Haller (ook al van de partij bij Mildred Pierce) valt weinig aan te merken. Het zijn vakmensen.
Mijn conclusie. Tranerig melodrama dat me noch qua performances noch qua script weet te overtuigen. Een nipte voldoende omwille van de verzorgde productiewaarden waarmee er wel nog het maximale wordt uitgehaald.

Het laatste nieuws

Het vermogen van 'Indiana Jones'-acteur Harrison Ford (80): Dit verdiende hij in een halve eeuw acteren

'Succession'-ster Brian Cox blikt terug op serie: "Beste werkervaring ooit"

Kinderen Arnold Schwarzenegger moeten niks hebben van broer Joe: 'Kind van affaire'

'Lost'-maker Damon Lindelof reageert op beschuldigingen van wangedrag: "Dat gaat er bij mij niet in"
Bekijk ook

What Ever Happened to Baby Jane?
Drama / Horror, 1962
97 reacties

Midnight
Komedie / Romantiek, 1939
6 reacties

Sudden Fear
Film noir / Thriller, 1952
17 reacties

Flamingo Road
Drama / Romantiek, 1949
10 reacties

Twentieth Century
Komedie, 1934
6 reacties

The Damned Don't Cry
Drama / Film noir, 1950
8 reacties
Gerelateerde tags
violinklassieke muziekviolinistpianistbuitenechtelijke affairebeach houseconcert violinistprotective mother moeder zoon relatiepatron of the arts
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API

© 2023 MovieMeter B.V.