Twentieth Century (1934)

Toch maar van 3.5* naar 4 gezet, uitzonderlijk goed overeind gebleven na 71 jaar. Zeker als je het vergelijkt met bijvoorbeeld M uit 1931 wat in vergelijking haast uit een andere eeuw lijkt te komen.

Het blijft natuurlijk een luchtige comedie, maar dan wel een met leuke runnig gags, goed acteerwerk, goed camera werk en een leuke plot.

Herzien met groot succes. Alleen al de expressies van John Barrymore zijn goud waard (persoonlijke favoriet: de kameel!). Maar 'Twentieth Century' kan ook buigen over een superbe regie (die lange shots zonder dat er ergens traagheid inkruipt) en een messcherp script. Een Hawks grand cru.

Carole Lombard en John Barrymore als actrice en theater-regisseur die een haat-liefdeverhouding hebben.

John Barrymore geeft zich helemaal in zijn rol als Oscar Jaffe.

Briljant & onvergetelijk.

Een schitterende komedie, die ondanks zijn leeftijd nog niets van zijn charme verloren heeft dankzij het prachtige script met vlijmscherpe dialogen. De voortdurend bewust over de top acterende John Barrymore is een attractie op zich en hij vindt in Carole Lombard een volwaardige tegenspeelster. De kolderieke inbreng van Walter Connolly en Roscoe Karns maken het tot een smakelijk geheel. Een van de betere komedies van Howard Hawks.

Hm, zeker, theatrale John Barrymore is hier geweldig goed ('l close the iron door on you!' ) , maar ik ben echt maar zelden in de stemming voor zo'n blijspel, nu ook niet.

Vooruit 3 sterren omdat het wel een constante kwaliteit hanteert.

Topkomedie. Berrymore speelt een totaal theatrale theaterproducent met een enorm ego. Lombard speelt de actrice die hij groot maakte die al even theatraal is en een al even groot ego. Bijrollen gaan nergens voor Berrymore en Lombard staan (lijkt me ook onmogelijk, wat zijn ze goed) maar zijn ook stuk voor stuk prima. In de tweede helft wordt de film ook nog een treinfilm en daar zijn er te weinig van. Ik heb ook sinds Who's Afraid Of Virginia Woolf gaan film gezien die zoveel heerlijke beledigingen bevat. Hawks timing is heel goed in deze film. Maar de grootste ster is Berrymore, die de ster was. En opvallend genoeg ging zijn carriere een paar jaar later al even downhill als die van Jaffe (voornamelijk door zijn alcoholgebruik). In 1942 overleed hij al.