Children of the Damned (1964)

Het slappe vervolg op de klassieker.

Niet zo slecht als gevreesd, maar zeker ook niet zo goed als gehoopt. Een vrij curieus vervolg, al is het eerder een variant op hetzelfde thema, want naar de gebeurtenissen in Village of the Damned wordt in het geheel niet verwezen.

De film is wat minder horror-achtig, maar koppelt het gegeven aan een koude oorlogssfeer. Die was in 1963 (cuba-crisis) op een hoogtepunt. De kinderen komen uit verschillende landen op de wereld, zoals China, Rusland en Engeland. Hebben een verschillende kleur en alle naties willen de extreem intelligente kinderen met al huin mogelijkheden gebruiken voor hun eigen doeleinden. Daardoor is de lijn tussen goed en kwaad erg onduidelijk, de kinderen zijn eerder clueless dan slecht.

De film is beduidend minder sfeervol dan (vooral de eerste helft) van de eerste. En het scenario is vaak niet echt logisch. De film is veel meer tijdgebonden dan de eerste, wat 'm tegelijk veel meer verouderd als een apart tijdsdocument maakt.

De scenarist schreef overigens later het scenario voor Gandhi en kreeg daar een oscar voor.

Kleine 3.0*

Children of the damned is een zwak vervolg op Village of the damned.
Is het eigenlijk wel een vervolg? Er wordt nergens teruggegrepen
naar de 1e film. De kindertjes zijn beduidend anders: de witte haren zijn verdwenen en waarom ze doen zoals ze doen is ze zelf,
naar mijn mening, ook niet helemaal duidelijk.
Daar waar de kleintjes in de Village of the damned de uitstraling hebben puur kwaadaardig te zijn, zijn het nu lieverdjes met gevoel voor gerechtigheid.

Een aardige film om nog een keer te bekijken.
3 Sterren

Aardig vervolg, maar op een heel andere manier aangepakt dan het eerste deel. Qua thematiek komt het meer in de buurt van de belerende SF-films uit de jaren '50. De nadruk ligt vooral op de onderliggende moraal; een aanklacht tegen de onmacht van de mensheid om in harmonie samen te leven. Griezelig wordt het helaas nergens, daarvoor kijk je beter Village of the Damned, maar dit deel voldoet op het randje als leuk tussendoortje.

vond het niet zo heel geweldig. Er gebeurt niet te al te veel; dus ik was ergens wel een beetje blij dat ie niet zo lang duurde.

2.5*

en gisteren ook de 'proloog' gezien, namelijk village of the damned. En ik moet toch wel zeggen dat dit dan een zeer zwak vervolg is. Voor bespreking village of the damned, zie bijhorende pagina

Slap vervolg op het sterke Village of the Damned. De kinderen zijn prima gecast, maar het script weet geen grip op je aandacht te krijgen. Sterk zijn vooral de scènes waar de kinderen hun krachten tonen. De shots van het stel op een rij met die gloeiende ogen zijn prachtig. Verder helaas te verwaarlozen.

2,5*

Doet wat mij betreft niet onder voor Village of the Damned. Children of the Damned is gelaagder dan 't origineel (al blijft de boodschap wat onduidelijk) en de zwart/wit- fotografie is bijzonder mooi (Davis Boulton die ook The Haunting schoot). Verder een typische Koude Oorlog science fiction film.... Gewoon goed!

Oei oei oei… toen ik zag dat de zes kinderen allemaal verschillende rassen en nationaliteiten vertegenwoordigden was ik serieus bang voor een moraal à la The day the earth stood still : "De mensheid moet samenwerken om vrede te sluiten – or else…" Maar dat viel gelukkig mee.

Zeker niet slecht, maar overbodig, en het verhaal biedt ook niets nieuws wat de kinderen betreft. Bovendien mis ik toch een "emotioneel centrum" : het duo Ian Hendry-Alan Badel mist de warme band tussen George Sanders en Barbara Shelley die de wat mij betreft onvergelijkbaar veel betere voorganger z'n "hart" gaf. Pluspunten hier zijn het prachtige camerawerk, de leuke rol van Alan Badel als geneticus met cynische one-liners en de mooie vervreemdende scènes van eerst de tocht van de kinderen en daarna Ian Hendry's achtervolging van Barbara Ferris door een schijnbaar verlaten Londen.

Inderdaad niet echt een vervolgfilm en het verhaal is veel zwakker dan "Village of the Damned". Vragen die je misschien had na het zien van het origineel worden hier geenszins beantwoord, integendeel. Het roept nog meer vragen op. De kinderen lijken helemaal geen doel te hebben. Ik snap ook niet wat de filmmakers hiermee wilden bewijzen. Het meest interessant was het internationale karakter van de kinderen, maar voor de rest mist het alles wat het origineel zo sterk maakte.

Bij het herbekijken is de film helemaal niet zo slecht als ik eerst dacht, heb daarom mijn stem verhoogd met een volledige ster. Er waren duidelijk een aantal dingen die ik de eerste keer niet had opgemerkt. De kinderen tonen in bepaalde situaties toch veel meer emotie dan hun voorgangers.

Na drie jaar kwam er soort van sequel op Village of the Damned (1960) Met nadruk op een soort van want de film heeft wel de kinderen maar niet dezelfde spanning als zijn voorganger. En zelfs het thema lijkt minder op die van zijn voorganger. We volgen de twee UNESCO-wetenschappers die bij toeval erg slimme kinderen ontdekken van verschillende nationaliteiten. Helaas komt er veel minder dreiging van uit de kinderen en zien we veel meer het gekonkel van de verschillende landen. Ook is het veel minder sfeervol en het script is voor groot deel onlogisch. De film is niet zo slecht, maar is zeker ook niet zo goed. Het gewone onderhoudende film die leuk is om te kijken.

Een stuk minder dan zijn voorganger, maar best nog aardig.
De goede opbouw van het verhaal en het mysterie is hier veel minder aanwezig dan bij de eerste film.
Misschien ook wel logisch, al zit de kijker hier ook met heel wat vragen.
Interessant was wel het gegeven van de verschillende nationaliteiten van de kinderen en hoe de mens omgaat met deze kinderen die misschien wel een bedreiging vormen voor hun bestaan. Sommigen zagen er zelfs macht in om deze kinderen te bezitten en met hun kennis het land op economisch en militair gebied te versterken wat uiteindelijk ook op oorlogen zou uitdraaien. Aan de andere kant zou het kunnen dat de hoogbegaafde kinderen als doel hebben ( een soort test ) om te kunnen kijken of de ver ontwikkelde nieuwe mensensoort samen kan leven met de mens. Leuke filosofie
6/10

Matige opvolger en lang niet zo goed. Misschien komt dat ook wel omdat de kinderen dit keer minder griezelig zijn. Verhaal is ook matig.

Diverse wetenschappers ontdekken zes buitengewone kinderen op verschillende plaatsen in de wereld, elk met uitzonderlijke intellectuele capaciteiten. Deze kinderen lijken geen vader te hebben en worden naar Londen gebracht voor verder onderzoek. Het blijkt al snel dat ze telepathisch met elkaar kunnen communiceren en dat ze gezamenlijk een ongekend niveau van intelligentie en paranormale krachten bezitten.

De kinderen ontsnappen aan hun bewakers en zoeken onderdak in een verlaten kerk. Daar werken ze samen aan een gemeenschappelijk doel, wat angst en onrust zaait bij de volwassenen. De regering en militaire autoriteiten zien de kinderen als een potentieel gevaar en besluiten in te grijpen. Maar de kinderen zijn niet zomaar te stoppen…

Deze sciencefiction-horrorfilm uit 1964 is een intrigerend vervolg op het uitstekende "Village of the Damned" dat vier jaar eerder werd uitgebracht. Waar het origineel meer gericht was op het verkennen van de vreemdelingenangst en de dreiging van het onbekende, kiest dit vervolg voor een meer filosofische en psychologische benadering. De kracht van de film ligt in zijn sfeer en de manier waarop het een gevoel van paranoia en dreiging opbouwt. De kinderen, met hun stoïcijnse uitdrukkingen en onmenselijke vermogens, vormen een onheilspellende aanwezigheid die zowel fascineert als angst inboezemt. De spanning wordt door Anton Leader geleidelijk opgebouwd, met een climax die verontrustend is.

Een van de troeven van "Children of the Damned" is zijn bereidheid om diepere vragen te stellen over de aard van menselijkheid, evolutie en moraliteit. De film nodigt de kijker uit om na te denken over wat het betekent om mens te zijn en welke angsten we hebben voor veranderingen die we niet begrijpen. Een boeiende kijkervaring.