The Firm (1993)

Nog eens opnieuw bekeken en geen spijt van gehad. Ik wat allergisch voor verouderde films en hoewel deze film onmiskenbaar de jaren 90 uitstraalt (zowel qua decors als filmstijl) stoort het me hier helemaal niet. Een prima verhaal, goed geacteerd. Voor mij was de filmduur niet te lang en kakte de film nergens in. Ja, het is allemaal wat trager dan hoe er tegenwoordig wordt gefilmd, maar ook dit stoort niet. De filmmuziek is ook prominent aanwezig (beetje een mix van klassieke piano, atonale piano en jazz piano) maar het draagt bij tot de sfeer. Richting het einde moet je wel goed opletten om alle verhaallijntjes te blijven overzien. De scene waarin Cruise de baan accepteert en middels een rechtbank interview de inhoud van de het aanbod te weten komt is voor mij echt een memorabele scene! Geweldig! Voor mij dik 4 sterren. Jammer dat ze tegenwoordig zo niet meer gemaakt worden.

Nou zijn er altijd wel foutjes te vinden in een film, en meestal vallen ze me niet op. Maar dat Tammy de twee mannen zó duidelijk kon beschrijven (tot de kleur ogen aan toe) is natuurlijk onmogelijk. Prima film verder...

Ohja die film.

Indertijd in de bios gezien, en daarna nog een keer toen ik fan van Pollack was geworden. En nu dan nog maar eens vanwege dat ik alles wat ik van Hackman heb liggen nog maar eens opnieuw aan het kijken ben. Soms levert dat aardige verrassingen op, soms is het wel een beetje een herhaling van zetten - zoals deze film, want als je het basisidee nog ietwat in je hoofd hebt is driekwart van de spanning al weg.

Hackman speelt zijn bijrol voortreffelijk, Tripplehorn in iets mindere mate ook wel. Maar van Cruise ben ik wat minder onder de indruk nu, het is misschien nog niet eens zo zeer dat hij nou echt slecht speelt, maar eerder dat zijn karakter niet al te geloofwaardig is. En wat ook irriteert is de lelijk toegetakelde kop van Harris. Waar dat nou toch voor nodig was, het is me een raadsel. Net als de enforcers - dat zie ik wel als een fout van Pollack, om die zo karikaturaal als engerds neer te zetten. Gelukkig staat daar dan wel weer een erg fijn rolletje van Holly Hunter tegenover.

Cinematografie vond ik nogal aan de saaie kant, van Pollack verwacht ik toch wat meer eigenlijk - behalve een paar shots aan het einde, het gemakzuchtige shot van het bootje dat de zonsondergang tegemoet zeilt en de helikopter view boven de stad. Mooi, maar wel erg cliche. En de soundtrack, als die er was is die me zowel in positieve als in negatieve zin niet opgevallen.

Ondertussen heeft Grisham een vervolg geschreven op het boek. Zou dat ook verfilmd gaan worden? Tom Cruise is daar ondertussen wel alvast ruim te oud voor, het vervolg speelt vijftien jaar na dit deel.