I Hired a Contract Killer (1990)

Dit vind ik Aki Kaurismäki beste film.

Lijkt op een voorwerkje op Drifting Clouds. Alleen nu in een troosteloos Londen geset.

Ik vind dat Aki Kaurismäki heerlijke donkere films maakt waarin liefde op een heel subtiele manier naar voren komt.

Hier gebruikt ie veel meer film-cliche's (over huurmoordenaars etc) die helaas niet altijd werken. Toch 4 sterren vanwege de verdwaasde rol van Jean-Pierre Léaud en het grote vermaak van de film.

Het verhaaltje klinkt in ieder geval goed, en gezien Aki's kwaliteiten kan deze film dus niet echt tegenvallen. Maar es op zoek dan.

Me Too. Erug leuke film.

Erg aangename film. Het hele uitgangspunt is natuurlijk al erg leuk. Alle Kaurismaki ingrediënten zijn weer aanwezig. De spaarzame dialogen opgedreund door stoïcijnse acteurs die zich met een stalen gezicht door de film bewegen. Een film over de arbeidersklasse die tragikomisch is, met lelijke gebouwen en verschrikkelijke appartementjes. Het muzikale intermezzo, de compacte speelduur. Het werkt allemaal weer als een trein.

Leukste momenten zijn het gouden horloge dat niet werkt (maar eigenlijk het hele exit gesprek), de criminelen aan de bar die Henri vertellen over de zin van het leven, het briefje aan de deur voor de huurmoordenaar, het "I didn't thank you for the flowers" (nadat zij bijna voor hem vermoord is), het "they didn't like me in France" en veel meer. Grappig ook dat Henri eigenlijk pas begint met leven als hij zijn uitzichtloze en troosteloze baantje kwijt is. Dan pas wordt zijn leven spannend, vindt hij liefde, durft hij te roken en drinken.

Af en toe worden de dialogen wel erg monotoon opgedreund, wat nu juist het realisme geen goed doet, maar verder is dit weer een uitermate leuke film. Kaurismaki is een held. 4 sterren.

Kan de synopsis niet drastisch verminderd worden? Vertel alleen dat Henri zelfmoord wilt plegen dmv een huurmoordenaar.

Beetje een maffe film, vond ik het. Weet niet wat ik met deze film eigenlijk aan moest. Dit is mijn 1e film van deze regisseur.
Is deze film met opzet zo theatraal gemaakt? Het leek wel op een zelfgemaakte school film. Alles lijkt wel heel klunsig te zijn gemaakt. Het eenvoudige decor, de dialogen en de personages.
Ik vond de film wel een beetje voorspelbaar en enkele dingen lagen zo dik boven op.
Ik had de film misschien nog liever gezien als de huurmoordernaar Henri doodschoot en dat hij ter plekke overlijdt aan zijn tumor/kanker.

Wat was het allerlaatste shot voor iets?

Ik vond dit eigenlijk een wat tegenvallende Aki Kaurismaki. Het verhaal is wel herkenbaar, evenals de sfeer. Maar ik miste toch wel de grappige dialogen. De film was sowieso niet echt grappig. En verder werd er Aki Kaurismaki onwaardig houterig geacteerd en erg amateuristisch.

Aardig werkje van opperdroogkloot Kaurismaki. Briljant is het nergens, maar wel vermakelijk. Sommige grappen waren geslaagd maar meestal verzandde het toch in flauwigheden die je al van ver zag aankomen. Het is natuurlijk ook geen Laugh out loud-komedie, meer een ironische met een flinke laag maatschappijkritiek, en het is allemaal zo lullig opgezet dat je van de hoofdpersoon ook weinig meer kan verwachten dan de onnozele acties die hij pleegt.

Leuke film, waarbij alle typische Kaurismäki ingrediënten weer op een leuke manier met elkaar worden gemixt. Het is aan de ene kant erg tragisch wat er allemaal gebeurt, maar het zwarte komische sausje dat er overheen wordt gegoten, maakt het soms juist weer erg grappig.

Wat een enorme droogkloot is Henri. Die troosteloze uitstraling die hij met zich meeneemt is al komisch op zich. De leukste momenten zijn hier al door mister blonde genoemd. Ik vond vooral de ontmoeting met de moordenaars erg komisch. Verder is de sfeer erg grauw en troosteloos, ent zoals het hele leven van Henri zelf, totdat hij Margaret ontmoet.

Het acteerwerk is hier wel erg statisch, maar ook dat past wel bij de andere films van Kaurismäki. De eigenzinnige soundtrack maat het plaatje weer compleet en het duurt ook allemaal niet te lang. Misschien is het allemaal niet echt top, maar wel weer bijzonder vermakelijk dus.

3,5*

Zeker een aardige film voor tussen door. Heb onlangs de dvd box aangeschaft en er ziullen vast nog betere tussen zitten.

Typisch Kaurismäki grauw en droogkloterig. Je moet er van houden en ik kan er wel wat mee. Lekker voor zo tussendoor.

Het basisidee voor deze film verscheen in 1879 in een roman van Jules Verne en werd in meerdere films als Leidmotief gebruikt. Twee aansprekende voorbeelden die ik ooit nog eens wil bekijken zijn Comme un Cheveu sur la Soupe (1957) met Louis de Funès en Tulips (1981). In 1990 was het Aki Kaurismäki die het leidmotief in zijn film I Hired a Contract Killer verwerkte.

Het resultaat is een bizarre film met in het middelpunt een kafkaëske figuur met de naam Henri Boulanger. Een tragikomische figuur van Franse origine die zonder blijk te geven van emoties een prozaïsch leven leidt in een grauwe onaangename wereld. De enscenering is minimalistisch en geschilderd met saaie kleuren. Des te opvallender zijn de levendige rode en blauwe tinten die Kaurismäki binnen die kleurloze entourage in details laat oplichten. Een leuk voorbeeld daarvan is een rode zonnebril die Kaurismäki in een cameo als straatverkoper aan Boulanger verkoopt.

De grauwe wereld wordt verbeeld door trieste buitenwijken van Londen. Een wereld bevolkt door gespuis dat zich in afgeleefde kroegen ophoudt en zich in leven houdt met schimmige zaakjes. De entourage verleent de film een zonderlinge sfeer die wordt versterkt door het personage Boulanger dat met zijn Franse achtergrond, zijn conventionele kleding en zijn Engelse spraak waarin de Franse tongval zwaar doorklinkt een misplaatste indruk maakt in dit sociale vagevuur.

Hoewel zich in de film komische dialogen en situaties voordoen met Boulanger in het middelpunt, wordt hij niet als een lachwekkende clown neergezet. Hij accentueert met zijn emotieloze en tragikomische verschijning en zijn schrikbarend eerlijke (zelf)inzichten vooral zijn eenzaamheid. Hij hoort nergens thuis. Jean-Pierre Léaud speelt de rol van Henri Boulanger heel ingetogen en legt de nadruk op zijn uitgestreken gelaatstrekken (à la Buster Keaton). Hij doet dat fantastisch.

De film is met zijn pessimistische uitstraling, zijn thematiek, zijn grijzige kleurstelling en met zijn eenzame antiheld gewoon een heerlijke film noir. Uiteraard ontbreken overmatige consumptie van alcohol en tabak alsmede een femme fatale met felrode lippen niet.

Het was fijn.