Kiss Me Deadly (1955)

Waar ik echt van baal bij deze film is, dat het wezenlijke fotografie niet echt schitterend oogt. Met een dergelijk mysterieuze plot had ik het graag qua sfeer allemaal wat duisterder gewenst, betere gebruik van contrasten. Want verder is Kiss Me Deadly gewoon een zeer solide film-noir. Heerlijk rauw, cynisch en gewelddadig, sterk geacteerd, fraaie camerastandpunten en bij vlagen angstaanjagend.

Leuke en spannende film-noir klassieker!
Mooie actrices, spannende situaties en natuurlijk de koffer maken deze film een must see!
Ook leuk hoe het begin gedaan is, leuk verzonnen intro!
Enige grote minpunt vind ik het einde, alles is opeens wel erg snel voorbij en het einde zie je ook zo snel niet aankomen? zat verbaast te kijken toen er op eens *the end* in het scherm stond.
Maar al met al een genietbare film die goed wegkijkt en de moeite waard is!
3,5 voor nu, zeker nog wel een herziening waard.

Prachtig einde! Een van de beste slotscènes ooit wat mij betrefd. En dat in een film-noir van de jaren '50.

Kiss Me Deadly is voor film-noir wat Johnny Guitar voor de western is: een film die duidelijk in een herkenbaar genre valt, met alle bekende elementen eraan vast, maar die totaal vreemd aanvoelt, zonder parodiërend te worden. Beide films zijn ergens wat belachelijk, maar hebben een uitzonderlijke kracht. Surrealisme is niet het goede woord. Het is gewoon vreemd.

Ik zag Pickup on South Street en The Big Heat als de meest gewelddadige films van de jaren '50, maar die zijn tam vergeleken met Kiss Me Deadly. Bijna ondenkbaar dat dit in het oude Hollywoodsysteem gemaakt is. Vooral in de tweede helft lijkt Meekers personage gewoon ongeduldig te worden en besluit hij iedereen meteen maar in elkaar te meppen in plaats van eerst op een normale manier vragen te stellen. De eerste helft is nog vrij gewoon eigenlijk. Alleen de opening valt op, maar daarna vervalt het een beetje in een routineus detectiveplotje dat ook ietwat traag verteld wordt. Pas in de tweede helft en met name het laatste half uur barst de hel los.

Een film als deze kan eigenlijk nooit perfect zijn, maar dat stoort niet zo. Het acteerwerk is soms slecht, enkele scènes werken niet lekker en bepaalde plotonderdelen zijn zwak uitgewerkt (ik weet nog steeds niet wat de rol was van die vrouw die uiteindelijk de doos opende). Maar op een bepaalde manier draagt zoiets alleen maar bij aan het wat subversieve karakter van de film. Dat maakt hem memorabel en ook zo leuk om te kijken. Gelukkig is Kiss Me Deadly nou ook weer niet slechts een curiosum. Het is een sfeervolle noir, met genoeg om te waarderen.
4*

Proberen te onthouden...

Bij vlagen een heerlijke Film-Noir dit. De film kent een geweldig begin, een leuk middenstuk met hier en daar wel wat mindere momentjes, maar het einde is zwaar briljant. Zoals The One Ring al zegt is Kiss me Deadly een wat aparte film in het Noir genre. In ieder geval een van de meest geweldadige films uit het genre. Ik vond het ook allemaal wat zwaarder en pittiger dan bijvoorbeeld films als The Maltese Falton, wat vergeleken met dit net een poppenkast is.

De film kent een erg boeiend plot, al kent het wel wat gaatjes. Zo komen er een heleboel personages voorbij, waar we uiteindelijk helemaal niet over te weten komen. Maar er zitten ook genoeg personages in die erg leuk zijn. Nick bijvoorbeeld, VOEM VA VOEM.......POW! Ook deed Ralph Meeker het prima als Mike Hammer. Lekker cynisch en sarcastisch personage weer. Zoals ik al zij was het einde echt briljant. Nog steeds wil ik vreselijk graag weten wat er nou in dat koffertje zit. Het vervelende is dat ik daar waarschijnlijk nooit achter zal komen. Maar goed, dit was dus weer een zeer sterke film uit het Noir genre.

3,5*, met zeker kans op meer.

Zo te merken eentje die ik op mijn to-see lijst moet zetten.

Binnenkort eens opnieuw bekijken, mooie recensie simonvinkie

Beetje late reactie van mij, maar bedankt.

Deze klassieker krijgt de Criterion treatment en wordt in Juni op DVD en Blu-Ray uitgebracht!

Een heerlijke, keiharde en cynische film-noir klassieker. Ralph Meeker is werkeijk sensationeel goed als de ultieme private dick Mike Hammer die op een avond een blondine van de weg plukt die voordat ze het loodje legt nog net duidelijk kan maken: 'remember me'.

Het is het startpunt van een zoektocht via een overdaad aan personages (meteen het grootste minpunt) naar 'the great whats-it', een zoektocht gelardeerd met drank, fout volk, bevallige dames en veel, heel veel, geweld. Mike moet menig gemikte vuistslag uitdelen aan de diverse goons, en als de informatie niet snel genoeg tot hem komt is-ie ook niet te beroerd om min of meer onschuldige omstanders eens een vingertje klem te zetten of een paar petsen met de vlakke hand uit te delen.

Onze antiheld zelf heeft het overigens nog veel zwaarder te verduren; de beste man wordt regelmatig in elkaar gemept, van een trap af gegooid, vastgebonden, geïnjecteerd met een waarheidsserum, bijna opgeblazen en uiteindelijk neergeschoten; nee alleen echte tough guys kunnen deze jaren '50 geweldsexplosie overleven, gelukkig is Mike daadwerkelijk één van de toughest die er zijn.

Over het einde is al het één en ander gezegd, ik kan alleen maar concluderen; gaat dat zien, gaat dat zien, want het is zó bizar dat het eigenlijk te cool voor woorden is. Geweldig vermaak!

4*.

Volledig eens met bovenstaande zin. Ook zonder dit einde is het een prima Film-Noir, maar dat einde is echt fenomenaal. Ik zag het niet aankomen, maar des te indrukwekkender was het.

De film bevat sowieso alle elementen van een Film-Noir, maar is een stuk gewelddadiger dan de meeste van zijn soortgenoten. Dat komt vooral ook door het hoofdpersonage Mike Hammer, die goed neergezet door Ralph Meeker. Hij laat echter meer dan eens zijn vuisten spreken.

De sfeer van de film is sterk. Vaak duister en soms lekker grimmig. Verder maakt regisseur Robert Aldrich vaak gebruik van lage camerastandpunten en ook wordt er af en toe lekker gespeeld met schaduwen, iets wat ik in een zwart-wit film altijd wel kan waarderen.

Ja de film wist me de gehele speelduur wel te boeien. De hoofdrolspeler doet het gewoon erg goed en Aldrich is een regisseur die wel wat kan en mij nog niet teleurgesteld heeft. Verder is het wel duidelijk dat Tarantino uit deze film het idee voor “het koffertje” in Pulp Fiction heeft gehaald. Of ik moet me wel heel sterk vergissen.

Kiss Me Deadly is in ieder geval een prima film. Sterk, degelijk, met een geweldig einde.

Dikke 4,0*

Women are worse than flies.


Prima film, maar toch niet helemaal de klassieker gezien waar men het hier over heeft. Hard en vlot, een hele stoet aan kleurrijke personages (va va voom krr POW!) met daartussen de broodnodige bevallige slash bijdehante dames, een coole Meeker die zichtbaar geniet van zijn (hardhandige) werk en een verhaal dat - ook al draaft het lange tijd wel erg makkelijk door van de ene naar de andere clou/betrokkene - lekker bombastisch eindigt.

Voor mij totaal verrassend om hier die bepaalde koffer te treffen, ik dacht nog even dat het op de sciencefiction of fantasy toer zou gaan. De koffer die inderdaad ook in Pulp Fiction zat, maar ook deze doet er aan denken. Ben benieuwd waar ik het nog vaker ga tegenkomen. Of heeft ook Miike bij Dead or Alive: Hanzaisha (1999) ook goed naar KMD gekeken? Einde insinuaties.


Dikke 3,5*.

Het stukje in Schokkend Nieuws heeft me hier erg nieuwsgierig naar gemaakt. DVD is besteld.

Deze maakte zijn naam wel behoorlijk waar voor me zeg. Behoort zonder meer tot de betere noirs die ik gezien heb. Deels vanwege een aantal vaker in de betere noirs opduikende elementen, zoals het feit dat zowat niemand echt aardig is en deels omdat dit een mooi gelaagd verhaal is dat aardig begint, maar naarmate de film vordert steeds beter wordt. Uiteindelijk vooral het verhaal van een man, de mensheid misschien wel, die zo obsessief op zoek iets naar iets dat iedereen om 'm heen en zijn hele leven in elkaar stort. Prachtige, zwaarmoedige en weinig hoopvolle kijk op de mensheid tegen de achtergrond van de koude oorlog. Vond de door sommigen genoemde onafgewerkte stukjes plot ook geen probleem, uiteindelijk is iedereen een pion in dit verhaal dat bijna obsessief is.


De mooist geschoten noir is dit zeker niet en het is soms zichtbaar een met niet al te veel budget gemaakte film. Maar zoals de betere noirs zijn is dit een fijn soort verheven pulp.

Heerlijk.

4.0*

Wat er precies in dat geheimzinnige koffertje zit is niet zo relevant. De inhoud kan een atoombom zijn, want er wordt in de film o.a. gesproken over Manhattan Project. De slotscene waarin de koffer open gaat staat symbool voor de angst van een nucleaire oorlog en apocalyps dat speelde in de koude oorlog. In de laatste scene is er toch nog hoop, want de twee personages overleven de brand. Dit is overigens wel het alternatieve einde zoals ik hem heb gezien.

Over de film zelf ben ik zeer content, wat een sterke noir! Had al wat werk van Aldrich gezien (zijn bekendste), maar het stijltje zoals hij dat hier laat zien verraste me behoorlijk. Gewaagd voor die tijd vanwege de filmstijl en het geweld dat de film niet schuwt. Het brutere geweld gebeurd dan wel vooral off-camera, de impact is er niet minder om.

Meeker is helemaal in zijn element als prive detective die niet al te subtiel omgaat met vrouwen en hardhandig is als het gaat om het vinden van antwoorden. Daarnaast heeft hij ook zijn komische momenten, alleen al de scene waarin hij een collectors item LP door midden breekt is briljant.

Verhaaltje neemt nogal wat wendingen en zoals vaker in noirs komen een boel namen langs. Het middenstuk is daardoor dan ook wat minder interessant, maar het ijzersterke laatste stuk maakt het meer dan goed. Slotscene is fenomenaal en beangstigend, ik denk een van de beste die ik tot nu toe heb gezien.

4*

​Sterk in z'n afzonderlijke elementen, als samengebald geheel ligt deze noir me niet helemaal. Niks aan, deze vrouwen en Meeker kan ook niet overal overtuigen. Zijn rol is interessanter dan zijn optreden. Botte vent, die Hammer. Lekker nonchalant, opererend met de handen in de zakken en een rioolrat die uitdeelt en incasseert, maar imponeren is een ander verhaal. De plot zit net zo ongelikt in elkaar als de detective.

Op zich niks mis mee, maar alles bij elkaar vindt dat wel z'n weerslag in het middendeel, waar het hier en daar harken wordt. Bijzonder jammer, want de mysterieuze opening zet het allemaal stevig in de steigers en wanneer duidelijk wordt waar het allemaal om draait, neemt de film een krachtige bocht en gaat het op jacht naar een geweldig slotstuk die de film van een groter karakter voorziet. Dat zijn de krenten in de pap.

Aparte film. Ik zou hem, was hij niet in zwart-wit geschoten, zeker 40 jaar jonger schatten. Rauw, bijzonder seksueel (alleen al dat hijgen en kreunen van het blondje in de eerste drie minuten, en nog zoveel andere toespelingen) maar vooral de frisse manier van filmen. Naar het schijnt een inspiratie voor mensen als Godard - dat is me overigens volstrekt duidelijk. Niet alleen de bijzondere montage voor die tijd, maar ook het gebruik van muziek in de film (die opera), de onderkoelde soundtrack, die scène met de popcorn en zoveel meer.

Enfin, het verhaal zelf is niet zo heel spannend en behoudens Meeker in een prachtrol wordt er ook niet bijster goed geacteerd. Maar schijt, daar gaat het niet om. Sfeer, inktzwarte kleuren, schaduwen, prachtige kadreringen en fijn soepel en spannend camerawerk, de vrouwen, de muziek en een kleine fetisj voor trappen: daar alles draait het om en dat alles is uitstekend in orde. Neemt niet weg dat de film als geheel af en toe wat wegglijdt in onduidelijkheid of zelfs saaiheid, maar de balans slaat uiteindelijk positief uit. 4,0*.

Vrijdag 16 mei te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik ('Noir Night').

Dat wordt genieten.

Goeie film waarin een prive-detective een verloren vrouw oppikt in zijn auto. Een vrij harde (zeker voor die tijd) film-noir met een anti-held als hoofdpersonage (een meer dan prima rol van Ralph Meeker). Mooi in beeld gebracht met uitstekend camerawerk. Het plot is wellicht wat overvol, maar het sterke einde maakt dit wel goed.

Eën van de beste film noirs vol avontuur, spanning, afwisseling en actie. Ik blijf echt geboeid kijken tot de verrassende ontknoping.

Fraaie film-noir die het geweld niet schuwt en wat voloptueuze dames laat meespelen. Het draait allemaal om detective Mike Hammer, type eikel, die eigenlijk al in de beginminuten van deze film zou moeten sterven door een ongeluk. Dit gebeurt niet en hij raakt verwikkelt in een mysterieuze zaak met een nog mysterieuzere koffer! Ondanks dat Mike een lullo is, was ik toch wel benieuwd naar hoe ie dit allemaal ontrafelt en het einde viel dan ook absoluut niet tegen! De weg er naar toe had echter wel wat overbodige hobbels, dat dan weer wel.

IJzersterk eerste uur, daarna wordt het verhaal steeds minder overtuigend en zelfs een beetje rommelig. De matige vrouwelijke acteerprestaties helpen de film ook niet naar een hoger nivo. En na alle ophef over het slot, vond ik het einde juist erg zwak verfilmd en vergezocht ; het past meer bij een horror film. Desondanks een aardige film noir, die het vooral moet hebben van de mooie locatie opnamen. Jammer dat veel van deze locaties niet meer bestaan.

Grappig hoe dat kan verschillen, ik vond het tweede uur juist veel meer indruk maken.

Dat dit overigens een 50's film is, is niet te bevatten. Leg dit naast pakweg een Hitchcock uit de mid-50's en je weet niet wat je ziet aan discrepantie in gedateerdheid.

Deze Aldrich doet voor mij een beetje late-60's aan; The Spy who came in from the Cold dat werk.
Enfin een tijdloos meesterwerk.

''Oh, the Jag wasn't good enough for you, huh? - Yeah, the ashtrays were all full.''

Uitstekende noir van Robert Aldrich. De opening is direct al raak. Mooi geschoten, mysterieus, sfeervol en een klasse aanzet tot de gebeurtenissen in de rest van het boeiende verhaal. Hoofdpersonage Mike Hammer mag de boeken in. Coole gast. Schuwt geen geweld en is keihard. Het verhaaltje zit bomvol met van alles en iedereen is natuurlijk nieuwsgierig naar de inhoud van het koffertje. Het einde is erg goed. Heb me prima vermaakt met deze noir, op naar de volgende van Aldrich. Dikke voldoende voor deze prent.

Ik heb Jim Thompson, Raymond Chandler en Mickey Spillane gelezen als t gaat om pulp crime verhaaltjes. Chandler is het meest begaafd in taal, Thompson is psychologisch heel goed en Spillane is het rauwst. Van de 3 is Spillane waarschijnlijk het leukst. Lees: niet perse het best.

Dus ik had hier wel zin in. Ik ben zeker niet teleurgesteld. Mike Hammer is al net zo'n cynische, vrouwenverslindende, alcoholische, geweldadige private dick als in de boeken. Natuurlijk, vrouwonvriendelijkheid en racisme (vietnamezen en donkere mensen moeten t in de boeken ontgelden) zijn hier minder aanwezig, maar over het algemeen is dit Hammer zoals ik m voor me zag.

N 3 noirs (big sleep, double indemnity en nu deze) is dit dan ook mn favoriet, tot nu toe. Alles is net even wat harder, cynischer en grappiger. Tof verhaal, met veel geweld en mooie vrouwen. Die Nick zorgde voor een mooi komisch tintje ook. Hammer met losse handjes is topvermaak en vooral Velda mag er wezen. Ik zag de Criterion versie, waar Hammer en Velda uit een brandend strandhuis lopen. Lijkt me prima. Wat betreft het koffertje? who cares. Het is een beetje sci-fi achtig. Er zit niets concreets in, maar het is wel gevaarlijk. Twilight Zone, X-Files, etc. etc.

Leuk...meer van dt. Maar wat dan? Misschien Detour (1945) ?

Mike Hammer is de man die weinig informatie nodig heeft om zijn onderzoeken te doen voortgaan en tenslotte de sleutel tot het geheim te vinden. Eén en ander is wel met een stevige korrel zout te nemen, maar feit is toch dat Aldrich een spannende misdaadfilm wist op te bouwen.
Het is een beetje zwoel voor zijn tijd, wat de mysterieuze sfeer mede bepaalt en de persoon van onze privédetective goed schetst.
Het acteerwerk is niet altijd echt overtuigend.

Het eerste uur van de film vond ik bijzonder sterk. De sfeer zat er goed in en het mysterie element boeit voldoende. Na het einde toe begon mijn aandacht wat te verslappen en werd alles wat te lang getrokken. Het einde vond ik nog best verrassend. Ander storend minpunt vond ik de niet altijd even sterk bezette bijrollen.

Door het sterke eerste uur toch nog boven gemiddeld.

Amerikaanse Film noir film welke ik gezien heb op de leuke televisie(film)zender "AMC HD" en welke gebaseerd is op de gelijknamige roman van misdaadauteur Mickey Spillane

In dit verhaal draait het om privédetective Mike Hammer (Ralph Meeker) uit Los Angeles, die op een nacht een lift geeft aan de aangeslagen jonge vrouw Gabrielle (Gaby Rodgers) langs de kant van een afgelegen weg, welke ontsnapt is uit een sanatorium. Zo raakt hij verwikkeld bij een ingewikkelde moordzaak op de zekere Christina Bailey (Cloris Leachman). Hij stuit daarbij op een misdaadbende die een geheimzinnige doos in handen wil krijgen.

Ralph Meeker is de perfecte Mike Hammer in deze inmiddels bijna 65 jaar oude sfeervolle, stemmige, snelle en gewelddadige bewerking van Mickey Spillane's boek. Jaren zijn tijd vooruit en van grote invloed op de Franse nouvelle vague (een vernieuwende filmstijl, die rond 1959 ontstond) regisseurs. Een van de betere films van regisseur Robert Aldrich, die o.a. bekend is van de films "The Flight of the Phoenix (1965)" en "The Dirty Dozen (1967)".

De film bevat ook een aantal goede wendingen en visueel gezien werd alles fraai in beeld gebracht. De cast speelt goed en overtuigend en vooral natuurlijk hoofdrolspeler Ralph Meeker. Nick Dennis (in de rol van automonteur Nick Va Va Voom, die onder een auto om zijn leven komt) was overigens een leuke en grappige toevoeging in het verhaal en qua stem deed hij me denken aan de Amerikaanse komiek en acteur Cheech Marin. Verder was Marion Carr (in de kleine rol van Friday) een schoonheid van een vrouw om naar te kijken en dat geldt in iets mindere maten ook voor Maxine Cooper (in de rol van Velda Wickman, die de vriendin is van Mike Hammer).

Al met al een lekker wegkijkende ouderwetse boeiende Film noir film, met een sterk creepy (zeker qua geluid) einde m.b.t. de inhoud van de doos.

P.S. de Amerikaanse jazzzanger, pianist en songwriter Nat 'King' Cole is ook eventjes te zien in deze film.

Verwarrend en moeilijk verhaal met een zeer vreemd plot. Nee, beetje vergezocht vond ik...