The Emerald Forest (1985)
Alternatieve titel: Het Smaragdgroene Oerwoud
Verenigd Koninkrijk
Avontuur / Actie
114 minuten
geregisseerd door John Boorman
met Powers Boothe, Meg Foster en Yara Vaneau
De Amerikaanse ingenieur Bill Markham verhuist met zijn gezin naar de rand van het Amazonewoud in Brazilië, waar hij meewerkt aan de bouw van een gigantische waterdam. Tijdens deze werken wordt zijn vijfjarig zoontje Tommy ontvoerd door een volksstam uit het regenwoud. De komende tien jaar spendeert Bill elk vrij moment aan de zoektocht naar zijn zoon en hij spaart hier kosten noch moeite voor. Zijn volharding levert uiteindelijk vruchten op: hij vindt Tommy en hij maakt kennis met de leefwereld van zijn zoon en de stamleden.
Blijft een klassieker van niveau.
Film met het hart op de juiste plaats. Een mix van ecologische thriller en familiedrama. Het redden van de Amazone, is het nog geen heel verouderd onderwerp. Het script schijnt te zijn gebaseerd op waargebeurde feiten. Regisseur John Boorman geeft met de film een duidelijk signaal af, dat meer te maken heeft met het verlies aan natuurschoon en de Indianencultuur, dan het verlies van de zoon. Alhoewel die boodschap vrij nadrukkelijk naar voren komt was het in beeld brengen van de Indianencultuur wel interessant om te zien. De film is zeker de moeite van het kijken waard, al was het alleen maar om het prachtig in beeld gebrachte natuurschoon. (en dan heb ik het niet alleen over de Indianenmeisjes die vrij naakt in beeld lopen) De zoon van de regisseur Charley Boorman was echter een mis-casting.
Ik sta volledig achter de eco boodschap van de film en het is pijnlijk om te zien dat we er niks van geleerd hebben. Sterker we maken er op een steeds hoger tempo een puinhoop van en zelfs het Coronavirus weet ons niet te remmen. Ook zijn alle opnames in de jungle prachtig en de topless indiaantjes fijn om naar te kijken. Tot zover de positieve punten.
Maar daar waar het drama betreft gaat Boorman op de sleutelmomenten compleet de mist in met zijn regie. Nu is het al vrij ongeloofwaardig hoe vader en zoon elkaar weer vinden, maar dat de indiaanse krijgers die achter hen aanzitten plots geen enkele pijl meer kunnen schieten en zelfs vanaf vijf meter, missen alsof het een schietkraam op de kermis betreft slaat echt de plank volledig mis.
Hetzelfde geldt voor de aankomst in de bewoonde wereld. Dat ze iemand tegenkomen die hen helpt is tot daaraan toe. Maar dat die persoon vervolgens zijn eigen leven op het spel gaat zetten met de overval op het boordeel, wordt nergens geloofwaardig gemaakt.
Tot slot is een zin van twijfel genoeg reden om direct de hele bouwput van de stuwdam te ontruimen, en ook zodanig dat er ook helemaal niemand achter blijft om de boel te monitoren is weer totaal idioot.
Maar goed, de man heeft in Zardoz en The Exorcist 2, nog wel gekkere dingen uitgehaald.
A fijn, kom op een 3,5, een halfje hoger dan vroeger, want het was best vermakelijk.