Nightwatch (1997)

Ik was een prepuber die alleen maar veel schieten en sensatie wou...

'Older, but wiser', heet dat dan...

Eerste uur vond ik de film tamelijk saai, met heel even een creepy moment, ik heb hem na een uur stop gezet omdat ik bijna in slaap viel....letterlijk. in gedachten kreeg hij van mij 2*. De volgende avond verder gekeken, en ben content dat ik dit gedaan heb, ik vond het een zeer spannend half uur, daarom 3*.

Vermakelijk en sfeervol filmpje. Het verhaal vond ik wel leuk, de uitwerking is degelijk tot goed. Nightwatch mocht voor mij gerust was spannender zijn, al zitten er wel af en toe enge stukjes in, al duren die niet lang. Maar het mortuarium is een ideale locatie en dat levert toch wel enkele leuke scenes op. Het acteerwerk is goed en er zit ook voldoende humor in de film in. Voor de rest hou ik wel van films waarbij het raden is naar de moordenaar. Misschien was het leuker geweest als we bij deze film de moordenaar wat later kenden, maar echt storend vond ik dat niet. Ik dacht wel dat ik wist wie de moordenaar was, en ik had het op bij het juiste eind, echt moeilijk te voorspellen vond ik dat niet, al weet je natuurlijk nooit. Het deuntje van This Old Man dat vaak in de film terugkomt werkt ook wel aanstekelijk. Al bij al zeker een sfeervol en leuk filmpje en heb er wel nog van genoten, maar toch miste ik dat beetje extra. Het is een redelijk onopvallende film en zal zeker niet blijven hangen, maar echt slecht is deze natuurlijk ook niet. Er zitten voldoende leuke scenes in. Af en toe een beetje meer vaart er in en iets meer spanning en deze film zou ik nog wat hoger beoordelen.
Voorlopig: 3.25/5

Best aardig, hoewel ik op een gegeven moment wel uitgekeken was op het mortuarium, en de pijlen wijzen zó duidelijk in de richting van de éne verdachte dat ik automatisch met de ándere rekening ging houden (en terecht, naar later bleek – hoeveel origineler was het geweest als één der vriendinnetjes de dader was geweest?). Maar goed, het is allemaal niet verkeerd, Brolin haalt zeer effectief het bloed onder je nagels vandaan, en het is altijd leuk om toekomstige "sterren" in hun jonge jaren te zien. (Wat dat betreft is het trouwens merkwaardig dat John C. Reilly als Nolte's ondergeschikte collega geen vermelding bij de eindcredits krijgt – hij was toentertijd dan misschien nog wel niet zo heel erg bekend, maar zijn rol was toch redelijk groot, zeker als je ziet dat bijvoorbeeld de acteurs van de creeps in de kroeg wèl expliciet genoemd worden.)

Slechts drie jaar na zijn Scandinavische succes trok regisseur Ole Bornedal naar Amerika om zijn project een internationaal randje te geven. Het gevoel dat het voor extra centjes gebeurde, heerst overigens sterk, want er wordt geen enkel nieuw moment in het verhaal geschreven. Min of meer precies dezelfde inhoud wordt opgebouwd en uitgewerkt, alleen dit keer met erbarmelijk acteerwerk van specifiek Ewan McGregor en Patricia Arquette. Josh Brolin is de enige die zijn personage wat flair mee kan geven, maar zijn verschijning is dermate beperkt dat het voor 't eindresultaat weinig verandering brengt. Het eerste halfuur blijft vanwege de mogelijke paranormale inslag degelijk, eenmaal de film naar de tweede helft kantelt vervalt het in saaiheid en gebrekkige stimulatie. Ik heb me zelden zo zitten vervelen tijdens een horrorthriller en sta een beetje te kijken van de positieve geluiden.