Faust: Eine Deutsche Volkssage (1926)

Vond ik ook wel leuk!

Voor de rest vond ik het maar een matige film, ik ben precies ni zo ne 'Murnau'-mens.
Veel onnodig theatraal gedoe en veel te veel romantiek naar mijn goesting. Ik had nochtans uitgekeken om deze film te zien, maar weeral toch fel teleurgesteld. Het eerste halfuur was nog het beste, zoals velen hier voor mij ook al hadden vermeld. Daarna krijgen we een beetje een platte love story. Murnau toch.
Alhoewel ik 'Der Letzte Mann' geweldig vond, omdat deze uitblonk in zijn simpelheid en realiteit buiten dan het hilarische einde, vond ik de drie andere films die ik van hem heb gezien, saai en echt niet mijn 'cup of tea'. Soms heb ik het gevoel dat mensen bij dit soort films het slechte overacteren en het nogal oppervlakkige sprookjesachtige verhaal goed praten door te zeggen: 'das wel ne film van de jaren 20 he!' (ik denk dan nog meer aan 'The Phantom of the opera' (1925) en 'Ben-Hur' (1925) met hun belachelijk slecht verhaal). Decor en kostuums kunnen misschien mooi zijn, maar ik vind dat een film moet kunnen verbazen en laten meevoelen met personages. Ik had bij deze film een afstandelijk gevoel dat ik herkende van de 'Nibelungen' (1924) waar dat eigenlijk nog erger was. Maar ja, ik vind melodrama dan ook vaak tegenvallen, ieder zijn ding zeker.
Al bij al is het natuurlijk geen superslechte film, hij is ook juist niet gebuisd, omdat het echt wel verschillende mooie scenes bevat en hij veel invloed heeft gehad. Al bij al keek de film ook nog wel lekker weg, buiten dan enkele saaie stukken.
Ik vind gewoon dat er een gigantisch groot verschil is tussen dit soort films en bijvoorbeeld 'Greed' (1925), 'Metropolis' (1927) of Murnau zijn 'Der Letzte Mann' (1924). Die gaan toch een stuk dieper volgens mij (en deze zijn van dezelfde periode!).

Het zal wel gewoon mijn afkeer voor religieuze fantasy en oppervlakkige romantiek zijn.

2,5

Een meer dan aardige film van Murnau, met af en toe geweldige effecten.

Want de film ziet er erg goed uit voor zijn tijd. De decors zijn in combinatie met de sterke effecten soms alleen al de moeite waard. In Sunrise zag je dat soms ook, maar hier zie je het helemaal goed terug.

Emil Jannings speelt hier behoorlijk sterk als de duivel, maar komt af en toe ook wel wat komisch over moet ik zeggen. Of dat ook echt zo bedoeld was durf ik niet te zeggen. Het hoort er natuurlijk ook wel een beetje bij omdat het acteerwerk in de stomme film nu eenmaal vaak veel expressionistische was en dat zie je hier ook duidelijk terug.

Ook de soms behoorlijk aanzwellende muziek mag er best zijn en versterkt de algehele sfeer die de film uitademt. Het verhaal is degelijk, soms best bijzonder, maar daarnaast zijn er ook stukken dat de film wat wegzakt. Daarnaast is ook niet alles even interessant. Het einde met de brandstapel is dan wel weer sterk.

Sunrise is en blijft echter veruit Murnau’s beste werk.

3,5*

Ijzersterke Faust verfilming die juist door de schitterende expressionistische beelden als zwijgende film juist goed tot zijn recht komt. De special effects zien er trouwens prima uit voor die tijd. Verder bewijst Murnau met deze film nogmaals dat de Duitsers destijds meesters waren in de expressionistische filmkunst. Ik zie de jaren twintig van de vorige eeuw daarom nog altijd als de gouden jaren van de Duitse cinema. Daar kwam helaas abrupt een einde aan in 1933 toen Adolf Hitler aan de macht kwam.

Verder vind ik Faust van Goethe nog steeds een zeer boeiend verhaal. Willen wij dat allemaal niet als wij op leeftijd zijn terugkeren naar onze jeugd? Eenmaal op leeftijd waarderen wij de jeugd, doch zouden wij er naar terugkeren dan zullen we weer op de dezelfde problemen stuiten als toen we nog jong waren. We zullen misschien net als Faust nadat hij Gretchen in de misère heeft gestort de jeugd vervloeken.

4,5*

Geen idee hoe ik bij deze film terecht ben gekomen, maar de waanzinnige poster en het plot dat me direct aansprak hebben me doen besluiten deze gelijk op DVD aan te schaffen. Vanuit de UK een pracht special-edition binnen gekregen en een dag later gelijk maar bekeken.

Had de keuze uit 2 versies, onder begeleiding van twee soorten muziek: met harp gepingel of het geluid van een orkest. Uiteraard voor die laatste gekozen en vrijwel vanaf de eerste minuut genoten van deze ontzettend oude film.

Film ziet er voor zijn tijd echt geweldig uit. Vond de muziek ook van zeer toegevoegde waarde en sommige special-effecten waren om te smullen.

De film wordt bij het romantische gedeelte een beetje langdradig en even lijkt de film het niveau van het eerste half uur niet meer te halen. Gelukkig is het einde spannend en blijkt Faust een hele fijne film ervaring!

Blij dat ik deze op DVD heb met de zelfde briljante poster als hier boven!

Must Have!

Heerlijke film inderdaad, Ik wil die special edition eigenlijk ook. Tevens ben ik wel benieuwd naar het boek van Lotte Eisner over Murnau, maar die lijkt niet heel makkelijk voor een normaal bedrag te pakken te krijgen.

Ik heb de gerestaureerde versie van 116 minuten gezien met de Timothy Brock score, die past er erg goed bij en zou ook zonder beelden de moeite waard zijn. Wat was die Murnau visueel toch sterk.

Geweldige film. Bevat eigenlijk alles: ijzingwekkende sfeer, lekker tempo, schitterende en aangrijpende camerabeelden. Sja, een klassiek meesterwerk in elke zin van het woord.

Onbeschrijflijke sets en FX, en een prachtige rol van Emil Jannings die er erg veel plezier in lijkt te hebben. Wat mij betreft één van de absolute hoogtepunten van de zwijgende film. Overigens wordt Gretchens broer Valentin gespeeld door de latere Hollywood-filmregisseur William Dieterle.

Wat een geweldige film! Mijn verwachtingen lagen niet bijzonder hoog, omdat ik niet erg positief ben over die andere horrorklassieker van Murnau. Dit heeft echter alles wat Nosferatu niet heeft: prachtige decors, sterke personages en vooral vaart. De special effects zijn verrassend sterk voor die tijd en Faust schaart zich hiermee moeiteloos tussen mijn favoriete expressionistische films. Ik zou er bijna het boek van gaan lezen, maar heb doorgaans veel moeite om het werk van Goethe vlot te lezen. Geen idee of de film goed het boek volgt, maar de film is in elk geval divers en fantasierijk. Hier en daar een sterk vleugje drama. Dit moet een grensverleggende film zijn geweest in die tijd en de kwaliteit druipt er tegenwoordig nog van af. Dikke aanrader!

Deze is inderdaad beter dan Nosferatu wat verhaal en karakters betreft. Ook visueel erg sterk vooral eerste half uur. Helaas van het moment dat de jeugdig geworden Faust zijn muze vindt (totaal willekeurig zonder enige opbouw) werd de film vervelend en saai met een cliché moraal op het einde. De verhaallijn van de heersende pest werd opeens niets meer mee gedaan, dat was blijkbaar vanzelf opgelost? Het verhaal heeft zeker potentieel maar de uitvoering vind ik zeker in de 2de helft matig tot zwak. Dan vind ik Phantom of the Opera en Hunchback of Notre Dame een stuk beter.

Ik niet hoor

Maar ieder zijn ding. Ik vond die vermakelijk. Deze echt goed.

Ik neem dat je reageerde op mijn post?

De film was zeker niet slecht, visueel erg sterk op het niveau van Metropolis. Ik vond dat het einde me nogal met een wrang gevoel liet zitten.

Nu als je van silents houdt, kan ik je anders wel films aanbevelen die ik dan wel goed kan smaken

Of silents die ik niet goed vond vind jij misschien wel goed

Mag ik in dat geval Sunrise en 7th Heaven aanbevelen?

Bekende klassieker die ik nog te gaan had. In de film zitten heel wat genres verwerkt, naast horror zijn dat o.a. drama, fantasy en romantiek. Het is weer een hele degelijke film van Murnau, groot aangepakt, met erg fraaie cinematografie en mooie effecten. Het verhaal - de duivel sluit een weddenschap af dat hij zal slagen om de ziel van Faust, een goed mens, te winnen - levert meteen een duistere spanning en strijd op. De eerste helft is ijzersterk, daarna belandt het horrorelement wat meer op de achtergrond en wordt het meer een (romantisch) drama. 3,5*

Na Nosferatu is Faust de tweede film die ik zie van F.W. Murnau. Voor Faust kreeg Murnau een onbeperkt budget.

Satan en de aartsengel Gabriël sluiten een weddenschap af. Als Satan al het goede uit Faust weet te verdrijven is de aarde van hem.

Faust is mooi opgenomen en visueel schitterend. Met name de scènes met Satan en de aartsengel vond ik bijzonder mooi. Deed me ook erg denken aan de Disney-film Fantasia. Naast Fantasia heeft Pinocchio ongetwijfeld ook inspiratie gezocht bij Faust. Helaas zijn die scènes erg kort. Verder zitten er ook nog een aantal mooie sets in en de beelden van het door pest geteisterde Duitsland waren zeker niet verkeerd.

De film was vrij lang, ongeveer 2 uur en dat is toch lang om naar een film met wazig en blokkerig beeld te kijken. Misschien had ik ook geen public domain-versie van de film moeten kijken. Het verhaal is in het midden stuk een beetje chaotisch, maar hervind zich dan weer om tot het tragische einde te lijden.

Nosferatu was toch meer mijn soort horror-film, met de make-up en het briljante schaduwwerk. Het verhaal van Faust spreekt mij wat minder aan. Toch was het leuk om dit oude Duitse volksverhaal eens in een mooie silent uitgewerkt te zien.

Ik zag Faust staan en gokte al dat jij het zou zijn, komisch

De eerste Duitse film van Murnau die ik zag, en hoewel sommige stukken indrukwekkend waren vond ik het soms ook wat langdradig, vooral als Faust naar die Heimat gaat, en er lange scenes zijn de tante met haar liefdesdrankjes, de schone Gretchen -tevens de dame met het langste kapsel van Duitsland- die met kindertjes in de wei speelt en dergelijke. Maar laat ik me concentreren op de positieve punten: voor die tijd spectaculaire effecten, vooral het eerste half uur zit er vol mee, een grimmige en licht waanzinnige sfeer als de pest heerst, goed spel, met name van de diabolische Emil Jannings, en opmerkelijk goede make-up: ik dacht dat de jonge en oude Faust door twee verschillende acteurs werd gespeeld.

Zoals gebruikelijk in stomme films is de versie (oftewel met welke muziek kijk je de film) van groot belang, en de Brock-versie werkt prima.

FAUST is de laatste Duitse film die Murnau maakte voordat hij naar Amerika vertrok. Het was ook de duurste productie van de filmmaatschappij UFA tot dan toe. Alle middelen zijn uit de kast getrokken om een visueel spektakel te creëren. De film blinkt dan ook vooral uit in, voor die tijd, vooruitstrevende special effects. Verder is goed te zien hoe mooi er met licht gewerkt werd, dit al dan niet in combinatie met rookeffecten zodat die voor een mysterieuze en droomachtige sfeer kunnen zorgen. Ook worden licht en schaduw gebruikt om een contrast tussen goed en kwaad te creëren. Zodat de duistere aspecten van Faust, en zijn menselijke aard, duidelijker naar voren kwamen. Na de prachtige start, begin je algauw ook de minder sterke punten te zien en tussen het midden en het einde wordt het verhaal zelfs te melodramatisch doordat de nadruk teveel komt te liggen op de liefdesrelatie tussen Gretchen en Faust. Erger nog is de als komische noot bedoelde scene waar Mephisto achterna wordt gezeten door Gretchens hitsige tante. Nu ben ik niet heel bekent met het Faust-verhaal van Goethe maar die scene leken toch vrij uit de toon te vallen met de rest. Iets van meer persoonlijke aard was het geval dat ik Emil Jannings als Mephisto een beetje irritant vond overkomen. De film heeft een visueel erg sterk begin maar zakt helaas later af naar een nog steeds goed niveau maar duidelijk wel minder.

De film had wel een uur korter kunnen zijn. Door het saaie middenstuk vooral een matige score. Ziet er allemaal wel aardig uit. Het einde is goed.

Deze Murnau is veruit de beste die ik tot nu toe zag. Het is mijn vijfde en de andere vier zijn allemaal eerder gemaakt. Vooral schitterend gecaste rollen van acteurs en actrices die vooral expressief zijn (en dat is wat anders dan theatraal). Ik kan me haast niet indenken dat Murnau niet de tekeningen van Rembrandt als belangrijke inspiratie had. Die zijn ook vaak expressief en vol emotie en ik zag dat hier vaak terug. Neem bijvoorbeeld de oude Faust, dat was echt net een tekening van Rembrandt.

Ik zag de film met de score van Timothy Brock die effectief, vrij traditioneel maar ook niet te opdringerig is.

Op naar Murnau's Ameikaanse films. De twee die ik heb dan.

Mijn 4e film van F.W. Murnau die vooral uitblonk door zijn vooruitstrevende cinematografie en special effects. In de jaren '20 was het voor veel filmmakers zoeken om de stap van podium naar het doek te maken. Ook voor acteurs natuurlijk. Murnau zet alvast enkele stappen te gelijk vooruit met zijn visuele aanpak. De basis is een variatie op de opera met de nodige drama en het verhaal rond Faust dat (soms minder duidelijk) later nog wel meer verfilmd werd.

Ik ben bij deze film eerder verwonderd dan echt geboeid. Visueel zijn er absoluut mooie dingen te zien, maar een groot deel van de film neemt de dramatiek toch de overhand en is dat minder toegankelijk dan bvb Ben-Hur van het jaar voordien of de grappen van Keaton, Chaplin en Lloyd. De film ad sich is sterk verouderd, wat niet onlogisch is na bijna 100 jaar. Maar de mooie effecten maken veel goed en zorgen dat dit best wel te genieten is.

Ik heb toch betere films uit de jaren 20 gezien. Voldoet helaas niet echt aan de verwachtingen omwille van een overdaad aan pathos en bombast. De voornaamste kwaliteiten zijn dan misschien wel de filmtechniek en het experimenteren met belichting en speciale effecten.

Ik was danig onder de indruk van de prachtige kostumering en sfeer, zeker voor een film uit 1926. Bijzonder sfeer- en klassevol gebracht. Dat mag overigens niet verbazen van Murnau, toch een vakman uit zijn tijd met evenzeer het hoog aangeschreven Nosferatu en Sunrise op zijn oeuvre. Misschien zag ik een volledig gerestaureerde versie, dat kan, maar toch blijf ik onder de indruk. Het blijft gewoon knap, ook zonder opsmuk.

Het verhaal gaat over de alchemist Faust die zijn ziel aan de duivel verkoopt. Het is gebaseerd op de legendarische figuur Faust en de bekende klassieke versie van het Faust-verhaal van Goethe. Het Duitse filmexpressionisme ken toen een bloei en Murnau was toch één van de grondleggers ervan. Het acteerwerk is zoals we mogen verwachten van stomme films theatraal, maar Murnau compenseert dit met spectaculaire special effects en ingenieus gebruik van de camera. Kosten noch moeite werden gespaard en daar hing een prijskaartje aan vast, welk naar verluidt niet in overeenstemming stond met de magere opbrengsten.

Wat een geweldige ervaring om zo'n werkstuk te zien. De herziene versie kwam met mooie muziek erbij en hoewel de leeftijd van de film natuurlijk enorm bepalend is, was dit zeker geen belemmering. Integendeel, het was juist gaaf te zien hoe creatief de beelden tot stand zijn gekomen. Dat leverde een heel sfeervolle en af en toe huiveringwekkende filmervaring op.