An Affair to Remember (1957)

lang geleden gezien naar aanleiding van sleepless in seattle. 3.5*

Voor degenen die van een ontroerend romantisch verhaal houden, is deze film een echte aanrader. Ik heb de DVD in Frankrijk gekocht en hij heeft daar de titel "Elle et Lui". Het beeld van deze kleurenfilm is haarscherp. Prachtig camerawerk, schitterende locaties (o.a. in Zuid-Frankrijk aan de Middellandse Zee en New York) en realistische decors maken deze film tot één groot kijkfeest. De tijdsduur van 1 uur en 50 minuten vliegen voorbij.

Heel mooie film. Wordt inderdaad geparodieerd in SLEAPLESS IN SEATTLE. Dat duidt meer weer eens aan hoe belangrijk deze film wel niet is. 4 sterren.

Op de top van het Empire State Building is ie ook te koop.

Inderdaad best een leuk idee en een soort van basis voor veel latere romcoms, maar bij vlagen ook echt te oudbollig en zoetsappig ( dat kinderkoortje ) . En uiteraard een geweldig tearjerker-einde .

Maar de hoofdrolspelers zijn leuk (al is Kerr af en toe nogal overdreven bezig) en de setting en lokaties zijn ook oke.

Mooie film. Kerr zet een af en toe bijna hysterisch karakter neer, verward en onzeker - geen wonder van dat ongeluk... Cary's charme is, zoals zo vaak, weer ronduit onweerstaanbaar. Leuke ingehouden humor, prachtige sets... Alleen zakt het tempo richting het einde compleet in, jammer!

Heerlijke film, zeker het eerste deel op de boot is geweldig. Helaas is het tweede deel een stuk minder, maar dat wordt op het einde weer goedgemaakt.

3.5*

Ohhhh hahahaha wat geweldiggg!!

Ik zit te snotteren met een doos tissues hahaha

Prachtige film!

Heerrrlijk ouderwets.. vooral de achtergronden en scenery..

Ik heb al veel van die klassiekers gedownload en ik heb ook al een aantal films gezien waarin wordt gerefereerd naar deze..

Weet niet meer hoe ik er nu van de week op kwam om deze te gaan kijken.. maar ik heb er zeker geen spijt van en ik ga hem denk ik ook nog wel vaker kijken!

Een mengeling tussen een romantische klassieker en een clichématige, sappige soap, die meer gedateerd op mij overkwam dan ik vooraf gedacht had. Vanzelfsprekend beschikken zowel Deborah Kerr en Cary Grant over een natuurlijk charisma, waarbij de laatste slecht zichzelf hoeft te zijn. En van de regisseur is het knap dat zelfs in de vele kalme scènes je als kijker de verlangens, hunkering en droevenis blijft voelen en zien, maar het verhaal mist (ook voor de jaren vijftig originaliteit.

Oubollig voor de moderne kijker, heerlijk voor wie houdt van two bright stars doing their thing. De scène met de grootmoeder is tegelijkertijd uiterst voorspelbaar en zeer ontroerend. En wat is Cary Grant ontzettend ongeloofwaardig als kunstschilder (ongeveer net zo erg als toen hij een jaar later in Indiscreet een financieel expert moest spelen), zonder dat dat ook maar iets afdoet aan mijn kijkplezier. Een ultieme three handkerchief movie.

Ik dacht Leo McCarey/Cary Grant ik begin vandaag met een komedie, maar dat is het dus helemaal niet. Het eerste uur is sowieso nogal slap (vooral het eerste stuk op de boot), maar naarmate de film vordert wordt hij wel beter door de 'hartverscheurende' romantiek.

Het had zo een rol kunnen zijn die voor Grace Kelly was geschreven, maar omdat die niet meer beschikbaar was is men uitgeweken naar Deborah Kerr. In sommige films vind ik haar erg op haar plek, hier eigenlijk ook wel, maar echt sprankelend vind ik haar niet. Je raakt er wel op uitgekeken.

edit: ik lees op imdb dat Ingrid Bergman en Doris Day zijn overwogen voor de rol. De eerste was compleet ongeschikt geweest denk ik. Die tweede eigenlijk ook, te weinig chique.

Een aardige romantische film van Leo McCarey, die hier en daar toch wel wat gedateerd overkwam. De eerste helft is het sterkst, met een Cary Grant, die redelijk goed op dreef is. Deborah Kerr is redelijk en helaas ook niet meer dan dat. Gelukkig zijn de dialogen wel vrij goed en onderhoudend. Het hele gebeuren op de boot is best vermakelijk, al neemt het soms wel wat soap-achtige neigingen aan.

Het verhaal is redelijk voorspelbaar en zakt ook wel enigszins in op het moment dat de hoofdrolspelers van de boot af gaan. Vandaar af aan wordt op een ietwat langdradige toegewerkt naar de afloop. Overigens is de cinematografie best in orde, met mooie plaatjes vanaf de boot genomen en ook de technicolor is hier best mooi.

De film mag zich volgens critici nog altijd een van de meest romantische films aller tijden noemen, maar daar ben ik het niet mee eens. Het is zeker niet slecht, maar er zijn genoeg (oudere) romantische films, die leuker, romantische en uiteindelijk dus ook beter zijn.

3,0*

Trailer / Filmclip @ Youtube

Mijn “Week van de Herziening” is wat teleurstellend begonnen. Deze film is niet zo leuk als ik mij meende te herinneren. Vooral het laatste deel –vanaf de gemiste afspraak op de Empire State Building– vind ik nogal krampachtig. De eerste anderhalf uur is het een aardig romantisch verhaal. Suikerzoet weliswaar, maar dankzij het natuurlijke charisma van Grant en Kerr goed te pruimen. Jammer van dat moeizame en volgens mij overbodige laatste stuk.

Overroepen klassieker toch wel, die niet meer van deze tijd is. Inmiddels kunnen dit soort films met allerlei romantische clichés niet meer. Het werd ook nog eens onnodig langdradig op het eind. Grant en Kerr waren ook niet echt super, had eigenlijk meer van ze verwacht qua chemie. Maar goed, misschien ging ik met een verkeerde insteek deze film in, want ik had stiekem gehoopt op meer fun ipv dit melodramatische gedoe...

Aardige film waarin een verloofde man een andere vrouw ontmoet op een cruiseschip. Een mooi liefdesverhaal. De film had echter met gemak een stuk korter gekund en is nu nogal langdradig. Wellicht wat oubollig, maar tegelijkertijd ook een mooi tijdsbeeld. De vonken springen er misschien niet vanaf, maar Deborah Kerr en Cary Grant zijn aangenaam om naar te kijken.

Grant en Kerr worden verliefd maar het kan niet omdat ze beiden al iemand hebben. De rest gaat zoals je verwacht. Ik vond de muziek wel heel mooi.

Met Make Way for Tomorrow (1937), The Awful Truth (1937) en Duck Soup (1933) scoorde regisseur Leo McCarey bij mij 4,5*, 4* en nogmaals 4*. Deze film heeft ook nog eens Cary Grant die ik graag zie. Dat beloofde wat.

Maar ik kwam er echt moeilijk doorheen, ik was zelfs wat blij dat het voorbij was. Een beetje belegen en slecht oud geworden; dan raad ik toch lieverBrief Encounter (1945) van 12 jaar eerder, die voelt voor mij een stuk tijdlozer en genuanceerder.

2,5*

Overspel was nooit zo romantisch. Romcoms zijn meestal een genre dat wat op de zijlijn speelt en als melig worden beschouwd. Maar in de tijd van het oude Hollywood was het genre nog ijzersterk. Met mooie dialogen, passende decors en kostumering en vooral veel charme tussen de acteurs. Acteurs als Cary Grant en Deborah Kerr weten perfect hoe ze het genre moeten spelen en het charisma spat van het scherm. An Affair to Remember is verder niet zo speciaal, het is vooral mooi in de eenvoud. Een liefdesverhaal met een snuifje drama. Geen film die echt blijft hangen, maar waar ik toch best van genoten heb.

Volgens de Engelse filmcriticus en scriptschrijver Paul Dehn bestaat deze film uit "90 masterly minutes of entrancing light comedy and 25 beastly minutes of beastly, melodramatic, pseudo-tragic guff." (Wie niet weet wat guff is zal het wel uit de context kunnen opmaken.) Maar die laatste scène is dan wel weer behoorlijk spannend.

Cary Grant en Deborah Kerr vormen een uitstekend koppel in deze romantische film. De chemie tussen hen is duidelijk aanwezig en ze acteren allebei uitstekend. Vlotte dialogen ook. De setting op de boot is bovendien alleraardigst en ook het sterkste deel van deze film. Op visueel gebied heeft de film de tijd goed doorstaan. Na de mislukte ontmoeting in het Empire State Building zakt de film een beetje in, maar de ontknoping vond ik dan wel weer uitstekend. Fijne film.