Sutorenjia: Mukô Hadan (2007)

Gezien op het AFFF 2008. Mooi vormgegeven anime met een leuk verhaaltje (echter niet heel bijzonder), gegoten in een mix van bloederige gevechten en subtiele humor. De hoofdpersoon deed wel wat denken aan Rurouni Kenshin, evenals de animatiestijl.

niet echt bijzonder maar wel vermakelijk, de animatie ziet er verder ook goed uit, leuke film voor de samurai / anime liefhebbers

Heerlijke actie flick. Zeker vergelijkbaar met andere anime zoals Basilisk, Karas, Samurai Champloo enzovoort.

Het is een tijdje geleden dat ik nog eens anime gekeken heb. Dit is een combinatie tussen een actie en een animefilm en is precies op een westers publiek gericht als je naar de verhaalverteling en regie kijkt. Er word erg veel (té veel) gebruik gemaakt van 3D shading technieken en dat is toch wel een storend effect. Van het verhaal loop ik nu niet meteen wild maar toch is de film een mooie vloeiende opeenvolging van actie, (getekende) natuurshots en karakteropbouw.

Echt geen verkeerde film. Hoewel 't natuurlijk "typisch" een anime film is (some een beetje raar en overbodig engels vanwege verschillende intepretaties van de japanse taal) toch erg vermakelijk.

Spectaculaire samoerai anime, die qua verhaal niets bijzonders is, maar de animaties is werkelijk ongelofelijk prachtig gemaakt, met het mooie epische soundtrack is het een zeer vermakelijke film.

Prachtige film die mijn verwachtigen helemaal waarmaakte. Het is een mooi verhaal om te volgen en het geheel zit dan ook vreselijk goed in mekaar.

De naamloze ronin is echt zo een personage wat ik zoek in een samoeraifilm. Hij heeft geen naam, zegt enkel wat nodig is en is supersnel met zijn katana. Daartegenover staat een slechterik die uiteraard ook erg behendig is, en dan leef je als kijker ook naar dat einde toe waarin je hoopt dat die twee tegenover mekaar komen te staan. En dat eindgevecht tussen die twee komt er natuurlijk ook.
Ook het jongetje Kotaro en zijn hond Tobimaru zijn leuke personages die een hoofdrol in het verhaal hebben.
Er zijn uiteraard verschillende mooie scènes. De mooiste vind ik de eerste ontmoeting van de naamloze ronin met de blonde slechterik. Die scène is echt meesterlijk, al is het eindgevecht ook heel erg goed gemaakt.
Ik vraag me wel af of onze held nog lang zal leven. Hij is namelijk ook gewond geraakt bij het eindgevecht en als hij op het einde weggaat is er duidelijk een spoor van bloed te zien in de sneeuw.

Sword of the Stranger is een prachtige film waaraan men heel zorgvuldig en met oog voor detail heeft gewerkt. Ook de muziek is prachtig en erg sfeervol en past perfect bij de beelden. Sword of the Stranger is dan ook een absolute aanrader!

Fijne poging van Bones om het anime/samurai genre weer een beetje leven in te blazen. Ze zijn duidelijk niet uit op vernieuwing, maar pogen gewoon een kwalitatieve update te brengen van het bekende gebeuren.

En daar slagen ze aardig in. Animatie is bij momenten zeker mooi. Achtergronden stijlvol en gestileerd. Verhaaltje is ondertussen wel bekend, maar toch fijn uitgewerkt. Gevechten mooi gechoreografeerd en bij momenten lekker hectisch.

Weinig op aan te merken, behalve dan dat er niks is dat echt uitschiet. Zelfs de soundtrack is aardig voorspelbaar. Echte wow-momenten zitten er niet in, waardoor de film niet een al te diepe indruk nalaat. Beetje jammer.

Maar verder erg fijn tijdverdrijf. 't Is mooi, rustig, stijlvol en goed uitgewerkt. Maar dat net ietsje meer wil het nooit worden.

3.5*

Ik ben op het moment in een animé-inhaalrace bezig en tijdens het zoeken naar potentiële pareltjes kwam ik deze tegen. Wat een briljante film is dit gebleken! Andô komt met een oppervlakkig verhaal, maar weet dit zo uit te werken dat het me toch aardig heeft weggeblazen.

Het verhaal is aardig standaard dat draait om een gewild goedje dat het eeuwige leven biedt. Dit trekt verschillende partijen aan zoals de Ming en de Akaike. Daartussenin staan de naamloze Samurai ('Nanashi'), het jochie Kotarou en zijn hondje Tobimaru. Het cliché verhaaltje kan zo Hollywood in, al is het gelukkig geen tranentrekker. De personages in de film zijn erg geslaagd. Nanashi is een samurai zoals je ze wilt zien; meedogenloos maar met het hart op de juiste plaats. Kotarou ontwikkelt zich ook snel van verwende blaag tot een character die je in je armen sluit. Zelfs het hondje is een belangrijke factor in de samenwerking tussen Nanashi en Kotarou wat erg mooie scenes oplevert.

De opponent herbergt ook een aantal geslaagde figuren met als toppunt de blonde Luo-Lang die continu op zoek is naar nieuwe tegenstanders om zijn skills op de proef te stellen. Het type luitenant dat zichzelf maar wat graag opwerkt tot ultieme eindbaas. Ook de Ming-vrouwtjes zijn niet voor de poes. Ik had in het begin wel een beetje moeite met de twee kampen uit elkaar te houden, want zo spreken de Chinezen onderling soms Japans, terwijl ze tegen de Akaike weer Chinees praten. Beetje vaag.

Een uitstekende cast dus maar waar Sword of the Stranger in uitblinkt is de combinatie animatie-muziek. Het tekenwerk is werkelijk prachtig, er wordt gebruik gemaakt van volle kleuren en de omgevingen zijn enorm gedetailleerd. Veel mooier heb ik het nog niet gezien, alleen in Spirited Away. Wanneer het eerste gevecht zich aandient laat Andô meteen zien waartoe hij in staat is. Je staat met je neus middenin de actie, het beeld schudt heen en weer en springt van links naar rechts. Zwaarden strijken vliegensvlug langs elkaar heen, ledematen vliegen de lucht in. Er wordt flink wat geëxperimenteerd met de camera, zooms worden toegepast, rode bloedwazen, en noem maar op. De gevechten worden hierdoor enorm hectisch en het ziet er allemaal super spectaculair uit. Ook de manier waarop een aantal mensen worden vermoord zijn van grote klasse. Lekker bloederig ook allemaal.

En zo'n gevecht gaat natuurlijk gepaard met een soundtrack en die is in mijn ogen meer dan geslaagd. Bij wat rustige- en dramamomenten wordt er fluitmuziek afgespeeld wat het gevoel bij de beelden enorm versterkt, terwijl de actiescènes ondersteunt worden door bombastische muziek die mijn bloed sneller liet stromen. Kleine kanttekening; het is wel steeds hetzelfde riedeltje maar het gevoel dat het eentonig werd had ik niet. Behoorlijk episch.

Het einde is Bossfight-waardig en spant de kroon op dit meesterwerkje. Andô heeft zich bij mij stevig op de kaart gezet.

Vermakelijke film die nooit echt top wordt.

Ik ben niet zo heel bekend met Samurai-animatiefilms, maar dit is best een redelijk leuke. Het is jammer dat het verhaaltje nauwelijks wat voorstelt en de afloop zo voorspelbaar is als een ik weet niet wat.

Want de animatie zelf ziet er behoorlijk goed uit. Er is veel aandacht aan de details besteed en dat zie je in veel scene's terug. Dat en het op momenten lekker hoge tempo van deze film zorgen ervoor dat ik me geen moment verveeld heb.

De muziek is degelijk, maar ook niet meer dan dat. Verder vond ik de film richting het einde net een klein beetje inzakken. Ik zat redelijk lang op drieënhalve ster, maar uiteindelijk wordt het net een klein halfje minder.

3,0*

YouTube - SWORD OF THE STRANGER - TRAILER

Exact wat ik dacht na het zien van deze film, maar dan ook exact.

Meer kan ik er niet aan toevoegen

Als je trouwens betere samurai anime zou willen zien, dan kan ik Samurai Champloo aanraden.

Dat is weliswaar een serie, maar alles wat hier de sterren soms net niet omhoog weet te krijgen is daar in overvloed aanwezig: sterk en vaak origineel verhaal, top muziek (als je van jazzy hip-hop houd), humor, geniale tekenstijl...

DVD's zijn eenvoudig te verkrijgen en voor de krenten (of reizigers) onder ons: alles staat ook op youtube in degelijke kwaliteit en zowat alle wereldtalen.

Had ik al vermeld dat ik de muziek ervan super vind?

Stoere, maar vooral mooie animé die naar mijn mening beschikt over

een zeer goed uitgewerkt script waardoor een aangename filmavond

zonder enige pardon weer een feit is geworden. Drieënhalve ster van

mijn kant voor Sutorenjia: Mukô Hadan (2007).

Sutorenjia: Mukô Hadan

Ik ben niet bekend in de animé (animatie) wereld buiten Dreamworks en Disney om. Ik heb vele animatie films gezien etc. maar nog nooit eentje in trant van Japanse Animé laat staan, een animé waar bloed in voor komt, mensen worden afgehakt en worden vergiftigd. Nee, deze Animé vond ik erg gaaf en ik wil Tamme dan ook nog een keer bedanken voor de kijk-tip!

De karakters vond ik allemaal erg gaaf. Het hondje vond ik natuurlijk het leukst maar de man die hem beschermde (ben de namen nu alweer kwijt, lol) vond ik ook een gaaf karakter. Heb me soms wel eens geïrriteerd aan dat jongetje als die weer begon te krijsen of te zeuren maar toch zorgt dat er niet voor dat je film saai vind.

Het verhaal in deze film kon ik fijn volgen en vond ik ook erg leuk om te volgen dus heb me prima vermaakt met de film. Met 102 minuten is het niet zo'n super korte film dus je zit wel even met heerlijk wat spektakel te kijken. Het concept vond ik oké en ik heb me dus prima vermaakt met deze Animé notabene één van mijn eerste Animé uit de Japanse kluis.

4.0*

Ps. Dit is mijn duizendste stem op MovieMeter!

.

Next: Ninja scroll .

Helemaal niet mis. De anime is op zijn sterkst tijdens de actiescènes; het ziet er lekker flitsend uit allemaal. Veel bloed ook maar minder goor dan bvb Ninja Scroll die ik eventjes geleden zag. Maar eigenlijk is het grafisch helemaal geslaagd met vooral mooie achtergronden die voor een sterk gevoel van ruimte zorgen. Het klassieke samoerai verhaal is op zich weinig verrassend maar verveelt nergens: Japanners en de Chinese bezetters werken samen om de hand te leggen op een jongen, wiens bloed onsterfelijk zou maken . De jongen krijgt hulp van een "man with no name", uiteraard een ervaren zwaardvechter. Zeker een aanrader voor wie zijn zinnen op een anime heeft gezet.

Goede film

Ik heb mij best goed kunnen vinden in deze Sword of the Strangers. Het is een samurai film met met veel nadruk op actie. Ik wil eerst beginnen met de visuele aspect van de film. Het ziet er echt prachtig uit en sommige shots lijken wel op schilderijen zelfs. Mooi gebruik van kleur en de karakter designs zijn ook goed gedaan. Vooral Luo-Lang vond ik een uitsteker met zijn blonde haar. Het verhaal is best standaard maar alsnog vermakelijk. No Name is best wel badass en een makkelijke manier om een karakter likable te maken. Kotaro en Tobimaru zijn ook leuk en de interacties tussen hun drie vond ik best charming. Nu ga ik praten over wat waarschijnlijk het meest indrukwekkende aspect is van de film. De actie zelf natuurlijk. Het is echt briljant geanimeerd en gechoreografeerd. Veel bloed, onthoofdingen en razendsnelle bewegingen maakt de actie heel spannend. De film opent met een actie scene die je gelijk in de film gooit. Ik vind de plaatsing van de actie scenes in de film heel goed uitgedacht. Een episch finale gevecht natuurlijk op het eind.

Kijk deze film als je het wat lijkt. Hopelijk blijft No Name leven op het eind!