Denial (2016)

David Irving, een mislukte historicus die steeds meer van het padje afraakte en ging geloven in het ontkennen van de holocaust. Alle overtuigend bewijs zou daarvoor ontbreken en gaskamers waren er niet. De nazi's hebben geprobeerd hun sporen goed uit te wissen (zo is er van vernietigingskamp Treblinka niets over en werden de gaskamers en crematoria in Auschwitz verwoest.
Historica Deborah Lipstadt gaat de juridische strijd met hem aan om hem op de knieën te krijgen. Vooral hoe het proces gevoerd moet worden, heeft nogal wat voeten in de aarde, omdat Debora graag overlevenden aan het woord wil, maar dat zien de advocaten niet zitten. Zij willen zich zo zakelijk mogelijk naar Irving, die zelf zijn verdediging voerde, opstellen.

Zeer strakke en ingetogen rechtspraakfilm met een machtige, smerige Timothy Spall en een Rachel Weisz die af en toe uit de bocht gaat. Het uitgangspunt is interessant, maar de boeiendste onderdelen (de pure argumenten over de Holocaust) komen uiteindelijk toch nog te weinig aan bod. Daarnaast worden enkele kleine thema's opgeworpen zonder verdere uitwerking (sluimerend neonazisme, getuigenissen van slachtoffers). Toch maakt zo'n ijzingwekkende scène in Auschwitz alleen al van Denial een kijkje waard.

Gekeken tijdens geschiedenis les. Voorspelbare film. Grootste nadeel waren sommige dialogen, erg geforceerde gesprekken. Hier bedoel ik vooral scènes met Rachel Weisz. De scènes in de rechtbank zijn echter wel goed, en Timothy Spall zet zijn rol sterk neer. Ook erg voorspelbaar en aangedikt allemaal. Niet erg om een keertje te kijken dit.

Alleen al voor het stukje historie m.b.t. deze rechtszaak vond ik deze film erg goed. Dat het juridische team geen strategie had, bleek uiteindelijk de beste strategie te zijn. Helaas is het plot in grote lijnen hetzelfde als in zoveel rechtszaak films: vol overtuiging de strijd aangaan, dan enkele dieptepunten en uiteindelijk de overwinning. Maar voor deze film maakte de goede cast en de manier waarop de verdediging het aanpakte veel goed.

Een goed rechtbankdrama rond David Irving, een historicus en holocaust-ontkenner, die een proces voor smaad aanspande tegen een (Joodse) schrijfster die hem vuilmaakte in één van haar boeken. Tijdens dit proces wordt gesteld dat er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting, zeker wanneer een historicus feiten in zijn boeken verdraait naar zijn hand. Hoe kan men trouwens nog de holocaust ontkennen wanneer je in bvb Auschwitz met de neus op de feiten gedrukt wordt? Sterk gescripte film met treffelijk acteerwerk van Weisz, Spall en Wilkinson, maar het proces vond ik vrij simplistisch naar voren gebracht. Zoveel moeite leek het niet om Irving op de knieën te krijgen.