Busanhaeng (2016)

Schreeuwerig, overgeacteerd, voorspelbaar en niet bepaald boeiend.

Wat een verassing dat deze zo snel op tv is, opgenomen en gisteren samen met een kameraad gezien na het spelen van onze favoriete zombiegame Left 4 Dead 2.

Het verhaal is redelijk bekend, een trein die vertrekt met een zombie uitbraak die om zich heen grijpt. Echter in de trein is het niet veilig aangezien een geïnfecteerde zich in de trein verstopt heeft, het is de aanzet tot heel veel problemen. Een aangename afwisseling komt naar voren tussen personages die hun slechtste kant laten zien tot en met karakters die boven zichzelf uitstijgen. Bepaalde gevechten zijn geweldig in beeld gebracht, en de wisselwerking en discussies tussen personages is herkenbaar en logisch.

Wat vooral opvalt aan Train to Busan is de visuele krachttoer, het ziet er oogstrelend uit en is ronduit mooi gefilmd, gemonteerd en indrukwekkend te noemen. Opnames als de gevechten in de wagons zullen niet gemakkelijk geweest zijn vanwege de beperkte ruimte en de chaos die op het tussenstation uitbreekt met de stortvloed aan militairen is geweldig.

Toch blijft Train to Busan ergens hangen tussen erg aardig en best wel goed. En dat komt voornamelijk vanwege de personages die geen moment echt aanspreken behalve Sang-Hwa met zijn zwangere vrouw. Alles wat er verder gebeurt neigt naar een bepaald melodrama waarmee het de serieuze toon die de film heeft eigenlijk zelf een beetje onderuit haalt.

Alles bij elkaar is Train to Busan een uitermate leuke zit. Vermaak van de bovenste plank, maar top is het allemaal net niet.

Train to Busan bleef toch langer hangen dan gedacht. De zombiefilm is best goed gemaakt en door de agressie van de zombies en de treinrit zit er best wel genoeg vaart in de film. Qua verhaal is het niet zo bijzonder, maar het entertaint zeker wel. Mooi gemaakt ook met enkele leuke shots. Zeker de moeite.

Een van de slechtere films die ik afgelopen jaren gezien heb. Alles is slecht. Acteurs, verhaallijn, actie etc etc. Zelfs de 'kills' die een zombiefilm normaal 'leuk' maken ontbraken volledig in deze 118 minuten. Frustrerende zit. En dan te bedenken dat er ook nog een deel 2 is? Pfff....

Je mag je mening hebben uiteraard, maar zéker niet alles is slecht. Sorry, maar dan heb je er geen kijk op. De verhaallijnen in meeste zombiefilms zijn eenzijdig. Toch vind ik dit één van de betere zombiefilms die ik ooit heb gezien, nou juist omdat het er realistisch uitziet en omdat er een keer wel fatsoenlijke acteurs in zitten (niet allemaal overigens). Ook al zag je het einde misschien al aankomen, toch vond ik het aangrijpend. Maar ja dit alles is ook slechts mijn mening.

Prachtige film. Fantastisch geacteerd door de kleine meid en haar vader. Aziaten kunnen echt goed acteren. Ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten de hele film. Spanning zit er zeker goed in.
een half happy end iedereen wist natuurlijk dat meisje en de zwangere vrouw het zouden overleven.

Na het eerste uur afgezet om een uur van m'n leven te besparen. Zal me derhalve van een score onthouden. De zo veelste 28 Days/Weeks Later-kloon denkt door een extreme focus op de onderlinge relaties en emoties van de reizigers te leggen kwalitatieve cinema af te kunnen leveren, maar is vooral een lange treinrit van cliche's.

Het Jinyang Reservoir is in quarantaine wegens een lek in het Biotech Lab. De bewakers denken dat het allemaal wel meevalt, maar al snel raakt een groot deel van de bevolking besmet door een virus dat ze verandert in bloeddorstige monsters. De passagiers van een trein naar Busan lijken te ontsnappen aan de bloeddorstige horde, maar op het allerlaatste moment springt een net gebeten vrouw nog aan boord. Welke passagiers zullen weten te voorkomen dat ze besmet worden tot ze het veilige Busan weten te bereiken? Yeons adembenemende horrorthriller richt zich aanvankelijk op een jonge vader [Gong Yoo] die zijn dochtertje [Su-an Kim] keer op keer teleur heeft gesteld, een hoogzwangere vrouw [Yu-mi Jung] en diens echtgenoot [Ma Dong-seok] en de leden van een honkbalteam, maar na een half uur gaan alle remmen los in deze heerlijk achtbaanrit voor liefhebbers van Living Dead-achtige actiethrillers.

Erg sterke horrorfilm, en dat voor een Koreaanse die best goeie films maken de laatste tijd. Maar goed deze prent speelt zich dus voornamelijk af op een trein en de cast speelt overtuigend en vooral de sfeer en zombies zien er erg goed uit dat is een enorme pluspunt.

Die zombiefilms vervelen op een een of andere manier ook niet snel. En de titels blijven maar als hordes zombies op je af komen. Van rennende zombies naar zwalkende zombies. De ene titel wat specialer dan de ander. Wat maakte Train to Busan zo speciaal, zo dan niet volgens de headlines?

De dvd lag 2 jaar op de plank. Ik weet nog dat ik hem nota bene op de dag dat deel 2 in de bioscoop uitkwam bij boekenvoordeel had gekocht in de 5 voor 10 actie. Kom ik nu tot de ontdekking dat er van die zoveelste idioten op Bol.com zijn die er de hoofdprijs voor willen vragen.

De film begint een beetje als een komedie wanneer een lompe varkensboer zijn vracht moet leveren op een plek dat in quarantaine gezet blijkt te zijn. Niet zoveel aan de hand, zeggen de hazmats die hem ontsmetten. Maar dat zeggen ze allemaal. Dan rijdt hij een hert dood... en nadat hij doorrijdt komt het hert weer tot leven. Geen goede zaak.

Ondertussen volgen we de egoïstische maar timide multinational Seok Woo en zijn jarige dochtertje So Aah. Gezien de band met vader niet zo sterk is wil Soo Ah haar verjaardag gewoon bij haar moeder vieren. Ze wil er zelfs alleen voor met de trein. Met tegenzin laat Seok Woo dat niet toe en besluit met haar mee te reizen op de KTX. Onderweg naar het station gebeuren er al vreemde dingen. Instantiewagens komen uit alle hoeken en gaten en de nieuwslijnen proberen subtiel iets mee te geven over een bepaalde situatie waarin de burgers "rustig moeten blijven". De onheil lijkt in de levens te sijpelen maar vader en dochter belanden veilig op de trein. Totdat er op het laatste nippertje nog een vrouw in springt die gebeten blijkt te zijn. Ja, wat er dan verder gaat gebeuren kan je wel dromen.

En of het cliché is of niet... Train to Busan ontpopt zich al gaandeweg tot een wilde bloederige achtbaanrit en het virus verspreidt zich, ook in de trein, als een lopend vuurtje. Houden we op den duur nog enkele overlevenden over die zich in een veilige wagon wanen. Waaronder een zwanger stelletje, een dakloze man, een honkbalspeler en een cheerleader, de stewards, twee bejaarde zussen, een directeur... Je gaat door hun overlevingskracht en de daarbij horende charmes en eigenschappen nog van ze houden... Maar ook dat duurt niet lang meer; althans, bij een deel van de overlevenden. De keerzijde wordt na de tussenstop steeds duidelijker; tevens een behoorlijk sterke en spectaculaire scene. Wat natuurlijk minder goed werkt is dat men, als een trein inmiddels al ruim 2 minuten in beweging is, alsnog het voertuig rennend in kan halen en erop kan springen. Maargoed...

Ook die technieken die er gebruikt worden om van wagon 9 naar wagon 13 te gaan. Zo heel gekunsteld was het toch niet... Je voelt zelfs de claustrofobie.

En dan het einde... Inderdaad, ik was die typische Aziatische melodrama bijna weer vergeten.

Ja, dit was zeer amusant en lekker bloederig horrorvermaak uit de Koreaanse hoek. Dat de regisseur een treinengek is is ook al duidelijk.

4,0*

Door de stereotype personages en zombies ontkomt Busanhaeng helaas niet aan de nodige clichés. Dat mag de pret echter niet drukken. De claustrofobische trein als setting geeft het subgenre 'zombiefilms' namelijk een welkome bite. De actie dendert daarbij als een hogesnelheidstrein door het beeld.

3,5 * Enerverende treinreis

De herziening levert geen veranderingen op, ondanks dat een film als Train to Busan zeker niet ontdaan is van minpunten. De personages zijn bijvoorbeeld zeer karikaturaal, waardoor de onderliggende kritiek op de mensheid weinig subtiel voor de dag komt. Ik kon er in dit geval wel wat mee, omdat regisseur Sang-ho Yeon er genoeg mee aanvangt qua spanning. Na een halfuurtje aan introductie gooit de film de registers open en remt geen minuut meer af, maar het moet je als geheel natuurlijk wel grijpen. Naar het einde toe wordt het duidelijk dat Yeon zijn schaal wellicht iets te veel heeft uitvergroot, zeker aangezien de speciale effecten erg matig zijn. De make-up daarentegen is uitstekend, bijgestaan door energiek acteerwerk van de zombieacteurs. Het blijft fijn wanneer een film als deze geen aanleg toont om maar enigszins te vertragen eenmaal de horror begint en daar ligt dan ook de voornaamste sterkte. Ik ben geen groot liefhebber van Aziatische cinema, maar voor Train to Busan maak ik graag een uitzondering. Extra punten voor het einde.