The Day After (1983)

Interessant om een keertje gezien te hebben, aardig in elkaar gezet.

Op een of andere manier heb ik The Day After meer als een documentaire dan een speelfilm ervaren. Het deed me denken aan de reeks korte films die de BBC een jaar of tien geleden uitbracht over o.a. de evolutie van de mens, de bouw van de piramiden, de uitbarsting van de Vesuvius bij Pompeii en de bouw van het Colosseum. Allemaal werkjes waarin wel een verhaal aanwezig is, maar dat ondergeschikt is aan de historische gebeurtenis. The Day After handelt dus over de gevolgen van een atoomoorlog.

Grappig dat veel mensen oordelen over het (gebrek aan) realisme van de film. Alsof ze zelf al eens een nucleaire aanval overleefd hebben. Ik vind het juist best interessant gedaan dat er in de eerste helft steeds verwijzingen zijn naar groeiende spanningen tussen oost en west. Vanaf het moment dat West-Duitsland onder de voet wordt gelopen en er drie atoombommen tot ontploffing zijn gebracht boven de oprukkende Russen wordt de sfeer grimmig. De explosies zien er behoorlijk tof uit. Soms wat oubollig, maar de beelden van echte atoomproeven zijn allerminst misplaatst. Volgens mij komt er zelfs een keer een overview van Hiroshima voorbij. Het einde is behoorlijk goed. Wat dat betreft zit er een mooie stijgende lijn in de film. Ondanks de leeftijd is The Day After best de moeite waard.

waarom hebben ze thread gemaakt als deze al bestond

The day after is tog tien keer zo goed als die stomme britse remake

goede film, wel een boel ellende natuurlijk en 1983 is lang geleden

maar beslist kijkbaar

3,5 sterretjes

Misschien moeten ze hem nog maar eens uitzenden op tv een dezer dagen.

In de VS, Israel en Iran? Elke kernmacht trouwens...

Misschien helpt het de wereld wat onheil te voorkomen.

Het is eigenlijk ook meer een documentaire. Of een realistische bedoelde, filmische weergave van wat er gebeurd bij zo 'n ramp. De tijdsgeest komt heel goed over en de acteurs maken het tot meer dan een tv-film (vooral Robards speelt goed).

Maar qua film heeft het verder niet veel om het lijf. Er is ook niets met het einde gedaan. De gebeurtenissen lopen gewoon af en de kijkers moeten achterblijven met het gevoel dat ze in opstand moeten komen tegen kernwapens. Ook die boodschap aan het einde 'dat het bij een echte kernoorlog allemaal nog veel erger zou zijn' . Hoe weten ze dat? Ja, het kan vast erger, maar het kan ook minder erg uitpakken.

Deze film is ongetwijfeld gefinancierd door bewegingen/bedrijven die een einde wilden maken aan de Koude Oorlog en kernwapens als groot gevaar voor de mensheid zagen.

Al met al wel een mooi tijdsbeeld en een vermakelijke twee uren.

De film heeft best wel wat teweeggebracht toentertijd. Raar dat er relatief zo weinig stemmen zijn op IMDB.

onlangs herbekeken en ik prefereer toch Threads boven deze middelmatige film. De effects valt weinig over te zeggen want die zullen voor die tijd spectaculair zijn maar de soap achtige verhalen eromheen boeiden totaal niet. Bij Threads had ik meer het gevoel in de film te worden gezogen door de mega depressieve sfeer die in de film hing.

Grappig om een jonge John Lithgow hier nog te zien.

Wat mij trouwens wel stoorde waren een paar superonrealistische scenes vlak voor de explosies: een vol rugbystadion, een volle bioscoop, ik bedoel als er echt een atoomoorlog zou dreigen neem ik aan dat het sociale leven allang plat ligt en er niet nog Feyenoord-Roda JC gewoon wordt gespeeld

ja, bij Threads werd het steeds zenuwslopender en hier had ik dat gevoel niet, het bleef een beetje braaf. Ook allemaal eindjes die niet afgemaakt werden: de studenten, de legercommandant, Steve Guttenberg.

Ook was de ramp redelijk goedkoop met 3x dezelfde beelden van raketten die afgeschoten werden.

Ik denk niet dat er snel iemand aan een apocalyps film in dit genre begint, aangezien het echt een jaren 80 fenomeen op deze schaal is, maar het zou wel heel interessant worden met de huidige CGI

Redelijke film over de gevolgen van een nucleaire oorlog. Één van de meest succesvolle tv-films ooit (waarbij de tijdsgeest en onderwerp uiteraard van groot belang waren). Anno 2014 wellicht iets minder actueel. maar nog steeds wel een goeie en redelijk spannende rampenfilm met een vrij standaard opbouw waarbij de eerste helft vooral wordt gebruikt om de verschillende personages te introduceren voordat de ramp zich voltrekt.

Deze een tijdje geleden op dvd kunnen bemachtigen.

Ik heb de koude oorlog altijd erg interessant gevonden, in deze film kun je (soort van) zien hoe het zou kunnen zijn aflopen als het fout was gegaan tussen Amerika en de Sovjet Unie.

Ik herinner me een stukje documentaire dat Ronald Reagan deze film gezien had en er erg van geschrokken was. Hij zei dat iedereen deze film moest kijken als soort van waarschuwing.

Vooral de scene met het ontbijtende boeren gezin is me bijgebleven waar plotseling een graansilo openschuift...

Destijds een beklemmende televisiefilm over de nasleep van een nucleaire ramp in Amerika. Juist in die tijd (koude oorlog) bracht het verhaal een gevoel van onmacht teweeg, vooral omdat ie zeer waarheids- of realiteitsgetrouw op het scherm gebracht werd. In deze tijd werken vooral de gebruikte speciale effecten niet meer en ook het verhaal zelf komt nu enigszins scheef of onjuist over.

Inderdaad een beklemmende film, in de bioscoop in Heerlen gezien, 1983. Ik was helemaal verslagen toen ik de bios uitliep, maar later heb deze film nogmaals gezien. Dezelfde spanning riep deze film niet meer op maar wel de uitwerking, een bepaalde verslagenheid, wanneer je mogelijkerwijs een kernramp meemaakt.

Destijds —tijdens de Koude Oorlog¬— controversiële televisiefilm, die in Europa voornamelijk in theaters werd uitgebracht en toentertijd dagenlang goed was voor heftige polemieken in de kranten. Regisseur Meyer slaagt er wonderwel in om de verschrikkingen van een atoomoorlog over het voetlicht te brengen. Toch maakt de film (haast een docudrama) nu veel minder indruk dan toen. Of ben ik nu al te cynisch?

Een film met een boodschap, erg politiek beladen in een tijd waarin de plaatsing van kernwapens een heet hangijzer was. Het is duidelijk een TV-film, met zijige muziek en niet al te denderende effecten, maar nog altijd zijn de beelden van de inslag heftig, ook (vooral) omdat er documentaire beelden worden gebruikt. Jammer dat de film een wel erg lange aanloop kent, die nogal slaapverwekkend is.

Als de bom dan uiteindelijk valt wordt het een deprimerende bedoening, waarbij een deel van de cast wordt weggevaagd en het andere deel ziek wordt. Ook post-apocalyptische taferelen als wetteloosheid en moord komen langs, al ligt de nadruk toch op de chaos in het ziekenhuis, de ontwikkeling van stralingsziekte en de algemene wanhoop.

Een interessante film,wel wat langdradig in de eighties vond ik hem beklemmender dan nu...3.5 stars.

Een TV-film die toen hij werd uitgebracht veel aandacht kreeg. "The Day After" focust zich op een belangrijk onderwerp: de catastrofale gevolgen van een kernoorlog tussen twee grootmachten op de bevolking van Kansas City. De lange aanloop tot het drama, waarin de zorgen van een aantal cliché-personages breed worden uitgesmeerd is nogal omslachtig en stereotiep. Maar eens de raketten worden afgevuurd wordt het wel hallucinant, ondanks de beperkte middelen waarmee werd gefilmd. Redelijk.

Budget voor de film was 7 miljoen dollar

Ondanks veelvuldig gebruik van stock footage heeft de film toch wel zijn sterke momenten. Ik kan me voorstellen dat het in werkelijkheid precies zo zou verlopen. Het idee van een anonieme vijand op grote afstand was goed voelbaar en de explosies waren onwerelds en angstaanjagend.

We kunnen nu qua effecten natuurlijk meer, maar de essentie van een kernoorlog wordt hier toch wel geraakt, met bescheiden middelen dan... Dat verstilde weiland op een zonnige dag, vlak vóór de totale vernietiging is voor mij toch wel een beeld dat blijft hangen.

Ik moet het nog zien dat men dit met Brad Pitt en consorten, de gebruikelijke action en gelikte CGI gaat overtreffen.

Als je in enkele dagen Threads ziet en The Day After na een jaar of 15 een nieuwe kijkbeurt geeft, dan ga je ze gezien hetzelfde onderwerp natuurlijk vergelijken. En dan blijft The Day After gewoon een middelmatige film, net als destijds bij mijn eerste keer dat ik dit zag. Het ligt niet aan het onderwerp of het budget, want het veel goedkopere Threads maakte tig keer meer indruk op me. Mijn review over die film kan je in het betreffende topic vinden.

Wat mis is met The Day After is dat het gewoon vrij langdradig en oninteressant is. Tot de raketten de lucht in gaan is de film nauwelijks door te komen met vreselijk saai familiegeneuzel. Ik snap het doel, men wil deze personages een ziel geven zodat we ze kunnen volgen na de ramp, maar het was vooral vervelend. De ramp zelf komt wel weer redelijk uitgebreid in beeld, maar de special effects zijn wel echt van bijzonder laag niveau met die beroerd weergegeven nucleaire paddenstoelen of mensen die plots in skeletten veranderen door de explosie Het veel goedkopere Threads maakte hier ook echt meer indruk mee.

Maar waar deze film echt onderdoet op de andere titel is alles na hét moment. Niet dat het hier een pretje is, maar Threads gaat zoveel verder en lijkt me ook veel realistischer met het overleven. Hier is de boel wel goed naar de klote, zijn er tig mensen en dieren dood, ligt er een berg stof op de wereld en is er enige anarchie, maar de totale uitzichtloze situatie vol onmenselijke situaties en gedrag zoals in Threads komt hier niet goed in uit. In die film is er geen hoop, geen menselijkheid en geen moraal meer. Hier hoor je toch al weer redelijk snel dat de oorlog gestopt is en dat Amerika de boel weer onder controle heeft. Een happy end wil ik het niet noemen na alle destructie, maar het gaat die kant op. Dit was meer een redelijke avonturenfilm na een kernoorlog, terwijl Threads bijna horror genoemd kan worden en me een enorm rottig gevoel gaf. En dat laatste past toch wel beter na een onderwerp als waar de films over gaan.

Ik heb iets meer waardering voor The Day After gekregen na een tweede kijkbeurt, maar het blijft te mager voor een voldoende.

2,5* (was 2*)

Ik ben niet zo van stokoude berichten quoten, maar hier moest ik oprecht om lachen.

Stel, er breekt een kernoorlog uit, zou bovenstaande dan het eerste zijn waar je aan denkt als je met je tas boodschappen de supermarkt uit komt lopen of als je thuis een boek zit te lezen?

Ik moet weer even denken aan een van de eerste afleveringen van South Park, hoe je een vulkaanuitbarsting kon overleven met duck and cover

Weet ik niet, heb nog nooit een kernoorlog meegemaakt.

Invloedrijke film: UIt de dagboeken van Reagan blijkt dat hij deze film een maand voor de TV-uitzending zag. "The movie is very effective and left me greatly depressed" en "made me change my mind on the prevailing policy on a nuclear war". Het is niet te bewijzen, het zou best kunnen dat deze film nog van invloed is geweest op de besprekingen tussen Gorbatsjov en Reagan (die bijna zelfs al hun nucleaire wapens hadden weggedaan).

'The Day After' director addresses the prospect of a nuclear war between America and Russia : 'These are very scary times' - yahoo.com

Tegenvallende tv film ( toch??) , docu eigenlijk, wat er gebeurt bij een nucleaire aanval. Ondanks de catastrofe die mijns inziens vele malen erger is dan deze film laat zien ( duizenden verkoolde lijken bv..), is het nergens boeiend of echt beangstigend. Er worden wat mensen voorgesteld in het begin en hoe het daarmee verder gaat. Who cares. Lekker doorgezapt.

"The catastrophic events you have just witnessed are, in all likelihood, less severe than the destruction that would actually occur in the event of a full nuclear strike against the United States.

It is hoped that the images of the film will inspire the nations of this earth, their peoples and leaders, to find the means to avert the fateful day."

Met bovenstaande tekst eindigt deze Drama / Oorlog film welke over een nucleaire oorlog gaat en welke ik destijds in 1983 als 12-jarige in de bioscoop heb gezien. Hoewel "The Day After" destijds in Nederland in de bioscoop te zien was, is deze Amerikaanse film gemaakt voor de televisie (in opdracht van "ABC", een Amerikaans televisie- en radiobedrijf), net zoals het Britse ""Threads"", welke een jaar later uitkwam. "Threads" heb ik een paar jaar geleden nog gezien en was toen tevens mijn 5000e stem en persoonlijk mening. Hoewel "The Day After" ook een prima realistische film is over een nucleaire oorlog (zeker het eerste uur is sterk) is "Threads" toch de betere anti-oorlogsboodschap en het is ook een film zonder enige vorm van hoop.

Wie overigens denkt dat het nucleaire gevaar inmiddels is geweken (die leeft waarschijnlijk ook onder een steen), verkeert in een illusie. Kon men in de tijd dat de film werd gemaakt de wereld nog zestig keer vernietigen met ons arsenaal nucleair wapentuig, dan kunnen we tegenwoordig nog steeds minimaal tien keer. En dat is nog niet het ergste, het is vooral het menselijke karakter dat ons nog altijd parten speelt en daarin schuilt het grootste gevaar. Vladimir Poetin is daar natuurlijk een goed voorbeeld van m.b.t. zijn gestarte oorlog in Oekraïne.

"The Day After" toont een hypothetische confrontatie tussen de NAVO en het Warschaupact, die begint met een nieuwe blokkade van Berlijn. Deze confrontatie escaleert tot een grootschalige nucleaire oorlog met onder meer een Sovjet aanval op de landelijke gebieden van de Verenigde Staten vanwege daar gelegen raketsilo's. De hoofdpersonen van de film zijn burgers, medische personeel, wetenschappers op een universiteit en soldaten die door deze aanval worden getroffen, zoals het gezin Dahlberg, waarbij dochter Denise (Lori Lethin) op het punt staat om te trouwen met haar vriend Bruce Gallatin (Jeff East), het boerengezin Hendry, dokter Russell Oakes (Jason Robards), dokter Sam Hachiya (Calvin Jung), verpleegster Nancy Bauer (JoBeth Williams ), wetenschapper Joe Huxley (John Lithgow), student Stephen Klein (Steve Guttenberg) en soldaat Billy McCoy (William Allen Young). En voor velen loopt het niet goed af en dat geldt ook voor dieren zoals de hond en het paard van het gezin Dahlberg.

De film begint ook min of meer met de introductie van de verschillende personages terwijl ze hun leven leiden in de kleine stad Lawrence, waar kernwapens paraat staan om gebruikt te worden, in de staat Kansas. Deze scènes worden afgewisseld met nieuwsberichten over de Sovjet-Unie die de Amerikanen provoceren om West-Berlijn te verlaten en daarbij zien we ook de Russische ambassadeur op de televisie die zegt:

"U noemt ons provocerend terwijl u 260.000 Amerikaanse soldaten en 7000 nucleaire wapens langs onze grens hebt gezet."

Een Sovjet blokkade van West-Berlijn volgt en de Amerikanen reageren door NAVO-troepen naar Oost-Duitsland te sturen om de stad te bevrijden. Het conflict breidt zich uit naar West-Duitsland. Terwijl de Sovjet-troepen door West-Duitsland naar de Franse grens trekken, proberen de Amerikanen hun opmars te stoppen met tactische kernwapens. Dit is het begin van de oorlog.

Met grote schrik ziet de bevolking hoe na circa 50 minuten en gedurende 8 minuten de nucleaire raketten, waarvan ze het bestaan wisten en lange tijd voor vreesden, worden afgevuurd (werd op fraaie wijze in beeld gebracht) op de Sovjet-Unie en ook krijgen we tot horen dat ongeveer 300 raketten onderweg zijn naar de Verenigde Staten. Welke partij met het lanceren van nucleaire raketten begint, wordt opzettelijk in het midden gelaten en een soldaat zegt daarover ook:

"Zij willen raken wat er over is of zij begonnen en wij zijn te laat."

Een wereldwijde vernietiging is het gevolg en daarbij bevindt dokter Russell Oakes zich op de snelweg (hij loopt daarna na de aanval naar de stad Lawrence en behandelt de gewonden in een klein academisch ziekenhuis, terwijl de meeste andere grote ziekenhuizen zijn verwoest), het gezin Dahlberg bevindt zich in hun huis waarbij Bruce Gallatin (de vriend van Denise Dahlberg) hen probeert te bereiken per motor, het gezin Hendry bevindt zich op hun boerderij en worden compleet weggevaagd, Stephen Klein bevindt zich in de kleine stad Lawrence, wetenschapper Joe Huxley bevindt zich op de universiteit in Kansas en soldaat Billy McCoy bevindt zich op het terrein (bovengronds) van een raketsilo en slaat op de vlucht.

Daarna zien we gedurende circa 4 minuten diverse raketinslagen in de staat Kansas. De echte ramp voltrekt zich echter de dag erna (oftewel de titel van de film). Amerika is verwoest en onder de weinige overlevenden heersen ziekte, chaos en dood. Deze tweede helft van de film (welke start na circa 60 minuten) laat zien hoe alles waarvan we dachten dat het belangrijk was, in één klap letterlijk wordt weggevaagd en wat er dan nog overblijft om voor te leven. Wil je namelijk als zwangere vrouw dan nog je kind ter wereld brengen? Heeft het als dokter dan nog zin om mensen op te lappen, als dat überhaupt nog mogelijk is? Moet je als boer dan nog gewassen planten, in zwaar verontreinigde grond? Van de omgeving die we voor lief namen en die ons voedde, is namelijk vrijwel niets meer van over en wat er nog van over is, is voor altijd dodelijk verziekt. Oftewel we hebben het leven vergiftigd.

De film toont akelig geloofwaardig wat ons beeld van het leven inhoudt na een nucleaire aanval en wordt door de cast dienstbaar neergezet. De cast bevat ook een aantal bekende namen zoals Jason Robards in de rol van dokter Russell Oakes, JoBeth Williams in de rol van verpleegster Nancy Bauer, Steve Guttenberg (vooral bekend vanwege de "Police Academy" reeks) als student Stephen Klein en John Lithgow als wetenschapper Joe Huxley.

"The Day After" is een waarschuwing zonder digitale bombast, maar toch wordt het ruw en realistisch in het beeld gebracht en het confronteert je als kijker keihard met de bedreiging die de bom (nog steeds) vormt. Het is een dappere poging het gezegde “wie niet horen wil, moet maar voelen” in praktijk te brengen zonder de rode knop daadwerkelijk in te hoeven drukken. Bescheiden en terecht wijzen de makers er ons aan het einde van de film nog wel op dat een echte nucleaire oorlog waarschijnlijk vele malen erger zal uitpakken dan in de film geschetst wordt en dat is al heftig genoeg! Ze spreken dan ook de hoop uit dat de film zal bijdragen aan een wereldwijde bewustwording van het allesvernietigende zwaard van Damocles dat nog altijd onzichtbaar boven ons hoofd hangt. Het blijft een feit, wij beslissen en wij dragen de consequenties van onze keuze.

Ten overvloede: Television Event (Film, 2020), straks op NPO2. Volgens die docu duurde de eerste uitzending op ABC zo'n drie uur, excl reclames, maar die duurden bij elkaar toch geen 54 minuten?

In de VS kan dat prima. Verhouding tussen uitzending en reclame hangt daar rond 3:1. Dan heb je dus maar een beetje meer dan normaal nodig