The Girl in the Park (2007)

prachtig mooi drama over een moeder en haar verdriet over haar verdwenen dochter. Weaver speeld erg sterk en ook Bosworth is erg geloofwaardig. het eerste uur was mooi,maar sommige toevalligheden en verhaallijnen waren in mijn ogen te toevallig en te snel. was daarom ook bang dat het einde daardoor te voorspelbaar was. maar gelukkig was dat niet zo. de voorspelbaarheid die er de hele film was leek expres! of beter gezegt... lekker dik er boven op.

mooie film met een mooie Sigouney en kate. wel wat te amerikaans, maarja, New York down town.....

ik had er een goed gevoel aan overgehouden, daarom een 4

Goed drama met een uitstekende vrouwlijke cast.

inderdaad een mooie film met goed acteerwerk, halverwege werd ie ietsiepietsie langdradig(waar blijft de clue?) maar toen kwam ie weer op gang gelukkig. toch een beetje jammer van het einde, maar goed anders was ie inderdaad te voorspelbaar en ook te zoetsappig geweest. geen wereldfilm maar goed voor de luie zondag

Zomaar van het ene moment op het andere je kind kwijt zijn; het lijkt me één van de vreselijkste dingen om mee verder te moeten leven. Het is Weaver wel toevertrouwd om hier vorm aan te geven en dankzij haar degelijke acteerprestatie en het indringende gegeven is dit een heel aardige film geworden.

Toch vind ik de film niet echt boven de middelmaat uitstijgen: er is op visueel vlak niets aan gedaan om de film iets extra's mee te geven. Dat hoeft op zich niet zo'n ramp te zijn als het script dusdanig sterk is dat alle andere zaken er niet toe doen, maar dat is jammer genoeg niet helemaal het geval.

De film lijkt een beetje teveel op twee uitgangspunten te hinken: enerzijds de geestelijke overlevingstocht van een moeder die zonder haar kind verder moet, anderzijds de prangende vraag: is "het meisje uit het park" nou haar dochter of niet. Dat die vraag bij de moeder leeft is begrijpelijk en interessant m.b.t. haar geestelijke gesteldheid, maar wat mij betreft had die vraag helemaal niet bij de kijker neergelegd hoeven/moeten worden. Hierdoor doet het allemaal toch iets te goedkoop aan.

Mooie film, goed geacteerd en zeer geloofwaardig!

Prima film, maar eindigt toch een beetje vaag en onbevredigend.. is het nu wel of niet..?

wel of niet wat? in de sneeuw, 2007? bedankt voor de spoiler!

Hij laat geen spoiler na, hij laat hetgeen wat een spoiler kan zijn juist open.

Eerst de film kijken kerel, dan mag je terug komen.

Hoezo? Wélke spoiler??

Precies! Dat is dus géén spoiler!

En ja, ik héb gisteravond de film daadwerkelijk gezien.

Mooi drama, waarin de spanning aardig opgebouwd wordt. Ik ben niet zo'n Sigourney Weaver fan, maar deze keer vond ik haar toch heel aardig acteren.

Tobberig gedoe.

Tsja, het zal voor ouders wel een echt nachtmerriescenario zijn... je kind kwijtraken. En dan nog denken dat je het terugvindt ook. Maar het hoe en waarom van Julia's obsessie wordt me nog steeds niet echt duidelijk.

Gemiste kans.

"Is het nu wel of niet...?" Het lijkt me toch vrij evident dat Louise niet Julia's dochter is: eerst ziet Julia het moedervlekloze been van Louise wanneer die ligt te slapen, en op het einde ziet ze datzelfde been opnieuw (en nog steeds moedervlekloos) wanneer Louise naar de badkamer loopt, waarop Julia (in mijn optiek) besluit: okee, ze is het dus niet, ik leg me er bij neer en ik ga vanaf nu genieten van de boeiende persoon die ze wèl is.
        Verder een sterk drama met uitstekende vertolkingen van de twee actrices in de hoofdrollen. Ook Alessandro Nivola doet het prima, hoewel ik soms even moeite heb om hem als een aardig iemand te beschouwen omdat ik hem voor het eerst zag als de creepy Pollux Troy (de broer van Nicolas Cage) in Face/off.
 

Heftig verhaal over een vrouw die haar dochtertje kwijt raakt in het park, je ziet hoe zij en haar gezin hier moeite mee hebben en moeite mee blijven hebben. Ik vond het wel een mooie film, mooi om te zien hoe iedereen hier anders mee omgaat.

Een stevige dramafilm over een uiteengevallen familie nadat een kind is verdwenen. Julia (Sigourney Weaver) was met haar 3 jarige dochtertje Maggie in het park toen ze verdween en nooit meer terug werd gevonden. Het gezin is daarna uit elkaar gevallen omdat zij kapot ging aan schuldgevoelens. Haar man Doug(David' Sledgehammer' Rasche' is van haar gescheiden. Hij heeft het achter zich gelaten en is verder gegaan. Haar zoon Chris( Alessandro Nivola) zit vol woede en verwijt naar haar omdat hij die dag zowel zijn zusje als zijn moeder verloor. Op een dag ontmoet ze de getroubleerde jongedame Louise(Kate Bosworth) en ze denkt dat ze Maggie is. Ze neemt Louise op in huis maar ze oogst vooral scepsis bij haar omgeving. De film laat haarfijn zien wat voor impact een verdwijningszaak heeft op een heel gezin. Met name het personage Chris vond ik zeer goed omdat hij nog veel van haar hield maar ook zo intens gekwetst was door haar dat hij moeite had om haar ooit nog te vertrouwen. Alessandro Nivola speelde hem zeer goed. Bosworth en Weaver speelde ook goed maar zij worden toch beide in de schaduw gezet door Keri Russell die de rol van Chris' verloofde Celeste speelt. Celeste heeft de ondankbare rol van 'die buitenstaander'. Zij heeft het drama destijds niet meegemaakt en wil een normale verstandhouding met haar schoonmoeder wat haar dus vaak in het midden van de spanningen plaatst. Het is een goede film omdat het vooral toont dat de drie personen die het drama hebben meegemaakt elk op eigen wijze met de nasleep omgaan maar ook de impact die het op derden heeft. De scène dat Weaver in een speeltuin gewoon aardig is tegen kinderen en daarna opgepakt wordt is triest en toont dat die zieke geesten gewonnen hebben, helaas. Het zou namelijk niet verdacht moeten zijn dat een wildvreemde gewoon aardig is tegen kinderen maar de gewoonste zaak van de wereld. Wat betreft het eind. Julia beseft dat Louise niet Maggie is maar ze beseft wel dat Louise haar nodig heeft en zij heeft op haar beurt Louise nodig om weer verder te gaan in het leven.