Wonder Boys (2000)

Zondag 00:20 op VT4

Ik krijg geen genoeg van deze film. Geweldigde rollen voor Robert Downey Jr en Michael Douglas. De soundtrack is ook geweldig.

Een prima feelgood filmpje. Wonder Boys is nou niet direct de bijzonderste film, maar wat 'ie doet, doet 'ie goed: het verhaal is leuk om te volgen en bevat enkele grappige scènes (met het moment waarop Downey Jr. hem probeert te redden van 'Vernon' het hoogtepunt is), het acteerwerk is dik in orde en de film kent een hele aardige sfeer. Normaliter zou ik mijn beoordeling voor een dergelijke film naar beneden afronden naar een 3,0*, maar met een geweldig nummer als Things Have Changed van Bob Dylan op de soundtrack, kan ik niet anders dan een 3,5* geven. Wat een fantastisch nummer is dat: absoluut een reden om de aftiteling nog eventjes af te kijken

3,5*

Aardig filmpje.

Fijne cast die het ook allemaal wel leuk doen. Maar het zijn vooral een aantal geinige en grappige scenes die opvallen in dit wat stoffig geheel.

De stukjes met die hond zijn bijvoorbeeld aardig atypisch. Zeker gezien de literaire omgeving en de baardige, scruffy personages die doorheen de film slenteren. Dialogen zijn bij momenten wel leuk, de humor is aardig droog.

Toch groeit de film nooit uit tot meer als een degelijke drama/comedy. Het is allemaal net iets te gelaten en het duurt net iets te lang.

Verder geen vervelende film, vermaakt zeker wel en is bij momenten ook echt grappig, alleen het geheel is net wat te stoffig om echt goed te worden.

3.0*

Jammer dat ik nergens op mm zag dat deze vanavond op comedy central was. Ken hem al wel, maar toch hadden andere mensen deze ook eens willen bekijken. Best een aanrader.

Supersaai, deze film. Ik heb hem met moeite uitgezeten en was blij dat hij afgelopen was!

Wonder Boys is een af en toe kurkdroge film, afgewisseld met dramatische momenten die ervoor zorgen dat de film redelijk in balans blijft. De droge situaties uiten zich in Douglas, die belandt eigenlijk van de ene in de andere bizarre situatie, maar door de serieuze sfeer komt het wel realistisch over.

Jammer dat een aantal rollen niet zo heel goed uit de verf komen(Katie Holmes), waardoor de film op het drama elementen soms wel iets dieper had kunnen gaan.

Nu blijft het vooral een vrolijk allegaartje.

3,0*

Mooie rol van Douglas en er komen wel wat komische situaties in deze film voor maar het kreeg me niet echt mee. Ik vond de rol van Maguire echt verschrikkelijk en helaas krijgt hij veel zendtijd.

Uitstekende film over een schrijver/leraar met genoeg problemen die een jonge schrijver/leerling onder zijn hoede neemt. Een onderhoudend verhaal met genoeg leuke en goed uitgewerkte personages. Licht komisch en licht dramatisch van toon. Een fijne soundtrack en Michael Douglas zet hier één van zijn betere rollen neer.

Als docent moet je je nooit terecht laten komen in de privelevens van je leerlingen/studenten, maar Michael Douglas gebeurt het wel in Wonder Boys. Hij heeft een aardige hoofdrol te pakken als professor, die zich in de nesten werkt. De humor is droog, maar het plot zelf toch wat onbestemd. Daar had wel wat meer structuur in gemogen.

Deze film is langdradig en weinig aan. Vooral de rol van Tobey Maguire kan mij niet bekoren. Ik heb de film enkele dagen geleden gezien en weet nu het einde al niet meer. Nee, deze kun je gewoon overslaan.

VoorDeFilm bespreekt Wonder Boys.

VoorDeFilm: Wonder Boys (2000) - YouTube

Michael Douglas acteert standaard goed en Tobey Maguire hoeft amper te acteren (niet qua tijd) in Wonder Boys doordat dit zijn rol is en kan daarom begrijpen dat de kijkers hem niet zo ziet zitten. Af en toe zat ik zelf ook te twijfelen of hij wel de juiste acteur in deze film is... Wonder Boys kijkt prima weg maar het wordt nergens bijzonder.

Cijfer: 6,5 / 10

“It's been a long time since someone wrote a really good book in jail.”

Prima film. Wonder Boys heeft een wat loom, maar wel aangenaam tempo. De personages in de film zijn vaak high, en zo beleef je de film ook. De film heeft een wat droge en zwartgallige humor en dat kan ik wel waarderen.

Douglas, Downey Jr. en Maguire kunnen natuurlijk ook prima overweg met de droge dialogen. Het hele verhaal over een schrijver die na zijn succesvolle eerste boek, zijn tweede boek niet kan afmaken zit goed in elkaar. Grady Tripp (Douglas) heeft nog veel meer problemen en binnen een paar dagen komt hij in aanraking met allerlei (kleurrijke) personen die iets van hem willen. En de joint en drank zijn nooit ver weg. Met een prima film tot gevolg met een voortreffelijke Michael Douglas.

Geweldige rol van Michael Douglas. En Maguire. En Downey Jr. En ook de rest doet het super. Wat een leuke film. Een prent waar de sfeer en de karakters, met behulp van komische, droge situaties en gevoelige momenten, regelmatig piekt, zonder dat er een zogenaamd verhaaltje gevolgd moet worden. Gewoon heerlijk achterover hangen, genieten van alles wat regisseur Hanson ons voorschotelt.

Niks mis met een praatfilm, integendeel, maar de dialogen moeten dan wel kunnen boeien en meetrekken - en dat is hier helemaal niet het geval.

Het eerste uur vroeg ik me af waar ik nu eigenlijk naar zat te kijken. Daarna kwam er gelukkig een beetje schwung (nou ja) en humor in, al bleef de rode draad in het verhaal zo ongeveer beperkt tot het trekkebenen van Douglas.

Te droog voor mijn smaakpapillen.

Vrij eentonige en langdradige film. Niet ernstig genoeg voor een drama en niet grappig genoeg voor een komedie. Films waarin Robert Downey Jr meespeelt kunnen me zelden bekoren en van Tobey Maguire word ik ook niet bepaald wild. Vernon en de hond zijn wel vrij grappig. Het scenario is saai maar gelukkig wordt de film gered door de goede acteerprestaties van Michael Douglas. Wel een leuke soundtrack. Goed om eens gezien te hebben maar daar zal het bij blijven. Moest het muziek zijn zou ik het bestempelen als achtergrondmuziek, je kijkt wel maar eigenlijk zit je met je gedachten elders. Goed dat ik deze via streaming gezien heb en niet in de bioscoop of op DVD. 3 sterren

Dramedie met een slap verhaal dat –net als het manuscript van de professor– alle kanten uitvliegt. De sterke cast kan niet verhinderen dat het al met al een tegenvaller is.

Curtis Lee Hanson maakte veel misdaadfilms en thrillers. The Hand That Rocks the Cradle (1992) en de neo-noir L.A. Confidential (1997) zijn daar mooie voorbeelden van. Dat Curtis zich in een lichtvoetiger genre ook prima weet te redden bewijst zijn film Wonder Boys.

In Wonder Boys komen de elementen uit misdaad en thriller terug, maar zijn de criminele gebeurtenissen overgoten met een laagje humor. De film speelt zich af in een intellectueel milieu. Alle personages zijn verbonden met de plaatselijke universiteit. In de film is dat geen hinderpaal voor de personages om met bewonderenswaardige volharding zaken verkeerd aan te pakken, zich stompzinnig te gedragen of gewoonweg niet capabel genoeg te zijn om een normaal leven buiten het comfort van de universiteit in te richten. Hun eigenzinnige gedrag schiet door en leidt tot bizarre gebeurtenissen.

De film hanteert een spottende toon aangaande zijn personages en het universitaire wereldje waarin zij vertoeven. Het universitaire wereldje is als een grote luchtbel. Een besloten wereld waaraan de bewoners nauwelijks of nooit kunnen ontsnappen. Lichtend voorbeeld van zo’n bewoner is professor Grady (Michael Douglas). Hij onderricht literatuur, doet dat op de automatische piloot en schreef ooit een succesvolle roman. De wereld lag voor hem open maar hij raakte daardoor geestelijk zo overbelast dat hij terug kroop in zijn universitaire schulp. Grady is besluiteloos, erg met zichzelf bezig en niet in staat tot enige fundamentele zelfreflectie. Hij is exemplarisch voor de soort.

De personages zijn heerlijk lachwekkend. De film onderneemt met een aantal protagonisten een zwerftocht langs gekke personages en gekke gebeurtenissen en biedt als zodanig een reeks aan tragikomische eenakters. Een duidelijke weg die ergens heen leidt, heeft de film niet. De film is gewoon erg vermakelijk.

Een schrijver en literatuurprofessor zit met writer's block door zijn ontspoorde levensstijl : zijn maitresse is de vrouw van zijn decaan en kondigt hem aan dat ze zwanger is, zijn derde vrouw is van hem weggegaan, zijn biseksuele uitgever zet hem onder druk om een nieuwe roman te publiceren en hij neemt zijn meest talentvolle leerling onder bescherming. Het kon me allemaal weinig boeien; zelden een film gezien dit jaar waarbij ik me zo ontkoppeld voelde van de personages en zo weinig had met de kurkdroge humor. Zeker die Hannah, gespeeld door Katie Holmes bracht nauwelijks wat bij. Haar rol kon eigenlijk gewoon geschrapt worden. Die travestiet was niet meer dan interessantdoenerij en Michael Douglas helaas in één van zijn mindere rollen. In komedies zie ik hem niet graag spelen (War of the Roses is de enige uitzondering). Hier moest het vooral komen van de interactie tussen de professor en zijn leerling en dat sputtert maar wat. Deze film was een echte tegenvaller.

Intermenselijke relaties, waarbij het ego van de hoofdrolspeler, Douglas, plaatsmaakt voor heartdriven life, wat zich uiteindelijk uit in zijn grote liefde die hem op t pad begeleidt waar hij naar toe beweegt. Robert Downey perfecte rol als egotrippende gehaaide publisher, die en passant ook zijn aanstormend talent het bed mee inneemt vanuit datzelfde ego. Dan Holmes als de perfecte studente die haar teacher adoreert en ook lichamelijk contact niet schuwt, doch duidelijk zoekende is. En Macquire die zijn rol als eenling op de uni met verve neerzet in een mengeling van halve waarheden en verzinsels om zo zijn eigen pad via Douglas, zijn grote voorbeeld, te verkennen. Al met al gebeurtenissen van mensenlevens die elkaar kruisen. Dit geheel wordt echter goed verfilmd, waarbij je zelf nog zaken kunt invullen. Kleine humoristische takes, zoals de arriverende startende politieagent zijn goed en subtiel neergezet, waarbij eigenlijk in alle levensverhalen in deze film wordt weergegeven dat het leven een proces is van vallen en opstaan, doorzetten om uiteindelijk je doel kunnen bereiken. En dat heeft Hanson hiermee redelijk goed bereikt.

Wonder Boys was voor mij een ietwat rommelige film waarbij verschillende verhalen nergens echt van de grond kwamen. Ergens proefde ik wel potentie maar op het eind toch niet geheel de verwachtingen waargemaakt.