The Hand That Rocks the Cradle (1992)

Dit wilde ik ook nog even toevoegen .

zeer goed,
spannend!

De beste rol van Rebecca de Mornay.

geweldig hoe zij hier als een uitgekookte nanny speelt.
ik heb deze film al wel een paar keer gezien, en hij blijft mij erg boeien.

voor mij is dit echt een wraak-film!
het begint allemaal onschuldig,
tot het uit de hand loopt.

Dit is een van mijn favoriete fims ooit..zo niet de beste. Ik vind het verhaal gewoon zo goed in elkaar zitten...dit is geen thriller met rare geesten of iets dergelijks. Erg goede spanningsopbouw en met een fantastisch einde.

Mijn persoonlijke mening 5 *
[/quote]

[quote]

ik wil deze film op BLU-RAY

heel sterk en ingenieus opgebouwde thriller. Rebbeca DeMornay speelt de rol van haar leven als de psychopatische Peyton. Ook de rest van de cast brengt het er behoorlijk goed vanaf. Vooral Ernie Hudson zet een prachtrol neer. Wanneer Peyton haar einde naderde, liepen me destijds de koude rillingen over de rug.

Een zeer goede thriller,
De uitgekookte wraak-zuchtige ( De Mornay ) deze rol is voor haar geknipt.
En ze steelt de show van begin tot het eind.

angstaanjagende scenes zijn hier totaal aanwezig, spanning is om te snijden.

Leuke film van regisseur Curtis Hanson.

The Hand that Rocks the Cradle is in ieder geval een erg mooie titel. De film zelf is een vermakelijke thriller. De spanningsboog is goed. Daarnaast zitten er een paar goede twists in. Ondanks een paar momenten, die op de rand van de geloofwaardigheid balanceren, de aandacht toch redelijk goed weet vast te houden.

Het acteerwerk is naar behoren. Vooral Julianne Moore en Rebecca De Mornay doen het erg goed. Ernie Hudson vond ik wel wat minder en niet altijd even overtuigend overkomen als geestelijk gehandicapte klusjesman. De regie is aardig, maar niet opvallend goed en hetzelfde geldt voor de muziek. Het verhaaltje is redelijk goed uitgewerkt, al komen richting het einde de nodige clichés nog wel voorbij.

Het mag de pret niet drukken, want The Hand that Rocks the Cradle is een leuke thriller, die hoewel nergens echt top, toch makkelijk de gehele speelduur weet te vermaken.

3,0*

Zeer spannend en een goede cast.
De film is ( al) wel gedateerd, maar het verhaal is spannend, en Rebecca de Mornay heeft sinds deze film heel veel indruk gemaakt.

Kijk ook mother's day !
Hierin is Rebecca NOG wraakzuchtiger als hier !

Aardige thriller, goede opbouw, zelden echt spannend maar wel een interessante film. Soms iets te langzaam. Dat die geestelijk minderbedeelde neger de oppasser zou betrappen en daarna de laan uitgestuurd zou worden zag je vanaf het begin al aankomen jammer genoeg. Verder kleurt de film wel erg binnen de lijntjes. Maar vermakelijk dus.

Net op TV gezien, ik ben niet zo van de oude films, liever films ouder dan het jaar 2000, maar dit vind ik toch wel een hele goeie.
de "Mind Games" die er spelen, het goede acteerwerk, en hoe Miss Mott zichzelf steeds verder bij het gezin binnenwerkt, maar tegelijke tijd de boel ook saboteerd, geniale film, hoewel dit een thriller is, ben ik niet geschrokken, een van de weinige minpunten die ik aan deze film kan vastknopen, heb genoten, 3.5

Goeie film waarin een vrouw, die uit is op wraak, als babysitter gaat werken voor het gezin waarop ze haar zinnen heeft gezet. Een goed opgebouwde thriller die nergens echt inzakt. Het ligt er allemaal wel wat dik bovenop en hierdoor kent het verloop ook weinig verassingen. Een vermakelijke rol van Rebecca De Mornay als de manipulatieve nanny from hell.

Dit is uiteindelijk toch een redelijk prima film. Het is even wennen aan het tijdsbeeld en de voorspelbaarheid, maar er wordt gewoon een prima verhaal neergezet over een babysitter die de zaken eens flink naar haar hand wil zetten. De spanning loopt stevig op en wordt mooi weergegeven. De geringe actie en de logica hadden nog wel wat beter gekund, toch is de film zeker het kijken waard.

Erg voorspelbaar, meer een TV film.

leuk filmpje en redelijk realistisch weggezet. Al die wraakacties zie ik zo gebeuren

Herzien. Degelijk thrillergebeuren over een gestoorde nanny. Verrassend weinig plotholes, slechts enkele onwaarschijnlijkheden; maar dat heb je al snel binnen het genre van de gek die in je huis woont. DeMornay speelt haar zieke spel uitstekend en de onschuldige retard is ook een aardige vondst als de onschuld tegenover de duivelin. Toch bleef ik gek genoeg sympathie houden voor de nanny omdat ze haar lage streken met een zeer geamuseerd hoofd uitvoerde.

Prima, bovengemiddeld binnen het subgenre.

Onderschatte film.

Heeft hier en daar wat weg van een b-film, mede door de onbekende cast, maar schijn bedriegt. Rebecca de Mornay is een topcast en wekt ijzingwekkende gevoelens op. Lekker vlot geeditte film met een zeer hoge spanningsboog.

Na lange tijd weer eens gezien, en nog steeds een goede film.

Top film!

Deze film hoort zeker in mijn top 10 thuis. Ik vind het een van de beste thrillers aller tijden en hij verveelt nooit.

Prima cast vooral Rebecca De Mornay was lekker creepy. Normaal ben ik ook aardig gecharmeerd door Ernie Hudson maar ik vond deze rol door niet super uitgevoerd, maar goed het kan ermee door. Julianne Moore speelt lekker bitchy.

Het duurt allemaal even, het verhaal neemt een aardige aanloop zonder haast te maken. Peyton bereidt zich in alle rust voor maar in haar hoofd is het alles behalve rustig. De nanny zoekt wraak en dicht de dood van haar man en ongeboren kind aan Claire, Peyton's baas, toe.

Langzaam voert Peyton het tereur op en is bezig om het voor de familie Bartel er niet gemakkelijker op te maken. Het gaat van kwaad naar erger en de spanning verhoogt zich naarmate de film vordert.

Leuke film die gewoon makkelijk wegkijkt en geen moment verveelt. super origineel is deze wraakfilm niet maar door het acteerwerk is de uitvoering toch net iets beter dan gemiddeld. Een heerlijk stukje ontspanning je voelt de emoties, heerlijk vals als de nanny is ze had zo de nanny uit The Omen kunnen spelen.

Deze film nu een aantal keren gekeken en de conclusie is dat hij me nooit verveelt. Daarom een 3.5**.

Hoewel het al weer jaren geleden is dat ik deze film zag..weet ik de titel en verhaal nog steeds erg goed...film die echt het kijken de moeite waard is en Rebecca speelt een supermooie rol.

Ik had er meer van verwacht na het lezen van de reacties hier. Het is eigenlijk erg voorspelbaar maar wel goed gedaan, opbouw en verloop steekt goed in elkaar. Een echte thriller vind ik het niet. Ondanks dat de film mij is tegen gevallen, wellicht door hoge verwachting, en het voorspelbaar is toch 3*

Leuke film maar het blijft net iets te oppervlakkig, de dreiging is wel voelbaar maar je voelt het niet in je buik. Ik denk dat o.a. de muziek daar wat mee te maken had, die kan spanning maken of breken, en hier had een ruisende ondertoon niet misstaan. Daarnaast ook een paar matig uitgewerkte details:
- de valstrik in de kas waar Julianne Moore overlijdt. Niet bepaal waterdicht.
- het motief. Voor sommigen misschien goed gevonden maar het maakte de film gelijk een stuk minder spannend. Het was toch een stuk creepier geweest als ze een willekeurig gezin had geterroriseerd dan het gezin dat "schuldig" is aan haar eigen ongeluk.

Maar goede cast, met name Rebecca de Mornay (die wel wat weg heeft van een jonge Hillary Clinton) maar ook Annabella Sciorra en Julianne Moore zijn goed. Mannelijke castleden vond ik wat minder.

Hierboven: dat kan natuurlijk niet. Dit is een wraakfilm en geen random "laten we ff een gezin aftuigen" show.

Heerlijk wraakfilm, goed acteerwerk en een aardig plot. Miscchien nog net iets te braaf en de muziek had wellicht beter gekund. Maar toch, je verveelt je geen moment.

Tyisch jaren 90 thriller (in mijn optiek zijn veel daarvan niet bijzonder eng maar wel goed opgebouwd) over een boze babysitter. Verhaal is prima maar het is voorspelbaar al zitten er wel wat leuke verrassingen in.

Tss, zo'n backstory: nergens goed voor. Nefast voor de mythische aura die de 'binnendringer' om zich heeft en dus veel efficiënter wanneer zijn / haar beweegredenen onduidelijk blijven (zie: Poison Ivy ). Bovendien is het motief in casu nog eens te ridicuul voor woorden. Hoe dan ook, ik kijk de laatste tijd wel vaker vroege jaren '90 'huishouden in nood' thrillers en vond dat The Hand That Rocks veel te weinig aanvangt met zijn setting. In films al deze moet het huis where evil lurks opgewaardeerd worden tot een volwaardige antagonist, een soort idyllische gevangenis waarvan de tralies gemarkeerd staan op de gezichten van de geplaagde personages. Enfin, hier is het maar een plaats die toevallig bewoond wordt. Wat ook niet helpt is de (mis)casting: Sciorra heeft een veel te New Yorkse kop (check die wenkbrauwen) om geloofwaardig te zijn als suburbia queen met een neus voor tuinieren. Dat verwacht je ergens aan een ongure metrohalte in Brooklyn, niet in een parelwitte mansion. Matt McCoy (who ever that may be): lamzak eerste klas. Zelfs voor de categorie 'argeloze echtgenoot van de prooi van de zwarte weduwe' is hij buitengewoon gedesinteresseerd (er zijn een vijftal scènes waar hij gejaagd dassen knoopt terwijl vrouwlief weer allerlei ideetjes aan het verkondigen is) en ook teleurstellend: geen moment gaat hij in op de avances van de boosaardige verleidster. Kan je hem natuurlijk niet kwalijk nemen, Rebecca De Mornay heeft zowat de sex appeal van een alpine geit. Echt zo'n film waarvan je achteraf gaat denken: wat werd er toch veel shit gemaakt in de nineties. Toch is het een tijdperk dat ik grondig mis: toen kon je nog wegkomen met politiek incorrecte subplots, zoals een mentaal gehandicapte zwarte die fungeert als substituut voor de blaffende gezinslabrador die 'het kwade aanvoelt'.

super film die nooit verveeld.al heel vaak gezien en het blijft toch een van mijn favoriete thrillers.met ook een goeie cast.en ernie hudson speelt het ook super.een geweldige film.

Een bovengemiddelde thriller met goede acteerprestaties en een sterke vertolking van Rebecca De Mornay als de koelbloedige verleidster en 'homebreaker'. Een aanrader! Deze film hoort wat mij betreft in hetzelfde rijtje als andere sterke thrillers uit de jaren '80 en '90, zoals Basic Instinct (van hetzelfde jaar), Fatal Attraction (1987), Presumed Innocent (1990) en Disclosure (1994).

Oudje waarvan het alweer heel wat jaartjes geleden is dat ik hem zag en me nu vooral opvalt als boeiend en vermakelijk.

De film lijkt vooral in de eerste fase last te hebben van zijn jaren '90 imago qua stijl, muziek en opbouw. Het zogenaamde idyllische beeld met de ongevaarlijke gek in de tuin is best wel oninteressant en van tempo is ook niet echt sprake. Veel spanning zit er overigens ook niet in en komt ook niet echt tot in de allerlaatste fase.

Toch verandert dit allemaal met het verschijnen van Peyton. Nog steeds loopt het geheel niet over van spanning maar wat daarna wel opvalt is de ingenieuze wijze waarop ze situaties creëert, mensen tegen elkaar uitspeelt en subtiel het gezin ontwricht en de touwtjes in handen neemt. Geniaal is de scene hoe ze gefascineerd naar zichzelf zit te kijken terwijl ze de inhalators saboteert. De film is dan ook in zijn geheel op te hangen aan een ge-wel-dige DeMornay die prikkelt, en zowel beangstigend als opwindend is. De perfecte combinatie van een onschuldige look en doortraptheid. You have to love this woman.

The Hand That Rocks The Cradle is dan ook een prima film te noemen met een prima Hudson en Sciorra, en een bijna onherkenbare Moore. Meer dan te doen voor een keer maar als geheel niet echt te betitelen als thriller maar wat mij betreft wel als psychologische thriller.