In the Electric Mist (2009)

Goede film met een fijne grauwe sfeer en mooie natuur.

Een verhaal waarbij je niet weet wie of wat de dader is en daarom heeft de film ook een fijne opbouw.

Het acteerwerk is ook goed en Tommy speelt zoals altijd een prima rol.

3,5 ster

Deze had ik een tijd geleden al gezien, en onthouden dat ik het een prettige film vond. Dus toen ik de Director's Cut zag liggen leek me dat een mooie gelegenheid om nog eens te kijken. Of die DC nou daadwerkelijk wat toevoegt kan ik niet echt zeggen - zo goed herinner ik me de vorige kijkbeurt nou ook weer niet. Maar wel de bevestiging van dat ik het goed onthouden had.

Want het is een mooie film, haast meer een sfeertekening haast dan een verhaal. De sfeer is zo sterk dat dat het verhaal haast op de tweede plaats zet. Terwijl het verhaal er toch wel degelijk is, en zelfs ook spannend wordt - en ook nog eens versterkt wordt doordat je vanwege de sfeer meer in het verhaal meegezogen wordt. Tommy Lee Jones is weer eens heel goed bezig, speelt niet maar is Dave Robicheaux. Leuk om John Goodman eens als de badguy te zien, en Mary Steenburgen zonder kroeskrullen.

Maakt me nogal nieuwsgierig om eens een van de boeken van James Lee Burke te gaan lezen.

Deze eens uit de kast gehaald, maar 'k had er toch iets meer van verwacht. Het is zeker geen slechte film, maar de film sleept een beetje aan, er mocht wat meer schwung in gezeten hebben.

De cast was niet slecht, al is het vooral Tommy Lee Jones die het meeste opvalt.

Het is niet direct een film die 'k nog eens hoef terug te zien, één kijkbeurt is voldoende.

Film moet t meer van de sfeer dan van het verhaal hebben.

Opvallend dat Buddy Guy een (kleine) rol in de film heeft.

Film houd redelijk stand en blijft je aandacht vragen. Toch wel menige losse draad die resten op het eind.

Vond het toch wel een aardige film die wat ondergewaardeerd is. TLJ speelt een prima rol. Sfeer is oke en het trage dat de film heeft vindt ik niet storend. Hoort wel bij dit soort drama's. Zeker de moeite waard.

Al bladerend op het pas verworven Netflix kwam ik deze film tegen. Een murder-mystery met Tommy Lee Jones. Voor deze man heb ik echt een zwak. Ook al speelt hij vrijwel altijd dezelfde personages: stug, droog, afstandelijk maar nooit heel onvriendelijk. Daar is deze film geen uitzondering op. Ook zijn zijn films vaak redelijk goed. Daar is deze film wèl een uitzondering op.

In the Electric Mist speelt zich af in het diepe zuiden van de VS met de orkaan Katrina vers in het geheugen. Het broeierige Louisiana is, zoals bij de meeste films die zich afspelen in die regio, echt een aanvulling voor de sfeer in de film.

Het verhaal is echter een bijeen geraapt zootje verhaallijnen rondom diverse personages die totaal niet in het plaatje passen. Jones speelt een agent die een moordzaak moet oplossen en tegelijkertijd ook een moordzaak van 35 jaar oud heropent. Maar dan. Die acteur in die sportwagen. John Goodman (die nog nooit zo mager was als in deze film) die een bolle schurk speelt. Diverse andere oudjes die wat door de film banjeren. Een filmset. Tommy Lee Jones die hallucineert. Tommy Lee Jones die geen alcoholist is en toch naar een AA-meeting gaat. Of hij is wel een alcoholist en gaat niet. Of whatever. Daarnaast is hij agent en heeft hij een winkeltje in zowel vissersbenodigdheden als bier. Het is allemaal niet te volgen.

Zoals bij veel films die niet te volgen zijn, is ook bij In the Electric Mist een boek de boosdoener. In een boek schijnt het leuk te zijn om lekker vaag allemaal dingen door elkaar te mixen totdat er een grote literaire brij hersenspinsels overblijft. In een film blijft daar niets van over. Dan doen de gesprekken die Tommy Lee Jones met zijn imaginary friend heeft nogal stupide aan. Ik heb het idee dat het personage van Jones een soort getormenteerde ziel moet voorstellen maar dat komt misschien in het boek goed over - in de film dus echt niet.

De uiteindelijke whodunnit is nogal voorspelbaar en alsof dat nog niet genoeg is, wordt het hoe en waarom van beide moordzaken nauwelijks uitgelegd of gemotiveerd.

Waardeloze film.

2 sterren

Wat is in HEMELSNAAM de educatieve waarde van deze film?!

Dat vroegen wij ons ook af

Hehe, heerlijk!

Twee korte zinnetjes, maar daarmee is zo wel ongeveer alles gezegd. Heel sfeervol (daar is iedereen het mee eens), maar het verhaal op zich kan niet boeien. Vooral het laatste kwartier was het allemaal heel erg onwaarschijnlijk in elkaar geknutseld, waardoor dat sfeergevoel ook nog eens helemaal verdwijnt.

Minder sfeervol: ik had toch ook wel gans de film door het gevoel dat ik zat te kijken naar een samenleving met de stoere hardwerkende man en de huisvrouw. Zelfs de FBI-dame paste in dat kader - het meisje dat buiten de groep staat en daar eigenlijk niks komt doen. Misschien gewoon een realistische weergave van hoe het er in dat soort dorpen/steden de situatie nog steeds is, maar toch...

Vandaag gekeken, had achteraf pas door toen ik mijn stem hier zag dat ik hem 3 jaar geleden al eens had gezien...

Film is dus écht niet memorabel door het oninteressante plot, maar de sfeer en Tommy Lee Jones maken het goed.

Deze film lijkt mij eerder een neo-western in de stijl van No Country for old men (2007) die zich afspeelt in Louisiana, met ook aandacht voor de plaatselijke Cajun en zydego muziek.

Verwacht met deze film geen actie/thriller, want dan zul je teleurgesteld afdruipen.

Dit is eerder een mooi gefilmd sfeervol drama dat zich afspeeld in het Apalachengebied van de VS.

4*

Wazig filmpje dat nergens echt een thriller wordt, hooguit een mysterie-achtige iets. Sfeer en muziek gaan mij totaal voorbij, en de gehele film vraag ik me af: ga ik dit echt uitkijken. Natuurlijke heeft het zijn aardige moment, zoals de natuurshots, en een paar sfeermomenten maar een film alleen op die grimmige kop van TLJ te laten draaien is te weinig. Er moet meer cachet zijn. En dan die irritante Peter Sarsgaard die niets toevoegt...

Tja, vond het allemaal niet zo bijster geweldig.

Mooie natuurfilm, af en toe leuke muziek, verhaal wat eigenzinnig en beetje raar.

Nogmaals opnieuw bekeken, en blijf bij mijn eerste mening.

Toch wel de muziek die me enorm is bevallen in deze film, vooral ook omdat ik me de laatste 10 jaar steeds meer en meer in de Blues heb gestort.

Tommy Lee Jones, de swamps, een geheim uit het verleden, de broeierige sfeer van het Amerikaanse zuiden, iedereen die iets te verbergen heeft, een interessante rij bijrolacteurs inclusief Levon Helm, mysterieuze "onmogelijke" verschijningen, wat zou hier nog mis mee kunnen gaan? Helaas is het het allemaal nèt niet – nèt niet sfeervol genoeg, nèt niet spannend genoeg, nèt niet intrigerend genoeg, nèt niet kleurrijk genoeg, nèt niet puntig genoeg, nèt niet genoeg vlees voor de lange speelduur, en de Confederates voegen nèt te weinig aan het verhaal toe, waardoor de film (bij mij althans) veel belooft maar ook na meerdere kijkbeurten amper beklijft.