Coup de Torchon (1981)

Merkwaardige film met nogal bizarre humor. Noiret speelt zijn personage wel erg grappig.

Inderdaad. Nogal apart. Een zwartkomische, cynische film met een flinke filosofische, bijna mythologische ondertoon. Best interessant, maar voor mij niet echt bevredigend.

3.0*

De film blijft wel hangen overigens.

Canvas toont vanavond Coup de torchon, n.a.v het overlijden van Philippe Noiret (’Suzhou river’ valt weg)

Ik vond het een sterke film. Gelukkig maar, aangezien ik heel de week aan het wachten was op Suzhou river, maar dat feest ging helaas niet door.. Helaas was het allerlaatste shot van de film naar mijn idee erg zwak. Als geheel, vooral door erg goede acteerprestaties, maar ook mooi camerawerk 4*

Laterr

Beetje verbaasd over de genreaanduiding hier, want 'Coup de Torchon' is meer komedie dan drama. Dankzij de absurde elementen en Noiret's bijzonder goed acteerwerk blijft de film aan de suggestieve kant en neemt Bertrand Tavernier zichzelf volgens mij ook totaal niet serieus. Ondanks het uitstekende camerawerk, dat de kijker feilloos tussen de verscheidene personages loodst (deed me denken aan 'Full Metal Jacket' duidelijk geen referentiekader) dreig je naar het einde toe je aanvankelijk enthousiasme te verliezen, al wordt 'Coup de Torchon' nooit saai. Hij had iets korter gekund, en de tragische ondertoon had voor mij ook verwaarloosd mogen worden. Persoonlijk wist ik namelijk niet goed hoe het einde op te vangen, omdat je Cordier plots als een diepgaand karakter moet beschouwen.

Psychologisch niet helemaal snor dus, maar zeker wel aangenaam over de hele lijn.

3*

Andermaal een koele Philippe Noiret en een ondeugende Isabelle Huppert in een ietwat leuke film die toch gekenmerkt wordt met de nodige dramatiek. 3,5*.

Nogal onduidelijke film, niet slecht maar zeker geen topper. De film heeft zijn (komische) momenten, maar het verhaal kon mij niet altijd boeien. Het acteerwerk is in orde (vooral van Philippe Noiret), maar ik heb de drie hoofdrolspelers wel eens betere rollen zien vertolken. Viel al met al niet echt mee.

Fantastische schrijver (Jim Thompson, voortaan onthouden), fantastische regisseur en fantastisch acteur. De rest is mooi mee genomen.

In de beginscene wordt je al helemaal voorbereid hoe ongrijpbaar de film gaat worden. Een volbloed komedie is het dan ook allerminst en de hoofdpersoon is perfect: Vanwege zijn gebrek aan assertiviteit, begint hij mensen maar uit te schakelen, zodat het gevaar meteen geweken is. Het plotselinge talent om vervolgens iedereen te manipuleren lijkt daar vanzelf bij te horen. Zo beseft hij dat hij in het wetteloze Senegal onaantastbaar is, en dat hij de beste keuze is voor die taak.

Het is duidelijk dat de geest van Joseph Conrad door deze film doolt. En dat is altijd een extra groot pluspunt.

Dit is niet het verhaal van Lucien, de laffe politieman, die zich liever laat bespotten en vernederen dan te moeten optreden, om dan plots met zijn belagers keihard korte te metten te maken. Neen dit is het verhaal van de onbenullige probleemlozen tov dat van de echte dramatische armoezaaiers in de wereld. Gedenk maar de openingsscène uit de film, film die trouwens vooral gestalte krijgt dank zij het weergaloos talent van de acteurs, Noiret op kop maar ook Huppert en Audrane en Marchand...

Eén van mijn absolute favoriete films. Schitterend scenario, cast, fotografie. Te bewaren en te koesteren.

Ik heb echt moeite gehad om al dat eindeloze gepraat uit te zitten. Honderdachtentwintig trage minuten film over een deurmat van een man die bij de politie werkt in een klein Frans koloniaal Afrikaans dorpje (Senegal in de jaren dertig) waar niemand hem serieus neemt en die daarom mensen begint te vermoorden die hem in de weg staan. Philippe Noiret zorgt voor deze ongeïnspireerde vertolking van de seriemoordenaar. Cordiers moorden (zowel gepleegd als verzonnen) zijn in de verste verte niet opwindend en daarnaast identificeer ik me helemaal niet met hem. Naast het vele filosoferen, voelde de film ook niet echt alsof het ergens heen ging en voelde vooral afstandelijk. Bij deze nuchtere observatie/aanklacht tegen het kolonialisme verveelde ik me behoorlijk! En dat terwijl Isabelle Huppert nog wel een pistool afvuurt! Deze nihilisme is totaal niet mijn ding.

Misdaad en zwarte komedie. Dat vormt nogal eens een goeie combinatie en deze film zit er knal op. De aaneenschakeling van cynische situaties, karakters en dialogen zijn perfect geplaatst in de context van een Franse kolonie. Dat laatste is natuurlijk sowieso een uiting van extreem en cynisch opportunisme. Gebaseerd op een misdaadroman van Jim Thompson van wie ik ander werk reeds wist te appreciëren. Heel mooi in beeld gebracht door Tavernier.

Hoe meer ik van Huppert zie, hoe meer ik er van overtuigd ben dat ze een enorm overschatte actrice is.

Maar laat dat niet mijn verhaal over deze film zijn, want dat zou voorbij gaan aan de welhaast perfecte hoofdrol van Noiret. Een van de meest mythische acteurs van de Franse cinema, en volstrekt terecht ook als je deze film ziet - geen rol te vreemd, te absurd, deze man kon zonder enig probleem het échte leven spelen. Want zoals elk nieuwsbericht weer bevestigt, de werkelijkheid is veelal vreemder dan wat je had kunnen bedenken, en dat is precies het verhaal van deze film die Noiret zo weergaloos weet in te vullen met zijn ogenschijnlijk onopmerkelijke karakter.

Jammer dat de rollen van Huppert en Skobline niet omgedraaid zijn - wat een andere filmhistorie had dat niet kunnen opleveren. Je zou haast wensen dat tijdreizen daadwerkelijk mogelijk was, en dat je met de kennis van nu een woordje met Tavernier zou kunnen wisselen. Zoiets van 'zorg dat je haar kwijt raakt broer, want ze wordt zwaar irritant later'. Maar goedbeschouwd moet hij dat al wel al geweten hebben.