
Toto le Héros (1991)
België / Frankrijk / Duitsland
Drama
91 minuten
geregisseerd door Jaco Van Dormael
met Tomas Godet, Jo de Backer en Michel Bouquet
Thomas en Alfred zijn ongeveer dezelfde tijd geboren. Door een brand in het kraamcentrum zijn alle baby's door elkaar gehaald. Alfred heeft rijke ouders en Thomas raakt steeds meer ervan overtuigd dat ze vroeger verwisseld zijn. Hij geeft Alfred de schuld aan alles; zijn ongelukkigheid, de dood van zijn zus en zijn onvermogen om een relatie met Evelyn aan te gaan. Tegen het einde van zijn leven formuleert hij een wraakplan tegen Alfred; de man die zijn bestaan en leven gestolen heeft.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=AcMaAwyTr1o
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Een film met veel originele vondsten, mooie boem boem-nummer, toch kon het me niet overal even goed boeien, de scenes als kind zijn het beste. Die van de oudere minder, het kost moeite om te geloven dat het om dezelfde persoon gaat.
technisch is het natuurlijk een knappe film, zijn de acteer prestaties behoorlijk fris en is de soundtrack ook erg aanstekelijk(boum boum). Het verhaal zit in een leuke verpakking waardoor de film vlot wegkijkt, al liet het einde zich allang raden natuurlijk.
Sympathieke film
3,5*

Wanneer de focus steeds meer op de verbitterde oude man komt te liggen, zakt het verhaal wat mij betreft toch een beetje in elkaar. In elk geval werd het nergens zo mooi als tijdens het eerste kwartier en ik vond het verhaal absoluut niet ingenieus uitgewerkt. Jammer genoeg kreeg ik het gevoel dat Van Dormael vooral hoopte te scoren wegens zijn frisheid en speelse blik; iets wat de film absoluut overeind houdt, maar het had nog beter gekund. Daarom dus ook dat ik zijn volgende films - en zéker Mr Nobody - nog iets meer waardeer.
Hoe dan ook een heel fijne film die zeker en vast het bekijken waard is. Een 4* zat er aanvankelijk zonder blikken en blozen in, maar naar het einde toe smolt het toch wat weg tot een mooie 3,5*.
3,5*

Wel een beetje een vreemd einde.
Aanrader.
Toto le héros is niet mijn ding moet ik zeggen, al waren er wel delen die wel nog konden boeien. Het had er anders uit gezien als ik dit als eerste had gezien voor z'n latere films. Een slechte film is het ook weer niet natuurlijk.
Toto le Héros is een goede debuutfilm. Hoewel van Dormael in der loop der jaren op sommige punten duidelijk nog bijgeleerd heeft, is dit toch wel een fijne wegkijker. Ik had aanvankelijk een drama verwacht, wat het op momenten ook zeker is, maar tussendoor zit ook nog wel een hoop humor verweven. Visueel ziet het er soms erg mooi uit, al zit er wel wat niveauverschil tussen de verschillende periodes. De jeugd van Thomas is niet alleen het leukst om te zien, maar ook duidelijk het mooist. Van Dormael speelt daarbij op momenten met de omgeving en de muziek, waardoor je soms het gevoel hebt een soort van sprookje te beleven. Dat geeft een leuke sfeer aan het geheel.
Het verhaal in de tijd als oude man, is toch op elk gebied net wat minder. Het is visueel wat minder en ook inhoudelijk komt het allemaal net wat minder krachtig over. Het blijft ook daardoor een bovengemiddeld goede film, maar wel eentje, die door een paar ietwat mindere stukken iets aan kracht inboet, waardoor ik uiteindelijk toch net een halfje lager uitkom, dan er op een gegeven moment inzat. Van Dormael is echter een fijne regisseur, dat is zeker. Ik hoop dat hij binnenkort nog eens wat maakt, maar zijn productiviteit is helaas niet zo heel hoog.
3,5*
3.5*
Van Dormael zorgde hier voor sprongen naar drie verschillende tijdsperioden en dat zal veel van de montage vereist hebben. Het komt in ieder geval over als een ontzettend ingewikkelde oefening om hier structuur in te krijgen, maar het ziet er wel degelijk goed uit. Fantasierijk ook, hoe via de held Toto, binnengedrongen wordt in de fantasie en denkwereld van Thomas. Einde is wat vreemd te noemen, zeker het moment waar hij sterft . Niet zo kleurrijk als films van Jeunet (ook niet zo duur) maar qua visie doet Van Dormael zeker niet onder. Is de eerste film van hem die ik zag maar ik ben nu toch zeer benieuwd naar zijn nieuwe film Le Tout Nouveau Testament.
De mengeling in tijd in het verhaal is uitstekend verwerkt en iedere episode wordt prachtig uitgevoerd met uitstekende acteurs van jong naar oud.
De muziek maakt het bijwijlen extra ontroerend.
Anderhalf uur genoten.
Zo heb ik van Dormael's eerste ook eindelijk gezien. Daarin valt duidelijk al de stijl van van Dormael's latere films te herkennen, al vond ik die dan nog wel net wat gelikter en standvastiger. Ook de link naar Amélie lijkt makkelijk te maken, ware het niet dat Jeunet in hetzelfde jaar met Delicatessen op de proppen kwam, een film die ik, zeker qua stijl, nog net wat hoger aansla.
Maar er valt gelukkig genoeg te beleven hier. Voldoende charme in deze film, die drie belangrijke periodes in het leven van Thomas behandelt. De stijl die van Dormael hanteert zorgt ervoor dat een redelijk zwaar en triest verhaal toch met de nodige luchtigheid en humor verteld wordt, zeer bepalend voor het algemene gevoel dat je aan deze film overhoudt.
Fijne regie, goed geacteerd en boordevol leuke, kleine details. Een iets strakkere visuele afwerking had de film naar een klein meesterwerk kunnen tillen, maar ook zonder valt er genoeg te beleven en gaat de film nergens vervelen.
Binnenkort ook Le Huitième Jour eindelijk eens een tweede kans geven denk ik.
3.5*
Ik ben zo te zien niet de enige die er zo over denkt, de gelijkenissen zijn dan ook treffend: de olijke personages, de subtiele fantasy-elementen, de vintage-toets (lang voor de Instagram-filter geïntroduceerd werd), het duistere kantje … En tegelijk is Toto - dankzij de surreële gedachtenspinsels van Van Dormael - Belgischer dan het Atomium en lintbebouwing.
De cultstatus heeft Toto vooral aan enkele memorabele scènes in het begin van de film te danken. Van Dormael bewijst dat een sprookjesachtige sfeer en donkere humor perfect samengaan. Daarna wordt de film steeds meer depri tot er van de oorspronkelijke charme nauwelijks iets overblijft.
De film eindigt wel met een knal (letterlijk en figuurlijk). “J’ai toujours voulu une Chevrolet, maintenant j’en ai une.” 3,5*
Rode draad is de aversie die Thomas heeft ten aanzien van zijn buurjongen Alfred. Hij meent dat hij met Alfred als baby is verwisseld waardoor hij zich verongelijkt en verbitterd voelt. Hij zint op wraak en kan niet langer genieten van het leven. Toto le héros is een visueel erg sterke film waarbij kleine elementen de film rijker maken. Het verhaal is knap en ook de muziek sluit mooi aan. alles is mooi met elkaar verwezen net als de film noir die Thomas aanschouwt met Humphrey Bogart in de hoofdrol.
Opgewekt en humoristisch, maar tegelijk ook een beetje duister en tragisch. Vooral ook het liedje "Boem" zal eeuwig aan deze film gekoppeld zijn. Geweldig aanstekelijk liedje is dat!
Verder vond ik het begin zeer goed en daarna zakt het iets in maar het blijft een interessante film. Zoals Filmkriebel hierboven schrijft: het lijkt wel een verfilming van het courante spreekwoord dat het gras altijd groener lijkt aan de overkant. Maar is dat ook werkelijk zo? Eigenlijk probeert Van Dormael hier met zijn film een soort van antwoord op te geven.
Verder heb ik ook een aantal keer moeten lachen, een komische tragedie is deze Toto le Héros in feite. Het is soms zo kinderlijk of onnozel verwoord dat het grappig wordt. Ik ben nu ook benieuwd geworden naar de andere films van Van Dormael, maar alles rustig op zijn tijd.
Ik vond de film echter heel wat minder prettig wegkijken dan pakweg Amélie, de fantasierijke sfeer komt minder uit de verf en wordt daarmee vermoeiend.
De verwachte ontknoping wanneer oude Thomas en Alfred ontmoeten is eigenlijk bijna voorspelbaar maar wel de missing link die de film nog weer enige inhoud en een filosofische boodschap geeft. Het gras bij de buren is zelden zo groen als het lijkt en ieder huisje heeft uiteraard zijn kruisje. Thomas heeft wel degelijk geleefd en kansen gehad, maar was zo geobsedeerd door een ander, en had duidelijk geen oog voor de realiteit en keerzijde die zaken doorgaans hebben. Na deze conclusie lijkt hij gelukkig te kunnen sterven, de realiteit blijkt toch minder bitter en erg dan hij dacht.
Toto le Heros heeft een mooie stijl, de muziek met het Boem nummer is erg aardig en de acteurs maken er best wat van. Toch is voor mij het midden gedeelte net te saai en stuurloos om gedurende de hele film te boeien. Een film die heel aardig is voor een keer maar dat is het dan ook.