Toto le Héros (1991)

Eerst Mr.Nobodygezien, toen Le huitieme jour gaan kijken en nu deze. Beide films lijken uit Toto le héros voort te komen, en zijn wat mij betreft ook beter. Daarom is het een beetje lastig oordelen over deze film, want hier is het mee begonnen.

Een film met veel originele vondsten, mooie boem boem-nummer, toch kon het me niet overal even goed boeien, de scenes als kind zijn het beste. Die van de oudere minder, het kost moeite om te geloven dat het om dezelfde persoon gaat.

Behoorlijk leuke film weer van Jaco van Dormael, alleen de impact is na drie dagen toch wat minder dan Mr. Nobody en Le Huitieme Jour bij mij.
technisch is het natuurlijk een knappe film, zijn de acteer prestaties behoorlijk fris en is de soundtrack ook erg aanstekelijk(boum boum). Het verhaal zit in een leuke verpakking waardoor de film vlot wegkijkt, al liet het einde zich allang raden natuurlijk.

Sympathieke film

3,5*

Speels met heftige facetten. Van Dormael rijgt het ragfijn aan elkaar, net zoals de drie levensfases van Thomas die afwisselend voorbij sjezen. Energiek door z'n haarscherpe montage, innemend door enkele terugkerende symbolen en betoverend door een zo goed als perfecte timing. Met name wanneer er een vriendinnetje in het spel is. Een zielig moment zoals het bloedstroompje en de schattige bijrol van Celestin helpen wat dat betreft natuurlijk ook. Het liedje, de uitstapjes als geheim agent en het poëtische slot geven het nog eens extra cachet. Een vitale en hartverwarmende film.

Toto le Héros schiet ongelooflijk sterk uit de startblokken: ik was 100% gecharmeerd door het eerste kwartier. Het zag er verbluffend mooi uit (bv. dat schip over die mistige oceaan onder de sterrenhemel) en de film zit vol leuke vondsten (Jeunet heeft dus zeker en vast gekeken!). Zeker tijdens de scène waarin Trenets "Boum" gezongen wordt en de tulpen beginnen dansen op de muziek: zo naïef romantisch en onschuldig, zalig
Wanneer de focus steeds meer op de verbitterde oude man komt te liggen, zakt het verhaal wat mij betreft toch een beetje in elkaar. In elk geval werd het nergens zo mooi als tijdens het eerste kwartier en ik vond het verhaal absoluut niet ingenieus uitgewerkt. Jammer genoeg kreeg ik het gevoel dat Van Dormael vooral hoopte te scoren wegens zijn frisheid en speelse blik; iets wat de film absoluut overeind houdt, maar het had nog beter gekund. Daarom dus ook dat ik zijn volgende films - en zéker Mr Nobody - nog iets meer waardeer.

Hoe dan ook een heel fijne film die zeker en vast het bekijken waard is. Een 4* zat er aanvankelijk zonder blikken en blozen in, maar naar het einde toe smolt het toch wat weg tot een mooie 3,5*.


3,5*

Eindelijk eens deze Belgische film gezien én goed bevonden. Hij deed me wel wat denken aan Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain, maar Toto is eerder gemaakt. Een toffe film, vooral met het liedje Boum met dan de bijhorende meebewegende bloemetjes
Wel een beetje een vreemd einde.
Aanrader.

Na le huitième jour en Mr. Nobody is dit mijn 3e Van Dormael. Verkeerde volgorde natuurlijk, al blijkt toch wel dat hij gebeterd is met de jaren. De film begint sterk met sterke regie en een mooi weergave van de wereld in het hoofd van Thomas. Gaandeweg weet de film niet goed meer waar naar toe en draait de film terug naar een hoogtepunt in een laatste dramatische gedeelte. Gelukkig maar, anders zag de film er helemaal anders uit. Ik weet wel dat het de bedoeling is om dit drieluik op telkens een andere manier weer te geven en op zich is Van Dormael daar heel goed in geslaagd. Alleen kon mij persoonlijk het midden gedeelte minder boeien. Qua opzet kan je dit vergelijken met Crazy Love van Dominique Deruddere. Beiden geven in de periode als volwassene een personage weer waar je niet echt sympathie mee kan hebben.

Toto le héros is niet mijn ding moet ik zeggen, al waren er wel delen die wel nog konden boeien. Het had er anders uit gezien als ik dit als eerste had gezien voor z'n latere films. Een slechte film is het ook weer niet natuurlijk.

Na herziening toch een halfje eraf. Van Dormael moet het net als in Mr. Nobody vooral van sfeer hebben, maar waar dat in die latere ook nog eens gecombineerd wordt met een mooi filosofisch vraagstuk, wordt dat hier een stuk minder goed uitgewerkt. De parallellen zijn er uiteraard: net als Mr. Nobody is dit voor een deel een "wat als"-verhaal, maar vooral in de scènes met de middelbareleeftijd-Thomas toont Van Dormael liever dan te vragen en dat pakt net iets minder goed uit. Voor de rest blijft Toto le Héros echter als een huis overeind.

Mr. Nobody en Le Huitieme Jour zijn twee films, die me prima zijn bevallen. Vooral die eerste is echt heel sterk. Daardoor ben ik ook maar eens op zoek gegaan naar het debuut van Jaco Van Dormael. Dat is deze Toto le Héros.

Toto le Héros is een goede debuutfilm. Hoewel van Dormael in der loop der jaren op sommige punten duidelijk nog bijgeleerd heeft, is dit toch wel een fijne wegkijker. Ik had aanvankelijk een drama verwacht, wat het op momenten ook zeker is, maar tussendoor zit ook nog wel een hoop humor verweven. Visueel ziet het er soms erg mooi uit, al zit er wel wat niveauverschil tussen de verschillende periodes. De jeugd van Thomas is niet alleen het leukst om te zien, maar ook duidelijk het mooist. Van Dormael speelt daarbij op momenten met de omgeving en de muziek, waardoor je soms het gevoel hebt een soort van sprookje te beleven. Dat geeft een leuke sfeer aan het geheel.

Het verhaal in de tijd als oude man, is toch op elk gebied net wat minder. Het is visueel wat minder en ook inhoudelijk komt het allemaal net wat minder krachtig over. Het blijft ook daardoor een bovengemiddeld goede film, maar wel eentje, die door een paar ietwat mindere stukken iets aan kracht inboet, waardoor ik uiteindelijk toch net een halfje lager uitkom, dan er op een gegeven moment inzat. Van Dormael is echter een fijne regisseur, dat is zeker. Ik hoop dat hij binnenkort nog eens wat maakt, maar zijn productiviteit is helaas niet zo heel hoog.

3,5*

Soort blauwdruk voor Mr. Nobody. Gelukkig werken de leuke elementen hier een stuk beter. Een beetje verwant aan de films van Gondry en Jeunet, maar dan wat subtieler en iets minder uitbundig. Leuk om te volgen en qua ideeen zit het wel goed, maar soms iets te onevenwichtig.

3.5*

Bijzondere Belgische film. Toch wel één die de grijsheid van de Belg weet te vatten. Lijkt een verfilming van de zegswijze dat het gras altijd groener is aan de overkant. Want dat is de reden dat Thomas vindt dat zijn leven een mislukking is, dat hij niet het materiële rijkeluisleventje van Alfred heeft geleefd, terwijl hijzelf duidelijk veel essentiëlere momenten beleefd heeft, zoals opgroeien in een liefdevol gezin, een echte liefde met Evelyne, een zeer goede band met zijn broertje Celestin. Nooit echter lijkt dit geluk tot hem door te dringen. Als oude man is hij niet meer dan een tragisch figuur.

Van Dormael zorgde hier voor sprongen naar drie verschillende tijdsperioden en dat zal veel van de montage vereist hebben. Het komt in ieder geval over als een ontzettend ingewikkelde oefening om hier structuur in te krijgen, maar het ziet er wel degelijk goed uit. Fantasierijk ook, hoe via de held Toto, binnengedrongen wordt in de fantasie en denkwereld van Thomas. Einde is wat vreemd te noemen, zeker het moment waar hij sterft . Niet zo kleurrijk als films van Jeunet (ook niet zo duur) maar qua visie doet Van Dormael zeker niet onder. Is de eerste film van hem die ik zag maar ik ben nu toch zeer benieuwd naar zijn nieuwe film Le Tout Nouveau Testament.

Prima in elkaar gezet drama dat lekker wegkijkt.

Effenaf schitterende film met de nadruk op film.
De mengeling in tijd in het verhaal is uitstekend verwerkt en iedere episode wordt prachtig uitgevoerd met uitstekende acteurs van jong naar oud.
De muziek maakt het bijwijlen extra ontroerend.
Anderhalf uur genoten.