Prachtig filmpje, en een waardige afsluiter van mijn jaren '10-decennium-trip. Terje Vigen is een verfilming van een (schijnbaar) klassiek verhaal van Henrik Ibsen, en die literaire achtergrond is ook wel te merken in de film. De originele intertitels zijn volgens mij rechtstreeks uit Ibsen gehaald, gezien de rijm in het origineel en de wat abstracte, poetische, en soms wat vreemde Engelse vertalingen. Ook voelt de film vaak aan als een cinematisch ondersteunde versie van het gedicht; de teksten en literaire wortels zijn een belangrijk onderdeel van Terje Vigen.
Maar een fraai verhaal is het wel. Het gaat over de zeeman Terje, die in de hongerige dagen van de Brits-Noorse conflicten (onderdeel van de Napoleontische oorlogen) op smokkeltocht uitgaat om hemzelf, vrouw en kind van eten te kunnen voorzien. Helaas: dit gaat faliekant mis als hij door een Britse patrouille gepakt wordt met fatale gevolgen. Terje belandt in de gevangenis, en als hij jaren later vrij komt en teruggaat naar huis, blijken vrouw en kind gestorven te zijn van de honger. Terje leeft verder als eenzaam en verbitterd man, en verdient de kost als loods. Maar het morele hart van de film komt aan het einde, als een Engels schip strandt in de buurt, en de opvarenden blijken te bestaan uit de Engelse commandant die hem ooit gevangen heeft gezet, met vrouw en dochtertje. Hij heeft alle gelegenheid om wraak te nemen voor de dood van zijn eigen familie - maar het goede in hem overwint, en hij bereikt tenslotte zelfs een soort van vrede met het leed dat het leven hem heeft aangedaan.
De beelden in de film zijn redelijk goed gefilmd. Het weet met name te overtuigen in de buitenscenes en dan met name bij de vele scenes op zee; binnenskamers was het vaak wat te donker wat mij betreft. Sjöström houdt zijn film verder ook voldoende kort; een klein uurtje is een goede lengte om te vertellen wat er in Terje Vigen verteld moet worden.