Dream Cruise (2007)

Heb begrepen dat dit deel uit de Master Of Horror (season 2) series erg saai is en te veel op Japanse horror lijkt, met een dood wijf dat traag op je afloopt of kruipt. Ik haat films zoals The Ring of The Grudge...dus deze sla ik maar even over.

Een erg flauw deel. Waar sommigen zich bij imprint ergerden aan het gebrekkige Amerikaans van de Japanners daar word het hier al niet veel beter op.

Waar Miike's Impint naar mijn mening nog vol zat met prachtige scenes en mooie beelden en kleur, ontbreekt het in Tsuruta's deel aan al die dingen.
Het verhaal is verfilmd na een short story van koji Suzuki (de schrijver van het alombekende Ringu) Dit verhaal trekt voor een deel op hetzelfde. En ja de japanse geesten die door een geliefde vermoord worden en dan in een soort van grudge-vorm terugkomen dat ken ik nu onderhand wel.

Ryo Ishibashi is een van mijn favoriete Japanse acteurs bij het zien van Tsuruta's Dreamcruise schiet bij mij toch een wenkbrauw omhoog. Zijn Amerikaans is slecht oke..He is not to blame, maar ook verder presteert hij niet op zijn huidige niveau jammer..

Ik ben erg teleurgesteld, hier had ik enorm veel van verwacht..jammer 2*

Dit viel inderdaad stevig tegen.

Jammer om Ishibashi zo te zien worstelen met de Engelse taal. Z'n spel lijdt er ook een serieus stukje onder.

Verder een flauw verhaaltje dat nergens spannend is en daarmee ook weinig meer te bieden heeft. Locatie was wel aardig maar de geest was niks, de tweede geest ook al niet.

Eén van de slechte afleveringen totnogtoe. Nochthans Japanse regisseurs genoeg die prachtige horrordingen maken.

2*

Van deze film had ik veel verwacht, en eigenlijk is hij helemaal niet slecht, zelfs beter als Inprint mischien. De film begon wel traag op gang te komen, maar eens op de boot werdt alles wat intresanter. Wel soms niet al te orgineel (die vrouw dat terug komt als een soort kayako Grudge lady), maar het verhaal was wel nog goed in 1 gezet. Acteer werk kon wel wat beter, maar zoals ik altijd zeg in dit genre doet het er niet toe. Een 3,5

Had hier heel wat meer van verwacht.

Net als in Imprint is het een stevige doorn in het oog dat de Japanners engels spreken. Ishibashi is ook niet op de top van z'n kunnen, de rest is nog minder. Verder ook weer zo'n uitgekauwd geestverhaaltje waar ik onderhand wel genoeg van heb. De locatie was leuk (beetje Dead Calm achtig) maar veel wordt er niet mee gedaan. Zowel visueel als qua spanning compleet brak.

2*

De Japanse horror vind ik meestal niet heel veel aan. En ook deze wist mij niet egt te boeien. Verhaal vond ik saai. de muziek was nog wel te doen. en er werd ook wel goed geacteerd vond ik. alleen met een saai verhaal wat me niet wist te boeien heb ik zoiezo geen kijkplezier

Het acteerwerk is nogal magertjes en het script is nogal cliche, in de stijl van de Japanse ghoststories, en die zijn eigenlijk altijd hetzelfde.
De effecten waren ook niet om over naar huis te schrijven en toch geef ik een voldoende omdat de film me niet heeft verveeld.
Leuk als tussendoortje als je er niet al te veel van verwacht.

Ik snap niet wat iedereen hier zo slecht aan vindt, ik vond 'm best goed.

Ik vond dit toch een erg toffe film en dat zat 'm vooral in het verhaal. Ik ken nog niet zoveel Japanse ghost stories, dus dat zal in mijn voordeel werken. Het tempo ligt lekker hoog en er zijn telkens weer nieuwe ontwikkelingen die weer een extra tipje van een andere sluier oplichten, tot uiteindelijk alles duidelijk is. De fx waren dan niet overal even sterk(vooral die groene geest over het water), het werd verder wel prima in beeld gebracht. Ook het acteerwerk kon er goed mee door, maar zoals gezegd, het sterkste punt is de ontvouwing, de vork en hoe die in de steel zit. Enig minpuntje is wel dat overdadige commentaar van die Yuri en het vinden van dat petje op het einde, maar soit... Heb me zeer goed vermaakt.

4,0*.

Was toch wel een leuke uitzondering in de serie. Nou hadden we natuurlijk al een J-horror gezien in het eerste seizoen; Takashi Miike's Imprint maar ook Dream Cruise kwam best als een verrassing. Daniel Gillies zou eigenlijk verboden moeten worden ooit nog in een film te spelen (meer dan een gelikte kop heeft hij niet) maar toch is de film minstens vermakelijk. Kreeg ondanks dat het van origine een Amerikaans product is, ook wel een prettige Japanse sfeer en daarbinnen gebeuren leuke horrordingen. Eigenlijk zijn alle (amerikaanse) basis elementen saai en uitgemolken maar is de horror zelf best prettig. Dream Cruise werkt vaak niet maar de momenten dat ze werkt is het een lekkere J-Horror.

Voorspelbaar met heel wat clichés , maar toch nog voldoende onderhoudend.

Mijn eerste Norio Tsuruta. Japanse films/werkjes zijn nooit echt favoriet bij mij, maar wanneer het plot me enigszins aanspreekt geef ik het meestal toch een kans. Zo ook bij Dream Cruise, mijn inmiddels 5e Masters of Horror.

Het begint best fijn. Nieuwsgierigmakende intro, daarna een snelle wisseling naar het hoofdpersonage Jack, een niet al te onaantrekkelijke vent om te zien, wat zeg ik? Best een scheetje ook nog.

De film heeft een interessant gegeven. Als kind heeft hij zijn broertje zien verdrinken, en hij geeft zichzelf daar de schuld van en dit achtervolgt hem, letterlijk en figuurlijk, nog steeds. Dit zie je enkele keren terugkomen, ook d.m.v. fijne flashbacks.

Het acteerwerk is niet van hoogstaand niveau, maar ook niet tenenkrommend slecht. Ook het Engels stoorde me niet. Je zit te wachten op het moment dat Eiji Jack confronteert met zijn verraad. De spanningsopbouw is prima, echt eng wordt het nergens maar er hangt een onheilspellend sfeertje. Natuurlijk geen japanse horror zonder lange, zwarte haren. Dit lijkt wel een standaard iets.

Dream Cruise kijkt ontzettend prettig weg, en is voor mij ook de beste uit de reeks die ik tot nu toe gezien heb.

Niet al te best. Wel grappig om Gillies weer eens te zien, al kan ik 'm niet echt los zien van zijn rol in The Vampire Diaries.


Niet al te best dus. Tsuruta vind ik best een fijne regiseur, vond Premonition en Ringu 0 best goed. Hier bakt ie er eigenlijk weinig van. Ishibashi vind ik altijd wel een aangenaam acteur, maar lijkt toch best veel problemen te hebben met de Engelse taal. Die hele basis van die Japanse geestenverhalen heb ik nu wel gezien, en is ook echt in elke Japanse geestenfilm nagenoeg hetzelfde. Voor de rest ook erg clichématig, dat hele gedoe met zijn broertje was dan ook echt vreselijk. MoH lijkt me toch juist de reeks om iets te 'proberen' maar ondanks dat het best lekker wegkijkt is het voornamelijk ongeïnpireerd, saai en futloos. Met deze dooddoener heb ik de MoH reeks afgesloten. Fijne reeks overall, wel een echt hit or miss verhaal maar als ze goed zijn, zijn ze ook heel goed.

Saai en voorspelbaar.

Wat Naomi al aangeeft, het is leuk om die vent weer eens te zien die ook in The Vampire Diaries speelt, maar voor de rest is er weinig positiefs op te noemen aan Dream Cruise.

Ik had niks met de rest van de cast, vond het grootste gedeelte ook slecht geacteerd en zowel Kimura als Ishibashi kwamen lachwekkend over als geesten. Totaal niet eng of spannend, en het is vrijwel altijd hetzelfde met die Japanse geestenverhalen. Op een gegeven moment is dat gewoon niet leuk meer om naar te kijken. Verhaal zelf was redelijk, de hele background story met zijn broertje was aardig om te volgen, maar verder totaal niet origineel. Toch vind ik zo'n locatie altijd wel een plus, dat geïsoleerde gevoel wat er dan gecreëerd word is een plus. Maar dat was dan ook wel het enige in deze film. Jammer weer een gemiste kan in de MoH reeks.

1.5*

Behoorlijk tegenvallend deel in de MOH reeks, de hoofdrolspeler is barslecht en verneukt eigenhandig eigenlijk de film. De manier waarop hij de hele tijd struikelt/valt Ook evenaart hij Steven Seagal in het emotieloos kijken.

Het gegeven is aardig en die gekke Japanner was ook nog wel leuk, voor de rest heeft de film eigenlijk bar weinig te vertellen en vervalt het van de ene in de andere cliché.

1,5*

Alweer een tijdje terug dat ik een deel van de Masters of Horror zie. Het vorige filmpje was THe Black Cat, maar deze zette ik al snel af door het mishandelen van dieren. Logischerwijs ga ik voor Dream Cruise, van Norio Tsuruta. Van hem zag ik eerder Premonition, en die viel eigenlijk wel wat tegen.
Van regisseur Takashi Miike zagen we eerder een Japans/Amerikaans werkje in de Masters of Horror serie, die was niet zo best, hopelijk is Dream Cruise beter dus. De films hebben in ieder geval een ding gemeen; de gesproken taal is Engels terwijl de acteurs voornamelijk Japans zijn.

Maar buiten dat begint Dream Cruise ontzettend tof, wanneer een hand uit de wasbak het gezicht van Jack vastpakt, effectief schrikmoment? Jazeker! En wat daarna volgt is nog meer schrikken geblazen.
Werd dit dan eindelijk een keer een écht 'enge' film in de Masters of Horror reeks? Ik hoop het. Het eerdere J-Horror werkje van Takashi Miike was meer 'torture-porn' in plaats van J-Horror zoals we dat vooral kennen. Dream Cruise gaat meer de kant uit van de bekende Japanse horrorfilms zoals Ju-On en The Ring. Maar nu op een boot dus.
De eerste scènes op de boot waar de spanningen hoog oplopen tussen Eiji en Jack zijn ook niet slecht, de conversaties keken lekker weg, en het gebrekkige Engels is gelukkig minder irriterend dan in Imprint. De vrouw van Eiji sprak zelfs erg aardig engels.

De eerste geestverschijningen volgen ook al snel, en als Eiji onderwater de boot gaat repareren voelt dit toch wat ongemakkelijk aan. Eiji's arm lijkt gewurgd te worden door zeewier, maar eigenlijk is dit het lange zwarte haar van zijn ex-vrouw, die hij op gruwelijke wijze vermoord heeft.
Even later volgt ook een erg toffe scène waar Eiji's vrouw lijkt te verdrinken, en hetzelfde lot onder te gaan als Eiji's ex-vrouw. Jack moet haar redden voordat het te laat is. Op wel erg sukkelige wijze doet hij dit, en hier zien we eigenlijk wat voor knullig ventje die Jack eigenlijk is. Hij doet alles op erg ongelukkige en sukkelige wijze, ik moest hier erg hard om lachen, al was dit natuurlijk niet zo bedoeld. Hierdoor valt het spannende een beetje weg, ook omdat je al weet dat Jack haar toch wel weet te redden.

Maar tegen het einde toe herpakt Dream Cruise zich ontzettend met geestverschijningen, schrikmomenten, bloed en liefde. De ongemakkelijke sfeer wordt buiten de boot verder gezet als Jack en Eiji's vrouw van de boot weg zwemmen en worden gevolgd door de geest.
Gelukkig eindigt de film lekker romantisch, en neemt het einde zelfs Jack's schuldgevoel weg, wat mooi! Een van de betere in de Masters of Horror reeks. 3,5*

De Masters of Horrorreeks heeft z’n missers, maar tot nu toe heb ik ook een aantal erg leuke korte films gezien. Dream Cruise kan hier op weinig bijval rekenen, maar ik vond deze prent eigenlijk best vermakelijk. Het is een korte film, dus gebeurt er niet bijster veel in, maar de sfeer is goed. Dream Cruise heeft een leuk achtergrondverhaaltje en een prima finale. Voor een horrorfilm op een jacht met drie personen (en een spook) heeft Tsuruta er wel in elk geval veel uitgehaald. Er zitten een aantal leuke schrikmomenten en spookverschijningen Ik ken te weinig J-horror om te vergelijken, maar dit is in elk geval een stuk beter dan Yogen. Dat het grotendeels in het Engels was, is misschien geen beste keuze, maar ik kan er wel mee leven. Leuke prent met een goed achtergrondverhaal.

Prima in elkaar gezette horrorfilm die lekker wegkijkt.

Een niet zo heel sterk deel uit de reeks. Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een deel zag, maar deze Dream Cruise beviel niet zo heel erg.

Het is allemaal nogal standaard en voorspelbaar, al is de uiteindelijke finale wel vermakelijk. Japanners, die in het Engels moeten acteren, zijn vaak ook niet op hun best. Daniel Gillies is geen Japanner, maar acteert toch wel dramatisch hier. Het viel bij vlagen echt op, hoe slecht hij wel niet bezig was, dat zag er soms gewoon lachwekkend uit.

Los daarvan vermaakte het nog wel enigszins, wat wel fijn was, evenals het bootje op volle zee. Aan clichés geen gebrek en goed werd het nooit, maar ik heb ze nog weleens stukken slechter gezien.

2,0*

Dit was dan mijn de laatste korte Thriller / Horror film, die ik nog moest zien/herzien uit de leuke en vermakelijke "Master of Horror" TV-serie (alle 26 verhaaltjes heb ik dus nu gezien en aan mijn eerste horror verhaaltje "Jenifer (2005)" ben ik op 3 april 2016 begonnen) en dit was tevens ook het laatste verhaalte (van het 2e seizoen) in deze TV-serie. Ik zie dat deze film hier best een laag gemiddelde heeft, maar ik deel die mening eerlijk gezegd niet, want ik heb me best vermaakt met deze film en het verhaal wist me zelfs te boeien en vond ik op bepaalde momenten ook wat spannend (zeker op het einde).

In dit verhaal draait om de Amerikaanse advocaat Jack Miller die werkt in Tokio en die verliefd is op Yuri Saito, welke de vrouw is van zijn grootste cliënt Eiji Saito. Deze Eiji was vier jaar geleden getrouwd met de rijke Naomi, maar deze is opeens verdwenen en daarom is hij nu opnieuw getrouwd met Yuri. Eiji weet dat Yuri een verhouding heeft met Jack en daarom nodigt hij beiden uit voor een zakenreisje op zijn jacht met de toepasselijke naam "Yuri". Jack heeft als kind zijnde zijn broer Sean verloren, die voor zijn ogen verdronken is en hij verwijt zichzelf dat hij Sean niet heeft kunnen redden en hij heeft daar ook vaak nachtmerries (daar opent het verhaal mee) over en heeft daarom een panische angst voor water waarin hij de geest van Sean ziet. Ondanks dat gaat hij toch in op de uitnodiging van Eiji, maar al snel komen hij en Yuri erachter dat ze dat beter niet hadden kunnen doen, want Eiji heeft een andere vorm van plezier maken in gedachten en wilt hun beiden vermoorden. Buiten dat Eiji ze wilt vermoorden jaagt er ook nog een geest uit een donker verleden op hun, die het zowel voorzien heeft op Jack, Yuri en Eiji.

Het sfeervolle (komt mede omdat het verhaal zich grotendeels op zee afspeelt, middels de jacht van Eiji) verhaal zit opzicht best leuk in elkaar (zeker wat betreft de opbouw) en wist mij zelfs te boeien en te vermaken van de eerste tot de laatste minuut (duurt circa 55 minuten). Ook met de uitvoering van het verhaal zit het wel goed, want er zitten een paar aardige schrikmomenten (met name tijdens de opening) in en ook bevat het verhaal een aantal horrormomenten (zoals o.a. een geest) welke soms voorzien zijn van goor (afvallen van arm van Eiji en gespleten hoofd van Eiji, waarbij zijn hersenen te zien zijn) en die ook fraai in beeld werden gebracht. Een enkel horrormoment vond ik zelfs grappig en dat heeft betrekking op de afgevallen arm die weer tot leven komt en het been en de keel van Jack stevig vastpakt.

De wendingen (o.a. dat Eiji zijn eerste vrouw Naomi heeft vermoord op de jacht en haar lichaam in zee dumpt, waardoor de zee vervloekt is en dat Naomi de geest is die nu op hun jaagt) in het verhaal waren best aardig, maar zijn wel redelijk voorspelbaar. Hier en daar zitten er een paar leuke dialogen in, zoals het moment dat men aan het eten is op de jacht en Eiji dan vraagt aan Jack:

Eiji: Gij zult geen overspel plegen, Jack ! Weet je wat er gebeurt met mensen die dat doen ?
Jack: Dat weet alleen God.
Eiji: Die gaan naar de hel, Jack

Het einde van het verhaal was best aardig en is zelfs spannend en dat Sean uiteindelijk de helpende hand komt bieden als Yuri aan het verdrinken (omdat Naomi aan haar trekt) is en Jack dit probeert te verhinderen, was natuurlijk weer vrij voorspelbaar. Visueel zag het er allemaal best aardig uit (zeker wat betreft de goor effecten) en de beperkte cast in dit verhaal, die eigenlijk bestaat uit maar drie personen, doet het verdienstelijk en dan heb ik het over Daniel Gillies (in de rol van Jack Miller), Ryo Ishibashi (in de rol van Eiji Saito) en Yoshino Kimura (in de rol van Yuri Saito). De laatste zag er ook niet onaardig uit.

Al met al een leuke en vermakelijke korte Thriller / Horror film uit de "Masters of Horror" TV-serie, welke gemaakt is door de Japanse regisseur Norio Tsuruta (vandaar natuurlijk ook als locatie Tokio), waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord heb en dit was ook de eerste film van hem die ik zie. Daarmee komt er voor mij ook een einde aan de verhaaltjes in de "Masters of Horror" TV-serie, waar ik me best goed mee vermaakt heb (mijn gemiddelde punt over de 26 verhaaltjes is een 2,67, oftewel afgerond een kleine onvoldoende. Het slechtste verhaaltje vond ik "The Washingtonians (2007)" en het beste verhaaltje vond ik "Pelts (2006)"). Hopelijk wordt er nog eens nieuw leven in de "Masters of Horror" TV-serie geblazen, want opzicht keken de korte verhaaltjes (maximaal 60 minuten) zich lekker weg.

MOH aflevering 23.

De vorige Japans getinte horrorfilm uit de Masters of Horrorreeks, Imprint, viel mij erg slecht. Totaal verhaalloos en geen spanning. Om nou te zeggen dat Dream Cruise een goed verhaal heeft, is erg overtrokken. Maar het heeft zeker zijn momenten. En dat monstertje is best wel scary.

Niet goed genoeg voor een voldoende, maar best vermakelijk.

2,5*

Toch 1 van de minste in de reeks. Standaard werkje met slechte acteurs. *1,5

Ook in het tweede seizoen van Masters of Horror is er weer een Japanse bijdrage. Helaas is het duidelijk een mislukte poging om een soort kruisbestuiving tussen J-horror en Amerikaans drama te maken. Helaas kiest regisseur Tsurata (Kakashi , Ringu 0) ervoor om alle oude, gebaande wegen te betreden en wordt er ook nergens geprobeerd om met iets anders te komen. Een driehoeksverhouding tussen een rijke Japanse cliënt zijn vrouw en een Amerikaanse financieel adviseur. Tijdens een tochtje op een plezierjacht hadden de onderlinge spanningen hoog op moeten lopen. Helaas doen ze dat voor de kijker niet! Japanse cliënt Eiji Saito (Ryo Ishibashi) kampt uiteraard met een geest uit het verleden. Jack Miller (Daniel Gillies) heeft ook een trauma. Een die er blijkbaar met de haren bij is gesleurd. Zodat alles kan eindigen in een happy einde. Sommige scènes zijn weliswaar amusant of enigszins spanning-opwekkend, maar over het algemeen is er weinig opwindend te beleven.