The Omega Man (1971)

Apocalyptische Albino's

Heston blijkt een van de weinige overlevenden in een postapocalyptische wereld, in deze aardige SF-film die meer dan drie decennia later een succesvolle remake kreeg met I Am Legend. Het latere boegbeeld van de NRA kon zich flink uitleven met zijn arsenaal aan mitrailleurs, als held die schoon schip maakt onder de door een virus bevatte bevolking. Geen zombies of vampiers, maar albino's zijn de griezels in dit origineel. Het verhaal heeft echter een beetje last van tempowisselingen en de actie komt soms wat gekunsteld over. Toch is deze klassieker nog steeds de moeite waard.

Goed.

Nogal ja, ik zou de vergelijking niet eens durven maken.

Omega Man begint veelbelovend met het apocalyptisch sfeertje, de grote verlaten stad, de resten van de mensheid, maar toen kwam Anthony Zerbe met zijn hilarisch leger van albinozombies ten tonele. De film gaat redelijk pijnlijk ten onder. 2*

Een paar dagen geleden op tv gezien.

Ik dacht al dat ik het verhaal al eerder gezien had.

"I am legend" met will smith was al niet zo'n beste film.

Maar deze voorganger is een stuk slechter.

Op de helft heb ik weg gezapt.

Al houd ik best wel van oude films, dit is toch echt te slecht.

Waarom zoveel haat? Dit is toch tamelijk briljante materie! Het mag dan niet de beste film aller tijden zijn en ik snap wel dat The Omega Man destijds niet in de prijzen gevallen is, maar de sfeer is heerlijk! Ik vind het authentieke gevoel van de jaren zeventig heerlijk werken met een leeg, apocalyptisch New York. De albino-cultisten zijn met afstand de gaafste badguys die ik sinds tijden gezien heb en Charlton Heston... Charlton Heston heerscht als vanouds. Iedereen heeft I Am Legend wel gezien en een dikke sigaren rokende Heston met ontbloot bovenlijf en machinegeweer is gaver dan Will Smith in wat voor gedaante dan ook. Tuurlijk moet je van camp houden om dit te kunnen waarderen, maar het totaalplaatje moet toch wel op z’n minst een grijns op je gezicht kunnen toveren? In elk geval is het een lekker foute actiefilm, waar je je niet hoeft te vervelen. New York ziet er overtuigd leeg uit, waardoor het enige dat er nep uitziet, de badguys zijn. Maar hun oorsprong en motieven zijn geweldig. Hetzelfde geldt voor de actie. Mooi geschoten allemaal, ook heeft de film (ondanks de veranderde mode) weinig last van veroudering gehad.

De beste van de 'Legend-films'. Nog steeds is The Omega Man niet briljant maar het authentieke 70's sfeertje mag er wezen en ook het tempo is best aardig. Hoogtepunt zijn echter de sekte-albino's, die in sommige scènes best angstaanjagend kunnen overkomen. Ook is Heston weer gewoon erg goed.

3,5*

Matig/redelijk, begin was mooi door de lege straten. De albino's stelden echter zeer weinig voor, de zombies in I am legend waren een stuk enger. Zowiezo vindt ik I am legend over het geheel sterker en dat is misschien ook wel jammer voor deze prent.

Het lukte me maar niet om tijdens het zien van The omega man niet aan het vergelijken te slaan. Daardoor bleef ik een beetje steken in het verhaal toen de witte mannetjes/vrouwtjes op het toneel verschenen, ik schoot bijna in de lach. Bijna want het huilen stond me na.

Jammer, net niet is mijn oordeel en dat alles heeft met de tegenstanders te maken en het puppyliefdesverhaaltje dat maar o zo ongeloofwaardig en oninteressant gebracht is. .

Anderhalf uurtje licht vermaak voor één keertje en een onderzetter rijker

Was wel verbijsterd door deze after-apocalypsefilm. Charlton Hestons niet zo'n goede acteerskills worden extra benadrukt als ie moederziel alleen zichzelf moet vermaken in een uitgestorven Los Angeles. Mên, dat sloeg echt nergens op. Een Will Smith maakt van zo'n rol toch iets interessanter. Al gauw komt ie aanraking met The Family, een groep lijkbleke vampier-wannabes en toch ook nog een groep normale mensen. Het was allemaal maar een flauwe boel.

Het meest verbazingwekkende is de muziekkeuze. De ene keer denk je in een door Morricone georkestreerde spaghetti-western verzeild te zijn, de andere keer wordt er op de meest vreemde momenten van die foute campy muziek ingezet. Nee, The Omega Man is echt onthutsend zwak en de remake (al is die ook niet geniaal) stukken beter.

Opzicht wel geinig om te zien dat deze film de voorloper was van blockbuster "I Am Legend" uit 2007. Zowel qua verhaal als de uitvoering verschillen deze films nauwelijks van elkaar.

Het verhaal zit goed in elkaar en hetzelfde geldt voor de opbouw ervan. Ook weet de film te boeien maar echt spannend wordt het helaas nergens. Dat kwam vooral omdat ik de sekte (een soort van paters met zonnebrillen op) van Matthias (wel aardig gespeeld door Anthony Zerbe) een aanfluiting vond en ik vond ze ook eerder lachwekkend dan eng. Dat heeft natuurlijk ook te maken dat deze film stamt uit 1971 (goed bouwjaar trouwens ) en er toen nog geen sprake was van specialeffecten. Men moest het toen doen met decors, kleding en make-up. Maar in het algemeen ziet het er wel allemaal fraai uit en dan vooral natuurlijk het uitgestorven Los Angeles i.p.v. New York, welke de locatie was in de film "I Am Legend". Van deze film vond ik overigens wel het einde beter en sterker dan van "I Am Legend".

De cast deed het overigens wel aardig en dan vooral natuurlijk Charlton Heston. Geweldig als hij lacht en je dan zijn hele bek vol met tanden (lijkt meer en grotere tanden te hebben dan een ander persoon) ziet. Ook de rol van Rosalind Cash (liep rond met een enorm grote kroeskop haar, wat echt typisch beginjaren 70 was) was verdienstelijk en in een paar scenes was ze zelfs topless te zien. Zowel zij (veel te jong) als Charlton Heston zijn inmiddels overleden.

Al met al heb ik me goed vermaakt met deze klassieker (eigenlijk raar dat ik deze vroeger nooit heb gezien), en omdat de vaart best hoog is, er veel gebeurt en de film niet al te lang duurt, kijkt hij lekker weg ondanks dat hij inmiddels behoorlijk gedateerd is.

Heston is natuurlijk ongeveer 500 keer cooler dan Will Smith in al zijn films bij elkaar opgeteld, maar qua film vond ik het origineel niet zo best. Maar eigenlijk vond ik de remake ook gewoon slecht trouwens. Erg lullige "badguys" met die albinozombies, en verder ziet het er ondanks het aardige sfeertje behoorlijk knullig uit allemaal. Vooral toen er sprake was van enige actie erg verouderd. 2.0*

Redelijke film over een man die zo'n beetje als enige een biologische oorlog heeft overleefd. Een post-apocalyptische film met een toch wel eigenaardig sfeertje, waardoor het wel gemakkelijk wegkijkt (ook omdat er aardig wat actie is). Verre van spannend, vooral omdat de de slechteriken nogal knullig overkomen (maar ook dat heeft wel z'n charme).

Het zijn geen origineel en remake, maar de tweede en derde verfilming van het boek I Am Legend.

Het begint allemaal best aardig met die openingsbeelden van lege straten en een enige overlevende die probeert te
dealen met de eenzaamheid .
Maar als eenmaal die witte mannetjes hun intrede doen gaat het verhaal langzaam als een soort nachtkaars uit.
Trouwens ik begreep totaal niet waarom die vrouw eerst voor hem vluchtte en vervolgens hem eerst als een vijand zag en hem langere tijd onder schot hield met dat pistool als ze hem al lang kenden en dus wisten dat hij eigenlijk een bondgenoot was