Dante 01 (2008)

Tegenvaller.

Dit was echt te vaag voor woorden.

Hou daar wel van maar dit leek net alsof het niet wist waar het verhaal zich nou naar toe wilde.

Het leek net alsof het allemaal losse stukjes door elkaar waren.

Begreep er dus geen zak van .

Soms heb je dus ook van die films waar je denkt wat ben ik in godsnaam aan het kijken !

Dante 01 is dus zo een film.

Erg religieus verhaaltje dus het was echt niet mijn ding.

Erg duistere omgeving en sfeertje maar spannend werd het dus ook nergens.

Special effects waren althans wel heel erg mooi voor een B- filmpje.

Maar Dimension Extreme heb tot nu toe nog wel beter werk op de markt gebracht.

Nee dit was niet mijn ding.

Slecht was hij niet maar ook niet goed te noemen.

Mocht wel op het einde wat duidelijker gemaakt worden hoe het verhaaltje nou eigenlijk in elkaar zit.

De 88 minuten zijn wel makkelijk uit te zitten dus het is wel een klein tussendoortje.

Toch wel een onvoldoende.

1,5*

Marc Caro is, na 13 jaar dan toch weer terug. Na zijn samenwerkingen met Jeunet met de films Delicatessen en City of Lost Children, besluit hij na al die tijd toch maar eens alleen een filmpje te gaan maken. Wel jammer dat hij er zo lang mee heeft gewacht en dat er verder geen films meer van hem verwacht worden.

Ik vind het toch wel weer heel bijzonder om naast de Zwitserse Cargo weer een niet-Engelstalige ruimte film te treffen. Je zou die combinatie op een een of andere manier niet zo snel kunnen verwachten. Dante 01 was om te beginnen kwa special fx, kleur en beeld om te smullen. Caro heeft zijn techniekjes uit zijn vorige films zeker niet vergeten en weet zo nu en dan weer op een stripvormige manier te werk te gaan. Wat ik over het verhaal en de achtergronden kan vertellen weet ik niet want het wil nog wel eens onavolgbaar zijn waarbij je regelmatig de draad verliest en het moeilijk te begrijpen is. Wel was het me duidelijk dat de gevangenen worden gebruik voor akelige experimenten en dat ze de benen ervoor nemen. Over er nou meer of minder achterhangt kan ik nou weer niet zeggen. Maar verder is de film wel heerlijk om te zien en het gore-gehalte is op vele momenten behoorlijk hoog. Ook de nachtmerrie achtige shot's zijn keurig gedaan en als kijker word je nog vaak wel meegezogen in het visuele spektakel. Het erg lang durende einde was adembenemend! Alleen het laatste shot snapte ik niet echt zo, met dat die rode planeet uiteindelijk gewoon veranderd is in de blauwe aardkloot, was dit dan allemaal een nachtmerrie?

Maar verder gewoon aangenaam verrast door deze film. Totaal niet slecht en visueel schitterend opgebouwd en weer een lust voor het oog. Behoorlijk jammer dat het weer muisstil is rond Caro.

4,0*

Ongeïnspireerde, eigenlijk ronduit saaie sf-film die op geen enkel vlak overtuigt. Louter onsympathieke karakters voorkomen dat het je ook maar een lor kan schelen wat het lot is van wie dan ook, inclusief 'Saint Georges'. Bovendien voel je vrijwel onmiddellijk op je klompen aan waar het inmiddels toch wel obligate 'messias' thema op gaat uitdraaien, waardoor zelfs het overdreven pathetische einde bepaald niet als een verrassing komt. Duurde gelukkig maar 77 minuten, maar desondanks zonde van m'n tijd.

1,5*

Beetje zoet verhaaltje.. wat ongeloofwaardig gedaan hier en daar maar wel prachtige natuuropnamen en mooie special effects.

Fantastische cinematografie en vormgeving. Ondanks de visuele pracht voelt de films soms toch wat kil en afstandelijk aan, waardoor je er niet helemaal in wordt gezogen. Het wat vage verhaal stoorde me niet veel, tot aan het einde waar 2001: A Space Odyssey wordt gekopieerd. Niets mis met een hommage, maar het voegt niet veel toe aan het verhaal waardoor het wat leeg aanvoelt.

Audiovisueel een zeer sterke beleving, maar door het einde toch niet het voordeel van de twijfel en dus 3*.

Wel een gaaf filmpje. Visueel experimenteert Caro er lustig op los - komt wellicht niet altijd even mooi uit de verf, maar de branie is in ieder geval aanwezig. Hetzelfde geldt in mindere mate voor de soundtrack, die voornamelijk op de momenten waarop de film intensiveert een sfeerbevorderende werking heeft. Verder leuke rollen voor Pinon, Wilson, en die dikke uit Dellamorte Dellamore.

Ongeveer halverwege neemt het al niet zo geweldig boeiende verhaaltje een wat oninteressante wending, en begint het een beetje aan te modderen. Gelukkig wordt de lichtelijke keldering in kwaliteit op tijd doorbroken met een erg fraaie eindscene, waardoor ik uiteindelijk nog op 3,0* uitkom. Toch leuk om eens gezien te hebben.