Angel-A (2005)

Erg fraai inderdaad. De poster is al schitterend om te zien, de beelden van de film doen daar niet voor onder: prachtig gestileerde zwart/wit beelden.

Maar ook de personages weten te boeien. De mannelijke hoofdrolspeler herken ik van z'n bijrol als de wat zwakzinnige groenteboer in Amélie, maar zet hier een prima hoofdrol neer. Ook een personage dat me aanspreekt, waar ik blijkbaar enige verwantschap mee voel, al heb ik gelukkig nooit louche types achter me aan gehad vanwege geleend geld.

Bij de vrouwelijke hoofdrol vraag ik me af in hoeverre ze de inspiratie heeft gevormd voor Panty & Stocking with Garterbelt. In ieder geval is prettig ad-rem, en is ze bovendien verre van onaangenaam om naar te kijken.

In ieder geval een leuke interactie tussen de beide personages, wat samen met de mooie beelden voor een boeiende film zorgt, met als emotioneel hoogtepunt de spiegelscène. Aan het einde wordt het wel een beetje melodramatisch, waarbij ook het acteerwerk (toch) wat minder wordt. Maar goed, liever een geweldige film met een wat minder einde dan een gelijkmatigere film van een lager gemiddeld niveau. 4,5*.

Prachtig gespeeld en prachtig in beeld gebracht, uiteraard. Het is echter het slotakkoord waar de film ietwat onnodig theatraal wordt, en me er nét van wist te weerhouden hier 4* aan toe te kennen. Maar verder een intrigerende, schalkse, en magische film. Eén van Besson's betere.

Aardige Franse komedie. Het begint sterk met een frisse stijl maar gaandeweg verliest het wat aan kracht. Het mist wat meer inhoud en diepgang, ook een minder voorspelbaar einde was welkom geweest, het script heeft net te weinig om het lijf om van deze film een topper te maken. 3*

Goeie film over een man die een vrouw uit de rivier redt, nadat ze erin gesprongen is. Een redelijk origineel verhaal met een vleugje romantiek en fantasie. Tegen het einde wel wat voorspelbaar, maar het kijkt allemaal wel gemakkelijk weg. Parijs is bijzonder mooi en sfeervol in beeld gebracht hier en de twee hoofdrolspelers zijn uitstekend gecast.

Romantiek / Komedie volgens MM en volgens de dvd-hoes. Persoonlijk zou ik hier 'fantasy' als eerste genre aanduiden. Door die foute inschatting kwam het begin van de film irritant simplistisch, simpel, bijna kinderachtig over.
Het gedrag van André tegenover zijn schuldeisers: lachwekkend maar niet grappig. De redding van Angela uit de Seine: overdreven. Het meteen samen opstappen: onzin.
Pas daarna wordt de ondertoon duidelijk, pas dan kon ik opgaan in het verhaal en genieten van een paar fijne scenes, en de boodschap die mooi en niet opdringerig wordt overgebracht.
Het einde was inderdaad iets te goedkoop.
Rasmussen: ik durf niet zeggen dat ze fantastisch acteert, maar die dame heeft hier zeker een charisma waarmee ze de film in belangrijke mate draagt. Zou het trouwens kunnen dat mannen hier iets liever naar kijken dan vrouwen...?

De film ziet er vaak erg mooi uit en dat is de voornaamste reden dat ik toch nog op 2,5* uitkom. Maar inhoudelijk is deze Besson vrij matig en emotioneel werkt 't voor geen bal; er is nul komma nul romantische chemie tussen Debbouze en Rasmussen. Dat is funest voor een romantische film. En de rollen worden nu ook niet echt vertolkt door twee rasacteurs. Beste scène uit de film is die met de spiegel, maar ook daar verbeeldt Besson de thematiek en het drama te weinig subtiel; er wordt niets aan de kijker overgelaten en het ligt er allemaal tè dik op. Verder is Angel-A in principe een simpele kruising tussen Date with an Angel, Michael en City of Angels (ik noem expres de film van Wenders niet), alleen ziet 't er veel stijlvoller uit.

Angel-A

Sterk. Angel-A is een aparte en eigenzinnige film van Luc Besson. De zwart-wit beelden werken betoverend, en Parijs heeft er bijna niet mooier uitgezien. Het verhaal rond de depressieve André is aardig, maar wanneer Angel-A wordt geïntroduceerd komt de film echt op gang.

Het samenspel tussen Debbouze en Rasmussen is uitstekend en ze hebben een aantal fantastische scènes. Vooral de spiegelscene is geweldig. De titel verklapt natuurlijk al veel over waar het verhaal uiteindelijk heengaat, maar de uitwerking en de chemie tussen de acteurs zorgen ervoor dat het nergens voorspelbaar wordt. En van de zwart-wit beelden van Parijs kan ik niet genoeg krijgen.

Mooie film. Besson laat opnieuw zien dat hij sterk met zwart-wit kan omgaan. Niet alleen dat, de beelden met Debbouze en Rasmussen samen zijn telkens genieten. De grote blonde engel naast de kleine André. Angela lijkt met momenten een reus. Ook de shots zijn telkens mooi gekozen en het is een wonder hoe je zo'n prachtige beelden kan maken in een drukke stad als Parijs. Of toch doet uitschijnen dat het daar gefilmd is. Het zorgt voor een tijdloos sprookje met voldoende pit in. Zelfs anno 2018 is dit nog lang niet verouderd. De film neemt je mee en weet perfect het evenwicht te houden tussen eenvoud en uitpakken met prachtige beelden waar genoeg energie in zit.

Ik wil deze snel nog een keer zien.

Niet omdat ik m zo geweldig goed vond. Hoewel het visueel toch wel een beetje smullen is vond ik het zwart-wit een beetje vloeken met de toon. Vrij klassieke uitstraling, terwijl het verhaaltje toch wat ludiek opgevoerd wordt.

Ik had, volgens mij net als Boenga, toch even tijd nodig om te wennen om te wennen aan de gradaties humor, fantasy, drama en romantiek. Zit er allemaal in, maar in een hele andere verhouding dan verwacht. Jammer dat, als je de toon dan op waarde weet te schatten, blijkt dat het verhaal zelf echt flinterdun is, beetje flauw zelfs.

Ik kan bij niet-Engelstalige films wat lastiger inschatten hoe goed er geacteerd wordt, maar ik vond Rasmussen lang niet altijd overtuigen. In het verlengde daarvan kwam de chemie tussen de twee ook niet echt over. Het laatste kwartier (dat getouwtrek op de brug, gevolgd door een tierende huilbui bij Angela) had écht niet gehoeven voor mij.

Grotendeels een beetje lopen vergapen aan mooie shots, qua inhoud stelt het toch teleur. Voorlopig 3*

Reddende engel.

Dit is nog eens andere koek ten opzichte van de actiefilms die Luc Besson normaal gesproken maakt.

Een mislukte oplichter met veel schulden besluit een einde aan zijn leven te maken door van een brug af te springen. Dit pakt anders uit als hij een lange blondine ziet die hetzelfde idee heeft. Door haar te redden ontstaat er een interessante vriendschap, waarbij Angela hem met al zijn problemen helpt.

Alleen al door hun lichaamslengte vormen André en Angela een opmerkelijk duo; de twee zijn qua karaktereigenschappen ook het uiterste van elkaar. Dit zorgt voor een aantal leuke confrontaties die alle kanten op lijken te gaan. Veel is te danken aan het gedegen samenspel tussen Jamel Debbouze en Rie Rasmussen, met name de scène voor de spiegel is een hoogtepunt.

De zwart-witbeelden van Parijs zijn erg prachtig en werken sfeerverhogend. Als kijker is het een genot om de vele dialogen te volgen, terwijl je al dat moois krijgt voorgeschoteld. Op momenten kan 'Angel-A' helaas wel iets te flauw worden, maar gelukkig blijft de boodschap over zelfliefde fier overeind staan en dat heeft zo zijn charme.

Al met al een intrigerende dramafilm die ondanks wat tekortkomingen zeker de moeite waard is om eens gezien te hebben. Overigens vond ik het vreemd dat Debbouze de hele tijd zijn rechterhand in zijn zak hield, maar blijkbaar heeft dat te maken met een handicap.

Dikke 3,0 sterren.

Mijn tiende Besson. Als ik er zo even doorheen scroll, dan valt op dat ik de beste man na mijn weergaloze kennismaking met Léon (1994), tussen Joan of Arc (1999) en Lucy (2014) compleet uit het oog ben verloren. Toch een gat van 15 jaar waarin ik niets van deze regisseur heb gezien, hoewel hij in deze periode toch 7 films regisseerde. Van die zeven zijn The Lady (2011) en Angel-A de hoogst gewaardeerde, maar van die eerste wist ik tot 1 minuut geleden niet eens dat hij bestond. Angel-A stond door de aantrekkelijke poster in elk geval op de radar.

Het zwart-witte Parijs van Besson en DoP Thierry Arbogast ziet er schitterend uit, maar dat bleek niet genoeg. De dialogen tussen de mislukte con-artist André die in heel Parijs schulden heeft, en de lange blondine Angela die hij ontmoet terwijl ze beiden van een brug willen springen, werden voor mij enigszins vermoeiend. De wisselwerking tussen deze twee is volgens de LA Times een soort "It's a Wonderful Life" meets "Wings of Desire," en ik snap die vergelijking wel. En ook dat ze direct daarna de verwachtingen temperen met de kritiek dat hier echter de inhoud vervangen is door zelfhulp platitudes.

De schijnbaar eindeloze benen van Rie Rasmussen zijn eveneens geen straf om naar te kijken, maar ik had liever een film gehad waar ik iets meer in op kon gaan. Nadat Angela van de brug is gesprongen en André haar 'gered' heeft, besluit de vrouw aan zijn zijde te blijven om zo samen zijn problemen de wereld uit te helpen. Het punt is, ik gaf niets om André of zijn problemen. We hebben zijn karakter nog totaal niet leren kennen, en het is nogal een mislukt, lullig crimineeltje dat weinig empathie opwekt. Meewarig medelijden in een sausje van lichte weerzin voor de protagonist, is wat mij betreft geen geweldige basis voor betrokkenheid.

2,8*

Deze Angel-A stond al heel lang op mijn lijstje temeer omdat hij steevast opduikt in de tweejaarlijkse MM-lijst van Film Pegasus. Met de lopende B/W-challenge een ideale gelegenheid dus.

Achteraf gezien toch licht ontgoocheld. Zeker geen slechte film. De film is in de eerste plaats erg sterk geschoten en de mooie plaatjes van Parijs maken deel uit van het plot. Ze creëren een meerwaarde aan het verhaal dat wordt opgehangen tussen twee individuen.

Inhoudelijk vond ik het minder. Moeilijk toch om engelen in mensengedaante te plaatsen voor mij, net zoals in de films van Nicolas Cage en de meer kwalitatieve film met Bruno Ganz. Ik vond beide personages moeilijk met elkaar matchen. Hij, een kleine garnaal crimineel met schulden met wie je liever geen schulden hebt, en zij, een bad ass je m´en fous engel met goddelijke benen, het moet gezegd.

Wat melodramatisch en weinig overtuigend. Zeker met de scène de laatste 10 minuten als dieptepunt of symbool hiervoor.

Opmerkelijke bescheiden productie van Luc Besson waarvan ik het niet zo goed weet. Enerzijds is er een eigenzinnige aantrekkingskracht, anderzijds stoot het mij ook een beetje af. Het ziet er prachtig uit als zwart-wit liefdesbrief aan Parijs. Waar op de voorgrond, een onwaarschijnlijke romance opbloeit. Het misdaadverhaal is nogal basic, maar de surrealistische en romantische aspecten maken het spannend. Hij, is André een miezerige verliezer met schulden, zij is Angela, een blonde engel van 1,80 meter. Zij rookt en hangt rond, hij kreunt en zeurt. Ook al kent deze film memorabele momenten is het vreemde koppel ook uiterst spraakzaam, het lult en lult maar door....zo veel dialoog dat ik als kijker begon te wensen dat een van hen in het begin was verdronken.... Over het algemeen is het stijlvol en vermakelijke maar ook geforceerd en praterig. De poging van Besson om iets anders en alternatiefs te maken dan zijn voorgaande producties wordt zeer gewaardeerd, hoewel niet alles werkte, was het wel leuk.

Dat ik op de Belgische nationale feestdag een Franse film becommentarieer zal waarschijnlijk tot gevolg geven dat ik nooit tot de ridderorde zal geslagen worden en bijgevolg geen lintje zal krijgen opgespeld door onze Koning. Maar ik wacht geduldig tot een Engel (blond en bij voorkeur korte jurk met daaronder lange benen) komt neergedaald om alsnog te zorgen dat ik in een goed blaadje van de Koning sta.

En zie, moet wel lukken want zo'n engel bestaat echt en ze heet Rie Rasmussen. Angel-A vooral een knap onderhoudende en amusante filmbeleving. Het begint al met de vraag 'hoe moeilijk kan het nu zijn om als Marokkaan in de gevangenis te belanden ?' maar een maatschappij kritische film zal het nooit worden. Inhoudelijk karig en de moraal van het verhaal is ietwat prekerig en naïef. Leuk zijn de knipoogjes die de verrassing al lang op voorhand weggeven. Titel incluis. Maar door een sterk cinematografische invulling zijn deze details nog genietbaarder. Er is ook een scene waarin een pluim neerdwarrelt op het personage en zich afvraagt waar dit vandaan komt met een ongelooflijke knappe camerabeweging als visuele ondersteuning.

Nog de knappe zwart wit fotografie vermelden zodat ik kan afsluiten met : graag gezien. Angel)A is een en al luchtigheid waarin Parijs vooral in het begin op de korrel wordt genomen en nadien vooral een mooie sightseeing tour wordt waarin goddelijke benen een hoofdrol spelen. En nu toch luisteren naar de Brabançonne en af en toe eens naar omhoog kijken want je weet maar nooit ...