Joe Kidd (1972)

Deze film was afgelopen nacht te zien op de Duitse televisiezender ZDF. Omdat ik altijd graag kijk naar films waarin Clint Eastwood in meespeelt (als kind zijnde was hij toch mijn televisieheld) en ik deze film nog nooit heb gezien (of meer kan herinneren), was het natuurlijk een mooie gelegenheid om er nu naar te kijken ondanks het late tijdstip (aanvang rond 02:30).

Omdat deze film ook nog een western is van Clint Eastwood, waarin hij meestal altijd koeltjes speelt (was nu eigenlijk ook het geval) en het er visueel dan ook altijd fraai uitziet, had ik er best bepaalde verwachtingen van. Maar eerlijk gezegd valt het allemaal wat tegen en is het qua verhaal (best flauw en zeer clichématig) en uitvoering niet meer dan een dertien in een dozijn film. Het is vooral dankzij Clint Eastwood dat deze film nog genietbaar is, want hij speelde verdienstelijk en met name in het eerste leuke gedeelte van de film. Ook de rol van de andere veteraan Robert Duvall was best verdienstelijk. Omdat de film maar iets van circa 80 minuten duurt, is gelukkig wel het tempo hoog en kijkt de film zich ook nog best lekker weg.

Visueel ziet het er allemaal fraai uit (zeker wat betreft de landschappen) en de film bevat ook hier en daar wat actie en humor. Het is zeker geen geweldige film met Clint Eastwood, maar vanwege hem en de duur wel eentje die nog goed te doen is.

Voor mij is dit toch wel een van de mindere westerns van Clint Eastwood.

Het begin is nog aardig en brengt op sommige momenten zelfs nog wat humor met zich mee.

Maar zo gauw Clint zijn bolhoed verruilt voor een cowboyhoed begint de film serieuzer te worden. De film mag dan wel serieuzer worden met meer actiescènes echt bijzonder word het nergens.

Voeg daarbij de muziek toe die voor mij helemaal niet prettig in het gehoor lag en je houd een western film over die voor mij niet veel te bieden heeft.

Het is dat Clint deze western nog wat meerwaarde weet mee te geven want van Duvall was ik niet zo van onder de indruk.

Voor mij een magere drie sterren .

De beelden van het landschap waren indrukwekkend. Maar het verhaal was warrig, niet logisch opgebouwd. Ook miste het diepte en was het nauwelijks spannend. Bovendien miste ik een gedegen karakterontwikkeling; met name de vrouwenrollen waren uitermate zwak neergezet.

Aardig filmpje met Clint alleen maar één opmerking, de Mauser die gebruikt werd was nog niet in gebruik in 1896. Misschien heb ik het fout hoor, maar het viel mij gewoon op...

Mauser C96 - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Petina

die Wikipedia info zegt juist van wel.

Een van de zwakste Clint's die ik ken, had de hele film door het gevoel tegen een bordkartonnen achtergrond aan te kijken. Clint doet het aardig, maar er is nergens enige chemie (spanning) tussen spelers te bekennen. Wel een paar leuke scenes ( ontsnapping uit 't kerkje, trein rijdt saloon binnen.)

TE saai

"Lamar, I gotta dollar here says I can break your neck 'for you get that rig moved a half inch."

Gisteravond op Netflix gekeken. Gezien Eastwood deze week alweer 86 is geworden wilde ik weer een western van hem zien, die ik nog niet gezien had.

De Amerikaans-Mexicaanse oorlog. Joe Kidd is een voormalig premiejager. De jacht wordt geopend op Louis Chama, een Mexicaanse rebel. Als Chama Kidd's paarden steelt besluit hij mee te doen. Kidd begint echter te twijfelen aan welke kant hij nu eigenlijk staat...

Clint Eastwood zet weer een goede rol neer als de stoere Joe Kidd. De rol mag dan niet heel goed uitgewerkt zijn, Eastwood's dialogen zijn weer geweldig. Naast Eastwood speelt ook Robert Duvall een goede rol als de rijke landeigenaar. Cult-acteur John Saxon zet hier toch een erg geloofwaardige Mexicaan neer in de rol van Chama.

De lage waardering die Joe Kidd krijgt begrijp ik eigenlijk niet. Eastwood en Duvall spelen prima en regisseur John Sturges (The Great Escape, The Magnificent Seven) is toch ook de minste niet. Bovendien is de cinematografie van de film goed (duidelijk een beetje door de Spaghetti-Western beïnvloed) en heeft de film erg mooie beelden van schitterende Amerikaanse locaties. Lalo Schifrin - toch wel een van de meest toonaangevende componisten van de 60s en 70s - maakt ook een prima Western-soundtrack.

Alleen het verhaal van de film stelt niet heel veel voor. Middelmatig western plot, dat enkel door de historische context onderscheidend is. Maar zo saai vond ik het nou ook weer niet. De film is mischien wat te kort en mist een groter plot. De schrijver wilde het gebruik van wapens wel zo realistisch mogelijk hebben en daarom zijn in de film alleen wapens die echt uit die tijd stammen gebruikt.

Joe Kidd is een vermakelijke western om een keer te hebben gezien, maar zeker niet het beste van Eastwood. Zijn eigen High Plains Drifter en A Fistful of Dollars vond ik toch net wat beter, om nog niet te spreken over de andere meesterwerken waar Eastwood een rol in heeft gehad.

Na het zien van High Plains Drifter had ik van Joe Kidd veel verwacht. Helaas maakt deze film dat voor mij niet waar. Eastwood vond ik dit keer wat minder spelen, maar hij speelt desondanks nog naar behoren. Duvall vond ik tegenvallend en dus qua personages viel het me om te beginnen al wat tegen. Het verhaal zelf over een voormalig premiejager die weer op jacht gaat vond ik wat aan de matige kant. Bevat gelukkig wel een aantal vermakelijke scenes zoals wanneer Joe Kidd dat luik opent en één van de mannen van Harlan daardoor heen valt was best grappig . Aan het einde nog een prima scene met de trein die de saloon binnenrijdt maar tussendoor teveel doorsnee.

Een voor mij onbekende film met Clint Eastwood.

Maar het is zeker niet een van zijn betere films, integendeel.

Leuk is het wel, maar het verhaal is niet spannend en is voor veel verbetering vatbaar.

Spijtig wel, want de jonge, maar toen ook al kalende, Robert Duvall speelt hier in mee.

Als je van Eastwood houdt is de film best te pruimen, maar een topper uit zijn carrière is dit niet.

Zag net bij De kijk van Koolhoven de episode 'spaghetti westerns' en in een vlaag van euforie zocht ik in mijn collectie naar een film. Toen kwam mijn besef dat ik dit genre aan mij liet voorbij gaan dus geen Django, Keoma, etc in mijn kast. Next best thing is Joe Kidd met Clint Eastwood. Het personage is min of meer een verlengde van zijn' the man with no words' personage nl eenzaat, laconiek, stoïcijns en ruw. De film zelf is niets van dit alles. Regisseur Sturges zal waa rschijnlijk in slaap gesukkeld zijn door het saaie, magere en onlogisch script van Elmore Leonard dus was het aan Eastwood om de brokken te lijmen. De scene met de dame (nou ja dame maar ik schrijf ook voor -16) in het hotel is zuiver genieten. Maar de film blijft ondermaats over de ganse lijn. Schiffrin speelt een rifje na van Morricone en de nochtans grootse Surtees waant zich in een natuurdocumentaire. Misschien toch maar eens een spaghetti western proberen ...

Een film van John Sturges. Eén van zijn laatste en niet zijn beste. De film duurt nog geen 90 minuten en valt ietsjes tegen.

Met het oog op de klinkende namen, waren de verwachtingen voor deze western hoger gespannen. Een western geregisseerd door John Sturges naar een script van Elmore Leonard, gebaseerd op een boek van Louis L'Amour. Met in de hoofdrol Clint Eastwood. En andere hoofdrollen voor Robert Duvall en John Saxon. Ja, dat klinkt.

In plaats van een nobele zwijgzame held is Eastwood hier een aangeslagen zwijgzame anti-held, die zich niet druk maakt om morele kwesties, maar juist heel slinks alle moeite doet om buiten elke conflictsituatie te blijven. Dat is even wennen, maar de dynamiek die de combinatie van de drie personages opwekt,vergoedt veel. Duvall speelt een onaangename sadist. Saxon is een man met een eerbare missie die nietsontziende middelen toepast om zijn doel te bereiken. En Eastwood trekt gelukkig op het juiste moment toch nog zijn pistool.

Het verhaal waarin ze figureren stelt niet veel voor. De korte speelduur zorgt voor tempo en houdt de moed erin. Spannend momentje hier. Schietpartijtje daar. De heren doen dat allemaal heel onderhoudend. Aan de vrouwen beleeft de kijker minder plezier. De vrouwenrollen zijn zwak uitgewerkt en doen er weinig toe. Hun personages worden door de mannelijke inbreng dientengevolge met weinig egards behandeld. En als gemanipuleerde kijker ging ik daar gemakkelijk in mee.

Joe Kidd is geen opzienbarende western. De film biedt Eastwood uiteindelijk echter wel voldoende gelegenheid om de coole held uit te hangen. Ach, daar doe ik het voor.

De film speelt zich ook af in 1902 haha!

Een van de minder bekende films van Eastwood, en misschien is dat ook wel terecht - want ietwat gemakzuchtig gemaakt en met nogal wat zwakke punten. Ik noem maar even het niet al te sterke verhaal, de behalve Clint zelf wat matige acteurs (ook Duvall is niet op zijn best), de af en toe wat al te nep uitziende locaties - tenminste, die waaraan je kan zien dat ze voor de film gebouwd zijn. De landschappen en het dorpje van de Mexicanen zijn dan wel weer prima, en de cameraman weet ook echt wel waar hij mee bezig is.

En ja, Clint ook, vanzelf. Al komt het af en toe wel wat over alsof hij nog ietwat in zijn Dirty Harry rol zit - de dictie is af en toe precies die van de ontknoping van die film. Deze heeft in plaats daarvan dan de wat slapstick-achtige entree van Clint in de shoot-out voor het einde. Leuk, maar niet heel memorabel, en misschien achteraf wel het zwakste punt van de hele film.